Το Ψυχικό θα αντιμετωπίσει σε λίγη ώρα τον ΓΣΛ και ο Γιώργος Ρεμεντέλας αναφέρθηκε στην χρονιά που φτάνει στο τέλος της.
Ο τεχνικός των “Σκίουρων” έκανε τον απολογισμό της σεζόν και αναφέρθηκε στην προσπάθεια των παικτών του για το καλύτερο αποτέλεσμα. Τους ευχαρίστησε όλους τονίζοντας πως “είμαι ευλογημένος που δούλεψα μαζί τους” ενώ ευχαρίστησε και την οικογένεια του που του στάθηκε στα δύσκολα. Συγκεκριμένα, ανέφερε: Το φετινό ταξίδι της ομάδας μας φτάνει στο τέλος του με θετικό πρόσημο. Σε ένα πρωτάθλημα πολύ υψηλής δυσκολίας και πάρα τις αρχικές αναταράξεις λόγω των αλλαγών της τελευταίας στιγμής αλλά και του σοβαρού όπως αποδείχθηκε στην πορεία τραυματισμού του Bamba η ομάδα βρήκε το δρόμο της έδειξε χαρακτήρα και με πολύ δουλειά ομαδικό πνεύμα και πίστη έφτασε να διεκδικεί ακόμα και την είσοδο της στα play off ανόδου παίζοντας για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα όμορφο μπάσκετ κατά παραδοχή όλων των αντιπάλων μας.
Αυτό οφείλεται πρωτίστως στους αθλητές μας και στην ποιότητα του χαρακτήρα τους αθλητικού και μη. Αισθάνομαι ευλογημένος που δούλεψα μαζί τους γιατί με έκαναν καλύτερο προπονητή και καλύτερο άνθρωπο. Είμαι σίγουρος ότι αν αυτή η ομάδα με μικρές βελτιώσεις συνέχιζε και την επόμενη χρονιά θα μεγαλουργούσε. Ευχαριστώ όλους τους συνεργάτες μου για τη συλλογική προσπάθεια. Όλοι έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και συνέβαλαν στην επίτευξη των βασικών μας στόχων. Ευχαριστώ ιδιαίτερα και όλους τους φιλάθλους μας και ιδιαίτερα αυτούς που έμπρακτα μας αγαπάνε πολύ. Νιώθω ευγνωμοσύνη για όλους όσους στήριξαν και στηρίζουν αυτή την ομάδα ανιδιοτελώς και χωρίς τους οποίους δε θα τα καταφέρναμε και αναφέρομαι φυσικά στη διοίκηση αλλά και στους ανθρώπους εκείνους που συμβάλλουν εξωθεσμικά και προσφέρουν οικονομική στήριξη.
Εύχομαι η ΑΕΨ να συνεχίσει να αποτελεί κομμάτι του μπάσκετ της χώρας μας πάντα με το δικό της έντιμο και φωτεινό τρόπο ο οποίος δείχνει τεράστια εσωτερική δύναμη για όσους τον υπηρετούν. Ευχαριστώ την οικογένειά μου η οποία με ανέχτηκε για μια ακόμη χρονιά ιδιαίτερα μετά από ήττες άδικες η όχι και μου έδινε δύναμη να σηκώνομαι πάντα και να συνεχίζω το έργο μου. Για επίλογο θα ήθελα να σταθώ και στους αφανείς εργάτες όπως ο κ. Δημήτρης, ο Ιάκωβος, ο φίλος μας και συμπολεμιστής Ιωάννης οι οποίοι με την αγάπη τους και το ήθος τους συμβάλλουν τα μέγιστα”.
