Αν επιχειρήσει κανείς να ξεχωρίσει ένα πρόσωπο από την πορεία του Λαυρίου, της σύγχρονης Σταχτοπούτας του ελληνικού μπάσκετ, αναπόφευκτα θα αδικήσει τους υπόλοιπους άρα και την ίδια την ομάδα. Η πορεία προς τους τελικούς των πλέι οφ της Basket League δεν ήταν υπόθεση ενός ή δύο προσώπων αλλά μια δουλειά που αναδείχτηκε μέσα από την προσπάθεια των πολλών και κατά κάποιο τρόπο την πρόωρη ωρίμανση κάποιων από αυτούς. Ο Βασίλης Μουράτος χωρίς δεύτερη κουβέντα είναι ένας από αυτούς. Ίσως ο πρώτος μεταξύ ίσων.
Όσοι παρακολουθούν με μία στοιχειώδη προσπάθεια μπορεί και έχουν λανθασμένη εντύπωση. Όσοι ακολούθησαν βήμα-βήμα την πορεία του τρομερού, φετινού Λαυρίου πιθανότατα θα παρασυρθούν. Ο άνθρωπος με το Νο7 δεν είναι κάποιος βετεράνος αλλά ένας αθλητής που, έστω για την ελληνική, αθλητική φιλοσοφία, είναι νεαρός. Μόλις στα 23 του αλλά μοιάζει να έχει διανύσει ήδη πολλά χιλιόμετρα. Το έχει κάνει όντως.
Πριν καν γίνει 17 χρόνων φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού σε παιχνίδι Πρωταθλήματος. Ήταν 12 Οκτωβρίου 2014 όταν ο γεννημένος στις 24 Νοεμβρίου 1997 Βασίλης Μουράτος, είδε τον υπηρεσιακό προπονητή του Ολυμπιακού, Μίλαν Τόμιτς, να του κάνει νεύμα να σηκωθεί από τον πάγκο και να περάσει στο παρκέ του ΣΕΦ. Μεγάλη υπόθεση για ένα παιδί που είχε παίξει μπάσκετ μέχρι τότε μόνο στους Αγίους Αναργύρους. Εκεί τον ξετρύπωσε ο Ολυμπιακός τον, ήδη διεθνή με την εθνική παίδων, Μουράτο. Ο Ολυμπιακός είχε περάσει ένα δύσκολο διάστημα. Η σεζόν 2014-15 είχε αρχίσει με πρόωρες και έντονες αναταράξεις που είχαν ως αποτέλεσμα, μετά την ήττα στο Κύπελλο από τον Παναθηναϊκό, το «διαζύγιο» με τον Γιώργο Μπαρτζώκα.
Έτσι το πλοίο ανέλαβε να οδηγήσει προσωρινά ο Τόμιτς που στις 12 Οκτωβρίου 2013 έδωσε στον Μουράτο το βάπτισμα του πυρρός στην πρεμιέρα του Πρωταθλήματος απέναντι στον Απόλλωνα Πάτρας. Έμεινε στο παρκέ για 5:36, έβαλε το πρώτο καλάθι της επαγγελματικής καριέρας του και πιθανώς να... πείσμωσε με τα τρία άστοχα τρίποντα που είχε αφού η μετέπειτα πορεία του φανέρωσε ένα από τα χαρακτηριστικά του. Το πείσμα. Χρειάστηκε να το επιστρατεύσει για να μετατρέψει αυτά που πιθανώς άλλοι θα έβλεπαν ως πισωγυρίσματα, σε ευκαιρίες.
Στα 17 του δεν ήταν δυνατόν να παίξει πολύ στον Ολυμπιακό του 2014-15, των Σπανούλη, Σλούκα, Μάντζαρη, Κατσίβελη και ακόμη των Ντάρντεν, Λαφαγέτ. Έκανε ακόμη δύο εμφανίσεις Πρωταθλήματος ως το τέλος της σεζόν κόντρα στον ΠΑΟΚ και τον Πανελευσινιακό με τον Ολυμπιακό να έχει πια στο «τιμόνι» του τον Γιάννη Σφαιρόπουλο και άλλα έξι στην επόμενη σεζόν (2015-16) αλλά ήταν προφανές ότι έπρεπε να κάνει το «αγροτικό» του. Να παίξει, να δοκιμαστεί, να εξελιχθεί και το έκανε. Στην πραγματικότητα εξακολουθεί να το κάνει.
Ο «δανεισμός» του από τον Ολυμπιακό στο Ψυχικό το καλοκαίρι του 2016 αποδείχτηκε ένας δρόμος χωρίς επιστροφή, αφού στη συνέχεια λύθηκε το πενταετές συμβόλαιο που είχε υπογράψει το 2014 και ήταν ελεύθερος να επιλέξει τον δρόμο που θα ακολουθούσε. Ο Γυμναστικός Λάρισας Φάρος του 2017-18 αποδείχτηκε μία καλή επιλογή, αφού υπό τις οδηγίες του Θανάση Σκουρτόπουλου έπαιξε πολύ (21:37 μέσος όρος) και καλά (7,5 πόντοι, 3 ριμπάουντ, 2,7 ασίστ και 0,8 κλεψίματα σε 26 ματς).
Έτσι ακολούθησε μια σεζόν (2018-19) που τον βοήθησε στη διαδικασία εξέλιξης αφού αγωνίστηκε σε μία ομάδα με πρωταγωνιστικό ρόλο, που έφτασε μέχρι τους μικρούς τελικούς, το Περιστέρι. Δεν έπαιξε πολύ (9:54 σε 35 ματς Πρωταθλήματος) αλλά έκανε βήματα μπροστά για να έρθει η πρόταση του Λαυρίου στο οποίο διανύει τη δεύτερη σεζόν του. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πως θα κατέληγε η πρώτη, αφού τη διέκοψε η πανδημία, αλλά το λουκέτο είχε βρει το Λαύριο στην 6η θέση της βαθμολογίας και με προσδοκίες για μεγάλα πράγματα στα πλέι οφ. Σίγουρα όχι όσο φέτος αφού το φετινό Λαύριο καθοδηγούμενο από τον Μουράτο εξελίχθηκε σε άλογο κούρσας που δεν σταμάτησε πουθενά. Ούτε καν στο εις βάρος του 0-2 των ημιτελικών με τον Προμηθέα.
Ο Βασίλης Μουράτος που στην πορεία αυτής της τρομερής σεζόν χρίστηκε και διεθνής με την Εθνική ομάδα των ανδρών ενώ περιμένει και την κλήση του στην προεπιλογή για το προολυμπιακό τουρνουά, ενώ η σύγκριση των αριθμών του σε σχέση με το περσινό Πρωτάθλημα απλώς αποδεικνύει ότι το παιδί έγινε άνδρας και είναι πια σε θέση να σηκώσει στις πλάτες του μία ομάδα. Ακόμη κι αν αυτή έχει πια μεγάλες απαιτήσεις αφού έφτασε μέχρι τους τελικούς του Πρωταθλήματος.
Στην εξέλιξη της σεζόν ο διεθνής γκαρντ «έγραψε» ρεκόρ καριέρας...
Photo Credits: Eurokinissi
