«Νοιώθω πραγματικά σαν να έχω ένα μωρό στην αγκαλιά μου και αυτό έχει αρχίσει πλέον να μεγαλώνει. Λες να ήρθε η ώρα του ; Θα ξέρουμε σε λίγες ώρες».
Απολαυστικός Ζέλικο Ομπράντοβιτς στο Basketa.gr μιλώντας γενικότερα για το μπάσκετ, ειδικότερα για τη Φενέρμπαχτσε αλλά και για την αγαπημένη του Κωνσταντινούπολη.
Βρίσκεται για 4η χρονιά στον πάγκο της Φενέρμπαχτσε, ενός συλλόγου που μέχρι και πριν λίγα χρόνια ζούσε και ανάπνεε ουσιαστικά μόνο για το ποδόσφαιρο !
«Έτσι είναι οι φίλαθλοί ,ήταν οπαδοί της ποδοσφαιρικής ομάδας και δεν ασχολούνταν πριν λίγα χρόνια με το μπάσκετ. Θυμάμαι την πρώτη χρονιά έβλεπε πολλά άδεια καθίσματα στους αγώνες μας και μου έκανε εντύπωση. Τώρα βάζουν…μέσο για να βρουν εισιτήριο» λέει γελώντας με ικανοποίηση ο άρχοντας των δαχτυλιδιών του ευρωπαϊκού μπάσκετ που εδώ όπου ξεκίνησαν όλα, το 1992, όταν και άρχισε να συλλέγει κούπες, θα διεκδικήσει το 9ο προσωπικό του κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης και μόλις το πρώτο στην ιστορία της Φενέρ.
«Οι αναμνήσεις σε αυτή την πόλη είναι αξέχαστες, καθώς εδώ είχαμε κατακτήσει κόντρα σε όλους και σε όλα το Ευρωπαϊκό με την Παρτίζαν. Πως μπορώ να ξεχάσω» αναρωτιέται για εκείνον τον εκπληκτικό τελικό όπου η ομάδα του στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης με το ασύλληπτο τρίποντο (λίγο κάτω από τη σέντρα !) του Σάσα Τζόρτζεβιτς στην εκπνοή του τελικού με την Μπανταλόνα (71-70) με τον «Ζότς» να έχει γίνει τόσο νέος προπονητής μέσα σε μια νύχτα και να βιώνει τον απόλυτο θρίαμβο.
«Ξέρεις δεν το μετάνιωσα τελικά που αποφάσισα, ή μάλλον δέχτηκα την πρόταση και έγινα προπονητής σε τόσο μικρή ηλικία. Φαίνεται ότι η ήταν η μοίρα μου τέτοια και νομίζω ότι αποτελεί μια δικαίωση, γι’ αυτό και επιμένω ότι δεν το μετάνιωσα ποτέ» λέει με έμφαση ο άνθρωπος που σε μια νύχτα άρπαξε από τα μαλλιά την πρόταση του ινδάλματός του πιο παλιά (και καλού του φίλου τότε) αθλητικού διευθυντή της Παρτίζαν Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς, να αναλάβει πρώτος προπονητής στην ομάδα που βρισκόταν σε στάδιο ανασυγκρότησης. «Αλλά θα τελειώσεις απόψε τον παίκτη μέσα σου» του είχε πει.
«Ήταν μια απόφαση ζωής που δεν θα την ξεχάσω ποτέ και ήρθαν όλα τόσο γρήγορα και εδώ στη Πόλη πανηγυρίσαμε ένα απίστευτο τρόπαιο» λέει για εκείνο τον άθλο όπου η Παρτίζαν λόγω του πολέμου στην τότε Γιουγκοσλαβία είχε ως έδρα την Φουενλαμπράντα στην Ισπανία παίζοντας ουσιαστικά εκτός έδρας όλη τη σεζόν.
Και τώρα η μοίρα τον έχει φέρει στην πόλη που ξεκίνησαν όλα να προσπαθεί να μεγαλώσει ένα…μωρό !
«Είδες πως τα φέρνει η ζωή να είμαι τώρα και πάλι στη Κωνσταντινούπολη, για έναν άλλο σκοπό. Όταν πρωτοήρθα στην ομάδα είδα στα μάτια των ανθρώπων της την θέληση να πάνε ψηλά, να γίνουν μέλος του ευρωπαϊκού κλάμπ των μεγάλων ομάδων αλλά δεν ήξεραν πως.
