Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε τις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις στη Ρωσία και το Basketa.gr αναλύει την χρονιά των «πρασίνων» στην Ευρωλίγκα, που πρόσφερε αρκετό προβληματισμό στην προσπάθεια για «χτίσιμο» του μέλλοντος.
Το περασμένο καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός έμπαινε… για τα καλά σε «φουρτούνες». Η οικογένεια Γιαννακόπουλου, μέσω της συνέντευξης Τύπου του Δημήτρη, ανακοίνωνε την αποχώρησή της από το προσκήνιο ύστερα από πάνω από τρεις δεκαετίες ενασχόλησης με τα κοινά του συλλόγου, καθώς και πάνω από δύο με δόξα και τιμή στο τμήμα μπάσκετ.
Από τη στιγμή, μάλιστα, που επενδυτής δεν ερχόταν στο «τριφύλλι», η ομάδα έμπαινε σε μια αβεβαιότητα, αν και άμεσα προχώρησε στις απαραίτητες κινήσεις, για να δείξει πως το «καράβι» δε θα βρει σε «παγόβουνο» καταστροφής. Με τον Τάκη Τριαντόπουλο να γίνεται πρόεδρος και να ανακοινώνει τον προγραμματισμό για ισορροπία εσόδων-εξόδων, τον Φραγκίσκο Αλβέρτη και τον Δημήτρη Διαμαντίδη να έρχονται στο πλευρό του με την προσωπικότητά τους, που φέρνει ασφάλεια, καθώς και αρκετές φιγούρες σε διοίκηση, τεχνικό και ιατρικό επιτελείο, που ήταν συνυφασμένες με την έννοια της επιτυχίας, το πρώτο «βήμα» έγινε.
Με τις οικονομικές δυνατότητες να μην είναι σπουδαίες, οι «πράσινοι» θέλησαν να δώσουν μια ευκαιρία στον Γιώργο Βόβορα, που για χρόνια έκανε σπουδαία δουλειά ως άμεσος συνεργάτης των προηγούμενων προπονητών και άπαντες θεωρούσαν, ότι την άξιζε. Το πλάνο, παράλληλα, όριζε μια «αναγέννηση» μέσω παικτών, που θα αποτελούσαν το μέλλον του συλλόγου, με στόχο μια αξιοπρεπή εικόνα στην Ευρωλίγκα και το double στην Ελλάδα. Η πορεία, βέβαια, δεν ήταν ιδανική, δεν είχε καμία σχέση με τις εποχές των «δαφνών» του «Εξάστερου» και βρήκε πολλές αλλαγές στη διάρκεια της σεζόν, καταλήγοντας με τον Όντεντ Κάτας και «κυνηγώντας» τους εγχώριους στόχους.
Με την Ευρωλίγκα, λοιπόν, να έχει ολοκληρωθεί το Basketa.gr αναλύει το πώς εξελίχθηκε η χρονιά, αναφέροντας τα ουκ ολίγα σημεία της, που προκαλούν προβληματισμό και προσφέρουν τροφή για σκέψη αναφορικά με το σχέδιο του Παναθηναϊκού.
Έχασε το πρεστίζ του
Ο Παναθηναϊκός δεν είναι πια ισχυρός στην Ευρώπη και αυτό αντιλήφθηκαν όλοι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την φετινή σεζόν. Η τελική κατάταξη του συλλόγου είναι ενδεικτική του γεγονότος, ότι το πρεστίζ του χάνεται χρόνο με τον χρόνο, τη στιγμή που ακριβώς δέκα χρόνια πριν κέρδιζε το έκτο ευρωπαϊκό του τρόπαιο στη Βαρκελώνη.
Το «τριφύλλι» πήρε τη 16η θέση, πάνω από τον επίσης ανίσχυρο Ερυθρό Αστέρα και το «τσίρκο» της Χίμκι, αλλά κάτω από ομάδες σαν τη Βιλερμπάν και την Άλμπα. Η θέση αυτή είναι απόλυτα δίκαιη, με βάση τη συνολική του απόδοση, η οποία σε αρκετά ματς ήταν απογοητευτική, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις έδινε και δικαιώματα, όπως συνέβη με τη Ζενίτ.
