Στο σημείο όπου έχει φτάσει ο ΠΑΟΚ, με πέντε ήττες στην πλάτη του σε έξι παιχνίδια και με τη χθεσινή βέβαια να είναι οδυνηρή αφού θα την κουβαλάει ως το τέλος της σεζόν, η απόδοση ευθυνών είναι ίσως άκαιρη. Σίγουρα έχει δευτερεύουσα σημασία μπροστά στην ανάγκη της ομάδας να βρει οξυγόνο πριν να είναι πολύ αργά. Υπάρχουν ωστόσο κάποια πράγματα που ακόμη και τώρα είναι χρήσιμο να επισημανθούν.
Η αποπομπή του Κώστα Μέξα ήταν αναπόφευκτη. Πέραν του ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα γι' αυτόν έξω από την ομάδα δεν ήταν ποτέ καλή -πλήρωσε, χωρίς να φταίει το κλίμα που υπήρχε στο τέλος της περσινής σεζόν- ο απολογισμός της μιας νίκης σε έξι ματς ήταν από μόνος του ικανός για να τον οδηγήσει στην απόλυση. Επιπρόσθετα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η βασική ευθύνη της χθεσινής ήττας βαραίνει τον ίδιο. Οι τρεις από τις τελευταίες φάσεις του αγώνα πήγαν 100% στραβά. Στο σημείο όπου πήγε το παιχνίδι είναι ανεπίτρεπτο να βγάζει ο αντίπαλος ελεύθερο τρίποντο (Σμιθ) ενώ εντάσσεται στα όρια του ανεξήγητου το πως δέχτηκε ο ΠΑΟΚ καλάθι στην πλάτη της άμυνας του, με το κάρφωμα του Ουέμπ. Όσο για την τελευταία ευκαιρία του ΠΑΟΚ, έτσι όπως την ξόδεψε, καλύτερα να μην την είχε. Επίθεση με 2,7'' και αυτό που σχεδιάστηκε έμεινε στο σχέδιο με ένα σουτ-προσευχή από τον Παπαντωνίου που χθες είχε 0/5 ενώ συνολικά στο Πρωτάθλημα έχει 8/36.
Ο Κώστας Μέξας πήρε το καλοκαίρι την ευκαιρία αντί του Χάρη Μαρκόπουλου στο δίλημμα που αντιμετώπισε η νέα διοίκηση του Δικεφάλου και είχε τη δυνατότητα, έστω και με ένα μπάτζετ προσαρμοσμένο απόλυτα στα δεδομένα της εποχής και του υπερχρεωμένου ΠΑΟΚ, να φτιάξει μια ομάδα με ατομικό ταλέντο. Οι παίκτες έχουν καλά χαρακτηριστικά όμως η ομάδα χτίστηκε με τέτοιο τρόπο που στην ουσία μπήκε στη σεζόν χωρίς σέντερ -μένει να φανεί αν ο Κονατέ θα καλύψει την τρύπα της επιλογής Χέρντον- χωρίς συνεπή πόιντ γκαρντ -μόνο ο Μήτρου-Λονγκ εμπνέει μια κάποια σιγουριά όταν αγωνίζεται αλλά χθες ξεχάστηκε σε όλο το δεύτερο ημίχρονο στον πάγκο- και χωρίς συνεπή σουτέρ αφού σε αυτό το κομμάτι εξαρτάται από τον Τέρνερ που έχει μεγάλα σκαμπανεβάσματα ακόμη και στη διάρκεια των αγώνων ενώ ο Καμπερίδης έχει ρόλο βοηθητικό.
Ο απερχόμενος προπονητής ασφαλώς και χρεώνεται με όλα αυτά, όπως θα τα χρεωνόταν και ο κάθε προπονητής στη θέση του. Όπως χρεώνεται και το ότι χάθηκε ένα παιχνίδι που εξ ορισμού δεν έπρεπε να χαθεί, παρά το +13 στο 28' αλλά και τις επιλογές που έγιναν στις τελευταίες φάσεις. Θα ήταν όμως πέρα ως πέρα άδικο να χρεωθεί εξ ολοκλήρου το 1-5, την αίσθηση της κατρακύλας που άλλωστε δεν είναι στοιχείο του φετινού ΠΑΟΚ αλλά του ΠΑΟΚ των τελευταίων τριών σεζόν και το μόνιμα αρνητικό κλίμα που υπάρχει γύρω από την ομάδα.
