Το πρωτογενές αίτιο της προχθεσινής συνεδρίασης του ΕΣΑΚΕ κόντεψε να εξαφανιστεί από τις εξελίξεις της επικαιρότητας που αναπόφευκτα τους παρέσυραν όλους. Η τύχη των play offs και κατ’ επέκταση της ολοκλήρωσης του τρέχοντος πρωταθλήματος ήταν φυσιολογικό να βρεθεί στο προσκήνιο. Υπήρξαν όμως κι άλλα. Πολύ σημαντικά και σε βάθος χρόνου, αφού είναι κοινή ομολογία ότι το επαγγελματικό πρωτάθλημα μπάσκετ έχει πιάσει πάτο και δύσκολα πάει παρακάτω.
Το ότι όλες οι ΚΑΕ ενδιαφέρθηκαν και έστειλαν προτάσεις στην πενταμελή επιτροπή εργασίας προς την κατεύθυνση της βελτίωσης ήταν το πρώτο θετικό, δείχνει έγνοια και πρόθεση βελτιώσεων.
Το πραγματικά εντυπωσιακό όμως, ήταν ότι σε τεράστιο ποσοστό αυτές οι προτάσεις συμφωνούσαν. Εχουμε δηλαδή το απίστευτο οξύμωρο, αυτοί που όταν κάτσουν ο ένας απέναντι στον άλλο δεν συμφωνούν ούτε για το αν έξω έχει ήλιο ή σκοτάδι, στο μυαλό τους ταυτίζονται σε πολλά, σοβαρά και πάνω απ’ όλα ρεαλιστικά.
Προσπερνώντας το… να ‘χαμε να λέγαμε θέμα της αναδιάρθρωσης που πραγματικά είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος πώς θα γίνει αναδρομικά και μάλιστα χωρίς υποβιβασμό ομάδων, περνάμε στα πραγματικά ουσιώδη. Ετσι κι αλλιώς το... ψυχικό όπως μας παρουσίασαν την αναδιάρθρωση που αρχικά ψηφίστηκε ακόμα κι αν βρουν τρόπο να το περάσουν για έναν χρόνο θα είναι οπότε δεν αλλάζει κανενός την ζωή.
Στα σοβαρά λοιπόν, αυτό που την περασμένη εβδομάδα πέρασε μάλλον στα ψιλά και κάποιοι άρχισαν να το ψάχνουν επειδή το ανέφερε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος λέγοντας σε μια αποστροφή του λόγου ότι «συμφωνήσαμε στην πρόταση του κύριου Λιόλιου και θα την προχωρήσουμε», ήταν το εφαλτήριο δημιουργίας συνθηκών για σοβαρές εξελίξεις.
Ο σκελετός πλάνου που κατατέθηκε τότε αποτέλεσε ένα ερέθισμα για όλες τις ΚΑΕ που ανέπτυξαν τις σκέψεις του συμφωνώντας στην ραχοκοκαλιά και αλλάζοντας διατυπώσεις ή τρόπους εφαρμογής, όχι πάντως στην ουσία.
Μοιάζει με… όνειρο το να επανέλθει μετά από πολλά χρόνια η κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Στο πρωτάθλημα που οι πολλοί κυνηγάνε το ευρώ με το τουφέκι και δύσκολα το βρίσκουν τελικά, μια τέτοια αύξηση εσόδων για τον… λαό μόνο βελτίωση θα μπορεί να φέρει.
Μοιάζει με όνειρο το ότι δείχνουν όλοι πρόθεση να βρουν τρόπους βελτίωσης της διαιτησίας. Το νόμισμα έχει δύο όψεις. Κάποιοι λένε ότι η διαιτησία αποτελεί το άλλοθι όποιων δεν τους πάνε καλά τα πράγματα. Διαχρονικά, σε όλον τον κόσμο, σε όλα τα σπορ. Κάποιοι άλλοι όμως λένε ότι αν όλοι συμφωνούν σε ένα πράγμα, τότε αυτό ισχύει. Το ότι κατατέθηκαν ρεαλιστικές προτάσεις, όπως για παράδειγμα το ίνσταντ ριπλέι σε όλα τα ματς, το ότι θέλουν διάλογο με την ΕΟΚ στην οποία ανήκει βάσει νόμου η διαιτησία, άρα δεν πάνε για κόντρες αλλά για μια κοινώς αποδεκτή λύση από τους μπασκετικούς φορείς, δείχνει καλές προθέσεις και όχι πονηρές δεύτερες σκέψεις για έναν ευαίσθητο τομέα.
Ισως καθ’ υπερβολή μπορούμε να πούμε ότι μοιάζει με όνειρο και το ότι ασχολήθηκαν για μια φορά όλοι προτείνοντας κάτι και όχι διεκπεραιώνοντας τυπικά συνεδριάσεις χωρίς λόγο τέλεσης.
Θα περίμενε κάποιος να υπάρξουν και πιο ουσιαστικά θέματα που να… ακουμπήσουν οι ομάδες. Όπως για παράδειγμα οι τρόποι δημιουργίας ίδιων πόρων. Και με ανάδειξη παικτών και με δημιουργία υποδομών. Να σταματήσουν το ετοιματζίδικο, την αγορά λεγεωνάριων αμφιβόλου αξίας, την τακτική του να την βγάλουμε και φέτος.
Μέχρι ο μπασκετικός φίλαθλος Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος δεν ζει καθημερινά τον χώρο, η πρώτη απλοϊκή σκέψη που εξέφρασε στην χθεσινή του συνέντευξη στο Sport24 Radio για πρόοδο με… βάσεις στο άθλημα, ήταν αυτή. «Ας κάνουν υποδομές, ας εμπιστευτούν τα νέα παιδιά. Βλέπουμε μια προσωπική κόντρα να επισκιάζει τα πάντα, την ώρα που υπάρχουν προσπάθειες όπως αυτή που γίνεται στην Πάτρα από τον Προμηθέα, με ιδιόκτητα γήπεδα, γυμναστήρια και σωστή δουλειά σε νέα παιδιά που δημιουργεί βάσεις για το μέλλον».
Θα περίμενε λοιπόν κάποιος από πολλές ομάδες που σταδιακά δίνουν έμφαση στις μικρές ηλικίες και αυτό το εισπράττουμε όσοι ασχολούμαστε με την καθημερινότητα του αθλήματος, να προτείνουν τα… δύσκολα. Ισως την μείωση των αλλοδαπών, ίσως την καθιέρωση με όποιον τρόπο αυτό μπορεί να γίνει κάποιων νεαρών Ελλήνων, κάτι πάντως που να ενδέχεται να έχει και κόστος στόχων.
Ας μην είμαστε πλεονέκτες όμως. Ας κρατήσουμε το μέχρι πρότινος ανέφικτο που έγινε πραγματικότητα. Το ότι όλοι έδειξαν πρόθεση βελτίωσης του λεγόμενου προϊόντος και το ότι όλοι συμφωνούν στις βασικές κατευθύνσεις. Φάνηκε φως λοιπόν κι αυτό δεν αμφισβητείται. Μακάρι να μην μείνει στα λόγια η πρόθεση να φτάσουν μέχρι εκεί και να το δούμε μια και καλή στην Basket League.
