Για τον Περικλή Ταυρόπουλο δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, όντας ο άνθρωπος που δεν διατηρεί μόνο το προφίλ του προπονητή, αλλά και του δασκάλου και του ανθρώπου για τους αθλητές τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο 66χρονος τεχνικός μνημονεύεται για αρκετά χρόνια από όπου έχει περάσει, κερδίζοντας τους πάντες όχι μόνο με την αδιαμφισβήτητη αξία του, αλλά με το πράο και το μειλίχιο χαρακτήρα του.
Έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του πριν από 40 χρόνια στον Άγιο Σώστη και στην τέταρτη κατηγορία του τοπικού, και απογειώνοντας την στον Παπάγου στις αρχές της δεκαετίας του 90, ο Περικλής Ταυρόπουλος συνέχισε μέχρι και την περσινή σεζόν να έχει επιτυχίες, οδηγώντας τον Πρωτέα Βούλας στην 4η θέση της Β' Εθνικής, δηλαδή στην καλύτερη θέση της ιστορίας του, παρουσιάζοντας μια νέα ομάδα, με εξαιρετικό μπάσκετ.
Ο έμπειρος τεχνικός, ο οποίος σπάνια μιλάει, αποφάσισε να ανοίξει την καρδιά του στο basketa.gr μιλώντας τόσο για την δική του πορεία, τις προτεραιότητες που πρέπει να θέσουν οι νέοι προπονητής, τον Πρωτέα Βούλας, τον Παπάγου, αλλά και ποιες είναι οι προϋποθέσεις που μετά από μια τέτοια πορεία στο χρόνο, θέλει για να εργάζεται σε κάποια ομάδα.
Η φετινή σεζόν στον Πρωτέα ήταν καταπληκτική, οδηγώντας τον στην καλύτερη θέση της ιστορίας τους. Τι συνέβη στη διάρκεια της σεζόν και γιατί δεν συνέχισες : «Αρχικά με φωνάξανε να συζητήσουμε, και ήταν ξεκάθαροι ότι το μπάτζετ τη νέα αγωνιστική περίοδο θα πέσει, κάτι που σέβομαι απεριόριστα. Με ενημέρωσαν ότι η ομάδα θα συνεχίσει με τον βοηθό μου, τον Θοδωρή Τερζή, και αρκετά νέα παιδιά, παίκτες που έρχονται από τις ακαδημίες τους, και θα στηριχθούν εκεί, κάτι που είχα σκοπό να κάνω και εγώ αν συνέχιζα, έχοντας τσεκάρει τα παιδιά που έρχονται από πίσω. Εξέδωσαν μια ανακοίνωση η οποία με κάλυπτε απόλυτα. Για αυτό έφυγα από τον Πρωτέα» για να προσθέσει : «Την κατεύθυνση κάθε ομάδας δεν την δίνει ο προπονητής, αλλά η διοίκηση. Ο προπονητής αποφασίζει αν θα συμφωνήσει με την κατεύθυνση που δίνει η διοίκηση, έτσι συνέβη και στην Βούλα. Αυτή τη στιγμή στον Πρωτέα για παράδειγμα αποφασίσανε κάτι. Μειώνουμε το μπάτζετ, βάζουμε πρώτο προπονητή ένα νέο παιδί, στο οποίο προσωπικά έδωσα ρόλο, και τον έβαλα να κάνει προπόνηση, στηριζόμαστε σε δικά μας παιδιά γιατί δεν θέλουμε να έχουμε οικονομικό πρόβλημα. Αξίζει ειδική μνεία στον σύλλογο γιατί διαθέτει την καλύτερη ακαδημία στην Ελλάδα, με πάνω από 500 ενεργά παιδιά. Ωστόσο, και μετά την πανδημία υπάρχει ο φόβος για το πόσα παιδιά θα ξανά πάνε στο γήπεδο για προπόνηση, και για αυτό κάνουν τον προγραμματισμό τους. Εγώ προσωπικά είμαι ξεκάθαρος, για μένα είναι θέμα τιμής και θέλω να ευχαριστιέμαι αυτό που κάνω».