«Γιατί κρατήσαμε τον Μέξα και δεν πήραμε τον Χάρη;». «Γιατί επιλέξαμε προπονητή από αυτόν τον μάνατζερ;». «Μην πάρετε τον Λυκογιάννη, πάρτε τον Μανωλόπουλο» είναι σχόλια που περιφέρονται και ανακυκλώνονται στα social media εκεί όπου χτίζεται τρία χρόνια το κλίμα της τοξικότητας που τείνει να πνίξει την ομάδα, που δεν χρειάζεται και μεγάλη προσπάθεια να για να πνιγεί. Αγωνιστικά και οικονομικά. Είναι κι αυτό όμως στοιχείο μιας ομάδας για την οποία εδώ και 20 χρόνια δεν έχει κάποιος την κεντρική ευθύνη, ως αφεντικό της ΚΑΕ.
Από όλη αυτήν την κατάσταση όμως θα ήταν αφύσικο και άδικο να βγουν από το κάδρο οι παίκτες. Αυτοί είναι που παίρνουν τα παιχνίδια, αρκεί να έχουν το μυαλό που χρειάζεται κυρίως στις κρίσιμες στιγμές και να μην πελαγοδρομούν όταν η μπάλα καίει. Ακόμη και όταν δεν έκαιγε, οι παίκτες του ΠΑΟΚ δεν έπειθαν χθες. Έβλεπαν για παράδειγμα τον Ουέμπ να σουτάρει τρίποντα σαν σε προπόνηση.
Όμως τα χειρότερα έγιναν στο τέλος. Το «ψεύτικο» και τελικά πολύ χαλαρό hedge out του Μαργαρίτη έδωσε ελεύθερο το τρίποντο του προσπεράσματος στον Σμιθ και η αδικαιολόγητη για το σημείο του αγώνα, αδράνεια του Κονατέ που «έφαγε» το καλάθι στην πλάτη του από τον Ουέμπ στον οποίο θα έπρεπε να κολλήσει σαν βδέλλα πάνω του -αρχικά ήταν παίκτης του Μπιτς αλλά με τις αλλαγές θα έπρεπε να βγει πάνω του ο παίκτης από το Μάλι- έβγαλαν μάτι στο τέλος.
Υπήρξαν πολλά ακόμη ατομικά λάθη νωρίτερα, αλλά τώρα πια δεν έχουν σημασία. Αυτό που για τον ΠΑΟΚ έχει σημασία, είναι να πάρουν πάνω τους την κατάσταση και οι παίκτες. Γιατί σε αντίθεση με την περσινή ομάδα, ο ΠΑΟΚ έχει παίκτες με προσωπικότητα που θα πρέπει όμως κάποια στιγμή να βγάλουν στο παρκέ.
Όσο για την επιλογή Λυκογιάννη; Όταν ο Άρης «ψάχτηκε» για να αντικαταστήσει τον Καμπερίδη, χτύπησε την πόρτα του όμως ακούστηκε τότε, ότι εκείνος περίμενε τον ΠΑΟΚ. Αλήθεια ή όχι, το σίγουρο είναι ότι έρχεται να χτίσει σε μία ομάδα με καταρρακωμένη ψυχολογία, με πίεση που ξεχειλίζει κυρίως ενόψει του ματς της Κυριακής με τον Άρη αλλά με υλικό που δεν είναι κακό και σίγουρα δεν εξηγεί το 1-5. Σε τελική ανάλυση ξέρει καλά τη... μισή σχεδόν ομάδα (Λοβ, Γκρίφιν, Τσαλμπούρης).
Photo Credits: Eurokinissi
