Ο γενικός μάνατζερ της Φενέρμπαχτσε, Μαουρίτσιο Τζεραρντίνι, μίλησε για το μέλλον της ομάδας, για το τι θα αφήσουν πίσω και για την περίοδο της προετοιμασίας.
Ο Τζεραρντίνι μίλησε στη «Hürriyet» για τις θυσίες που πρέπει να γίνουν ενόψει των επόμενων χρόνων λέγοντας ότι τη νέα περίοδο στην ομάδα θα υπάρχουν 2-3 νέα πρόσωπα. «Είμαστε πάντα μια ομάδα που αναλαμβάνει τις ευθύνες της. Αυτή τη σεζόν παίξαμε 72 αγώνες. Ωστόσο σε μια σεζόν που πήγαινε καλά, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τα προβλήματα των τραυματισμών έγιναν η αιτία να μην πραγματοποιήσουμε το όνειρό μας στην Ευρώπη. Στη Βιτόρια αισθανθήκαμε ότι βγήκαμε στο παρκέ χωρίς τα όπλα μας. Οι παίκτες μας, σαν λιοντάρια πολέμησαν και συνεχίζουν να πολεμούν. Θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε και να προσφέρουμε το καλύτερο είτε κερδίζουμε είτε χάνουμε. Η δουλειά μας είναι να παίρνουμε τις πιο σωστές αποφάσεις για το κλαμπ και να φροντίζουμε τις λεπτομέρειες μέσα κι έξω από το γήπεδο.
Τις προάλλες είδαμε το ματς της Εφές. Τα ονόματα που έμειναν εκτός πάγκου ήταν πολύ σημαντικά. Αλλά αυτό είναι ο πιο εύκολος τρόπος να αντιδράσεις νικώντας έναν αγώνα ή μία κούπα. Το καθήκον μας είναι να είμαστε μετριόφρονες και ανοιχτοί στην επιτυχία. Αυτός ο κανόνας δεν άλλαξε ποτέ. Γι’ αυτό το λόγο το μότο μας είναι "Never enough" (ποτέ δεν είναι αρκετό). Οι φίλαθλοι ζουν τη στιγμή και ακολουθούν τα συναισθήματά τους. Είναι πολύ φυσικό να μην σκέφτονται όπως οι μάνατζερ. Ακόμα κι σε εμάς μερικές φορές μας παίρνει χρόνο να αφομοιώσουμε όλες τις λεπτομέρειες. Γι’ αυτό θα ήταν λάθος να περιμένουμε κάτι τέτοιο από τους φιλάθλους.
Αυτή η δουλειά είναι 7/24. Φυσικά αν ονειρεύεσαι την επιτυχία. Σήμερα κανονικά είναι αργία, αλλά όλοι είμαστε στο γραφείο. Εγώ ήρθα στις 9 και ο κόουτς στις 11. Κάθε μέρα εδώ σκεφτόμαστε τι θα μπορούσαμε να δώσουμε, τι θα μπορούσαμε να κάνουμε μετά από κάθε νίκη και ήττα. Κάθε μέρα πρέπει να έρχομαι στο γραφείο όσο πιο νωρίς μπορώ. Δεν μπορώ να αποχωριστώ τίποτα, δεν μπορώ να είμαι ήρεμος. Έχω πολλές ευθύνες. Δεν ξαπλώνω αν δεν τελειώσει αυτή η λίστα. Έχω ευθύνη απέναντι στους προπονητές, τους παίκτες, τους συναδέλφους μου στο γραφείο, στο μπάσκετ (ομοσπονδία), στα media, στην οικογένεια του μπάσκετ Αν δεν μπορώ να δώσω το 100% και παραπάνω, κάποια πράγματα θα πάνε λάθος κι αυτό θα σημαίνει ότι ήρθε η ώρα είτε να συνταξιοδοτηθώ, είτε να κάνω κάτι άλλο.
Ο σεβασμός στο τι βλέπουν όλοι οι φίλαθλοι είναι ατελείωτος. Αλλά αντιλαμβάνομαι ότι η δουλειά μου είναι να κάνω ό,τι καλύτερο περνάει από το χέρι μου για να βοηθήσω το κλαμπ. Από όλους και από όλα μόνο ένα σημαντικό πράγμα υπάρχει: η ομάδα. Οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν. Η μεγαλύτερη προτεραιότητα, το πιο σημαντικό και μόνιμο είναι η ομάδα. Μπενετόν, Τορόντο, Φενέρμπαχτσε ή κάποια άλλη ομάδα δεν έχει διαφορά. Είναι φανερό το πόσο καλή είναι η οργάνωσή μας από το γεγονός ότι 5 συνεχόμενα χρόνια βρισκόμαστε σε Φάιναλ Φορ… Όμως είναι φανερό και η μεγάλη θυσία που πρέπει να γίνει. Γενικά το κλαμπ οδεύει προς τις θυσίες. Κι εμείς είπαμε πως ό,τι και να γίνει θα είμαστε εδώ και θα κάνουμε αυτό που πρέπει. Η δουλειά μας είναι να "διαβάζουμε" τη διαδικασία και να βρίσκουμε νέους δρόμους για την επιτυχία. Για να είμαστε ανταγωνιστικοί με τους αντιπάλους μας και να είμαστε επιτυχημένοι πρέπει να ανανεωθούμε και να παλέψουμε.
Ίσως για να είμαστε περισσότερο δημιουργικοί να πρέπει ή να μην πρέπει να αλλάξουμε το ρόστερ. Γι’ αυτό πρέπει όλα να τα αντιμετωπίσουμε πολύ, πολύ προσεκτικά. Το κλαμπ πάντα μας υποστήριζε. Εδώ και παραπάνω από 5 χρόνια είμαι στην Κωνσταντινούπολη. Έχω μια απίστευτη εμπειρία συνδυάζοντας τα πάντα. Η μεγαλύτερη μου χαρά είναι ότι για 5 χρόνια είμαστε ο καλύτερος οργανισμός. Η Φενέρμπαχτσε είναι ένα μεγάλο μπραντ που βρίσκεται στην ίδια λίστα με ομάδες του NBA. Γι’ αυτό δεν μπορούμε ποτέ να ξεκουραστούμε.
Όπως πάντα, δεν κάνουμε καμία μεταγραφή πριν τελειώσει η σεζόν. Αυτή τη στιγμή, μόνο αυτό μπορώ να πω, τη νέα σεζόν μπορεί να δούμε 2-3 νέα πρόσωπα στην ομάδα. Και πάλι δεν θα ήταν σωστό να δώσω ένα όνομα. Πάνω από τις νίκες και τις ήττες ο αθλητικός πολιτισμός αρχίζει με τον σεβασμό προς τον αντίπαλο, τον εαυτό σου, όλες τις κουλτούρες, τους διαιτητές. Όλοι παλεύουν. Αν θέλετε να βελτιωθεί ο αθλητικός πολιτισμός, πρέπει να βελτιωθεί ο τρόπος που αντιμετωπίζετε τη μεγάλη εικόνα».
