Το Ελληνικό μπάσκετ δεν είναι μόνο οι δυο «αιώνιοι» η ΑΕΚ και οι δυο ομάδες της Θεσσαλονίκης που προσπαθούν να δημιουργήσουν ανταγωνιστικές ομάδες, και αγωνίζονται και στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αλλά ζει και αναπνέει στις μικρότερες κατηγορίες, όπου το φετινό καλοκαίρι δέχτηκε δυο σοβαρά πλήγματα, με επαγγελματικές συνέπειες για αρκετούς ανθρώπους.
Ο λόγος ήταν η απώλεια δυο ισχυρών οικονομικών παραγόντων, με τον κάθε ένα για διαφορετικό λόγο, που άφησαν αρκετές δυσκολίες πίσω τους. Και αν η υπόθεση του Γιάννη Ζερβού στον Δούκα είχε να κάνει με προσωπική δικαστική διαμάχη, αυτό που συνέβη στον Αστακό, με τον Απόστολο Πανταζή, επιδέχεται πολλών ερωτηματικών και απαντήσεων.
Ο επιχειρηματίας από τον Αστακό ξεκίνησε σταδιακά την ενασχόληση του με τον Αίολο το 2012 βοηθώντας τον με μια δωρεά ώστε να επιβιώσει, και αποφάσισε να ασχοληθεί με ενεργότερο τρόπο το 2013, έχοντας προλάβει να κάνει ένα σύντομο πέρασμα από το τοπικό ποδόσφαιρο. Το όραμα του ήταν να καταφέρει να ανεβάσει την ομάδα στην Α2 Ανδρών, βάζοντας την στον μπασκετικό χάρτη της Ελλάδας.
Ο Απόστολος Πανταζής, γνωστός επιχειρηματίας είναι ιδιοκτήτης της εταιρείας PROMETHEUS MARITIME LTD η οποία δραστηριοποιείται διεθνώς με έδρα την Νιγηρία και διαχειρίζεται πλοία μεταφοράς υγρών καυσίμων, μπήκε στις καρδιές της τοπικής κοινωνίας, καταφέροντας να γίνει ιδιαίτερα αγαπητός και δημοφιλής, με αποτέλεσμα να εκλεγεί και να γίνει αντιδήμαρχος του δήμου Ξηρομέρου και υπεύθυνος στον τομέα του αθλητισμού.Από την θέση του αντιδημάρχου παραιτήθηκε στις αρχές του 2016 για αποκλειστικά επαγγελματικούς λόγους.
Ο επιχειρηματίας βοήθησε την τοπική κοινωνία με χορηγίες, ενώ με χρήματα του χρήματα του κατασκευάσθηκαν , αποδυτήρια , μπάνια ,εξαερισμός, και στο ειδικό πλαστικό δάπεδο , τοποθέτησε και παρκέ αρίστης ποιότητας, και όλα αυτά στο Γυμναστήριο του Γυμνασίου όπου αγωνίζονταν ο Αίολος, όταν βρισκόταν στα τοπικά της ΕΣΚΑΒΔΕ.
Ωστόσο, όπως αναφέρει σε επιστολή του στο «ksiromeritikimatia.blogspot.gr» ο πρώην Δήμαρχος του δήμου Ξηρομέρου, Παναγιώτης Στάικος, αυτή η κίνηση, στο να διαμορφώσει το Γυμναστήριο του Γυμνασίου της περιοχής, δεν άρεσε σε κάποιους, με αποτέλεσμα να του τον κατηγορήσουν»!
Ο πρόεδρος του Αίολου, εκτός από την ισχυροποίηση της ομάδας, και την άνοδο της στην Α2 Ανδρών, είχε και ένα όραμα, να κατασκευάσει ένα Δημοτικό Κλειστό Αθλητικό Γυμναστήριο, κάτι που άφησε ως παρακαταθήκη στο Ξηρόμερο, και μπορείτε στην ίδια επιστολή να διαβάσετε το πως δημιουργήθηκε, και πως κατηγορήθηκε από κάποιους, ότι το χρέος του Δήμου δημιουργήθηκε από το Κλειστό. Ο ίδιος είχε ως όραμα και έθετε ως προϋπόθεση να γυμνάζονται τα παιδιά της περιοχής, και να δει αθλητές του Αστακού να πλαισιώνουν την αντρική ομάδα, ενώ την εποχή των ανόδων η ομάδα χρησιμοποιούσε ως έδρα το κλειστό της Βόνιτσας, έχοντας περισσότερα έξοδα να καλύπτει.
