Είναι ο μόνος παίκτης που έχει πανηγυρίσει τέσσερις τίτλους Ευρωλίγκας αυτόν τον αιώνα. Είναι ο μοναδικός σε 60 χρόνια ευρωπαϊκών διοργανώσεων που στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με τρεις διαφορετικές ομάδες. Αλλά δεν είναι παίκτης πλέον. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους βρίσκεται στο Βελιγράδι ως προπονητής της ομάδας της ιδιαίτερης πατρίδα του, της Ζαλγκίρις Κάουνας. Και είναι ο μόνος που έχει εμπειρία από Final Four από όλη την ομάδα, μπαίνοντας στο παρκέ να αντιμετωπίσουν την Φενέρμπαχτσε του καλού του φίλου Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον ημιτελικό. Ο Σάρας ξέρει τι χρειάζεται για να κατακτήσεις τον τίτλο.
«Είμαι σίγουρος πως όλοι θα μας θεωρούν το μεγάλο αουτσάιντερ, εξαιτίας των μεγάλων ονομάτων των άλλων ομάδων, αλλά ξέρεις κάτι; Ποιος νοιάζεται;» Τόσο απλά είναι τα πράγματα για τον Γιασικεβίτσιους, που μίλησε στο euroleague.net. «Όταν η μπάλα βρεθεί στον αέρα, νομίζω πως όλα τα προγνωστικά πετιούνται έξω από το παράθυρο. Εκεί όλα πια φτάνουν στους προπονητές και τους παίκτες και το τι θα κάνουν, πως προετοιμάζονται, κατά πόσο θα είναι επικεντρωμένοι στον στόχο, και πως μπορούν να ακολουθήσουν το πλάνο. Ξέρουμε πως μπορούμε να νικήσουμε τον οποιονδήποτε και το έχουμε αποδείξει». Και είπε κι άλλα πολύ ενδιαφέροντα ως συνήθως…
-Σαρούνας, συγχαρητήρια για μια εκπληκτική χρονιά. Όντας από το Κάουνας, αυτό το φάιναλ φορ είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα;
«Ναι, σίγουρα. Μεγαλώνοντας, δεν έχει αυτά τα όνειρα ως προπονητής. Ονειρεύεσαι να γίνεις παίκτης. Αλλά αυτή τη στιγμή καλύτερα δεν γίνεται. Ο κόσμος είναι πολύ χαρούμενος στο Κάουνας και, ξέρεις, είμαι κι εγώ ευτυχισμένος για την πόλη και την ομάδα που έκαναν αυτό το επιπλέον βήμα. Και ελπίζω πως μπορούμε να κάνουμε περισσότερα.»
-Το 1999 θα ήσουν στο Βίλνιους όταν η Ζαλγκίρις κατέκτησε τον τίτλο στο Μόναχο. Πώς είχε ζήσει εκείνη τη στιγμή;
«Βγήκα στους δρόμους του Βίλνιους να το γιορτάσω. Η Λιέτουβος Ρίτας ήταν μια ανερχόμενη ομάδα τότε και η Ζαλγκίρις ήταν και παραμένει η ομάδα της χώρας. Δεν νομίζω πως θα το πανηγυρίσουν τώρα τόσο πολύ αν η Ζαλγκίρις πάρει τον τίτλο φέτος. Αλλά τότε, το 1999, οι δρόμοι ήταν γεμάτοι, οι άνθρωποι το γιόρταζαν, κόρνες αυτοκινήτων ακούγονταν παντού και υπήρχαν σε κάθε σημείο σημαίες της Λιθουανίας και της Ζαλγκίρις. Και ήμουν ένας από αυτούς που είχαν βγει στους δρόμους. Ήταν ένα εκπληκτικό βράδυ! Το γιόρτασα πολύ!»