Τους είπα να έχουν υπομονή. Στο πρώτο μας ευρωπαϊκό φάιναλ φόρ στη Μαδρίτη το 2015 χάσαμε με κάτω τα χέρια τον ημιτελικό με τη Ρεάλ Μαδρίτης ενώ πέρυσι στο Βερολίνο κάναμε ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Φτάσαμε στον τελικό, γυρίσαμε τη μεγάλη εις βάρος μας διαφορά και χάσαμε στην παράταση το τρόπαιο από την ΤΣΣΚΑ, σε ένα ριμπάουντ, σε ένα σουτ. Πολλοί λένε και εσείς με ρωτάτε τώρα εάν θα γίνει εδώ το επόμενο βήμα. Μήπως ήρθε η ώρα μας ;
Ίσως, αλλά κανείς δεν το ξέρει αυτό και θα πρέπει να περιμένουμε πρώτα τον μεγάλο ημιτελικό κόντρα σε μια ομάδα που έχει κατακτήσει εννέα κύπελλα πρωταθλητριών και τερμάτισε πρώτη στην κανονική περίοδο.
Δεν το λες και…εύκολο το παιχνίδι. Θα είναι μια μεγάλη μάχη απλά χαίρομαι για την ομάδα μου επειδή έχω όλα τα παιδιά στη διάθεσή μου. Εφέτος δεν παίξαμε σχεδόν ποτέ χωρίς να μας λείπουν 1-2 βασικοί παίκτες.
Το βασικό είναι πάντως και το αφουγκράζομαι μέσα στην ομάδα, ότι οι παίκτες μου πέταξαν ένα μεγάλο βάρος, φορτίο άγχους θα έλεγα από τους ώμους τους, φτάνοντας ως εδώ.
Πιστέψτε με ήταν πολύ δύσκολο να κουβαλάνε το βάρος ότι πρέπει σώνει και καλά να είναι σε αυτό το φάιναλ φορ, επειδή γίνεται στην πόλη μας. Τεράστιο βάρος ευθύνης.
Συνεπώς πιστεύω ότι από αυτό τουλάχιστον είναι απελευθερωμένοι» λέει ο Ζότς και συμπληρώνει:
«Νοιώθω πως το μωρό που έχουμε στα χέρια μας μεγάλωσε ακόμα και να μην πάρει το τρόπαιο εδώ. Η Φενέρμπαχτσε έχει μπει πλέον ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, στέκεται αξιοπρεπώς και όλοι την υπολογίζουν ενώ για να βρεις εισιτήριο στα μεγάλα παιχνίδια μας θέλεις πλέον μέσο» !
Πως όμως βλέπει γενικότερα την αντίληψη που έχουν για το μπάσκετ στην Τουρκία.
«Θέλουν να ανέβουν το αγαπάνε πολύ, απλά δεν είχαν υπομονή. Είδατε τώρα αυτόν τον εκπληκτικό χώρο στο Σινάν Ερντέμ. Δεν είναι κρίμα να μην παίζει καμία ομάδα μόνιμα εδώ ;
Θα σας αποκαλύψω λοιπόν ότι υπάρχει ένα μεγαλόπνοο σχέδιο στην τουρκική ομοσπονδία μπάσκετ, να πάρει το Αμπντί Ιπεκτσί στο οποίο βασικά παίζει η Εφές Αναντολού και να το μετατρέψει σε γήπεδο αποκλειστικά εθνικών ομάδων όλων των ηλικιών, από τζούνιορ μέχρι ανδρών και γυναικών.
Τους εξυπηρετεί γιατί το γήπεδο γειτνιάζει με τα γραφεία της ομοσπονδίας και μπορεί έτσι να έχει τον απόλυτο έλεγχο.
Αν αυτό το σχέδιο υλοποιηθεί, τότε η Εφές Αναντολού πιθανότατα θα χρησιμοποιεί πλέον σαν έδρα το Σινάν Ερντέμ»
Κάπου εκεί οι άνθρωποι της Ευρωλίγκας μας ειδοποιούν ότι πρέπει να φύγουμε από το γήπεδο και έτσι η σύντομη συνομιλίας μας με τον Mr.Euroleague ολοκληρώνεται, με την υποσημείωσε όμως: To be continued…
Όπως και η ιστορία που δεν σταματά να συνεχίζεται και να εξελίσσεται.
Photo Credit: Eurokinissi