Ο ίδιος σε δηλώσεις του, για το πως ανταποκρίνεται ο κόσμος στο εγχείρημα του είχε δηλώσει: «Το 95%, αν όχι σχεδόν το 100% ανταποκρίνεται με μεγάλο ενθουσιασμό. Υπάρχει κι ένα μικρό ποσοστό το οποίο έχει άλλη σκέψη. Εμείς έχουμε ένα μικρό γήπεδο στο προαύλιο του γυμνασίου. Με δικά μας έξοδα κάναμε αλλαγές, φτιάχνοντας τα αποδυτήρια, το παρκέ, τον κλιματισμό και τον εξαερισμό. Υπήρχε πλάνο να επεκταθεί, αλλά είχαμε κάποιες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση του δημοτικού συμβουλίου. Όχι ότι σταματήσαμε γι’ αυτούς. Θεωρήσαμε πως θα βρούμε άλλη λύση από τη στιγμή που προχωράει το άλλο γήπεδο, προς το παρόν αναγκαζόμαστε και πηγαίνουμε στη Βόνιτσα. Υπάρχουν και κάποιοι χοντροκέφαλοι. Τι να κάνουμε…»
Αυτά τα τελευταία λόγια : «Υπάρχουν και κάποιοι χοντροκέφαλοι. Τι να κάνουμε…» αν τα αντιπαραθέσουμε με την χθεσινή (28/9) επιστολή, στην οποία ανακοίνωνε ότι ο Αίολος θα βρίσκεται εκτός Εθνικών κατηγοριών, ίσως βρούμε μια από τις αιτίες που τον οδήγησαν στην έξοδο.
«Πίστεψα ότι μέσα από αυτό το ταξίδι των μεταβάσεων σε Εθνικές Κατηγορίες οι προσδοκίες της τοπικής κοινωνίας για τον αθλητισμό και την κουλτούρα της Ομάδας δεν θα είχαν διαιρέσεις. Αναμφισβήτητα εμπράκτως όλα αυτά τα χρόνια επιβεβαίωσα την προσφορά μου στον αθλητισμό της τοπικής κοινωνίας χωρίς κανένα αντάλλαγμα χωρίς κανένα οικονομικό όφελος, αντιθέτως πολλές φορές κρίθηκα για τις δαπάνες που κάλυπτα σε πολλαπλάσιο βαθμό όταν κάποιοι νόμιζαν πως με εξαπατούν.
Κάποιοι έσπευσαν να κρίνουν και να βγάλουν συμπεράσματα, καλοέμαθαν βλέπεις να έχουν υπερβολικές απαιτήσεις από την ομάδα και τους παίχτες μας. Πρέπει όλοι να γνωρίζουμε ότι ο αθλητισμός δεν χρειάζεται “Κριτές” ούτε “Κριτικές”.Εν κατακλείδι λοιπόν δεν “έσκασε” καμία βόμβα και δεν θα έπρεπε να “ξαφνιαστούν οι πολλοί”, γιατί ήταν “λίγοι” αυτοί που εκτίμησαν. Με αυτούς τους λίγους θα συνεχίσουμε να προσφέρουμε στον αθλητισμό και τον τόπο μας εκτός πρωταθλημάτων Εθνικών Κατηγοριών«. (Διαβάστε όλη την επιστολή ΕΔΩ).
Η ιστορία θα γράψει για τα έργα και τις ημέρες του Απόστολου Πανταζή στον προεδρικό θώκο του Αίολου Αστακού, αλλά σε στενά μπασκετικά πλαίσια, κρίνεται απόλυτα επιτυχημένος, έβαλε την ομάδα του στον αθλητικό χάρτη της χώρας, έδωσε την ευκαιρία στον κόσμο της περιοχής να δει από κοντά σπουδαίους αθλητές, να αγωνιστεί στα πλει οφ για την άνοδο στην Α1, να δημιουργήσει σύγχρονο κλειστό γυμναστήριο, και φυσικά να έχει τακτοποιημένους όλους αθλητές του, με την επιστολή αυτών που δεν πρόλαβαν να αγωνιστούν με την ομάδα την φετινή σεζόν να μιλάει από μόνη της.
