Η ζωή κάποια στιγμή αργά ή λίγο γρηγορότερα θα επανέλθει στους κανονικούς της ρυθμούς, το ίδιο και ο μικρόκοσμός μας, του μπάσκετ. Μόνο που όποιος έχει κοινό νου καταλαβαίνει ότι η "επόμενη μέρα" σε όλους τους τομείς της ζωής σε όλον τον πλανήτη θα είναι ριζικά αλλαγμένη και ο μικρόκοσμος που λέγαμε, δεν μπορεί να ξεφύγει από τον κανόνα.
Βγάζει γέλιο η σκέψη που ψιθυρίζεται εντόνως στους κόλπους του ΕΣΑΚΕ για αύξηση των ομάδων σε 16 και κυρίως το μικροπολιτικό σκεπτικό του "ρουσφετιού" και του να βολευτούμε όλοι. Να μην υπάρξει περίπτωση να πέσουν ΠΑΟΚ και Αρης, να μην πέσει κανείς λοιπόν, να μην στερήσουμε και από τον Χαρίλαο την άνοδο αλλά να βρούμε και έναν τρόπο να ανεβάσουμε τον Ολυμπιακό.
Την ίδια ώρα συμβαίνουν τα εξής: Το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού εμφανίστηκε αίφνης να αναφέρει ότι δεν του καίγεται καρφάκι να ανέβει αφού ακόμα δεν έχουν αλλάξει αυτά που τον οδήγησαν στον οικειοθελή υποβιβασμό στην Α2. Το λέει μέσω των ίδιων "πηγών"" που όσο υπήρχε δράση ενημέρωναν ότι το "τρένο" της αναπτυξιακής έχει πάρει φόρα και η επιστροφή στην Basket League είναι ζήτημα χρόνου. Το στήριζε κιόλας η πληροφόρηση ότι ο Μπαρτζώκας (πολύ λογικά) απαίτησε να παίζει η ομάδα και πρωτάθλημα για να έχει ρυθμό...
Και άντε και ο Ολυμπιακός δεν θέλει, ακόμα κι αν μπορέσει κι εδώ που τα λέμε το υπάρχον πρωτάθλημα περισσότερο τον έχει ανάγκη παρά αυτός το έχει. Από αυτούς που δεδομένα έχουν το δικαίωμα πόσοι μπορούν; Ο καταιγισμός καταγγελιών που υπάρχει τις τελευταίες ημέρες από Αμερικανούς που έπαιζαν στον Πανιώνιο, όλες με αναγγελία δικαστικής συνέχειας, δημιουργούν την εύλογη απορία πώς θα μπορέσει ο Πανιώνιος να ξεκινήσει άλλη μια χρονιά στην Α1, αφού τα χρέη και τα BAN θα ξεπηδούν από τα... συρτάρια της ΚΑΕ.
Κι αν οι του Πανιώνιου βγήκαν όλοι μαζί και άρχισαν να τα λένε, υπάρχουν κι άλλα που έρχονται. Και "φέσια" στα ήδη δεδουλευμένα που θα αρχίσουν να σκάνε και ίσως να υπάρξουν κι άλλες ομάδες που να βρεθούν δεμένες... χειροπόδαρα ή έστω σε πολύ δύσκολη θέση και να μην μπορούν να συμμετέχουν του χρόνου. Αλλά κυρίως και... ευτυχώς υπάρχουν και φωνές λογικής.
Τα "χατιρικά" φετινά έσοδα, ανεξάρτητα από τα πόσα θα πληρωθούν μέχρι τέλους, που βρέθηκαν με προσωπικές γνωριμίες παραγόντων και φυσικά όχι από ενέργειες της διεκπεραιωτικής διοίκησης του ΕΣΑΚΕ, δύσκολα θα υπάρξουν του χρόνου. Πέρα από τις κεντρικές μειώσεις όμως, δυσκολίες θα έχουν λογικά και πολλοί από τους σοβαρούς και συνεπείς επιχειρηματίες που βάζουν τα ωραία τους λεφτά στο μπάσκετ, αφού μια κρίση σε πρωτογενείς τομείς κέρδους, σίγουρα θα επηρεάσει τα εκάστοτε "χόμπι".
Το, όλο και πιο προβληματικό τα τελευταία χρόνια, "επαγγελματικό μπάσκετ" στην Ελλάδα αποκλείεται να συνεχίσει να είναι το ίδιο. Θα συνεχίσει να υπάρχει, αλλά εκ των πραγμάτων αλλαγμένο. Στο χάλι που είχε φτάσει, λες ότι μόνο καλύτερο μπορεί να γίνει. Αρκεί φυσικά τώρα στην αδράνεια, να υπάρξουν ουσιαστικές συζητήσεις. Με τίποτα δεν θα πρέπει να απορήσουμε την επόμενη ημέρα. Ούτε με λιγότερα χρήματα, εντυπωσιακά μικρότερα συμβόλαια, ίσως λιγότερους ξένους, μακάρι λιγότερες ομάδες. Και... δυο φορές μακάρι με όσες ξεκινούν, να είναι σε όλα ελεγμένες και με εγγυήσεις ότι μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις.
Οταν οι σοβαροί συζητούν υπό μορφή αναζήτησης για την ώρα, κάθε πιθανότητα συνεργασιών για να προκύψουν στέρεες και βιώσιμες καταστάσεις, το "16" δεν προκαλεί πια ούτε γέλιο σαν ανέκδοτο, μόνο απελπισία φέρνει. Είναι σε διάρκεια αποδεδειγμένο ότι η εποχή δεν "σηκώνει" πια ούτε 14 ομάδες, με το ζόρι τελειώνουν τα πρωταθλήματα και με ένα σωρό παρατυπίες και κουκουλώματα.
Λένε και πολλές επιβεβαιώνεται ότι μέσα από μεγάλες κρίσεις προκύπτουν μεγάλες ευκαιρίες. Το επαγγελματικό μπάσκετ στην Ελλάδα έχασε 2-3 φορές την ευκαιρία στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν και βρέθηκε στα τάρταρα, με τους επικφαλής του να λένε γελοιότητες περί... μοντέλου ACB, κορυφαίου στην Ευρώπη και άλλα τέτοια. Τώρα που το σοκ είναι πολύ μεγάλο και είναι ακόμα στην αρχή, ίσως να είναι και η τελευταία ευκαιρία επανεκκίνησης.