Τι συνάντησες πηγαίνοντας στον Πρωτέα, και πως κατάφερες ουσιαστικά να οδηγήσεις αυτή την ομάδα στα πρόθυρα της Α2 : «Όταν πήγα το περσινό καλοκαίρι, έφυγε όχι ένας αλλά επτά βασικοί, κάτι που πραγματικά ήταν δύσκολο, γιατί για εμένα το πιο βασικό είναι ο κορμός κάθε ομάδας, όχι να στηρίζομαι σε μια με δυο λεγόμενες βεντέτες. Έφυγαν όλοι οι πενταδάτοι, επτά βασικοί. Σκέφτηκα να κάνω ότι και στου Παπάγου μια χρονιά πριν, να μιλήσω στο χαρακτήρα τους. Με τον Παπάγου πραγματικά κάναμε εκπληκτικά πράγματα. Στον δεύτερο γύρο βγήκαμε η πρώτη επίθεση της κατηγορίας από όγδοοι που ήμασταν. Παίξαμε τρομερό μπάσκετ, κερδίσαμε με άνεση όλους τους προπορευόμενους, ενώ βάλαμε και νέους πρωταγωνιστές δίπλα στον Τόλη Κουτρούλια που ήταν ο άξονας μας, όπως ο Ζώρζος, αλλά ακόμη και ο Μπάλος ο οποίος άρπαξε την ευκαιρία. Αλλά μιλώντας για την συγκεκριμένη ομάδα θέλω να πω πως παρότι δεν έχουν πολλά χρήματα, είναι άκρως μπασκετικοί, γνωρίζουν το αντικείμενο, έχουν προσωπικότητες, και πιάνουν το άριστα με αυτό που έχουν να διαχειριστούν. Όπως και φέτος, κλείνουν τον προπονητή, το 80% του βασικού τους κορμού, και χτίζουν πάνω σε αυτό», για να επιστρέψει στον Πρωτέα αναφέροντας :
«Έπρεπε να χτίσω καινούργιους παίκτες, για παράδειγμα ο Μόρφης μετά από χρόνια έκανε καταπληκτικό πρωτάθλημα, έπαιξε σε όλες τις θέσεις, ήταν ο βασικός μας πλέι μέικερς. Ο Κυριλής, ο οποίος δεν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο μία χρονιά πριν, ήταν ο πρώτος μας σκόρερ. Ήθελα παιδιά προπόνησης, όλοι έπρεπε να βάλουν τον εαυτό τους κάτω από την ομάδα. Όλα τα μπράβο είναι δικά τους, αυτοί κατάφεραν αυτή την πορεία, έχοντας βέβαια την δική μου βοήθεια. Χωρίς να υψώσω την φωνή μου, δεν έχω μάθει να βρίζω, και να ειρωνεύομαι. Είμαι απόλυτα ευχαριστημένος , και αυτό που τονίζω στους κατά καιρούς παίκτες μου, είναι πως πρέπει να μάθουν ότι όταν κάνουν μια η δυο καλές χρονιές σε μια ομάδα σε ένα σύνολο, ότι ενδέχεται να μεταπηδήσουν αλλού και να μην δουλεύει η ομάδα για αυτούς. Έτσι, στα παιχνίδια είχαμε ρεκόρ 2-5, έχοντας δύσκολο πρόγραμμα και παίζοντας με τους πέντε πρώτους. Στη συνέχεια κάναμε ρεκόρ 11-2, με τρομερά διπλά σε Εθνικό Πειραιά και Έσπερο Καλλιθέας, και είχαμε μπροστά μα το Αιγάλεω στην έδρα μας, έχοντας την ευκαιρία να πάμε στην τρίτη θέση, για να μας προλάβει η πανδημία. Όλη η αλήθεια είναι αυτή που έγραψαν οι άνθρωποι του Πρωτέα στην ανακοίνωση. Δηλαδή καταφέραμε να φτάσουμε σε πολύ διαφορετικούς στόχους από αυτούς που οριοθετήσαμε, εμείς είχαμε πριμ παραμονής και πιάσαμε με το ένα πόδι της Α2».
Όντας 40 χρόνια στους πάγκους πως βλέπεις το επίπεδο των προπονητών εν έτη 2020 : «Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί καλοί προπονητές, και πραγματικά εύχομαι να πάνε όλοι καλά. Υπάρχουν προπονητές που δουλεύουν, και μάλιστα πολύ, και δεν φαίνεται το αποτέλεσμα παρότι βάζουν την σφραγίδα τους στις ομάδες τους. Όλα παίζουν τον δικό τους ρόλο για να πούμε ότι ένας προπονητής είναι καλός. Είναι ένα πακέτο, το μπάτζετ που έχει στη διάθεση του, τους μη τραυματισμούς που θα παρουσίασε για πολλά άλλα. Έλαβα αρκετά μηνύματα που μου έλεγαν ότι είμαι ο προπονητής της χρονιάς, και ότι αυτό βγήκε από την πολύ καλή δουλειά μου, αλλά εγώ θα πω ότι δεν είμαι αυτός, δεν είναι δικός μου το τίτλος. Αυτόν τον τίτλο τον έχουν προπονητές που δεν έχει ασχοληθεί ο κόσμος, ίσως λόγω βαθμολογικής θέσης ή ονόματος της ομάδας. Υπάρχουν πολλά παιδιά που το αξίζουν και αυτό δεν βγαίνει προς τα έξω. Πολλά είναι και θέμα τύχης, οι προπονητές έχουν γνώσεις και πάντα σε βάθος χρόνου το αποτέλεσμα τους δικαιώνει» για να συνεχίσει : «Αν μπορέσουν οι ομάδες να διαβάσουν και να αξιολογήσουν αυτά τα δεδομένα τα πάντα θα πάρουν τον δρόμο τους. Δηλαδή, ποια είναι η προσφορά ενός προπονητή. Φτάσαμε να λέμε το αυτονόητο, ότι ένας τεχνικός δουλεύει πολύ. Πραγματικά δεν μπορώ να ακούω αυτή την έκφραση, όλοι δουλεύουμε πολύ. Ο προπονητής είναι ένας κρίκος , αλλά όχι ο μεγάλος κρίκος σε μια αλυσίδα. Όλα παίζουν μεγάλο ρόλο, από την στήριξη στην ομάδα, η συμπεριφορά τον όσων είναι έξω από την ομάδα, παίζει ρόλο ο φροντιστής, αλλά και τι παιδιά έχεις. Κάθε παίκτης θέλει διαφορετική διαχείριση, η συμπεριφορά του προπονητή πρέπει να πλάθει χαρακτήρες , μπορεί να φαίνεται ρομαντικό, αλλά προσωπικά θέλω να αφήνω καλούς ανθρώπους».