-Φέτος, ίσως μόνο η πόλη και όσοι βρίσκονται στα αποδυτήρια της ομάδας περίμεναν πως η Ζαλγκίρις θα φτάσει στο Φάιναλ Φορ. Τις δικές σας προσδοκίες τις ξεπέρασε;
«Το να περιμένεις κάτι ή όχι είναι κάτι που δεν σε βοηθάει ιδιαίτερα. Απλά προσπαθείς να επικεντρωθείς στο επόμενο παιχνίδι και φτάνοντας στη δεύτερη φάση της σεζόν είχαμε ήδη κάποια καλά αποτελέσματα, είχαμε νικήσει πολλές μεγάλες ομάδες και ήταν φανερό πως οι παίκτες μπορούσαν να τα καταφέρουν. Και το γεγονός ότι είχαμε νικήσει δύο φορές τον Ολυμπιακό στην κανονική περίοδο μας έδωσε αυτοπεποίθηση. Και το πρώτο παιχνίδι ήταν μεγάλη υπόθεση. Το να κλέψεις το πλεονέκτημα έδρας και να επιστρέφεις στο δικό σου σπίτι με τους δικούς σου φιλάθλους, σε κάνει να πιστεύεις πως μπορείς να τα καταφέρεις. Ξέρεις, βοήθησαν πολύ και η ατμόσφαιρα ήταν απίστευτη. Ήταν πολύ σημαντικό να είναι κομμάτι όλου αυτού».
-Χωρίς ούτε ένα παίκτη με προηγούμενη εμπειρία σε Final Four, τι μπορείς να κάνεις για να τους δώσεις λίγη από την δική σου γνώση και εμπειρία για τη διοργάνωση;
«Θα τους πω πράγματα που ξέρω. Είναι και το δικό μου πρώτο Final Four ως προπονητής. Αλλά θα τους πω σίγουρα κάτι. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Δεν μπορείς όμως και να πεις πολλά. Τελικά, θα πρέπει οι ίδιοι να νικήσουν τον ενθουσιασμό τους, την ατμόσφαιρα και να επικεντρωθούν όσο γίνεται περισσότερο στο τι συμβαίνει στο παρκέ και να ακολουθήσουν το πλάνο του αγώνα όσο γίνεται περισσότερο, ώστε να δώσουν μια ευκαιρία στον εαυτό τους να νικήσουν».
-Το ότι έχει νικήσει σε 10 αγώνες με διαφορές μικρότερες των έξι πόντων σας δίνει αυτοπεποίθηση ως ομάδα για τα κλειστά παιχνίδια που μπορεί να γίνουν στο Final Four;
«Ναι… Ξέρουμε πως μπορούμε να νικήσουμε τον οποιονδήποτε και το έχουμε αποδείξει. Αλλά, ξέρεις, στο Final Four είναι ένα καινούριο σκηνικό και πολλά θα εξαρτηθούν από το κατά πόσο μπορούμε να ελέγξουμε τα συναισθήματα και τα νεύρα. Και θα δούμε αν μπορούμε να το κάνουμε αυτό».
-Θα αντιμετωπίσει την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Φενέρμπαχτσε, στον ημιτελικό. Πώς σταματάς μια ομάδα που «εκτελεί» τόσο καλά;
«Απλά πρέπει να βρεις ένα καλό πλάνο. Θα πρέπει να ρισκάρεις κάποια πράγματα και ελπίζεις πως τα πράγματα θα πάνε όπως τα θες. Πρέπει να δώσεις κάτι. Δεν μπορείς να σταματήσεις όλα όσα κάνουν. Και μετά θα δούμε. Υπάρχει χρόνος από τώρα ως τότε. Τους έχουμε δει και θα προχωράμε όσο πλησιάζουν οι αγώνες».
-Ο φίλος σου ο Ζέλικο θα βρίσκεται στον αντίπαλο πάγκο. Έχετε κατακτήσει τον τίτλο της Ευρωλίγκας μαζί. Είναι κάτι που έχεις μάθει από αυτόν που μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για να τον νικήσεις;
«Δεν νομίζω πως υπάρχουν μυστικά. Νομίζω ότι είναι καθημερινή δουλειά. Δουλεύεις οχτώ μήνες. Δεν είναι μόνο η δουλειά πριν το Final Four. Δεν τα αλλάζεις όλα με μαγικά τρικ. Είναι μια διαδικασία. Είμαι σίγουρος πως ελέγχει τα πράγματα περισσότερο, προσπαθώντας να πάρει το μάξιμουμ από την ομάδα του. Η ομάδα του έχει περάσει από όλες τις καταστάσεις αυτά τα χρόνια, έχουν περάσει από δύσκολες στιγμές, μπορούν να διαβάσουν τις συνθήκες που δημιουργούνται και είμαι σίγουρος πως θα είναι έτοιμοι. Και εξαρτάται από εμάς να ματσάρουμε την ενέργειά τους και να είμαστε καλά προετοιμασμένοι για να εφαρμόσουμε το πλάνο μας».
