Ο Ιπποκράτης Casa Cook Hotel βρίσκεται σε «τροχιά» ανόδου στην Α2 μετά το σπουδαίο «διπλό» στην Ερυθραία και ο Χάρης Κουλουριώτης μιλάει στο basketa.gr για όσα έχει πετύχει ο σύλλογος με τον ίδιο να «αρπάζει από τα μαλλιά» την ευκαιρία ως πρώτος προπονητής, και να αναφέρεται στις επιδιώξεις των Κώων για το μέλλον.
Αργά αλλά σταθερά, ο Ιπποκράτης Casa Cook Hotel μπαίνει κάθε μέρα πιο έντονα στη συνείδηση των φιλάθλων των εθνικών κατηγοριών. Μετά την εξαιρετική διετή του παρουσία στη Γ' Εθνική, όπου άρχισε να προσαρμόζεται στις συνθήκες των εν λόγω κατηγοριών, σειρά είχε η Β' Εθνική, στην οποία έως τώρα μοιάζει να πορεύεται περίφημα. Δείχνοντας τον τελευταίο καιρό να ξεπερνά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε μακριά από το ακριτικό νησί της Κω, στερώντας του αποτελέσματα, και με τον Χάρη Κουλουριώτη στην πρώτη του δουλειά ως πρώτος προπονητής να αποδεικνύεται καλός «καπετάνιος», κατάφερε να πάρει δύο μεγάλα «διπλά» σε Κόρινθο και Ερυθραία που με την «αυγή» του 2018, τον έφεραν στη δεύτερη θέση του Νοτίου ομίλου, έχοντας ήδη ως βάση τη δυνατή του έδρα. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να μην αισιοδοξεί, όταν παράλληλα έχει στο ρόστερ του παίκτες απαράμιλλης ποιότητας και εμπειρίας (Ασημακόπουλος, Χαρίσης, Κουμπούρας, Τσακαλέρης, Λεκάκης, Ονάσογλου κ.α.);
Ο προπονητής των Κώων, μιλάει στο basketa.gr για τη μέχρι τώρα επιτυχία που έχει σημειώσει η ομάδα του, παίρνοντας ίσως το σπουδαιότερο φετινό της αποτέλεσμα απέναντι στον Πανερυθραϊκό. Αναφέρεται στη σταδιακή βελτίωσή της και την προσπάθεια της να γίνει ένας σύλλογος, ο οποίος θα αποτελεί από τα «σήματα κατατεθέντα» των εθνικών κατηγοριών, ενώ δεν παραλείπει να κάνει λόγο για τη δική του εμπειρία, ως πρώτος προπονητής, παίρνοντας μία μεγάλη απόφαση το περασμένο καλοκαίρι. Τέλος, κάνει ιδιαίτερη μνεία στο τοπικό κοινό, το οποίο βρίσκεται, όλο και πιο δυναμικά, κοντά στον ίδιο και τους παίκτες του.
Κόουτς, κάνατε την ανατροπή στο τέλος, απέναντι σε μία ομάδα που είναι γνωστή για τη σκληράδα και την πειθαρχία της, ειδικά στην έδρα της. Πώς μπορεί μία ομάδα σαν τη δική σας να το καταφέρει αυτό;
Είμαστε μία ομάδα με σπουδαία ποιότητα επιθετικά, αλλά πρέπει να τονίσω πως δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στην άμυνά μας. Το γεγονός, μάλιστα, ότι δεχθήκαμε μόλις 12 πόντους στην τελευταία περίοδο, δείχνει και την προσπάθεια που κάνουμε σε αυτό το κομμάτι. Το βασικό, ήταν ακριβώς αυτό που ανέφερες, ότι δηλαδή αντέξαμε αυτά τα στοιχεία που διακρίνουν τον Πανερυθραϊκό, που έχει φτάσει χάρη σε αυτά τόσο ψηλά στη βαθμολογία. Ήμασταν πιο δυνατοί στα πιο κρίσιμα σημεία και γι’ αυτό πήραμε το «διπλό».
