Ο Νίκος Χατζηπανηγύρης επέστρεψε πριν δυο σεζόν στον τόπο του...«εγκλήματος» θέλοντας να πετύχει στο Κοντόπευκο ότι και την σεζόν 2011-2012, όταν έφερε την ΚΑΠ για πρώτη φορά την ιστορία της στην Α2.
Ο πολύπειρος προπονητής, και «μετρ» των ανόδων από την Α' ΕΣΚΑ προς τις Εθνικές κατηγορίες είδε την ομάδα να ξεκινάει στην Γ' Εθνική και να βρίσκεται στο 3-ο, πριν το lockdown βάλει φρένο στα πρωταθλήματα, με τον ίδιο να τονίζει ότι η άνοδος δεν είναι αυτοσκοπός, ελπίζοντας ότι η ομάδα του θα συνεχίσει την πορεία της στο 2021.
Τουλάχιστον αυτό πιστεύει ο τεχνικός της ομάδας, Νίκος Χατζηπανηγύρης, ο οποίος μιλώντας στο basketa.gr οι ομάδες εξέφρασε την επιθυμία του αλλά και την πεποίθηση του ώστε να συνεχιστούν κανονικά τα πρωταθλήματα. Εκτός αυτού ο έμπειρος προπονητής ανέφερε πως έστησε φέτος την ΚΑΠ με σκοπό να πορευτεί και τα επόμενα χρόνια στις εθνικές κατηγορίες, καθώς επέστρεψε το 2018 για να «σώσει» την ομάδα και ξεκίνησε με τη νέα διοίκηση από το μηδέν βάζοντας τις βάσεις προκειμένου η Αγία Παρασκευή να αγωνίζεται εκεί που της ανήκει για πολλά ακόμα χρόνια ακόμα.
Στόχος της ΚΑΠ είναι η άνοδος;
«Όχι για εμάς δεν είναι αυτοσκοπός η άνοδος. Ούτε πέρσι ήταν αυτός ο σκοπός μας. Στόχος μας είναι η ομάδα να έχει υγεία. Το έχουν καταφέρει σε πολύ μεγάλο βαθμό τα παιδιά που αναλάβανε τη διοίκηση της ομάδας εδώ και ενάμισι χρόνο. Είναι κύριοι στις υποχρεώσεις τους. Έχουν μπει οι ακαδημίες σε μια πολύ σωστή σειρά, έχει μπει μια σωστή βάση. Από εκεί και έπειτα πάμε παιχνίδι, το παιχνίδι. Σίγουρα αν έρθει η άνοδος δεν θα πούμε όχι. Θεωρούμε ότι είμαστε από τις ομάδες που μπορούμε να την διεκδικήσουμε. Ίσως αυτό είναι και καλό γιατί δεν μας δημιουργεί άγχος».
Πως είναι το επίπεδο στην Γ’ Εθνική φέτος;
«Το επίπεδο είναι πολύ πεσμένο. Έχω κάνει αρκετές χρονιές στην Γ’ Εθνική, οπότε θεωρώ ότι φέτος είναι πολύ πεσμένο. Για να μην πω Α’ ΕΣΚΑ θα πω πεσμένο. Από τις ομάδες τουλάχιστον που έχουμε παίξει και δει εμείς. Αλλά είναι λογικό με τόσους ομίλους που έγιναν να έχει πέσει το επίπεδο. Όχι όμως μόνο η κατηγορία μας και η Α' ΕΣΚΑ, αλλά γενικά το μπάσκετ».
Ο όμιλος τι δυναμική έχει;
«Φαβορί είναι η Μύκονος, λόγω ρόστερ. Από εκεί και πέρα υπάρχουν δυο τρεις ομάδες από πίσω οι οποίες θα προσπαθήσουν να πλασαριστούν σε όσο το δυνατόν καλύτερη θέση και από εκεί και πέρα αν μπορούν να κάνουν και την έκπληξη. Η Μύκονος είναι φαβορί. Από εκεί και έπειτα, πως θα γυρίσουν οι ομάδες; Σε τι κατάσταση θα είναι; Πως θα είναι το πρόγραμμα; Αν θα ξεκινήσουμε από εκεί που ήμασταν; Θα είναι διαφορετικό; Κανείς δεν ξέρει, είναι μια κατάσταση που για όλους είναι πρωτόγνωρη».
