Ο Πολ Πιρς κλείνει σήμερα (13/10) τα 43 του χρόνια και το Basketa.gr εύχεται χρόνια πολλά στον εμβληματικό ηγέτη των Σέλτικς, που πέρασε μέσα από «40 κύματα» για να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους «μύθους» στην ιστορία του ΝΒΑ.
Πώς ορίζεις τον ηγέτη στο μπάσκετ; Με ποια κριτήρια θεωρείς, ότι αυτός είναι ο ρόλος ενός παίκτη στο σύνολο; Είναι οι ικανότητές του στο παιχνίδι; Είναι η επιβλητική παρουσία στο γήπεδο; Είναι ο σεβασμός που αποπνέει σε συμπαίκτες, αντιπάλους και οπαδούς; Είναι, μήπως, το γεγονός ότι αναλαμβάνει ό,τι κι αν συμβεί, μη φοβούμενος να βρεθεί στο επίκεντρο;
Αν ψάχνουμε έναν παίκτη που να πληροί όλα αυτά τα κριτήρια, σίγουρα θα είναι ο Πολ Πιρς. Δεν είναι ο παίκτης, που θα μας «θαμπώσει» με τη λάμψη των πολλών τίτλων, που έχει κατακτήσει. Με τη στάση ζωής του, όμως, όσο ήταν εκείνος προπορευόμενος στην εποχή του στους Σέλτικς, δημιούργησε μια νέα γενιά οπαδών και, δικαιολογημένα, αγαπήθηκε όσο ελάχιστοι, μπαίνοντας σε ένα ιδιαίτερο κλαμπ δοξασμένων αθλητών της ομάδας, μαζί με τον Μπιλ Ράσελ και τον Λάρι Μπερντ.
Η ζωή του, άλλωστε, όπως και η καριέρα του αποτελούν έμπνευση. Από την απόπειρα δολοφονίας, μέχρι τον ψεύτικο τραυματισμό του επειδή έπρεπε να… κάνει την ανάγκη του, καθώς και φυσικά τον τίτλο πριν από 12 χρόνια, ο ίδιος κέρδισε το θαυμασμό και αποτέλεσε παράδειγμα με τον τρόπο, που διαχειρίστηκε κάθε κατάσταση. Ο «The Truth», όπως τον αποκαλούν από το 2001, μας έχει προσφέρει την εμπειρία μιας… αληθινής ζωής, που «ενσαρκώνει» την καθημερινότητα κάθε ανθρώπου.
https://www.youtube.com/watch?v=DrRkY0Mch3Y&ab_channel=zhugelianges
Από την αρχή ένας ηγέτης… με όνειρο τους Λέικερς
Τα πρώτα χρόνια δεν ήταν και τα πιο εύκολα για τον Πιρς αγωνιστικά. Γεννημένος στο Όκλαντ, η οικογένειά του μετακόμισε σε μια άλλη περιοχή της Καλιφόρνια, το Ίνγκλγουντ, με τα πρώτα του βήματα στο μπάσκετ να μην είναι επιτυχημένα. Η ομάδα του Λυκείου του, άλλωστε, τον είχε απορρίψει και από τότε το πήρε απόφαση, ότι θα γίνει ένας σούπερ σταρ. Μπήκε στο γυμναστήριο, δούλεψε και, μέχρι να φτάσει στην τελευταία τάξη, είχε καταφέρει να σημειώνει κατά μέσο όρο 27 πόντους, 11 ριμπάουντ και τέσσερις ασίστ ανά αγώνα.
https://www.youtube.com/watch?v=o8ZMW9OviPU&ab_channel=bob_weinstein_
Αυτή η αποφασιστικότητά του και η διάθεσή του να βγαίνει μπροστά, παίρνοντας πάνω του την ευθύνη, αλλά χωρίς να «καπελώνει» τους συμπαίκτες του, ήταν και από τα στοιχεία που τον ξεχώρισαν. Το Κάνσας κατάφερε να τον «τσιμπήσει» και να του δώσει ίδιο ρόλο, αποτελώντας τον κορυφαίο της περιφέρειας του, φτάνοντας μέχρι και στους «8» στη March Madness του 1996.
