Η γραμμή της στατιστικής της λέει πάρα πολλά για την παρουσία της στο παρκέ. Η FIBA της έκανε ιδιαίτερη μνεία για την συνεισφορά της στο παιχνίδι, για την αλλαγή της εικόνας της Εθνικής Γυναικών στο παρκέ απέναντι στην Τουρκία. Η Λολίτα Λύμουρα έγινε ο «X factor» της αναμέτρησης, όπως γράφει στο twitter της η Διεθνής Ομοσπονδίας. Και δεν είχε και άδικο, αφού σε εννέα λεπτά στο πρώτο ημίχρονο είχε 5 ριμπάουντ και 5 ασίστ. Και στο τέλος της αναμέτρησης είχε 7 πόντους, 7 ριμπάουντ, 10 ασίστ και 1 κλέψιμο σε 21’10’’. Ε, δεν το λες και άσχημο. Όπως παραδέχεται άλλωστε μικρή έβλεπε Διαμαντίδη…
«Το έχω δηλώσει πολλές φορές. Είμαι θαυμάστριά του, όπως και του Σάρας. Όχι ότι συγκρίνουμε κιόλας ε; (γελάει) Παίζω πολλά χρόνια και ποτέ δεν κοίταζα πρώτα το καλάθι. Είχα προπονητές που μου φώναζαν για αυτό το λόγο. Να κοιτάω περισσότερο το καλάθι, να κάνω περισσότερα σουτ. Προτιμώ όμως μια καλή πάσα, παρά να βάλω εγώ το καλάθι. Από μικρή παίζω έτσι και, ε, μάλλον δεν γίνεται να αλλάξω τώρα».
Η αλήθεια είναι πως δεν έχει και λόγο, παρά την ικανότητά της και στο σκοράρισμα, αφού ξέρει να «διαβάζει» άριστα το παιχνίδι και να δίνει την μπάλα εκεί που πρέπει, όταν πρέπει, προκαλώντας ουκ ολίγες φορές την έκπληξη. Όπως έγινε και με την Τουρκία. Εκεί που ενώ δεν είχε παίξει σχεδόν καθόλου στους δύο προηγούμενους αγώνες, έγινε ένα από τα κλειδιά για την πρόκριση. Πόσο εύκολο είναι αυτό; «Δεν θα κρυφτώ. Όταν δεν παίζεις στενοχωριέσαι. Δεν νομίζω πως θα βρεις έναν παίκτη που θα σου πει το αντίθετο αν είναι ειλικρινής. Υπάρχει όμως ένα «αλλά». Η ομάδα είναι πάνω από τον εαυτό μου, πάνω από τον καθένα. Και θα τη στηρίξω όπως μπορώ, ακόμη κι αν δεν παίζω. Με φωνή από τον πάγκο, με μια κουβέντα… Θα πανηγυρίσω με την ομάδα. Δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό. Πριν από τον αγώνα μου είπε ο προπονητής «θα σε βάλω και θέλω να με δικαιώσεις». Θέλω να πιστεύω πως το έκανα, πως τον δικαίωσα. Άλλωστε έχω μάθει όσα χρόνια παίζω, να αρπάζω τις ευκαιρίες που μου δίνονται».
Αυτό που ίσως δεν ξέρει ο πολύς κόσμος, καθώς τα φώτα τώρα πέφτουν πάνω στην Εθνική Ομάδα, είναι πως η Λύμουρα είχε να αντιμετωπίσει και έναν τραυματισμό στη διάρκεια της προετοιμασίας: «Όλη τη χρονιά δεν είχα κάποια ένδειξη πως είχα κάποιο πρόβλημα. Μετά το τέλος της χρονιάς ξεκουράστηκα, έκανα κάποιες ατομικές και ίσως κάπου εκεί βγήκε η κούραση. Είδαμε πως υπήρχε ένα πρόβλημα στο γόνατο και έκανα μεγάλο αγώνα με την φυσιοθεραπεύτρια της Εθνικής Ομάδας, την Νατάσα Αποστόλου, με βοήθησαν ο Αντώνης Καραντώνης και ο γιατρός μου ο Γιάννης Τσαπακίδης και με την κατάλληλη αγωγή έφτασε ως εδώ. Με βοήθησε πολύ και η αντιμετώπιση από τον κόουτς Κεραμιδά, που μου είπε από την πρώτη στιγμή «γίνε καλά και θα σε περιμένω». Έχασα μεγάλο μέρος της προετοιμασίας, πήγα στο τουρνουά της Πάτρας με δύο προπονήσεις ουσιαστικά, αλλά ήμουν εκεί, είμαι εδώ και πραγματικά το χαίρομαι».