Πότε πιστεύεις ότι θα επιστρέψετε στα γήπεδα και με ποιον τρόπο;
«Απ’ ότι ακούγεται και απ’ ότι μαθαίνω θα γυρίσουμε μετά τα Χριστούγεννα. Ίσως Ιανουάριο. Θα δώσουν μερικό χρόνο για μια προετοιμασία και θα ξεκινήσουν τα πρωταθλήματα. Το μόνο καλό της φετινής χρονιάς είναι ότι είναι λίγες οι ομάδες στον όμιλο. Υπό κανονικές συνθήκες τελειώναμε 4 Απριλίου οπότε υπάρχει το περιθώριο να πάει Μάιο ή Ιούνιο για να τελειώσουν τα πρωταθλήματα. Αν όπως ακούγετε έχει έρθει το εμβόλιο θα υπάρχει μια κατάσταση λίγο πιο νορμάλ, όσο νορμάλ μπορεί να είναι αυτή η κατάσταση».
Τα μέτρα που πάρθηκαν για τον αθλητισμό και συγκεκριμένα για το μπάσκετ τα θεωρείτε υπερβολικά;
«Είναι λίγο υπερβολικά. Θεωρώ ότι τα παιχνίδια, λόγω μετακινήσεων θα μπορούσαν να μην γίνονταν, αλλά θα μπορούσαμε να κάνουμε τις προπονήσεις που γίνονται με δέκα και δεκαπέντε άτομα. Οι αθλητές προσέχουν αρκετά. Είναι άτομα που έχουν αυτοπειθαρχία, οπότε ναι θα μπορούσαν να επιτρέψουν τις προπονήσεις στα μεγάλα τμήματα. Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί έκλεισαν οι ακαδημίες, προτού κλείσουν τα σχολεία. Αν δεν ανοίξουν οι ακαδημίες, τα πράγματα είναι δύσκολα για τους συλλόγους. Είναι ένα μέσω που οι σύλλογοι εισπράττουν κάποια χρήματα και βγαίνουν οι υποχρεώσεις τους».
Πως περνάτε αυτή την καραντίνα; Τόσο εσείς ως προπονητής όσο και η ομάδα;
«Όσον αφορά την ομάδα, μιλάμε με τα παιδιά διαμέσου viber. Τους έχουμε δώσει ένα πρόγραμμα, το οποίο και μπορούν να κάνουν, αλλά δεν είναι μπάσκετ. Είναι κάποια τρεξίματα, κάποιες ασκήσεις ενδυνάμωσης και αυτοσυντήρησης. Όχι όμως μπάσκετ. Για εμάς ο χρόνος μας περνάει με βίντεο, μπάσκετ, παιχνίδια στην τηλεόραση μια ανασκόπηση στο playbook μας, κανένα σεμινάριο που κάνει ο σύνδεσμος και γενικά ότι μπορείς να κάνεις αυτή την περίοδο και μπορείς να βρεις στο διαδίκτυο ώστε να επιμορφωθείς. Δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Πάνω κάτω όπως και στην προηγούμενη καραντίνα. Απλά αυτή είναι λίγο πιο μικρή και νομίζουμε θα περάσει πιο γρήγορα. Τώρα όσον αφορά τα παιδιά, αν κάνουν αυτά που τους έχουμε πει είναι θέμα προσωπικό του καθ΄ ενός. Εμάς αρκετοί δείχνουν ότι τα κάνουν. Θα δείξει στην επιστροφή. Και πως θα είναι αυτή η επιστροφή; Τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα και αναφέρομαι στους τραυματισμούς. Δεν γίνεται να υπάρχει τόσο μεγάλη αποχή και να πας να παίξεις αμέσως μπάσκετ. Είναι η τρίτη αποχή καθώς υπήρξε η πρώτη καραντίνα, το διάστημα του καλοκαιριού και τώρα η δεύτερη προετοιμασία. Έχουμε ξεχάσει και τι παιχνίδια παίζαμε εμείς που είμαστε απ’ έξω, σκεφτείτε τα παιδιά πως θα μπούνε σε αυτή τη διαδικασία, όλα πάνε από την αρχή».