Στην αρχή της χρονιάς δείχνατε να έχετε προβλήματα, παίζοντας μακριά από το νησί, αλλά τελευταία δείχνετε να έχετε προσαρμοστεί, παίρνοντας σημαντικές νίκες σε Κόρινθο και Ερυθραία. Πώς ακριβώς εξηγείται το θέμα αυτό που απασχολεί αρκετές νησιώτικες ομάδες και πώς αντιμετωπίζεται;
Τα εκτός έδρας είναι σίγουρα ένα πρόβλημα για εμάς, αλλά παράλληλα και μία ρουτίνα. Ξέρουμε, δηλαδή, ότι μία φορά στις εβδομάδες πρέπει να μπούμε στο αεροπλάνο με προορισμό συνήθως την Αθήνα. Αυτό είναι κάτι, που σε βγάζει σε μικρό βαθμό το ρυθμό σου, αλλά δε θεωρώ πως οι μετακινήσεις ευθύνονταν για τις ήττες μας εκτός έδρας στην αρχή της σεζόν. Αν εξαιρέσουμε το Ηράκλειο, όπου το παιχνίδι μας ξέφυγε στη διάρκεια του αρκετά, όλα τα άλλα χάθηκαν σε λεπτομέρειες, σε πράγματα που, παρά την εμπειρία μας, δεν μπορέσαμε να διαχειριστούμε σωστά. Προφανώς και τα προβλήματα μακριά από την έδρα μας, δεν είναι κάτι μη αναστρέψιμο. Συζητήσαμε το θέμα αυτό μεταξύ μας, παλέψαμε για να βελτιωθούμε βλέποντας τα λάθη μας και σταδιακά το διορθώσαμε μέσω των προπονήσεων. Με το νέο έτος, λοιπόν, δείξαμε μία διαφορετική αντιμετώπιση, παίρνοντας δύο «διπλά» και, κυρίως, μία μεγάλη ψυχολογική «ώθηση» εν όψει των επόμενων ταξιδιών μας.
Αν ο Ιπποκράτης, συνεχίζοντας να έχει ως βάση την έδρα του, δείξει και στη συνέχεια την ίδια συνέπεια εκτός έδρας, θα μπορεί πιο άνετα να μιλάει ακόμη και για άνοδο, έστω κι αν δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη ο πρώτος γύρος;
Δεν υπάρχει η λέξη «άνετα» σε αυτή την κατηγορία για οποιαδήποτε ομάδα. Ακόμη και ο Ιωνικός μοιάζει αυτή την εποχή να μην είναι σε ιδανική κατάσταση, αφού έκανε το δικό του «στραβοπάτημα» στο Ηράκλειο και χθες (21/1) κέρδισε σε ένα αρκετά περίεργο ματς στην Κόρινθο, έτσι όπως εξελίχθηκε. Για εμάς, φυσικά δύναμη είναι η έδρα μας, με τον κόσμο να αγκαλιάζει την προσπάθεια μας, καθώς του αρέσει αυτό που βλέπει. Αυτό ήταν και το μεγάλο μας στοίχημα, να κάνουμε την ομάδα αγαπητή και να μας αγκαλιάσει ο ίδιος μας ο τόπος. Είμαστε ένας μικρός σχετικά οργανισμός στις εθνικές κατηγορίες και πρώτος στόχος είναι να τον κάνουμε δυνατό και να έχει συνέχεια. Όσο είμαστε σε θέσεις ανόδου, φυσικά, δε γίνεται να μην τη σκεφτόμαστε σαν στόχο και αυτό θα ίσχυε για οποιαδήποτε ομάδα. Είναι, όμως, τέτοια η κατηγορία που με δύο ήττες συνεχόμενες, μπορεί να μιλάς για σωτηρία και όχι για άνοδο.
Τα τελευταία χρόνια σε βλέπαμε σαν βοηθό προπονητή σε ομάδες, με τελευταίος σταθμούς το Ρέθυμνο και τον Αίολο Αστακού. Τι ήταν αυτό που σε έπεισε να πας στην Κω σαν πρώτος, και μάλιστα έχοντας να συνεργαστείς με τόσες προσωπικότητες;
Ήμουν για 10 χρόνια, και κυρίως στην Α1, ως συνεργάτης προπονητών και είχα στην άκρη του μυαλού μου, ότι αν είχα μία ευκαιρία να γίνω σε κάποιο σύλλογο πρώτος, θα το σκεφτόμουν σοβαρά. Αυτή η ευκαιρία μου δόθηκε, έστω κι αν έγιναν όλα λίγο βιαστικά, γιατί η ομάδα άργησε να κάνει το σχεδιασμό της, οπότε το σκέφτηκα μαζί με την οικογένεια μου και αποφάσισα να έρθω στην Κω. Βρήκα, εκεί, δύο παιδιά πολύ έμπειρα, όπως ο Ασημακόπουλος και ο Χαρίσης, ενώ με αρκετούς από όσους ήρθαν στη συνέχεια έχω συνεργαστεί ξανά, όπως ο Κουμπούρας και ο Τσακαλέρης. Υπήρχε, λοιπόν, ήδη μία γνωριμία με αυτά τα παιδιά και μία εμπειρία στο πώς να τους διαχειριστώ, αν και διαφοροποιούνται όλα, όταν είσαι πλέον μπροστά. Έχουμε από την αρχή μία καλή συνεργασία κι ελπίζω να γίνεται καλύτερη.