Αυτό που οφείλουν, δηλαδή, όσοι απαρτίζουν το σύλλογο, είναι να καταφέρουν να δημιουργήσουν στους παίκτες την ενσυναίσθηση για το πού αγωνίζονται. Μπορεί η παρελθοντολογία και η παρελθοντολαγνεία να κάνουν κακό και ορισμένες φορές να δημιουργούν απαιτήσεις περισσότερες από όσες μπορεί να ανταποκριθεί κάποιος, αλλά και η άγνοια στην ιστορική μνήμη επίσης σε οδηγεί σε άσχημα μονοπάτια.
Περίμενε πολύ τον Λαπροβίτολα κι έχασε τον προσανατολισμό του
Ο Γιώργος Βόβορας, όπως θυμόμαστε, είχε στηρίξει τη μεταγραφική «εκστρατεία» του Παναθηναϊκού σε έναν παίκτη. Ο Έλληνας τεχνικός είχε «ερωτευτεί» τον Νικολάς Λαπροβίτολα κι εκεί η ομάδα άρχισε να χάνει το δρόμο της, έχοντας κάνει ήδη ένα πολύ σοβαρό λάθος, που έφερε πίσω το σχεδιασμό και δημιούργησε μη ευνοϊκές προϋποθέσεις εν όψει της σεζόν.
Ο Αργεντίνος συνέχισε, τελικά, στη Ρεάλ και ο σύλλογος έμεινε μετέωρος, αναζητώντας όποια λύσει θα μπορούσε να τον εκθέσει λιγότερο σε μια κομβική θέση, όπως αυτή του πλέι μέικερ. Ο Σαντ Ρος δεν τα κατάφερε, ο Μακ, ο Σάικς και ο Τζάκσον αποδείχθηκαν «λίγοι» στις περισσότερες περιπτώσεις και, για αυτό το λόγο, στους περισσότερους αγώνες ο Παναθηναϊκός ξεκινούσε με σαφές μειονέκτημα έναντι κάθε αντιπάλου.
Η νέα γενιά και οι αστοχίες στους «σωματοφύλακές» της
Ο Βόβορας, φυσικά, δεν τα έκανε όλα λανθασμένα. Ο πρώτος κόουτς της χρονιάς αυτής για τον Παναθηναϊκό είχε μια ορθή σκέψη ως προς το πώς θα πλαισίωνε το φετινό ρόστερ και είναι κάτι, που θα έπρεπε εδώ και χρόνια να κάνουν στο «τριφύλλι» χωρίς να υπάρξει η σχετική ανάγκη, δίχως να υπάρχει άλλη λύση εξαιτίας των διαθέσιμων οικονομικών πόρων.
Θέλησε, δηλαδή, να ξεκινήσει την προσπάθεια του γύρω από παίκτες έτοιμος να πρωταγωνιστήσουν πια και να οδηγήσουν στο μέλλον του σύλλογο. Η τριάδα των Παπαπέτρου, Μήτογλου και Παπαγιάννη ήταν η βάση της φετινής σεζόν και το ίδιο θα γίνει και στις επόμενες, εφόσον ανανεώσουν, με τους τρεις να αποδεικνύουν σε πολλές περιπτώσεις πως μπορούν να σηκώσουν το «βάρος», αλλά αρκετές κινήσεις πλαισίωσής τους ήταν άστοχες.
Το ποντάρισμα για τη θέση του σκόρερ στο «2» με τον Φόστερ δεν πέτυχε, οι ξένοι για τον «άσο», όπως αναφέραμε, ήταν κατώτεροι των περιστάσεων, ενώ και οι περισσότεροι ξένοι εκ των υπολοίπων θα μπορούσαν εύκολα να αντικατασταθούν, έστω κι αν ήταν… τίμιοι, όπως ο Μπεν Μπέντιλ και ο Άαρον Ουάιτ. Το αποτέλεσμα ήταν παίκτες, όπως ο Μποχωρίδης, ο Όγκαστ και ο Κασελάκης να επωμιστούν σε πολλές περιπτώσεις ρόλους, που δεν τους αναλογούσαν με βάση αυτά, που όντως μπορούσαν να προσφέρουν σε μια συμπληρωματική θέση.
