"Δεν ήταν δυνατόν να χάσουμε από δύο παίκτες" είπε πει πολύ σωστά ο Βαγγέλης Μάντζαρης, μετά τη νίκη του Ολυμπιακού την Κυριακή στο ΟΑΚΑ, εννοώντας ότι ήταν πολύ δύσκολο οι Τζέιμς και Σϊνγκλετον να νικήσουν μόνοι τους, την πειραϊκή ομάδα.
Αν κάποιος τον ρωτούσε χθες, φανταζόμαστε η απάντηση θα ήταν ανάλογη από την...αντίστροφη: "Πως να νικήσουμε με δύο μόνο παίκτες" ; εννοώντας τους δύο "Πάπ" που ήταν οι μόνοι που είχαν σχεδόν σταθερό παλμό σε άμυνα και επίθεση.
Οι δύο ομάδες λες και άλλαξαν ρόλους, μόλις άλλαξαν γήπεδο με τη φιλοξενούμενη ομάδα να μετατρέπεται και πάλι σε πρωταγωνίστρια και να παίρνει το διπλό.
Η μόνη (αγωνιστική) διαφορά με τον πρώτο τελικό είναι ότι ο δεύτερος χθες πήγε στην κόψη του ξυραφιού όχι τόσο από την (ορθολογική αγωνιστικά έστω και αργά) αντεπίθεση του Ολυμπιακού, αλλά περισσότερο γιατί ο Παναθηναϊκός στα τελευταία λεπτά το γύρισε στο...ποδόσφαιρο παίζοντας περισσότερο με το ρολόι για να κερδίσει χρόνο κάνοντας επιθέσεις στο φινάλε των 24'' και ο Τσάβι Πασκουάλ επίτρεψε στον Τζέιμς να κάνει κατάχρηση στα σούτ (σε εκείνο το διάστημα).
Εκεί στάθηκε τυχερός ,που ο Ολυμπιακός είχε 3/6 βολές στο τελευταίο δίλεπτο ενώ από τις εννέα συνολικά χαμένες, τις πέντε τις σπατάλησε στο τελευταίο δεκάλεπτο και έτσι δεν πλησίασε παραπάνω από τους τρεις πόντους.
Οι αριθμοί δεν λένε (πάντα) την αλήθεια και τα 3/4 δίποντα του Σπανούλη στο ξεκίνημα ήρθαν γιατί εκμεταλλεύτηκε τα πιο αργά πόδια του Ογκαστ, ο οποίος όμως - αν και 4ος σέντερ στους Πράσινους - πρόσφερε συνολικά περισσότερα στους πρωταθλητές απ' ότι ΜακΛίν και Μιλουτίνοφ μαζί στον Ολυμπιακό.
Κακά τα ψέμματα, ο Παναθηναϊκός ήταν και παραμένει το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο ο οποίος - κυρίως - από τη δική του απόδοση θα κριθεί. Δεν είναι εύκολο οι Πράσινοι να ξαναπαίξουν τόσο άσχημα, καθώς έχουν παίκτες που είναι δεδομένο ότι μπορούν να βοηθήσουν περισσότερο.
Αντίθετα Μιλουτίνοφ (δεν συνήλθε ουσιαστικά ποτέ μετά τον τραυματισμό του) και ΜακΛίν στον Ολυμπιακό δείχνουν να έχουν πιάσει "ταβάνι" και να μην μπορούν παραπάνω, χωρίς ωστόσο να έχουν βοηθήσει σημαντικά επί της ουσίας την ομάδα τους. Οι Ερυθρόλευκοι πήγαν να γυρίσουν το ματς με Πρίντεζη πεντάρι (τα μοναδικά λεπτά που έχει "εμφανιστεί" ο υπαρχηγός στους τελικούς) και τον ανεβασμένο - στους τελικούς - Παπαπέτρου, ως τεσσάρι.
Ο Ρόμπερτς παίζει παραδοσιακά καλά στο ΟΑΚΑ, αλλά στα μετόπισθεν είναι μαύρη τρύπα. Στο ΣΕΦ που δεν έβαζε (ανάλογα) μπροστά ενώ πίσω έκανε "ήρωα" τον Λοτζέσκι, το πρόσημο ήταν κάτι παραπάνω από αρνητικό.
Στο πόκερ (ιδιαίτερα) αλλά και στο μπάσκετ οι άσοι έχουν τη μεγαλύτερη δύναμη και χθες ο Ολυμπιακός από τους άσους του (Μάντζαρης, Σπανούλης) δεν πήρε σχεδόν τίποτε σε αντίθεση με τους Πράσινούς.
Εξ' ου και κυνηγάει ουσιαστικά πλέον ένα μικρό θαύμα που το έχει πετύχει μόνο μια φορά (2016) χάρις στα δύο μεγάλα τρίποντα του Σπανούλη. Ψάχνει δηλαδή δεύτερη νίκη - σε τελικούς - στο ΟΑΚΑ την ίδια σεζόν. Κομβικό ρόλο λοιπόν θα παίξει ο αρχηγός και σε ποια κατάσταση θα βρεθεί όχι μόνο για το σκοράρισμα αλλά και για τη δημιουργία.
Την ίδια στιγμή ο Γιάννης Σφαιρόπουλος θα πρέπει πλέον να πάρει περισσότερο ρίσκο. Μικραίνοντας το ροτέισον, αν το κρίνει απαραίτητο, αν δηλαδή βλέπει ότι από κάποιους παίκτες του δεν πρόκειται να έχει ουσιαστική βοήθεια. Παράλληλα είναι κρίμα για τρίτο συνεχόμενο τελικό ο Πρίντεζης να πηγαινοέρχεται (με εξαίρεση τα τελευταία λεπτά που μπήκε ως πεντάρι) σαν την άδικη κατάρα χωρίς - ουσιαστικό - ρόλο.
Ναι είναι ντεφορμέ, όπως έδειξε όμως είναι ικανός να δώσει πράγματα, αρκεί να βρει ο κόουτς το που θα του ταιριάξει καλύτερα (ίσως στο πέντε).
Photo Credit :Eurokinissi
