Σπανούλης: «Η ψυχή μου ανήκει στον Ολυμπιακό» (vids)

O Βασίλης Σπανούλης, ο οποίος αποσύρθηκε φέτος από την ενεργό δράση, μίλησε για όλους και για όλα μέσω συνέντευξης που παραχώρησε στον ΑΝΤ1.

Ο πρώην αρχηγός του Ολυμπιακού αναφέρθηκε στην αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό και τη μεταγραφή του στους Πειραιώτες, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ήταν μια συνειδητή απόφαση. Είμαι ένας άνθρωπος που πατάει στη γη. Ήταν η κατάλληλη στιγμή για εμένα να πάω σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός και να ηγηθώ μιας προσπάθειας να επιστρέψει η ομάδα στις επιτυχίες. Το ήθελα πάρα πολύ. Από μικρό παιδί ήθελα να είμαι σε μια ομάδα που ήθελε να ξανανέβει στην κορυφή της Ελλάδας και Ευρώπης. Ακόμα κι όταν ήμουν στο Μαρούσι, πάντα συζητούσα με τον Ολυμπιακό, γιατί ήξερα ότι ο Παναθηναϊκός ήταν ο καλύτερος εκείνη την εποχή, ήταν πρώτος και είχε πάρει ευρωπαϊκά. Οπότε ήθελα να πάω να πετύχω κάτι με τον Ολυμπιακό. Και κάπου η ψυχοσύνθεση με τον Ολυμπιακό με έκανε να θέλω να πάω. Όπου και αν αγωνίζομαι, όμως, δίνω και την ψυχή μου. Αυτό έκανα και στο Μαρούσι και στον Παναθηναϊκό».

Όπως πρόσθεσε: «Την τελευταία χρονιά στον Παναθηναϊκό σίγουρα έγιναν κάποια πράγματα που δεν μου άρεσαν, αλλά περισσότερο αυτό που ήθελα ήταν να ανοίξω τα φτερά μου και να κάνω κάτι διαφορετικό. Ήθελα να ηγηθώ μιας ομάδας σαν τον Ολυμπιακό με εκατομμύρια κόσμο. Πίστευα ότι αυτό θα με έκανε να παίξω το καλύτερο μπάσκετ που μπορώ. Ήταν ένα ρίσκο, για εμένα δεν υπάρχει ρίσκο, αλλά μόνο να έχεις αυτοπεποίθηση και να στηρίζεις την επιλογή σου. Και εγώ πίστευα πάρα πολύ σε αυτή την κίνηση».

Είπε ακόμα...

Για το εάν αισθάνεται πιο κοντά στον Ολυμπιακό ή στον Παναθηναϊκό: «Χωρίς δεύτερη σκέψη, στον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός πλέον είναι σαν οικογένεια. Έχω ζήσει την μισή μου καριέρα στον Ολυμπιακό. Τα παιδιά μου υποστηρίζουν αυτήν την ομάδα. Έχω δεθεί με την ομάδα. Όταν είμαι αρχηγός της ομάδας τόσα χρόνια, όταν έχω περάσει τη διαδικασία της σχέσης με τον κόσμο, την διοίκηση τους συμπαίκτες μου, έχει ριζώσει στην καρδιά μου και την ψυχή μου. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού είμαι ένας άνθρωπος που δένομαι συναισθηματικά με την ομάδα και τους ανθρώπους. Μόνο αν δεθώ συναισθηματικά με μια ομάδα μπορώ να δώσω το καλύτερο που μπορώ. Είμαι συναισθηματικός άνθρωπος και πάντα βάζω το συναίσθημα πάνω από όλα».

Για το μπάσκετ και τι σημαίνει για εκείνον: «Για εμένα το μπάσκετ πάντα ήταν τρόπος ζωής. Γεννήθηκα με αυτό το μικρόβιο, την αγάπη και πάντα ό,τι έκανα στο μπάσκετ έβαζα μπροστά στο συναίσθημα και την αγάπη για το άθλημα. Το μπάσκετ για εμένα δεν ήταν μόνο μέσα στο γήπεδο, αλλά για ολόκληρη την ημέρα. Ακόμα και όταν κοιμόμουν οραματιζόμουν πράγματα. Πάντα προσπαθούσα να γίνω καλύτερος παίκτης και πώς θα γίνω καλύτερος συμπαίκτης».

Για την πρώτη επαφή του με το άθλημα: «Όταν ήμουν 8-9 χρονών και πήγαινα στο δημοτικό, όλη η τάξη έπαιζε ποδόσφαιρο. Έπαιζα κι εγώ, αλλά ασυναίσθητα έπαιζα και λίγο μπάσκετ, ενώ κανείς δεν έπαιζε. Από μικρός είχα κάποιες κινήσεις έμφυτες, που δεν μου έμαθε κανείς, και τότε άρχισα να καταλαβαίνω ότι υπάρχει μια ωραία σχέση με την πορτοκαλί μπάλα. Άρχισα να παίζω σιγά σιγά και 12 χρονών πήγα σε μια ομάδα, λεγόταν ΕΑΛ, και δεν με έβαζαν να παίξω και τσατίστηκα και έφυγα. Είπα στη μητέρα μου ότι θα παίζω έξω στο σχολείο, μου αρέσει περισσότερο. Την επόμενη χρονιά, 13 χρονών, πήγα στο Γυμναστικό Σύλλογο Λάρισας, μια εξαιρετική ακαδημία, όπου μου έδωσαν την ελευθερία να αρχίσω να δείχνω το ταλέντο μου».

Για την αποχώρησή του από την ενεργό δράση: «Για πολλούς αθλητές δεν είναι εύκολο, πολλά παιδιά έχουν ψυχολογικά προβλήματα με αυτό, αφού σου λείπει η προβολή και είσαι μόνος σου. Για εμένα δεν ίσχυε αυτό. Είμαι ένας άνθρωπος πολύ συνειδητοποιημένος σε όλες μου τις επιλογές. Το δούλευα αυτό στο μυαλό μου και όταν το κάνεις αυτό, κάποια στιγμή υπάρχουν κάποια περιστατικά που σε οδηγούν σε αυτή την απόφαση. Πολλές φορές τα έβαλα και με τη φύση, γιατί ενώ ήμουν τυχερός και δεν είχα τραυματισμούς στην καριέρα μου, στο τέλος η υπερβολική προπόνηση που έκανα και τα πολλά λεπτά συμμετοχής είχαν ως αποτέλεσμα να έχω κάποιους σοβαρούς τραυματισμούς. Τα έβαλα με τη φύση, ο εγωισμός και το πάθος μου με το μπάσκετ με έκανε να τα ξεπεράσω αυτά. Εγώ είμαι ένας παίκτης και άνθρωπος που θέλει να είναι πρωταγωνιστής, με την καλή έννοια, θέλω να είμαι στην πρώτη γραμμή. Από τη στιγμή που αυτό δεν γινόταν να συμβεί, συν ότι το σώμα μου άρχισε να με προδίδει, ήταν μια απόφαση που πήρα. Είμαι υπερήφανος που πήρα αυτήν την απόφαση. Είμαι γεμάτος. Δεν έχω κενά στην ψυχή μου και το μυαλό μου και πραγματικά απολαμβάνω τη ζωή μου».