Θεωρήσατε ότι έχετε αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς στην ΚΑΠ, γι’ αυτό και επιστρέψατε έπειτα από τόσα χρόνια;
«Εγώ επέστρεψα πρόπερσι στην Γ’ Εθνική, μπας και καταφέρουμε να σωθούμε, μετά από τέσσερα πέντε χρόνια. Αλλά όχι δεν νοιώθω κάτι τέτοιο. Ήμουν στην ομάδα πολλά χρόνια. Ήμουν κάπου στα δεκαπέντε-δεκαέξι χρόνια, κάποια υπηρεσίες όμως τελειώνουν σε μια ομάδα τελείως φυσιολογικά. Ήρθε η πρόταση μετά και γύρισα μπας και σωθεί η ομάδα εκείνη τη χρονιά. Εγώ έχω στο μυαλό μου ότι η ΚΑΠ δεν γίνεται να πέσει από την Γ’ Εθνική, γιατί έχει ένα οικονομικό στάτους, με το οποίο μπορείς να φτιάξεις ομάδα, άνετα. Έχει την οικονομική ικανότητα να μένει στις εθνικές κατηγορίες. Έγιναν κάποια λάθη τότε και συγκεκριμένα ένα σερί χρόνων και είχε φτάσει η ομάδα οριακά. Δεν καταφέραμε να σωθούμε αλλά την επόμενη χρονιά μπήκαν στην ομάδα κάποιοι πολύ σοβαροί άνθρωποι και έχει μπει η ομάδα σε πολύ καλές βάσεις».
Με ποιο σκεπτικό χτίστηκε το φετινό ρόστερ;
«Το φετινό ρόστερ χτίστηκε με μια λογική να μην αλλάξουμε πολύ την ομάδα. Γενικά τα τελευταία χρόνια η ομάδα άλλαζε δέκα παίκτες. Τα χρόνια που η Αγία Παρασκευή έκανε καλές χρονιές και έφτασε Α2, πάντα είχαμε έναν κορμό κάποιων παικτών και προσθέταμε δυο-τρεις το πολύ τέσσερις παίκτες. Γι’ αυτό και πήγαινε καλά η ομάδα. Από πέρσι που φτιάξαμε μια ομάδα στην Α' ΕΣΚΑ που ήταν καλή, πάρα πολύ καλή θα έλεγα, σούπερ, κρατήσαμε τους περισσότερους παίκτες και προσθέσαμε μόνο μερικά παιδιά, τα οποία ήξερα εγώ από προηγούμενες συνεργασίες μας. Τα επιλέξαμε πρώτα βάση χαρακτήρα, γιατί για εμάς είναι πάρα πολύ βασικό αυτό και μετά βάση να ταιριάζουν στο υλικό που είχαμε την προηγούμενη χρονιά, προκειμένου να κάνουμε μια ομάδα που θα ήταν ανταγωνιστική. Έχουμε την τύχη να έχουμε έναν αθλητή, τον Γιώργο Ζερβό, ο οποίος είναι στα 43 του χρόνια αλλά είναι καλύτερος από τους περισσότερους πιτσιρικάδες που υπάρχουν, προσθέσαμε κάποια παιδιά από το εφηβικό και πήραμε και κάποια παιδιά, όπως τον Σγουρό από το Περιστέρι, ο οποίος είναι μικρός σε ηλικία, για να φτιάξουμε μια βάση που τα επόμενα χρόνια η ΚΑΠ να μπορεί να βασιστεί σε πέντε-έξι δικά της παιδιά. Γιατί έχουν περάσει τα χρόνια που μια ομάδα μπορεί να έχει πέντε και έξι μισθοφόρους να πληρώνει. Τα πράγματα στο μπάσκετ αλλάζουν και τα οικονομικά αλλά και η κατάσταση γενικά. Οπότε αυτή ήταν η φιλοσοφία μας. Να μην αλλάξουμε την ομάδα από πέρσι. Έτσι πήραμε και τρία τέσσερα παιδιά και ανεβάσαμε και κάποια παιδιά από το εφηβικό. Οπότε στην ουσία εμείς έχουμε πλεονέκτημα ότι η ομάδα παίζει δεύτερο χρόνο μαζί. Και τα παιδιά όλα που πήραμε έχουν παίξει κάποια χρόνια μαζί, οπότε γνωρίζει ο ένας τον άλλον».
