Ο Ντικέμπε Μουτόμπο γίνεται σήμερα (25/6) 54 ετών και το Basketa.gr εύχεται χρόνια πολλά σε έναν αγαθό «γίγαντα», που ξεχώρισε σαν μπασκετμπολίστας και τώρα αποτελεί ένα σπουδαίο παράδειγμα, σε μια εποχή όπου η παγκόσμια κοινωνία δοκιμάζεται.
Αγαπάμε τους παίκτες, οι οποίοι με το αθλητικό τους προφίλ αποτελούν παράδειγμα για όλο τον κόσμο και, ιδίως, τους νεαρούς θαυμαστές και μιμητές τους. Αγαπάμε, όμως, λίγο παραπάνω όσους αποτελούν παράδειγμα για μια ολόκληρη κοινωνία με τη στάση ζωής τους απέναντι στα πράγματα.
Σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία ανήκει ο Ντικέμπε Μουτόμπο, ο οποίος αποτελεί έναν εκ των πιο σπουδαίων ψηλών, και δη μπλοκέρ, στην ιστορία του ΝΒΑ, τον ορισμό του «αγαθού γίγαντα». Κι αυτό, γιατί διατηρώντας πάντα την ταπεινότητα και τη διάθεσή του να προσφέρει, είτε στον συμπαίκτη στη διάρκεια της καριέρας του είτε στο συνάνθρωπο μετά από αυτή, λατρεύτηκε από όλους, προσφέροντας ουσιαστικά και χωρίς… φανφάρες.
Γεννημένος στα… πούπουλα
Ο Ντικέμπε Μουτόμπο Μπολόντο Μουκάμπα Ζαν Ζακ Ουαμουτόμπο, όπως είναι το πλήρες του όνομα, γεννήθηκε στη Δημοκρατία του Κονγκό (σ.σ. τότε Ζαΐρ) και την πρωτεύουσα της χώρας, Κινσάσα, ανήκοντας στην φυλή Λούμπα, άρα την ανώτερη τάξη του Ζαΐρ, και μεγαλώνοντας σε ένα σπίτι με έξι δωμάτια, άρα και αρκετή άνεση. Την ίδια ώρα, βέβαια, επειδή στην πόλη υπήρχε αυξημένη φτώχεια και εγκληματικότητα, αυτό σήμαινε αυστηρότητα από την πλευρά των γονιών και περιορισμός σε ένα συγκεκριμένο, προστατευμένο περιβάλλον, το οποίο τον ωθούσε στο δρόμο της εκπαίδευσης και της πίστης.
Το καλό με τους γονείς του, πάντως, ήταν πως ο πατέρας του ήταν αρκετά ανοικτός στο να διαλέξει ο γιος του, το δρόμο του αθλητισμού. Ο Ντικέμπε έπαιξε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και πολεμικές τέχνες, με τον πατέρα του να επιμένει για το μπάσκετ, βλέποντας πόσο ψηλό γινόταν το παιδί του.
Ο ίδιος, όμως, κόντεψε κάποτε να τα παρατήσει εντελώς, όταν μετά από έναν τραυματισμό στο πηγούνι σε προπόνηση πήγε στο σπίτι και ανακοίνωσε στους γονείς του πως δε θέλει να παίζει άλλο μπάσκετ. Εκείνοι του φώναξαν, ο καβγάς ήταν μεγάλος, αλλά ο Ντικέμπε κατάλαβε πως έπρεπε να επιστρέψει. Έπαιξε λίγο αργότερα στην Εθνική μαζί με τον αδελφό του, Ίλο, και στα ταξίδια του με την ομάδα, ένας υπάλληλος της Πρεσβείας των ΗΠΑ πρόσεξε το ταλέντο του, με τον Χέρμαν Χένινγκ, έναν πρώην τεχνικό να τον προτείνει στον τότε κόουτς του Τζορτζτάουν, Τζον Τόμπσον, για να αρχίσει το ταξίδι.
https://www.youtube.com/watch?v=FLGrIycV6FQ
Και πώς να μην φοβάσαι τέτοιο θηρίο;
Ο πολλά υποσχόμενος Ντικέμπε Μουτόμπο, λοιπόν, πείθεται και πηγαίνει στο Τζορτζτάουν για τις σπουδές του, ξεχωρίζοντας ήδη για τις ικανότητες στο μπάσκετ. Από πολύ νωρίς φάνηκε πως οι τάπες θα ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του, όντας πελώριος και ψηλός, με κάθε ομάδα ασφαλώς να τον επιθυμεί.