Ο δρόμος για το ΝΒΑ ήταν εγγυημένος κι εκείνος είχε ως όνειρο, έχοντας μεγαλώσει κοντά στο Hollywood, να γίνει παίκτης των Λέικερς. Η ομάδα που τον απέκτησε, όμως, το 1998 ήταν οι… μισητοί Σέλτικς στο νούμερο 10 του draft, σε μια εποχή «καταστροφής» που «σφραγίστηκε» από τον Ρικ Πιτίνο. Έμελλε, όμως, να επιβιώσει εντός κι εκτός παρκέ…
https://www.youtube.com/watch?v=PoKGf0TWVQY&ab_channel=NBAonESPN
Πήγαν να τον σκοτώσουν κι αυτός έγινε κορυφαίος
Όπως αναφέραμε μόλις, η καριέρα του δεν ξεκίνησε με τις καλύτερες δυνατές προοπτικές. Ο εορτάζων σήμερα τα 43 του χρόνια Πιρς δε βρέθηκε απλά σε ένα νοσηρό περιβάλλον, που επέβαλε ο Πιτίνο, αλλά κόντεψε να πληρώσει «βαρύ» τίμημα για την νεανική του επιπολαιότητα σε ένα κλαμπ της Βοστόνης.
Ήταν 25 Σεπτεμβρίου 2000, όταν άρχισε να φλερτάρει ασύστολα σε εκείνο το κλαμπ με κοπέλες, με το αγόρι μίας εξ αυτών να του ζητά με δυναμικό τρόπο να σταματήσει. Ο τσαμπουκάς δεν άργησε να γίνει και ο Πιρς είδε να τον μαχαιρώνουν 11 φορές, εκ των οποίων τρεις στο στομάχι και πέντε στην πλάτη, με την πληγή να φτάνει βαθιά και να χρειάζεται να κάνει άμεσα χειρουργείο στον πνεύμονα. Ο Πιρς… τη σκαπούλαρε για ελάχιστα εκατοστά, όπου θα μπορούσε να είχε στρίψει το μαχαίρι και οι δύο δράστες τιμωρήθηκαν, με τον Ουίλιαμ Ράγκλαντ να φυλακίζεται για 10 χρόνια και τον Τρέβορ Ουότσον να γλιτώνει με μόνο έναν χρόνο.
«Μετά από αυτό, όποτε βρισκόμουν σε μέρος με πολύ κόσμο, άρχισα να τρέμω. Είχα τρελαθεί, δεν ήθελα να πάω πουθενά. Ήμουν χάλια, με την Αστυνομία να είναι συνέχεια στο σπίτι μου», εξομολογήθηκε λίγο αργότερα. Οι Σέλτικς στάθηκαν στο πλευρό του στη δύσκολη στιγμή κι εκείνος δώρισε αργότερα 2.5 εκατομμύρια δολάρια στο νοσοκομείο, όπου νοσηλεύτηκε.
https://www.youtube.com/watch?v=PGeZ-R46rWg&ab_channel=SHOWTIMEBasketball
Το παραμύθι… της τουαλέτας
Από εκείνο το σημείο κι έπειτα, δεν μπορούμε να βρούμε κάτι «μελανό» σημείο στην καριέρα του. Πολύ σύντομα, μάλιστα, και με τον Αντουάν Ουόκερ να μη στέκεται όσο θα περίμεναν όλοι στο ύψος των περιστάσεων, πήρε το χρίσμα και αυτή ήταν η πιο σωστή απόφαση του οργανισμού, μαζί με τον Ντοκ Ρίβερς.
