Για τους λόγους που τον οδήγησαν στην απόφαση να αποσυρθεί από τα κοινά του Ρεθύμνου, τη δομή και τα προβλήματα του ελληνικού μπάσκετ, μίλησε σήμερα ο Κωστής Ζομπανάκης. Ο πρώην πια, ισχυρός άνδρας της κρητικής ΚΑΕ, μίλησε στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ και άφησε ανοιχτή την προοπτική επιστροφής του στον χώρο.
Καταρχάς μιλάμε για αποχώρηση του Ρεθύμνου; Γιατί αν είναι αποχώρηση του Ρεθύμνου και όχι απλώς του Ζομπανάκη, τότε δε μιλάμε για επανεκκίνηση του μπάσκετ συνολικά, αλλά μιλάμε για τέλος. Είναι αποχώρηση του Ρεθύμνου;
«Υπάρχουν δύο τελείως ξεχωριστά θέματα. Το ένα είναι της λίγκας και το άλλο του Ρεθύμνου. Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή αυτά δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Δηλαδή το θέμα του Ρεθύμνου είναι 100% οικονομικό. Το 2015 που δεχθήκαμε μία 2η οικονομική επίθεση με το όνομα “Βαρουφάκης”, τα έσοδα όλων των ομάδων καταποντίστηκαν. Διπλασιάστηκαν αυτά που βάζουμε από την τσέπη μας. Αυτό, φυσικά, δεν καλυτέρευσε από τότε, γιατί ό,τι μπορούσες να κάνεις με τους τοπικούς χορηγούς έμπαινε το άλλο θέμα. Ότι τα κεντρικά έσοδα, για πάρα πολλούς λόγους, δεν είχε ανταπόκριση. Άρα είχαμε συνεχόμενη μείωση από τον κεντρικό κορβανά. Από το ’15 και μετά για εμάς που είμαστε σοβαροί, πληρώνουμε και λοιπά, πραγματικά έλεγες “γιατί είμαι εδώ”. Όμως, η απόφαση ήταν δύσκολη για να φύγεις αμέσως, επειδή μπαίνει κυρίως το συναισθηματικό κομμάτι. Το παλεύεις. Τελικά δεν άλλαξε τίποτα και έρχεται και ο κορωνοϊός και τετραπλασιάζονται εντέλει αυτά που πρέπει να βάλεις από την τσέπη σου. Όπου εκεί πιστεύω ότι αξιακά και αισθηματικά και λογικά δεν έχει καμία λογική να βάλεις τόσα λεφτά.
Ειδικά αν δεν έχεις και όραμα. Που στη δική μας περίπτωση το μοναδικό που είχε μείνει ήταν το γήπεδο. Είχαμε αρχίσει ένα πρόγραμμα να φέρνουμε νέους παίκτες, κάνοντας development, παίρνοντας και έναν εξαιρετικό προπονητή τον κ. Κεσαπίδη για το junior development, οπότε το μόνο όραμα ήταν το γήπεδο. Που για όσους ασχολούνται καιρό με το μπάσκετ, είτε λέγεσαι Λέικερς, είτε κάτι άλλο, το όραμα της ομάδας είναι αλληλένδετο με το όραμα του γηπέδου. Το «Μελίνα Μερκούρη» είναι σε ένα μαγικό σημείο, στο κέντρο της πόλης, πάνω στη θάλασσα και σε ένα τεράστιο οικόπεδο. Άρα λες, “να τα ωραία μου λεφτά, πληρώνω άδειες, design, βλέπω περιφερειάρχες και λοιπούς” και για κάποιον λόγο δεν προχωράει. Εκεί πάμε πάλι στο ελληνικό μυστήριο της γραφειοκρατίας. Που μπορεί να είναι χίλιοι λόγοι αλλά δε θεωρώ ότι είναι κάτι κακό».
Η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι είναι ότι δε βοηθούν οι αρχές για την ανακαίνιση του «Μ.Μ.»;
«Δε μιλάμε για τεράστιες αλλαγές. Θα μεγάλωνε. Θα πήγαινε στις 2.000 θέσεις με ένα look G-League. Ένα γήπεδο στολίδι. Και το πιο σημαντικό είναι ότι μοχλεύεις μία δυσανάλογα σημαντική ομάδα σε σχέση με το μέγεθος της πόλης, για να κάνεις έναν χώρο που δε θα χρησιμεύει μόνο για μπάσκετ αλλά θα μπορείς να πραγματοποιήσεις πολλά και διάφορα (συναυλίες, εκδηλώσεις κλπ). Είναι ένα ωραίο στόρι και όχι δύσκολο, γιατί είναι εκεί.
