Στο μυαλό του Ντέηβιντ Μπλάτ

Όταν η τελευταία μεταγραφή (εκτός εάν προστεθεί άλλη μία, Έλληνα παίκτη) πρόκειται για μια προσθήκη από την περσινή χρονιά (Ουίλ Τσέρι) ήταν αναμενόμενο πολλοί φίλοι του Ολυμπιακού να αρχίσουν τα σχόλια και τους προβληματισμούς. Εδώ όμως θα πρέπει να ξεκαθαριστεί προς αποφυγήν κάθε παρεξήγησης ότι ο Τσέρι δεν είναι ο αντι-Σλούκας ή ο αντι-Τεόντοσιτς δηλαδή δύο πρώην Ερυθρόλευκοι για τους οποίος η διοίκηση (κυρίως για τον πρώτο) του Ολυμπιακού έκανε την υπέρβαση αυτό το καλοκαίρι αλλά δεν ευοδώθηκε με επιτυχία. Είναι δεδομένο ότι οι Πειραιώτες «πλήρωσαν» γενικότερα και τα…απόνερα που άφησε η περσινή ιστορία με τις μεγάλες καθυστερήσεις στις πληρωμές, τα ηχητικά και τις αποχωρήσεις παικτών. Πρόκειται για ένα κομμάτι που οι αδελφοί Αγγελόπουλοι έχουν καταλάβει το λάθος του και προσπαθούν να το χτίσουν από την αρχή ώστε και πάλι η ομάδα τους να αποτελεί μαγαζί-γωνία για έναν παίκτη και σε περιβάλλον εργασίας και σε οικονομικά δεδομένα και ας μην παίρνει το υψηλότερο συμβόλαιο σε σχέση με αυτό που θα είχε σε άλλες ομάδες. Ο Τσέρι είναι το μπακ άπ ουσιαστικά του Μπόλτγουιν (αυτός θα είναι ο βασικός άσος χωρίς να πάρει τα λεφτά που θα πήγαιναν στον Σλούκα και αυτό είναι λογικό) και είναι ένας παίκτης που από πέρυσι «φώναζε» ο Ντέηβιντ Μπλάτ ότι τον ήθελε από την αρχή. Στο σημείο που ήρθε (με την ομάδα να παραπαίει αγωνιστικά για διάφορους λόγους) δεν μπορούσε να κριθεί και μάλιστα σε τόσο μικρό δείγμα αγώνων. Ο Αμερικανοισραηλινός κόουτς την πρώτη χρονιά του στο λιμάνι αποφάσισε να παίξει…τζόκερ ποντάροντας σε παίκτες (αριθμούς) που ήλπιζε να του βγούν. Όπως ο ΛεΝτέι, ο Γκός και ο Τουπάν (μικρότερο στοίχημα αναλογικά όπως και ο Τίμα άσχετα εάν για άλλους λόγους δεν βγήκαν). Με μικρή (ή μηδενική) εμπειρία σε τόσο υψηλό επίπεδο που θα «μάθαιναν» κολυμπώντας απ’ ευθείας στα βαθειά και δίπλα σε έμπειρους του είδους (Σπανούλης, Πρίντεζης και σία). Το πείραμα απέτυχε παταγωδώς και ο μόνος ίσως από αυτούς που είχε προοπτική να είναι πολύ καλύτερος τη νέα σεζόν (Γκός) τον «τσίμπησαν» από το ΝΒΑ. Τι έκανε λοιπόν ο Μπλάτ, αντί για απλό τζόκερ, πόνταρε και πάλι αλλά όχι διαλέγοντας σκέτους αριθμούς (παίκτες). Πήγε πλέον σε συστήματα που σου δίνουν μεγαλύτερη πιθανότητα κέρδους. Δηλαδή σε ονόματα πολύ πιο έμπειρα, όπως ο Πάντερ, ο Πόλ και ο Κουζμίνσκας (και ας μην είναι όπως την εποχή που έπαιζε στη Ζαλγκίρις) Στη δεύτερη χρονιά του στον Πειραιά ο Ντέηβιντ Μπλάτ έχοντας ζήσει τα…πάντα στην πρώτη, είναι πιο ώριμος και πρώτα απ’ όλα