Τώρα που ζεις αυτή τη μετάβαση, λοιπόν, ποια είναι η διαφορά του πρώτου προπονητή από τους βοηθούς του;
Είναι ξεκάθαρα διαφορετικές οι ευθύνες. Από εκεί που είχες απλά την «ασπίδα» του ότι προτείνεις πράγματα, αλλά κάποιος άλλος τα επεξεργαζόταν και έπαιρνε μετά τις τελικές αποφάσεις, τώρα έχεις την αποκλειστική ευθύνη των θεμάτων που άπτονται της τεχνικής ηγεσίας μίας ομάδας. Έρχεσαι άμεσα αντιμέτωπος με τους παίκτες και μπαίνεις σε άλλες καταστάσεις. Χρειάζομαι, βέβαια, αρκετό ακόμη χρόνο για να καταλάβω τις διαφορές μεταξύ των ρόλων και θεωρώ πως τα καταφέρνω σχετικά καλά μέχρι τώρα, έχοντας αρκετά περιθώρια βελτίωσης.
Είναι, άρα, ένα μεγάλο προσωπικό στοίχημα.
Φυσικά. Πάντα ήταν κάτι που είχα στην άκρη του μυαλού μου και, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία, πήρα την απόφαση να γίνω πρώτος προπονητής. Εννοείται πως είναι ένας στοίχημα και, άλλωστε, αυτός είναι ο αθλητισμός. Πολλές φορές είναι θέμα συγκυριών και τύχης, το αν θα πάρεις ποτέ μια ευκαιρία και το αν θα πετύχεις στο τέλος.
Ο Αντώνης Ασημακόπουλος μας είχε μιλήσει για τα προβλήματα που ταυτίζονται συνήθως με μία νησιώτικη ομάδα, και δη ακριτική. Ποια είναι, λοιπόν, κατά τη γνώμη σου η αθλητική καθημερινότητα σε ένα τέτοιο μέρος;
Είμαι σε θέση να τα γνωρίζω αρκετά καλά, έχοντας δουλέψει τα τελευταία χρόνια σε μέρη εκτός του κέντρου της χώρας, από όπου οι μετακινήσεις είναι αρκετά εύκολες. Αυτό είναι και το πρώτο πρόβλημα, δηλαδή, δεν έχεις την ίδια ευκολία όταν είσαι σε έναν τόπο σαν την Κω. Δεν μπορείς να μετακινηθείς εύκολα και αυτό σε επηρεάζει πολύ από την προετοιμασία κιόλας, ψάχνοντας τον τρόπο για να δώσεις μερικά δυνατά φιλικά. Είναι, επίσης, πρόβλημα για το πώς θα πείσεις τους παίκτες να υπογράψουν συμβόλαιο με εσένα, αντί να παίξουν για μία ομάδα στην Αθήνα, επί παραδείγματι. Τέλος, μία ομάδα σαν τον Ιπποκράτη πρέπει να ξοδέψει αρκετά χρήματα ακριβώς για τους λόγους που ανέφερα, ειδικά ότα συμβαίνουν καταστάσεις σαν το σεισμό του περασμένου καλοκαιριού, που επηρεάζει ολόκληρη την κοινωνία. Η αθλητική καθημερινότητα, βέβαια, πέραν αυτών είναι ίδια, καθώς υπάρχουν εδώ άνθρωποι που χαίρονται με αυτό που συμβαίνει και θέλουν να βοηθήσουν το σύλλογο να αποκτήσει τη δική του δυναμική.
Είναι στόχος, δηλαδή, ο Ιπποκράτης να γίνει ένας πρεσβευτής της νησιωτικής Ελλάδας στις εθνικές κατηγορίες;
Αυτός είναι ο στόχος μας, να πατήσουμε δυνατά στα πόδια μας. Να γίνουμε ένας οργανισμός που, πρωτίστως, θα λειτουργεί ιδανικά και σε επαγγελματικά πλαίσια, είτε τα αποτελέσματα τον ευνοούν αγωνιστικά στις εκάστοτε σεζόν είτε όχι.