Σε αυτό το σημείο νομίζω άρχισα να ξενερώνω με αυτό. Γιατί έτσι όπως είναι δομημένο το νότιο ευρωπαϊκό μπάσκετ και γενικά η κουλτούρα ότι δε θα πάρεις ποτέ πρωτάθλημα, πρέπει να έχεις άλλους στόχους. Ένας στόχος μπορεί να είναι η κοινωνική προσφορά, όπως κάναμε με το Assist, ο άλλος να είναι αγωνιστικός που τον φτάσαμε γρήγορα, ο άλλος να βγάλουμε παίκτες, μετά να γεμίσει το γήπεδο, μετά να αυξήσεις τα έσοδα. Εκεί δεν είχαμε κανένα παράπονο από την πόλη. Μόνο που είχαμε 1000 διαρκείας και 100 χορηγούς είναι φανταστικό. Αλλά όταν τα έχεις κάνει όλα αυτά, ταβανώνεις. Το ταβάνι ήρθε από το γήπεδο και τη λίγκα. Η λίγκα έβαλε ταβάνι σε όλους μας».
Είμαστε στην επανεκκίνηση ή στο τέλος; Ψάχνετε συμμάχους στη διοίκηση;
«Δε θεωρώ ότι θα φύγω ποτέ από το μπάσκετ. Τώρα κάνουμε ένα restart. Είπαμε τι με ενδιαφέρει και τι θέλω να κάνω. Θέλω στους επόμενους δύο μήνες που είναι όλα ρευστά να δω ποιος θέλει να κάνει τι.
Πρέπει να δούμε και την κατηγορία και τα έξοδα. Να σας πω την αλήθεια η Α2 έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν θες να βρεις ταλέντα σε σχέση με την Α1. Πρέπει να το δούμε γιατί προβληματίζονται κάποιες ομάδες από την Α1, και εντέλει ποιες θα κατέβουν τελικά, όχι μόνο στην Α1 αλλά και στις υπόλοιπες κατηγορίες. Νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να ξέρει πόσες ομάδες θα βρίσκονται και σε ποιες κατηγορίες».
Άρα δεν ισχύει ότι σταματάτε να χρηματοδοτείτε το Ρέθυμνο και απλά αποσύρετε την ομάδα από την Α1;
«Α1 δε θα παίξουμε. Α2 ή Β’ Εθνική. Θέλω να δω τι θέλουν όλοι οι άλλοι».
Αν δείτε ότι οι τοπικές αρχές βοηθούν στην επέκταση του γηπέδου και αν μέχρι τις 30/6 δείτε ότι υπάρχουν φερέγγυα άτομα στις άλλες ΚΑΕ και καταθέτουν τις εγγυήσεις, η Α1 θα απορριφθεί έτσι και αλλιώς από το Ρέθυμνο;
«Έτσι και αλλιώς δε θα παίξουμε στην Α1. Όπως ξέρετε οι πηγές εσόδων είναι 4. Ό,τι πάρεις από τις κεντρικές χορηγίες που μειώνονται κάθε χρόνο, ό,τι πάρεις από εισιτήρια, από τις τοπικές χορηγίες και από την τσέπη σου. Αν η τσέπη σου πάει στο 80%, αυτό το ποσό γίνεται τεράστιο και δυσανάλογο και δε γίνεται. Χθες ήμουν με έναν σπόνσορα που έβαζε 50.000 και φέτος αν έβαζε, θα έβαζε 5.000 ευρώ. Το παράδειγμα είναι ενδεικτικό της κατάστασης.
Άρα εκεί, σε μία οικονομία που στηρίζεται στον τουρισμό περισσότερο θεωρώ ντροπή να πας να ζητήσεις σοβαρή χορηγία αυτήν τη στιγμή. Τώρα πρέπει να μπούμε σε μία φάση για το τι θέλουμε να κάνουμε. Είναι 10-20 άτομα που έχουν κάποια λεφτά και θέλουν να συνεχίσουν; Δεν είναι απειλή. Θέλω λίγο να δω τι γίνεται. Διότι θα είναι και άδεια τα γήπεδα από ό,τι λένε. Για μας το άδειο γήπεδο είναι τεράστια μείωση εσόδων».