Πολλά πήγαν στραβά, επομένως, στο να στηριχθούν οι τρεις βασικοί πρωταγωνιστές και, επειδή δεν είναι… υπεράνθρωποι, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις βρέθηκαν εκτεθειμένοι.
«Τουρίστας»… ακόμη και στο ΟΑΚΑ
Μιλήσαμε πριν για την απώλεια ενσυναίσθησης σε πολλούς, προκειμένου να ανταποκιρθούν στο βαθμό, που θα έπρεπε με βάση την φανέλα που εκπροσωπούσαν. Αυτό δε συνέβαινε μόνο στα εκτός έδρας παιχνίδια, αλλά και στο ΟΑΚΑ, όπου ορισμένα ματς… παρατήθηκαν πολύ νωρίς.
Ακόμη και σε στιγμές, όπου δε διεκδικείτο τίποτα βαθμολογικά, όπως με τον Ερυθρό Αστέρα και την Μπασκόνια, ή και νωρίτερα με αντιπάλους σαν τη Ζενίτ, η εικόνα παραίτησης μόνο θετικά μηνύματα δεν άφηνε και αναιρούσε κάθε αγωνιστική δικαιολογία. Οι κατηγορίες περί «τουριστών» είναι, φυσικά, υπερβολικές, καθώς κανένας αθλητής δεν είναι αδιάφορος, αλλά τα δικαιώματα δόθηκαν.
Το «μακιγιάζ» του Κάτας δεν κράτησε για πολύ
Ο Όντεντ Κάτας ήρθε στα μέσα της χρονιάς και πρώτο του μέλημα, μετά τις άσχημες εμφανίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη, ήταν να ξανακάνει ανταγωνιστική την ομάδα, με μια πιο αξιοπρεπή εικόνα στο παρκέ. Στο Basketa.gr σας αναλύσαμε το κόλπο του tall ball, που ήταν και το μόνο που μπορούσε να εφεύρει, ώστε να κάνει ένα «μακιγιάζ» αγωνιστικό και ο Παναθηναϊκός να πάρει ορισμένα αποτελέσματα.
Αυτό κατάφερε μέχρι και στον αγώνα με τη Μακάμπι, αλλά στη συνέχεια ήρθε η «κατάρρευση». Από τη μία η απώλεια ενσυναίσθησης του περιβάλλοντος και ο αποκλειστικός προσανατολισμός στους στόχους εντός συνόρων, όπως αναφέραμε ήδη, από την άλλη το «διάβασμα» του παιχνιδιού που έκαναν οι άλλες ομάδες, οδήγησαν σε πολύ μεγάλη έκθεση του συνόλου στα τελευταία παιχνίδια και σε βαθμό να αμφισβητηθεί ακόμη και ο Ισραηλινός τεχνικός για τη θέση του.
Ο ίδιος, βέβαια, έκανε όσα μπορούσε με βάση το υλικό που είχε στη διάθεσή του, αλλά η εικόνα που παρουσίασε ο Παναθηναϊκός στο φινάλε της χρονιάς στην Ευρωλίγκα έφερε λογικές αντιδράσεις. Κι αυτό, γιατί και ο ίδιος δε βρήκε σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα ορισμένες λύσεις εναλλακτικές από τη στιγμή, που όλοι θα «διάβαζαν» το παιχνίδι του.
Τα στατιστικά λένε τα πάντα
Για όσα αναφέρουμε σχετικά με τον φετινό Παναθηναϊκό, είναι ενδεικτικά τα φετινά του νούμερα. Μπορεί οι «πράσινοι» να μην τα πήγαν τόσο άσχημα στους βαθμούς αξιολόγησης, έχοντας τη 10η θέση, ενώ ήταν και 8οι με 79.7 πόντους ανά αγώνα, εντυπωσιάζοντας και στα ριμπάουντ με 34 ανά παιχνίδι στην 4η θέση, αλλά στη δημιουργία έπασχαν με 17.7 ασίστ στην 11η θέση με 13.2 λάθη στην ίδια κατάταξη και μικρή διαφορά στην αναλογία.