ήθελε να δυναμώσει την περιφέρεια στην οποία πέρυσι «κόλλαγε» υπερβολικά η ομάδα περιμένοντας κάποιον από μηχανής θεό (όπως ο Παπανικολάου με τα κολλητά τρίποντα κόντρα στη Μπασκόνια). Πάντερ και Πόλ (που παίζει άνετα και στο 2 και στο 3) οι Ερυθρόλευκοι στα χαρτιά τουλάχιστον δείχνουν πιο αξιόπιστοι. Στον «άσο» είναι ένα ερωτηματικό καθώς ο 23χρονος Μπλόλντγουιν δεν είναι Σλούκας ή Τεόντοσιτς και αποτελεί σίγουρα (μεγάλο) στοίχημα στο οποίο ο Μπλάτ ποντάρει τα λεφτά του και τον πιστεύει πάρα πολύ. Επίσης ο ψηλός δίπλα στον Μιλουτίνοφ - που είναι μεγάλο κέρδος το ότι έμεινε, αρκεί να αφοσιωθεί πράγματι 101% πλέον στην ομάδα – που θα «κόβει» τα πάντα δεν αποκτήθηκε (έγινε μια διερευνητική για τον Χάντερ) και οι Πειραιώτες θα περιμένουν από τον Ρούμπιτ (αντι-Μιλουτίνοφ) και τον ελπιδοφόρο Χάπ να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά παρέα με τον Σέρβο σέντερ που θα είναι και πάλι η βασική κολόνα της ομάδας. Σπανούλης και Πρίντεζης θα έχουν πολύ δουλειά όχι μόνο αγωνιστική αλλά κυρίως να βάλουν στο κλίμα τους νεώτερους καθώς μάλιστα ο βασικός ελληνικός κορμός αποδυναμώθηκε αφού μετά την περσινή αποχώρηση του Παπαπέτρου αποδεσμεύτηκαν εφέτος κλείνοντας τον κύκλο τους στους Ερυθρόλευκους και οι Μάντζαρης και Αγραβάνης έστω και αν αποκτήθηκε ο Κόνιαρης που θα είναι μια αξιόπιστη λύση στον «άσο» πίσω από Μπόλντγουιν και Τσέρι. Ο Ποκουσέφσκι θα είναι στην ομάδα, ενώ οι υπόλοιποι εξαιρετικά ταλαντούχοι νεαροί (Αρσενόπουλος, Τσουμάνης, Κολοβέρος και Ζευγάρας) αν δεν πλαισιώσουν την ομάδα ειδικού σχεδιασμού της Α2 θα δοθούν δανεικοί. Ουσιαστικά με το ίδιο (και ίσως λίγο χαμηλότερο αν αναλογιστεί κανείς τα ποσά που εξοικονόμησε η ομάδα από Γκός και Μάντζαρη κυρίως) μπάτζετ με πέρυσι ο Ολυμπιακός φαίνεται εκ πρώτης όψεως πιο ελκυστικός από πέρυσι. Ετσι και αλλιώς τίτλο στην Ελλάδα δεν θα μπορεί να διεκδικήσει άρα όλος ο σχεδιασμός (εξ’ ου και η μεγαλύτερη πλέον αναλογία ξένων έναντι Ελλήνων) είναι για την αναβαθμισμένη Ευρωλίγκα όπου δεν μπορεί ο μίνιμουμ στόχος να μην είναι η πρόκριση στα πλει οφ. Ο στόχος του Μπλάτ είναι η ομάδα χωρίς να υστερεί στη δυνατή άμυνα, να «απειλεί» πολύ πιο αποτελεσματικά από την περιφέρεια όταν ο αντίπαλος μπλοκάρει τον πυλώνα «Μιλουτίνοφ» αλλά είναι δεδομένο ότι από την απόδοση βασικά δύο παικτών (Μπόλντγουιν στον «ασο» και Μιλουτίνοφ στο «πέντε») θα κρίνονται πολλά για τον νέο Ολυμπιακό. Που αποτελεί επίσης ένα στοίχημα – όπως πέρυσι – αλλά με περισσότερες σταθερές ώστε στη χειρότερη να πάρει τα λεφτά του πίσω…