Για τις προσπάθειες που γίνονταν όλα αυτά τα χρόνια για την ανάπτυξη της Basket League;
«Συνήθως δε φταίει ένα μόνο πράγμα. Είπα ότι ένας από τους λόγους που δεν μπορέσαμε να μεγαλώσουμε ήταν η δυσλειτουργία αυτού του θεσμού. Από κει και πέρα μπορούμε να πούμε το γιατί δε λειτουργεί αυτός ο θεσμός. Ένας λόγος είναι ότι σε κάποια φάση μετατράπηκε σε ένα φόρουμ για να τσακώνονται Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Και όταν έχεις δύο πολύ μεγάλες ομάδες και χρησιμοποιείς τις 4.5 ώρες από τις 5 να καφρίζει ο ένας τον άλλο, δεν κάνεις δουλειά. Αλλά είναι μέρος όλης της κουλτούρας αυτό. Η εξουσία. Αυτές οι ομάδες εκπροσωπούν μία έκφραση εξουσίας και λιγότερο το άθλημα. Αυτό σημαίνει ότι για τις κουβέντες για το πως φτιάχνουμε τη λίγκα μένει ένα 10% του χρόνου. Και ταυτόχρονα δεν έχει προτεραιότητα για αυτές τις δύο ομάδες η δική μας λίγκα γιατί έχουν την Ευρωλίγκα που κουτσά – στραβά λειτουργεί. Αρχίσαμε να θεωρούμε κάποιοι από εμάς ότι υπήρχαμε μόνο για να προπονούμε αυτές τις ομάδες και να έχουν ένα άλλο πεδίο να τσακώνονται μεταξύ τους. Άρα σε κάποια φάση, αυτοί που θέλουν να κάνουν πραγματικά κάτι λένε “δε βαριέσαι”. Χάνεις τον ενθουσιασμό σου.
Δεύτερον όλη η δομή του ΕΣΑΚΕ είναι λάθος. Θέλεις μία τεχνοκρατική δομή. Δεν μπορείς να λες ότι είναι προϊόν χωρίς να κάνεις μάρκετινγκ. Για να κάνεις θέλεις μία στελεχοποίηση που έχει να κάνει με μάρκετινγκ. Εγώ θεωρώ ότι θα ήταν καλό να υπάρχει μία δομή που θα έχει έναν πρόεδρο που θα έχει μία στρατηγική άποψη και θα ξέρει τι κάνει και τα λεφτά να μένουν σε έναν Διευθύνων σύμβουλο για να κάνει τη δουλειά. Και επίσης αν σκεφτούμε ότι το 80% αυτών των κεντρικών εσόδων θα έρθουν από δύο πηγές, δηλαδή από έναν σπόνσορα και από κανάλια, δε θέλεις και μεγάλη οργάνωση. Αυτό δεν υπήρχε ποτέ».
Για την προσπάθεια που γίνεται για το καλό του αθλήματος:
«Παραδόξως κάτι βγαίνει τώρα. Γιατί το τάιμινγκ στη ζωή είναι το παν. Ίσως χρειαζόταν ο κορωνοϊός για να γίνει αυτό. Δεν είμαι σίγουρος και βέβαια δεν έχει τελειώσει η ιστορία γιατί τώρα έχουμε το κομμάτι που καταλαβαίνω λιγότερο, και με απασχολεί και λιγότερο, που είναι το νομοθετικό – γραφειοκρατικό. Το οποίο όταν προσπαθούσαμε να κάνουμε αλλαγές στον ΕΣΑΚΕ, πάντα η απάντηση ήταν “αυτό δε γίνεται”. Είναι ένα μέρος της κουλτούρας μας αυτό. Νομίζω ότι αυτό στοχοποιεί τη μεγάλη γραφειοκρατία. Αυτό σημαίνει ότι το γραφειοκρατικό ζήτημα, είτε είναι κρατικό, είτε είναι κάποιο παρακλάδι του κράτους, όπως Ομοσπονδία, δε θέλει. Στις πολιτικές επιστήμες αυτό το λέμε γραφειοκρατικό εμπόδιο.
Η γραφειοκρατία αν μεγαλώσει πολύ γίνεται μία εξουσία από μόνη της που βάλλεται ή απειλείται από οποιαδήποτε αλλαγή. Για παράδειγμα, δε σας φαίνεται τρομερό που δεν μπορείς να κάνεις μεταγραφή από την Α2 στα μέσα της σεζόν; Αυτό γιατί δεν επιτρέπεται; Προφανώς το κομμάτι που λέτε γραφειοκρατία, στη συγκεκριμένη περίπτωση η ΕΟΚ, θεωρεί πως κάπως απειλείται. Εγώ δεν το καταλαβαίνω, αλλά ισχύει».