Εν συνεχεία, μάλιστα, η πολλαπλή ανταλλαγή που έφερε τους Ρέι Άλεν και Κέβιν Γκαρνέτ, μαζί με τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε Ραζόν Ρόντο, έδεσε… το γλυκό. Ο δρόμος για τον τίτλο ήταν ορθάνοικτος και η εξιλέωση ήταν πραγματικότητα, με τον Κόμπι να μην μπορεί να σταματήσει την αρμάδα της Βοστόνης και το 17ο δαχτυλίδι να είναι πραγματικότητα, κάτι που ίσως να μην ισχύει και για το… περιστατικό της τουαλέτας.
https://www.youtube.com/watch?v=gRthIo4XJGA&ab_channel=Santiago73
Για όσους το θυμούνται, στον πρώτο τελικό με τους Λέικερς το 2008, ο Πιρς αποχώρησε με τους συμπαίκτες του να τον κουβαλούν μέχρι το αναπηρικό καροτσάκι. Το σοκ ήταν μεγάλο, όπως και η ανησυχία για ένα μεγάλο τραυματισμό. Λίγα λεπτά αργότερα, όμως, εμφανίστηκε… στο γήπεδο να κάνει ποδήλατο, ολοκληρώνοντας λίγο μετά, μάλιστα, το θρίαμβο της ομάδας του.
Δύο εκδοχές έχουν ακουστεί για το περιστατικό. Στην πρώτη, ο ίδιος ο Πιρς είχε πει αμέσως μετά τον αγώνα, ότι ένιωσε ένα τράνταγμα και ανησύχησε για πρόβλημα στον χιαστό, κάτι που ακούγεται λογικό, για να επιστρέψει μετά, βλέποντας πως δεν είχε πρόβλημα. Στην άλλη, την οποία επιβεβαίωσε αρκετά χρόνια αργότερα, ο Πολ είχε απλά ανάγκη να πάει… στην τουαλέτα, έχοντας ήδη κάνει… ολίγη απόληξη στο γήπεδο και τοποθετήθηκε στο καροτσάκι, για να μην φανεί το σορτσάκι του. Τώρα, σας αφήνουμε να κρίνετε μόνοι σας ποιο σενάριο είναι πιο λογικό…
https://www.youtube.com/watch?v=_Mp5V26En3s&ab_channel=OfficialCeltics
https://twitter.com/DimeUPROXX/status/1136432831192797191
Η στενοχώρια ήρθε για καλό
Τα επόμενα χρόνια δε θα τα έλεγες και… βελούδινα, καθώς από το πρωτάθλημα κι έπειτα ήρθαν αρκετές αναποδιές. Το 2010, για παράδειγμα, χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία με τους Λέικερς, όπως και το 2012 που οι Σέλτικς είχαν «σπάσει» την έδρα των Χιτ, αλλά ο ΛεΜπρόν ήταν αποφασισμένος για τον τίτλο.
Εκείνη την εποχή, η σπουδαία γενιά της μεγάλης τετράδας άρχισε να αποσυντίθεται, με πρώτη κίνηση την αποχώρηση του Ρέι Άλεν, προκειμένου να συμπορευτεί με τον «Βασιλιά» και, τελικά, να του χαρίσει ένα ακόμη δαχτυλίδι την επόμενη κιόλας χρονιά. Ακολούθησαν όλοι, με τον Πιρς και τον Γκαρνέτ να παίρνουν το δρόμο για το Μπρούκλιν.
https://www.youtube.com/watch?v=WXh88gMM6fU&ab_channel=NBA
Ήταν μια απόφαση της ομάδας, που δεν είχε χαροποιήσει κανέναν. Ο Ντάνι Έιντζ είχε, όμως, αποφασίσει να κάνει την ανανέωση στο ρόστερ, που περιελάμβανε ακόμη και τους «γερόλυκους». Αυτό, όμως, δεν άλλαξε την αγάπη του κοινού προς το πρόσωπό τους και κάθε φορά, που γύριζε ο Πιρς, ήταν αφορμή για μια πανηγυρική υποδοχή. Η τελευταία, μάλιστα, με την φανέλα των Κλίπερς, θα μείνει στην ιστορία, λίγο πριν υπογράψει το συμβόλαιο μιας μέρας, για να τελειώσει την καριέρα του σαν παίκτης της Βοστόνης.
Γιατί αυτό ήταν πάντα ο Πολ Πιρς. Ένας σπουδαίος «Κέλτης»…
https://www.youtube.com/watch?v=5ZSPPV8M1WQ&ab_channel=MichaelBigl