-Ως πρώην πόιντ γκαρντ πόσο σημαντικό θα είναι για τους τρεις δικούς σας πλέι μέικερ, τον Πάνγκο, τον Μίτσιτς και τον Ούντριχ να ελέγξουν το τέμπο του αγώνα απέναντι στην Φενέρμπαχτσε;
«Νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό το παιχνίδι των γκαρντ. Παίρνουν πολλές αποφάσεις. Οι γκαρντ μας ήταν εκπληκτικοί στη σειρά με τον Ολυμπιακό. Και οι τρεις. Το πόσο καλά παίζουν ο Σλούκας, ο Ουαναμέικρ και ο Γκουντούροβιτς είναι πολύ σημαντικό για την Φενέρμπαχτσε. Το γεγονός είναι πως πράγματι παίρνουν την ομάδα στους ώμους τους, παίρνουν την πλειοψηφία των αποφάσεων και δημιουργούν το παιχνίδι. Το παιχνίδι των γκαρντ στο ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι το πιο σημαντικό».
-Θα μπορούσες να μας κάνει ένα σύντομο σκάουτινγκ για το άλλο ζευγάρι του ημιτελικού, το ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Ρεάλ Μαδρίτης;
«Περιμένω ένα ισορροπημένο παιχνίδι. Είναι πολύ σημαντικό όλοι να βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Και οι δύο ομάδες έχουν προβλήματα τραυματισμών. Το να φτάσει η ΤΣΣΚΑ ως το Final Four χωρίς τον Ντε Κολό και τον Χάινς ήταν πραγματικά πολύ σημαντικό! Τώρα μπορεί να επιστρέψουν. Σε ότι αφορά τη Ρεάλ Μαδρίτης μιλάμε για τον Γιουλ που ήταν έξω σχεδόν ένα χρόνο ή τον Καμπάτσο που είναι έξω τώρα. Είναι πολύ σημαντικοί όλοι αυτοί οι παίκτες για τις δύο ομάδες. Θα είναι ενδιαφέρον να δεις πως θα ξεπεράσουν αυτά τα προβλήματα και πως θα τους βάλουν ξανά στο παιχνίδι. Είναι μια κατάσταση που προσφέρεται για εκπλήξεις, γιατί δεν είναι εύκολο να προετοιμάσεις μια ομάδα όταν δεν ξέρεις ποιος θα παίξει».
-Έχεις κατακτήσει τα τέσσερα πρώτα Final Four που πήγες. Η Ζαλγκίρις έχει κατακτήσει το μοναδικό της. Νιώθεις πως τόσο εσύ, όσο και η ομάδα σου μπορείτε να εκμεταλλευτείτε ευκαιρίες σαν κι αυτή;
«Δεν στέκομαι ιδιαίτερα στο θέμα τύχη. Δουλεύουμε εδώ και 7-8 μήνες και τώρα είναι η ώρα να βρεθούμε στην καλύτερη δυνατή θέση που μπορούμε. Όπως είπα είναι 40 λεπτά. Πολλά έχουν να κάνουν με την συγκέντρωση, να μην τρελαθείς με την ατμόσφαιρα ή το μεγαλείο του ίδιου του Final Four και απλά να προσπαθήσεις να πας κατοχή με κατοχή και να εκτελείς. Το να εκτελέσεις σωστά είναι το μεγαλύτερο κλειδί και να το καταφέρεις στο υψηλότερο επίπεδο απαιτεί τη μεγαλύτερη δυνατή προσπάθεια σωματικά. Και παράλληλα θα πρέπει να παίρνεις και τις σωστές αποφάσεις.»
-Τι θα σήμαινε για το Κάουνας η κατάκτηση του τίτλου της Ευρωλίγκας;
«Πολλά! Το Κάουνας είναι μια πόλη του μπάσκετ και η Λιθουανία χώρα του μπάσκετ και η Ζαλγκίρις είναι η ομάδα της χώρας! Οπότε καταλαβαίνουμε για ποια ομάδα αγωνιζόμαστε. Οι παίκτες μας θα κάνουν το καλύτερο δυνατό».