Για τον Φράνκαμπ και τη μεταγραφή του στη Μούρθια:
«Το buy out του Φράνκαμπ είναι μηδαμινό. Τον ήθελαν δύο ομάδες από την Ελλάδα και προτίμησε τη Μούρθια. Μάλιστα μίλησα μαζί του και του είχε δώσει deadline και του είπα να μην υπογράψει γιατί θα έχει πολλές προτάσεις. Τελικά, όμως, υπέγραψε. Είναι καλή επιλογή για αυτόν. Θεωρώ πως με τα λεφτά που θα πήγαινε κάπου, θα έπρεπε μία ομάδα Ευρωλίγκα να του κάνει ένα συμβόλαιο 1+1. Δηλαδή να του πει να πάρει 150.000 φέτος και 400.000 δολάρια την επόμενη χρονιά με οψιόν δική μας, διότι αν στην πρώτη εβδομάδα βλέπαν ότι δεν κάνει, δε θα είχαν κανένα κόστος γιατί θα έβρισκε αμέσως ομάδα με αυτά τα λεφτά.
Εγώ έκανα συζήτηση με ένα προπονητή που είναι σε μία πολύ μεγάλη ομάδα και η ανησυχία που είχε ήταν στις αλλαγές στην άμυνα. Τι κάνουμε όταν αμύνεται έναν παίκτη 2.10μ. και 120 κιλά. Κάποιος που έχει αυτό το range, εγώ θεωρώ ότι είναι παιδί νέας γενιάς, δηλαδή σουτάρει από το κέντρο, βγαίνει ο άλλος να με μαρκάρει και όταν έρχονται πάνω του εκείνος ή βρίσκει τον ελεύθερο παίκτη ή κάνει drive και τελειώνει με floater».
Αν είχατε έναν ξένο παίκτη και έλεγε ότι έχει προτάσεις από 5 διαφορετικές χώρες της Ευρώπης, τι επιχείρημα θα του δίνατε για να μην πάει στις άλλες χώρες;
«Πρώτον θα του έλεγα να κάνει έρευνα αν θα πληρωθεί. Το δεύτερο είναι να του πω ότι έχει ένα πολύ physical game που σε προετοιμάζει για υψηλότερα επίπεδα. Επίσης, έχει ένα πολύ μυαλωμένο μπάσκετ. Υπάρχει ένα στερεότυπο ότι αν μπορείς να πετύχεις στην ελληνική λίγκα, μπορείς να παίξεις οπουδήποτε. Για αυτό και έρχονται. Ο τρίτος λόγος είναι ότι είναι μία απίστευτα όμορφη χώρα που μπορείς να περάσεις καλά. Είναι φανταστικό».
Πιστεύετε ότι με αυτήν την κίνηση ταράζετε τα νερά; Θα αλλάξει κάτι προς το καλύτερο σε ΕΣΑΚΕ και ΕΟΚ;
«Αυτές οι αποφάσεις που ψηφίστηκαν είναι μεγάλη υπόθεση και ταυτόχρονα ότι ψηφίστηκαν ομόφωνα είναι απίστευτο. Από κει και πέρα μπαίνει το κομμάτι που λέγαμε πριν. Δηλαδή το γραφειοκρατικό. Θα περάσουν όλα αυτά;. Μου φαίνεται αδιανόητο ότι θα πρέπει να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση για αυτό. Εκεί σταματάει να λειτουργεί το μυαλό μου. Δεν καταλαβαίνω. Τι σημαίνει ότι πρέπει να συναινέσει η ΕΟΚ και το κράτος για να έχει η Α1 wild card;»
Αν θορυβηθούν οι άνθρωποι από το Ρέθυμνο και βοηθήσουν να φτιάξουν το γήπεδο, θα αλλάξετε γνώμη;
«Δεν μπορώ να ξέρω. Για να είμαι δίκαιος δεν ξέρω ποια είναι η καθημερινότητα τους. Για παράδειγμα το ΚΤΕΛ που είναι δίπλα στο γήπεδο, έχει χαρακτηριστεί ως μουσείο εδώ και 15 χρόνια. Δε χρειάζεσαι μουσείο γιατί έχεις ένα μαγικό που είναι στην Ελεύθερνα. Αν έχει χαρακτηριστεί κάτι μουσείο σημαίνει ότι πρέπει να είναι πάντα μουσείο για 300 χρόνια; Μάλλον ναι».
Περί των εκλογών της ΕΟΚ;
«Δεν έχω ασχοληθεί και δεν ξέρω. Γιατί έχει να κάνει με παιδικό, εφηβικό, γυναικείο μπάσκετ, άρα είναι μία θέση δημόσιας διοίκησης αλλά όποιος το κάνει αυτό θα ήθελα να είναι καλός άνθρωπος με καλές προθέσεις και να έχει τη γνώση ότι θα χρειαστεί ένα καλό μάνατζερ. Κάποια μπορούν να γίνουν αύριο. Πρέπει να σταματήσει η κόντρα που προφανώς έχει να κάνει μόνο με εξουσία. Δε νομίζω ότι η ΕΟΚ ασχολείται με μπάσκετ. Είναι μία έκφραση εξουσίας. Δεν είναι κάτι άλλο».