Το χαίρεται, όπως και όλες οι άλλες διεθνείς μας. Η αλήθεια είναι όμως πως μένει η απορία για το αν τόσο η ίδια, όσο και οι συμπαίκτριές τους έχουν καταλάβει τι ακριβώς έχουν καταφέρει: «Όχι ακόμη», παραδέχεται με κάθε ειλικρίνεια για να προσθέσει: «Πανηγυρίζαμε οι τρελές Ελληνίδες και αναρωτιόμαστε. Είμαστε η μόνη χώρα που πανηγυρίζουμε έτσι, ε; Όλοι μας κοιτούσαν καλά-καλά! Δεν έχουμε καταλάβει. Οι πιο μεγάλες η Μάλτση, η Κοσμά, η Καλτσίδου, η Σωτηρίου, εγώ λέγαμε «Πάμε Παγκόσμιο» για να το πιστέψουμε πρώτα εμείς. Πριν ξεκινήσουμε κάποιες λέγαμε πως θα είναι το τελευταίο Ευρωμπάσκετ, αλλά τώρα έχουμε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μπροστά. Απλά θέλω να πω πως δεν φτάσαμε μόνες μας εδώ. Ξεκινήσαμε 15 παίκτριες και βοήθησαν και οι Δίελλα, Μούλη και Έιβερι και ακόμη και τώρα πριν και μετά από κάθε παιχνίδι θα στείλουν μηνύματα να μας εμψυχώσουν, να μας δώσουν συγχαρητήρια. Άδικο επίσης θα ήταν να μην αναφέρουμε την Όλγα (Χατζηνικολάου), την Ζωή (Δημητράκου), την Πέλη (Παπαμιχαήλ) που για διαφορετικούς λόγους δεν είναι μαζί μας».
Δεν έχουν καταλάβει καλά καλά τι γίνεται εκεί. Σίγουρα δεν έχουν συνειδητοποιήσει και τι γίνεται εδώ: «Όχι… Δεν έχουμε ξεκάθαρη εικόνα. Μας λένε οι δικοί μας κάτι πράγματα που για εμάς είναι τρελά. Πως είχε τρία λεπτά θέμα στις ειδήσεις, πως γίναμε πρώτο θέμα μετά τη χθεσινή νίκη. Πως μιλάνε για εμάς στα ραδιόφωνα. Δεν το έχουμε καταλάβει όλο αυτό. Θα πω κάτι με κάθε ειλικρίνεια: Είναι ευτυχία για εμάς που κάνουμε τους Έλληνες να χαίρονται, να ξεφεύγουν για λίγο από όλο αυτό που ζούμε. Ίσως είναι το πιο σημαντικό που σας κάνουμε λίγο –και για λίγο έστω- ευτυχισμένους».
Η τετράδα δεδομένη, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα δεδομένο και μένει ένα… απωθημένο: «Αν δείτε και στις παλιές συνεντεύξεις λέγαμε όλες πως το μετάλλιο είναι ένα απωθημένο μας. Εδώ που φτάσαμε πια, θα τα δώσουμε όλα, όσες δυνάμεις έχουμε. Τα ξεχνάμε όλα όσα έγιναν μέχρι τώρα, δεν υπάρχει καμία κούραση και πάμε όλα για όλα για ένα μετάλλιο! Παίζουμε με τη Γαλλία και θέλουμε ένα μετάλλιο».
Η πρώτη αναμέτρηση με την Γαλλία δεν συνοδεύτηκε πάντως από νίκη. «Σεβόμαστε κάθε αντίπαλο, δεν φοβόμαστε κανέναν. Θα κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλά: Θα δώσουμε τα πάντα! Θέλουμε να φτάσουμε στο μετάλλιο. Είμαστε πραγματικά πολύ χαρούμενες για την πρόκριση στο Παγκόσμιο, αλλά θέλουμε αυτό το βήμα παραπάνω. Πάμε Παγκόσμιο ε;»
Η φράση επαναλαμβάνεται συχνά πυκνά από όλες με ένα ερωτηματικό, ένα θαυμαστικό ή τρεις τελείες στο φινάλε. Αυτό αλλάζει μόνο. Και θα είναι από τις λίγες φορές που αυτή η φράση αναμένεται να φέρει κόσμο και στην υποδοχή: «Είχε γίνει και όταν είχαμε τερματίσει στην πέμπτη θέση. Ήταν κάποιοι στο αεροδρόμιο. Και είναι όλοι εδώ κοντά μας από την Ομοσπονδία. Μιλάμε με τον πρόεδρο, τον κ. Τσαγκρώνη, ο κ. Ζώης είναι εδώ, όλοι οι άνθρωποι της ΕΟΚ είναι δίπλα μας. Δεν ξέρω τι θα γίνει. Σε πρώτη φάση ξέρω πως θα έρθουν κάποιοι και για το αυριανό παιχνίδι και ανάμεσά τους και δικοί μας άνθρωποι.»
Η Λύμουρα δεν ξεχνά κανέναν μέσα σε όλο αυτό το καλώς εννοούμενο «πανηγύρι» που έχει στηθεί γύρω από την ομάδα με όσα αυτή η ομάδα έχει κάνει. «Είναι η πρώτη φορά που μας στέλνουν μηνύματα ή αναφέρονται σε εμάς τόσοι παίκτες και από την ομάδα των Ανδρών. Ο Γιώργος Μπόγρης που μας στηρίζει έτσι κι αλλιώς από την αρχή και κάθε φορά, ο Γιώργος Πρίντεζης, ο Γιάννης Μπουρούσης, ο Νίκος Ζήσης, ο Κώστας Παπανικολάου, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και άλλοι ακόμη μας έχουν στείλει μηνύματα. Γράφουν και ασχολούνται με εμάς. Όπως σημαντικό είναι για εμάς που τα κορίτσια που δεν είναι εδώ, ή που έχουν σταματήσει το μπάσκετ μας περιβάλλουν με τόση αγάπη και στήριξη, όπως η Δημητράκου, η Μούλη, η Χατζηνικολάου, η Δίελα, η Παπαηλία, η Καλέντζου, η Δελή και τόσες ακόμη… Δεν μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε όλο αυτό και ευχαριστούμε ειλικρινά τον καθένα από όλους αυτούς που μας δείχνουν αγάπη και μας δίνουν περισσότερη δύναμη».