Ποια είναι η συμβουλή σε ένα νέο προπονητή που ξεκινάει την πορεία του : «Όλο αυτό χωρίζεται σε δυο κομμάτια. Πρώτοι είναι αυτοί που έχουν βάλε ψηλά τον προσωπικό τους στόχους, και θέλουν να φτάσουν στις Εθνικές κατηγορίες, και όπου καταλήξει αυτή η διαδρομή. Αυτούς θα τους συμβουλέψω να μην το κοιτάξουν από την αρχή ως επιβίωση, να μην βάζουν δηλαδή ως πρώτο μέλημα τι θα αποκομίσουν. Πρέπει να βρούνε το περιβάλλον που θα δουλέψουν, να δείξουν πράγματα, να δείξουν ότι έχουν μεγάλη γκάμα γνώσεων, και να το βγάλουν στο γήπεδο, και μετά θα έρθουν και τα χρήματα. Το ξαναλέω, ότι πρέπει να ξεκινήσουν από χαμηλά, από μικρά παιδιά και να πάρουνε καλές βάσεις, να γεμίσουν με γνώση και να φτάσουν και να δημιουργήσουν αυτό που θέλουν. Σημαντική παράμετρος είναι ότι πρέπει να ασχοληθούν με τις υποδομές, πρέπει να πάρουν κατευθύνσεις, να διαμορφώσουν προσωπικότητα, γιατί μπορεί να διαβάζουν καλά το παιχνίδια, αλλά πρέπει να το βγάλουν στο γήπεδο».
Όπου πηγαίνεις, ειδικά ως αντίπαλο, όπως σε Παπάγου, Έσπερο Καλλιθέας και Ιωνικό Νικαίας και βλέπουμε ότι σε αγαπούν πολύ, το έχεις κερδίσει αυτό : «Αυτό που αισθάνομαι είναι ότι θέλω να περνάνε καλά δίπλα μου, χωρίς να αφήσω δευτερόλεπτο τη διάθεση για δουλειά και τις ώρες που αφιερώνω. Πλέον, έχουν αλλάξει οι προτεραιότητες μου, θέλω να περνάω καλά, και να περνάνε και οι άλλοι δίπλα μου, αν τα κατάφερα ή όχι, δεν το ξέρω».
Για το τέλος μας άφησε μια ιστορία για όταν ξεκίνησε και πως έφτασε να διακριθεί με τον Παπάγου, θέλοντας ουσιαστικά να αναφέρει πως ένας προπονητής δουλεύει και δεν είναι τα πάντα το μπάτζετ : «Φέτος συμπλήρωσα 40 σεζόν, και 12 μη τελειωμένες χρονιές. Ξεκίνησαν στην τέταρτη κατηγορίας της Αθήνας με τον Άγιο Σώστη και πήρα τρεις ανόδους. Το ίδιο στη συνέχει με τον Αθηναϊκό, με τον Έσπερο Καλλιθέας από την Β' Εθνική στην Α2, με τον Παπάγου από την Β' Εθνική στην Α1, με την Δάφνη στη Α1. Τον Παπάγου τον ανέλαβα όταν ήταν στην 8η θέση της Β' Εθνικής, διαδεχόμενος τον Διαμαντόπουλο. Θυμάμαι να με πιάνει ο Καρατζάς και να μου λέει τι πιστεύω ότι μπορεί να κάνει η ομάδα με το ίδιο ρόστερ. Πήραμε το πρωτάθλημα, και μου λέει ότι σου χρωστάω δυο παίκτες στην Α2, γιατί δεν σου πήρα κανέναν. Πήραμε τον Κονδύλη, δώσαμε τον Ζέρβα και βάλαμε και χρήματα στο ταμείο. Δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα, άνοδος στην Α1, μόνο στην Ευρώπη δεν βγήκαμε. Έτσι, κοιτάζοντας το παρών, τις δυο τελευταίες σεζόν, σε Παπάγου και Πρωτέα οι ομάδες μου παίζουν καταπληκτικό μπάσκετ κάτι που χαίρομαι και είναι ο λόγος που θέλω να δουλεύω, ώστε όπως ξανά είπα να περνάω καλά και να το ευχαριστιέμαι».