Οι Ντένβερ Νάγκετς είναι αυτοί, που τον απέκτησαν το 1991 και δικαιώθηκαν, βλέποντας το τι πρόσφερε στους «αιθέρες». Μαζί με τον Αλόνζο Μούρνινγκ, με τον οποίο είχαν μοιραστεί στην Ανατολή για το κολλεγιακό πρωτάθλημα το βραβείο του κορυφαίου αμυντικού το 1990, αποτελούσαν την νέα γενιά μεγάλων ψηλών για το ΝΒΑ.
Από τότε που έγινε draft, μάλιστα, το σήμα κατατεθέν του χρησιμοποιήθηκε ακόμη και για εμπορικούς σκοπούς, με την Adidas να «αρπάζει» το ταλέντο του για διαφημίσεις. «Κανείς δεν μπορεί να πετάξει στο σπίτι του Μουτόμπο», έλεγε η φράση του σε μια διαφήμιση, ακολουθώντας τον για πάντα. Σαν «ρούκι», μάλιστα, κατάφερε να μπει και στο All Star Game με μέσους όρους στους 16.6 πόντους, με 12.3 ριμπάουντ και σχεδόν 3 μπλοκ ανά αγώνα, εντυπωσιάζοντας άπαντες. Το 1994, μάλιστα, πρωταγωνίστησε ώστε οι Νάγκετς να πετάξουν εκτός συνέχειας ως όγδοοι τους πρώτους της Δύσης Σόνικς, ενώ το 1995 ανακηρύχθηκε σε Αμυντικό της Χρονιάς.
https://www.youtube.com/watch?v=Vce2xl4JbDs
Το Ντένβερ, όμως, ίσως να μην τον κάλυπτε και το 1996, όταν κι έμεινε ελεύθερος, οι Χοκς τον έφεραν στην Ατλάντα έναντι 5ετούς συμβολαίου για 55 εκατομμύρια δολάρια. Εκεί, βέβαια, δεν πέτυχε πολλά, τόσο λόγω… του Τζόρνταν όσο κι επειδή ίσως δεν «κολλούσε» τόσο πολύ στην Ατλάντα και, για αυτό το λόγο, το μεγάλο κόλπο έγινε το 2000.
Εκεί, οι Σίξερς τον καλούν να βοηθήσει τον Άλεν Άιβερσον και κάνουν τη μεγάλη ανταλλαγή, η οποία άμεσα αποδίδει και η Φιλαδέλφεια βρίσκεται στους Τελικούς του 2001 με μια μυθική εμφάνιση του Μουτόμπο στον 7ο τελικό Ανατολής με τους Μπακς. Οι Σίξερς, όμως, δεν ήταν «γραφτό» να τα καταφέρουν απέναντι στους Λέικερς του Τζάκσον, του Κόμπι και του Σακίλ, με τον Μουτόμπο όμως να εντυπωσιάζει και να είναι επιβλητικός ακόμη μια φορά, ανανεώνοντας με 4ετές συμβόλαιο για 68 εκατομμύρια δολάρια.
https://www.youtube.com/watch?v=nldUMM8c9Ow
Μέσα στο ίδιο διάστημα, είχε κατακτήσει άλλες τρεις φορές το βραβείο του Αμυντικού της Χρονιάς, ενώ άλλες έξι φορές έπαιξε στο All Star Game, με τελευταία του έναν χρόνο αργότερα, το 2002. Ο ίδιος, βέβαια, δε μακροημέρευσε στους Σίξερς, όπως δεν το έκανε στους Νετς ή τους Νικς, αν και σε κάθε του μετακίνηση, η ομάδα όπου πήγαινε γινόταν διεκδικήτρια του τίτλου. Οι Νεοϋορκέζοι δεν είχαν προλάβει, βέβαια, γιατί σε ένα ματς με τους συμπολίτες Νετς είχαν υψώσει… το δάχτυλο στον Μουτόμπο, κάτι που τον έκανε να χαιρετήσει.