Την ίδια ώρα, παρότι και τα κλεψίματα δείχνουν τον αγωνιστικό προσανατολισμό με 6.7 στην 8η θέση, μαζί με την 4η θέση στις τάπες με τρεις ανά παιχνίδι, εντούτοις η ευστοχία σε δίποντα και τρίποντα, κατέχοντας την 9η και τη 15η θέση αντίστοιχα, ήταν αρκετά απογοητευτική.
Με λίγα λόγια, ακόμη κι αν μερικές φορές ο δυναμισμός στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού έδινε αισιόδοξα στοιχεία, η συνολική εικόνα δε δικαιολόγησε αυτή την αισιοδοξία, που προέκυπτε σε ορισμένα ματς…
Το θέμα του προπονητή που θα προχωρήσει το πλάνο
Ο Παναθηναϊκός καλείται να αποφασίσει το με ποιον θα πορευτεί στο μέλλον και σε ποιον θα εμπιστευτεί τις τύχες της επόμενης μέρας. Το «αύριο» είναι το μήνυμα από πέρυσι και στο «τριφύλλι» οφείλουν να κάνουν μια εύστοχη επιλογή από τη στιγμή, που αποφασίστηκε να ειπωθεί, ότι οι Διαμαντίδης και Αλβέρτης δε διάλεξαν τον Βόβορα.
Το πλάνο, αν δεν υπάρξει κάποια αλλαγή, δείχνει πως με την απαραίτητη ανανέωση των παικτών, που επιθυμούν στο ΟΑΚΑ, ευελπιστώντας πως άπαντες θα δεχθούν (Παπαπαπέτρου, Μήτογλου, Χεζόνια, Νέντοβιτς), οι «πράσινοι» θα σκεφτούν πώς θα πορευτούν αναμένοντας παράγοντες, όπως το ιδιοκτησιακό, το γηπεδικό και την πιθανή επιστροφή των οπαδών του, που δίνουν άλλη δυναμική. Ο Όντεντ Κάτας έμοιαζε να επιθυμεί να το υπηρετήσει, αλλά οι «στραβοτιμονιές» δεν ήταν λίγες προς το τέλος.
Μαζί με τους παίκτες του μέλλοντος, λοιπόν, πρέπει να αποφασιστεί και ο αντίστοιχος προπονητής. Ο Ισραηλινός έχει ταλέντο και συμβόλαιο μέχρι του χρόνου το καλοκαίρι, αλλά και πάλι πρέπει να το σκεφτούν πολύ καλά.
Η παρηγοριά των εγχωρίων τίτλων που θα δώσουν χρόνο και ηρεμία
Σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό, ο Παναθηναϊκός έχει και τις εγχώριες διοργανώσεις, ώστε να βρει από κάπου το χαμόγελο. Σε αυτή την περίπτωση, μάλιστα, όχι απλά θα χαμογελάσει, αλλά με το να πάρει το double, θα κερδίσει και χρόνο για να κάνει τις κινήσεις, που θα του εξασφαλίσουν μια πιο αξιοπρεπή και ανταγωνιστική πορεία στην Ευρωλίγκα, χωρίς να μπαίνει στη διαδικασία… ραγδαίων εξελίξεων, αν χαθεί ένας βασικός στόχος.
Τον τελευταίο καιρό, άλλωστε, σε αντίθεση με την κάκιστη εικόνα στην Ευρώπη, οι παίκτες του Κάτας εμφανίζουν ένα πολύ δυναμικό και αποφασιστικό πρόσωπο στο πρωτάθλημα, κάτι που φανερώνει και τη σχετική κατεύθυνση. Λανθασμένη ενδεχομένως, καθώς κάθε παιχνίδι πρέπει να διεκδικείται, αλλά σαφή και κυνική.
Όλοι γνωρίζουν καλά, άλλωστε, ότι έχουν μια ακόμη ευκαιρία στα κρίσιμα παιχνίδια, που πλησιάζουν εντός συνόρων. Κι αν τα καταφέρουν και πείσουν με τις εμφανίσεις τους, θα βάλουν τη διοίκηση σε διαδικασία να σκεφτεί καλά, έχοντας και τη σχετική ηρεμία να το κάνει…
