Ο Παναθηναϊκός έκανε το 1-0 απέναντι στην ΑΕΚ. Τα έσπασε από τα 6μ75, ο αγώνας σίγουρα δεν ήταν περίπατος, αλλά από την άλλη έδειχνε πως έχει την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν για να «καθαρίσει» το παιχνίδι. Και σίγουρα είχε έναν παίκτη να τον οδηγήσει από την αρχή ως το τέλος. Έναν παίκτη που αμφισβητήθηκε όσο κανείς στη φετινή διαδρομή, που έχει τα τρωτά του σημεία (ποιος δεν έχει;) ,αλλά είναι υπερπολύτιμος τόσο στην ομάδα του, όσο και για την Εθνική Ομάδα αργότερα: Τον Νικ Καλάθη.
Ο Καλάθης είναι ένας εξαιρετικός παίκτης, ο οποίος όμως για να σου δώσει αυτά που μπορεί και ξέρει να κάνει πάρα πολύ καλά, πρέπει να έχει και τους κατάλληλους παίκτες γύρω του. Μπορεί να είναι....αμερικανοθρεμμένος, αλλά έχει μάθει να παίζει ευρωπαϊκό ή αν προτιμάτε ελληνικό μπάσκετ. Ξέρει να «τρέχει», όμως προτιμά να ξέρει ποιο σύστημα ακολουθεί, να έχει παίκτες που ξέρουν να κινηθούν έξυπνα χωρίς την μπάλα για να τους βρει με την ευκολία που μπορεί να το κάνει και φυσικά ξέρει να παίζει άμυνα.
Ο Παναθηναϊκός –και ο ίδιος- έκαναν όλα τα παραπάνω χθες στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης. Ακόμη και... τρίποντο έβαλε. Το μοναδικό της ομάδας του. Και θυμάστε πώς; Στον αιφνιδιασμό ουσιαστικά. Χωρίς να το σκεφτεί, χωρίς να προλάβει να νιώσει τη «μουρμούρα» και τον δικό του δισταγμό. Γιατί αυτά είνα συνήθως που βάζει: Από κίνηση. Χωρίς σκέψεις. Γιατί το «αν το σκεφτείς δεύτερη φορά δεν θα μπει», να ξέρετε ισχύει.
Από την άλλη ήταν και απόλυτα συγκεντρωμένος. Έπαιξε 33 λεπτά, η μπάλα πέρασε από τα χέρια σε ΟΛΕΣ τις επιθέσεις και έκανε μόλις ένα λάθος! Αυτός είναι ο παίκτης που μπορεί να είναι, όταν έχει δίπλα του αυτούς που πρέπει ή απλά όπως πρέπει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα γι’ αυτό το τελευταίο είναι ο Τζέιμς Φελντέιν. Κάτι παραπάνω από 21 λεπτά με μετρημένες επιθέσεις και επίσης μόλις ένα λάθος. Για να μην πούμε καν για τους εξαιρετικούς Σίνγκλετον και Μπουρούση ή για τον υπερπολύτιμο Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, που έδειξε κάποια ψήγματα του τεράστιου ταλέντου του, ειδικά όταν πήρε την μπάλα και πήγε απ’ έξω προς τα μέσα.
Τα προβλήματα δεν λύνονται με μαγικό ραβδάκι, ούτε κανείς μπορεί να πει πως έκατσαν τα παιδιά και είπαν «έλα μωρέ μια παρέα είμαστε, περασμένα ξεχασμένα». Το πιθανότερο είναι να μίλησε ο εγωισμός τους ή να μίλησε κάποιος στον εγωισμό τους, με το τεχνικό επιτελείο να κάνει πολύ δουλειά, να αντιδρά άμεσα.
Το επόμενο ζητούμενο είναι να μείνει στο μυαλό το 1-0, που σημαίνει πως η σειρά έχει πολύ δρόμο ακόμη και πως η ΑΕΚ έδειξε πως ξέρει και πως μπορεί να αντιδράσει. Και από το παρκέ και από τον πάγκο.
