Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έδωσε μια διαφορετική συνέντευξη. Άφησε το μπάσκετ για λίγο στην άκρη και μίλησε για τον κορονοϊό, για το πως αντιμετωπίζεται η κατάσταση στο Ισραήλ όπου διαμένει ως προπονητής της Μακάμπι Τελ Αβίβ. Ο ίδιος, ο οποίος είχε εμβολιαστεί, μίλησε για τις μεγάλες αλλαγές, τον κόσμο που κυκλοφορεί πλέον, πως ένιωσε όταν ξαναπήγε ο ίδιος σε ένα εστιατόριο μετά από μήνες, αλλά και τον δικό του εμβολιασμό.
¨Η ζωή επιστρέφει στο Ισραήλ μετά τους εμβολιασμούς", τόνισε για να προσθέσει: "Τα εστιατόρια, τα μπαρ, τα ξενοδοχεία λειτουργούν και δέχονται κανονικά κόσμο, ο οποίος κυκλοφορεί πλέον κανονικά. Με τη μάσκα, με αποστάσεις, με πλύσιμο χεριών, προσέχουμε, αλλά κυκλοφορούμε κανονικά".
Ο Σφαιρόπουλος, όπως και όλη του η οικογένεια έχουν ήδη εμβολιαστεί και περιγράφει τι συμβαίνει σε αυτήν την περίπτωση: "Εισερχόμενοι σε ένα εστιατόριο για παράδειγμα, δείχνουμε το πιστοποιητικό εμβολιασμού και εισερχόμαστε κανονικά. Οι Ισραηλίτες δεν χρειάζεται να το κάνουν αυτό, γιατί υπάρχει κεντρική βάση από την κυβέρνηση στην οποία μπαίνουν κανονικά τα ονόματα όσων έχουν κάνει το εμβόλιο κατά του κορονοϊού. Για τους ξένους, υπάρχει αυτό το πιστοποιητικό. Πάντως, υπάρχει πρόβλεψε και για όσους δεν έχουν εμβολιαστεί ακόμη, οι οποίοι απλά κάθονται σε εξωτερικούς χώρους".
Μόλις το Δεκέμβριο το Ισραήλ είχε ένα τεράστιο αριθμό κρουσμάτων, όπως ανέφερε ο Έλληνας προπονητής, για να προσθέσει: "Χθες είχαμε 1500 κρούσματα, ενώ πριν από τρεις μήνες ήταν από 3.000 ημερησίως. Σταδιακά γίνεται και η άρση του lockdown. Στην αρχή για παράδειγμα σε εμάς επιτράπηκε η είσοδος στο γήπεδο σε 300 άτομα, πήγαμε στα 1.000 και χθες πάρθηκε η απόφαση όταν από εβδομάδα μπορεί να υπάρχει 30% πληρότητα. Δηλαδή σε εμάς 3.000 φίλαθλοι. Χθες μάλιστα έγινε και συναυλία, στην οποία επιτράπηκαν 1.000 άτομα. Ένας πολύ δημοφιλής τραγουδιστής εδώ, έκλεισε το γήπεδο για πέντε ημέρες. Και στις συναυλίες το ποσοστό θα αυξηθεί".
Περιέγραψε μάλιστα πως ένιωσαν ο ίδιος και η οικογένειά του όταν μετά από μήνες πήγαν σε ένα εστιατόριο: "Από τον Σεπτέμβριο που είχαμε να πάμε, ξαναπήγαμε τώρα. Μετά από μήνες. Ήταν κλειστά άλλωστε. Η αίσθηση ήταν διαφορετκή, νιώσαμε μεγάλη χαρά. Ο γιος μου γελούσε και του λέω "γιατί γελάς;" και μου απαντάει "ε, μετά από τόσο καιρό είμαστε σε ένα εστιατόριο".