Τελευταίος του σταθμός, για μια πενταετία και μέχρι το τέλος της καριέρας του, ήταν οι Χιούστον Ρόκετς από το 2004 έως το 2009. Μεγάλες επιτυχίες οι Τεξανοί δεν πανηγύρισαν, αλλά δύο ιστορικά στοιχεία αξίζει να σημειωθούν, καθώς αφενός δημιούργησε ένα από τα πιο τρομακτικά ζευγάρια ψηλών με τον Γιάο Μινγκ, αφετέρου το 2007 και εν έτει 40 έγινε ο γηραιότερος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ με πάνω από 20 ριμπάουντ, μαζεύοντας 22 σε ένα ματς με τους Μάβερικς. Παράλληλα, με πέντε μπλοκ που είχε πραγματοποιήσει έναν χρόνο αργότερα σε ματς με τους Λέικερς, έγινε ο 2ος στην ιστορία του ΝΒΑ με μπλοκ, έχοντας 3.289, με πρώτο μόνο τον μεγάλο Χακίμ Ολάζουον με 3.830.
https://www.youtube.com/watch?v=WbtnqQfw_I0
Ο Ντικέμπε «μπλοκάρει» την φτώχεια και την ανέχεια
Ο Ντικέμπε Μουτόμπο δε σταμάτησε ποτέ, την ίδια ώρα, να αποτελεί έναν άνθρωπο, που νοιάζεται για τους υπόλοιπους. Από το 1997 κιόλας σημειώνεται έντονη η φιλανθρωπική του δράση, με τον ίδιο να δέχεται κάποτε έντονη κριτική. «Θυμάμαι που ήθελα να χτίσω ένα νοσοκομείο στην Κινσάσα το 1997 και με ρώτησαν αν είμαι τρελός, αφού δεν ήξερα από ιατρική και οι άνθρωποι πεθαίνουν», θυμάται ο Μουτόμπο, ο οποίος πάντως έχτισε το νοσοκομείο στην πρωτεύουσα της χώρας του και μια από τις φτωχότερες γειτονιές της.
https://www.youtube.com/watch?v=lo5E1PEJI0M
Ο ίδιος, άλλωστε, έχοντας και πτυχία διπλωματίας και γλωσσολογίας από το Τζορτζτάουν, δε σταματόταν ποτέ να σκέφτεται και να υποστηρίζει, ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει πρόσβαση στα βασικά της ζωής, αλλά και την παιδεία. Προς αυτή την κατεύθυνση προχώρησαν οι δράσεις του, με επίκεντρο την χώρα του και, εν γένει, την ήπειρο της Αφρικής, έχοντας «πολεμήσει» υπέρ της εξασφάλισης της υγείας, της τροφής και κάθε άλλης βασικής ανάγκης ανθρώπων από τις αναπτυσσόμενες χώρες.
https://www.youtube.com/watch?v=nnyZtsEVP2E
Ο ίδιος έχει συνεργαστεί με τα ιδρύματα των Μπιλ Κλίντον και Μπιλ Γκέιτς, ενώ υποστηρίζει πως έχει επενδύσει δεκάδες εκατομμύρια για αυτό το σκοπό. Για τον ίδιο λόγο έχει επισκεφθεί χώρες, όπως η Κένυα, η Σομαλία, η Αιθιοπία, η Νότια Αφρική στην εποχή του Απαρτχάιντ και το Σουδάν, τονίζοντας πως «είναι μια ηθική μου υποχρέωση, δεν μπορώ να βλέπω τον κόσμο στην ήπειρό μου να πεθαίνει».
Ο Ντικέμπε Μουτόμπο, μέσα στα χρόνια, φρόντισε να γίνει σπουδαίος σε κάθε τομέα. Θα τον θυμόμαστε, τώρα που κλείνει τα 54 χρόνια του, τόσο σαν κορυφαίο μπασκετμπολίστα όσο και σαν κορυφαίο κοινωνικό πρότυπο.
https://www.youtube.com/watch?v=qGDZ3S5Y2MI