Ένας προπονητής εμπιστεύεται περισσότερο έναν έμπειρο παίκτη απ’ ότι έναν μικρό και φιλόδοξο αθλητή;
«Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα. Δυστυχώς οι μικροί έχουν στο μυαλό τους έναν τρόπο ζωής που τα θέλουν όλα πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα. Δεν αντέχουν πολύ το συναγωνισμό. Αν είσαι σε μια ομάδα που σου δίνει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσεις κάποιους μικρούς χωρίς κόστος σαφώς το κάνεις πιο εύκολα. Αλλά υπάρχουν πολλές ομάδες, οι οποίες θέλουν το αποτέλεσμα ή πιο γρήγορα αποτελέσματα και δεν είναι εύκολο για έναν προπονητή. Αλλά και οι μικροί δεν είναι έτοιμοι να διεκδικήσουν. Με το που θα βρουν την πρώτη δυσκολία τα παρατάνε. Τώρα είναι σημεία των καιρών, είναι ότι τα έχουν όλα πιο εύκολα τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες είναι ένα πολύ μεγάλο ερώτημα. Βέβαια θεωρώ ότι το μεγάλο πρόβλημα του μπάσκετ είναι ότι δεν υπάρχουν τα δελτία. Εγώ παίρνω ένα παιδάκι δεκαπέντε-δεκαέξι χρονών για να παίξει κάποια στιγμή στην ομάδα του Ανδρικού, αν κάνει μια καλή χρονιά μπορεί να φύγει, όπως και τα καλά παιδιά από τα παιδοεφηβικά τα παίρνουν ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ κάποια κολέγια που δίνουν υποτροφίες, οπότε είναι λίγο… μύθος ότι θα κάνω υποδομές. Δεν υπάρχουν υποδομές στην ουσία. Αν δεν αλλάξουν αυτά δυστυχώς δεν πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να επενδύσει πραγματικά στις υποδομές».
Υπάρχει περίπτωση να ξαναδούμε την ΚΑΠ στην Α2 Εθνική κατηγορία θυμάστε κάτι από εκείνη τη σεζόν;
«Είναι πολύ δύσκολο. Τότε υπήρχε μια ομάδα, η οποία έπαιζε τέσσερα-πέντε χρόνια μαζί. Υπήρχε ένα άνθρωπος από πίσω, ο Δημήτρης Κονταξής, ο οποίος είχε μια οικονομική δυνατότητα και υποστήριζε την ομάδα (την πρώτη χρονιά γιατί την δεύτερη δεν ήμασταν έτσι, ήμασταν πολύ χάλια). Υπήρχε ένα εκπληκτικό κλίμα στα παιδιά, δηλαδή ήταν μια τρομερή παρέα και ήταν συνέπεια κάποιων χρόνων, που ήρθε αυτή η πορεία. Ήταν μια συνέπεια πέντε χρόνων, με τα ίδια παιδιά και ήρθε πολύ φυσιολογικά. Ήταν για εμάς πρωτόγνωρο οπότε το απολαμβάναμε, δεν υπήρχε άγχος. Ήταν μια ομάδα που ο ένας ήξερε πολύ καλά τον άλλον. Με παιδιά πολύ έμπειρα και πολύ καλοί παίκτες για την κατηγορία. Ήταν ένα πολύ ωραίο ταξίδι και ήρθε φυσιολογικά. Νομίζω ότι πολύ δύσκολα η ομάδα θα ξαναβρεθεί σε αυτή την κατάσταση. Δε νομίζω ότι, αυτή στιγμή τουλάχιστον, η Αγία Παρασκευή είναι ικανή να ξοδεύει τέτοια ποσά προκειμένου να είναι σε μια κατηγορία όπως είναι η Α2. Το… ταβάνι θα ήταν μια Β’ Εθνική, η οποία δεν θα έχει πολλά ταξίδια. Αν κάποια στιγμή βρεθεί μια φουρνιά με παιδιά δικά μας, που δε θα είχαν τόσο πολύ μεγάλο κόστος στο σύλλογο, μακάρι να έρθει. Πρέπει όμως να πατάμε λίγο στα πόδια μας γιατί έτσι διαλύουν και οι σύλλογοι. Έχουν άλλα όνειρα και ξαφνικά κάνεις ένα μπάτζετ που δεν αντέχεις και βρίσκεσαι αλλού. Υπάρχουν άπειρα τέτοιου είδους παραδείγματα. Μακάρι να έρθει, αλλά αν έρθει θα έρθει με μια διαδικασία που να συμπεριλαμβάνει δικά μας παιδιά».
