Αν κάποιοι μπορούν να κάνουν την μία αυτή κίνηση που ξεχωρίζει είναι οι παίκτες. Να' ναι καλά και οι Εθνικές Ομάδες που φέρνουν κοντά παίκτες που είναι σε αντίπαλες ομάδες ή που θα βρεθούν σε "αντίπαλα στρατόπεδα" σε βάθος χρόνου. Γιατί οι φιλίες που δημιουργούνται εκεί κρατάνε. Έχουν γερά θεμέλια. Και αυτό φάνηκε και μετά τον τελικό της Ευρωλίγκας, μέσα από την επιστολή του Ντάνιελ Χάκετ (του Ολυμπιακού) στον Λουίτζι Ντατόμε (της Φενέρμπαχτσε), του Χάκετ στον Ντατόμε, των συμπαικτών στην Εθνική Ιταλίας. Απλά διαβάστε για να καταλάβετε και ίσως να αναθεωρήσετε κάποια πράγματα.
"Αγαπητέ Τζίτζι, έχοντας χωνέψει την απογοήτευση και το θυμό για την ήττα της ομάδας μου και έχοντας δει εσένα να κατακτάς δίκαια αυτή την EuroLeague, αποφάσισα αυτό το πρωί να σου γράψω επιστολή, που είναι η δεύτερη που ανταλλάσουμε...
Σε αγαπώ πολύ. Τη σελίδα που λέει "σκοτάδι" την έχουμε γνωρίσει όλοι, τα προβλήματά μου στην εθνική Ιταλίας, τη φυγή, το πρώτο μου γράμμα και την περίφημη δική σου συνέντευξη. Ήμουν πολύ άσχημα αλλά το άξιζα. Ήταν ένα σκληρό μάθημα αλλά αυτά δυναμώνουν τις σχέσεις.
Τα αφήσαμε πίσω όλα αυτά και τώρα είμαστε στο παρόν. Τελικός EuroLeague. Εσύ με τη δική σου Φενέρ στην κορυφή της Ευρώπης. Πρωταθλητής. Εγώ με τον Ολυμπιακό μου ηττημένος, και εγώ στην κερκίδα, τραυματίας να υποφέρω. Κατέβηκα στο παρκέ για να σας συγχαρώ, με έναν κόμπο στο στομάχι, με αγκάλιασες και δεν είχα το κουράγιο να σου πω πόσο υπερήφανος είμαι για σένα.
Να σου πω ότι το πνεύμα σου, η πορεία σου, η πρόοδός σου, η ταπεινότητά σου και η ηθική σου στη δουλειά, είναι παράδειγμα για οποιονδήποτε παρακολουθεί το άθλημα. Λέγοντας όλα αυτά, ένα τελευταίο πράγμα. Σε ευχαριστώ που μου έδωσες την ώθηση για να βελτιωθώ ο ίδιος, σε ευχαριστώ που ήσουν πάντα πρότυπο όλα αυτά τα χρόνια και σε ευχαριστώ επειδή παρά τα σκαμπανεβάσματα στη σχέση μας και τις μάχες στο γήπεδο ως αντίπαλοι ή συμπαίκτες, ξέρω ότι μπορώ να βασίζομαι πάνω σου, ως ένας φίλος και αρχηγός.
Αρχηγέ μου, Τζίτζι Ντατόμε, με στοργή DH#23"