Έρχονται αλλαγές το μπάσκετ, εν όψει εκλογών υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να βοηθήσουν το άθλημα;
«Σαφώς και υπάρχουν άνθρωποι, αρκεί να έχουν την όρεξη και τη διάθεση για πολύ δουλειά. Νομίζω ότι είναι τόσο κάτω αυτή τη στιγμή το μπάσκετ που μόνο βελτίωση παίρνει δεν πάει παρακάτω. Απλά, για εμένα πρέπει να γίνουν κάποια συγκεκριμένα πράγματα για να βοηθήσουν πραγματικά τις ομάδες. Δεν έχουμε ανάγκη πράγματα μόνο για εφέ. Θα τις δούμε και τις αλλαγές, γιατί πολλά ακούγονται. Παρακάτω πάντως δεν μπορεί να πάει. Όποιος και να έρθει, αν θα έρθει η αλλαγή, κάτι καλύτερο θα κάνει χειρότερο δεν μπορεί να γίνει. Ένα πολύ βασικό κομμάτι που έχει χαθεί το μπάσκετ είναι ότι τα παιδιά δεν παίζουν σε ανοιχτά γήπεδα, όπου εγώ θεωρώ ότι εκεί μαθαίνεις το μπάσκετ. Αυτό χάθηκε. Επίσης είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα για τα παιδιά στην Β και Γ Λυκείου, είναι δύσκολα τα μαθήματα, έχουν πάρα πολλά πράγματα να κάνουν πλέων, μουσική, θέατρο, αγγλικά, γαλλικά, μπάσκετ. Δεν είναι όπως παλιά. Έχει χαθεί το παιχνίδι από τις αλάνες. Εδώ ακόμα οι ακαδημίες παίζουν βέβαια σε ανοιχτά, αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό από αυτό που υπήρχε. Τότε από τις αλάνες έβγαιναν παίχτες. Ήταν ο ανταγωνισμός μεγάλος. Τώρα δεν έχουν χρόνο τα παιδιά και δεν γίνεται με δυο ώρες προπόνηση ή με δυο φορές που πας στην ακαδημία να βγεις παίκτης».
Υπάρχει ταλέντο στο Αθηναϊκό μπάσκετ;
«Υπάρχει; Αναρωτιέμαι. Αυτή τη στιγμή δεν χαίρεσαι να βλέπεις Ελληνικό μπάσκετ. Έχουμε πάει από το σκεπτόμενο μπάσκετ σε κάτι άλλο, αλλά νομίζω ότι δεν χαίρεσαι αυτή τη στιγμή να βλέπεις ελληνικό μπάσκετ. Ούτε στην Α1 κατηγορία, ούτε την Εθνική. Δεν υπάρχει φαντασία, δεν υπάρχει ελευθερία και φταίμε εμείς σε αυτό. Οι προπονητές φταίνε. Θέλουμε να ελέγχουμε περισσότερο το παιχνίδι, γιατί θέλουμε να ελέγχουμε περισσότερο το αποτέλεσμα, γιατί το αποτέλεσμα σου δίνει δουλειά. Δυστυχώς ή ευτυχώς έτσι είναι. Είναι πάρα πολύ πεσμένο το επίπεδο. Καμία σχέση η Γ’ Εθνική με Γ Εθνική πριν από δέκα χρόνια. Θεωρώ ότι πια η Γ’ Εθνική δεν έχει νόημα. Στην Α’ ΕΣΚΑ κάποτε γινόντουσαν ντέρμπι ΝΗΑΡ ΗΣΤ-Παγκράτι, ΚΑΠ-Χαλάνδρι, τοπικά που ήταν πολύ πιο ουσιαστικά και πιο δυνατά παιχνίδια από το να πας να παίξεις σήμερα σε μια επαρχία. Που τι να κάνει και η επαρχία, είναι και γι’ αυτούς, επίπονο το πρωτάθλημα και πιο άνισο και με πολλά έξοδα. Πρέπει να το μαζέψουν λίγο γιατί έχει απλωθεί πάρα πολύ, ξεχείλωσε».
