Οι ΗΠΑ επιβεβαίωσαν την κυριαρχία τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες κερδίζοντας στον τελικό της Σαϊτάμα τη Γαλλία και το Basketa.gr παρουσιάζει το χρονικό των κατακτήσεων της Team USA από το 1936 έως σήμερα.
Ανίκητη. Αυτή είναι η λέξη που θα μπορούσε να συνοδεύει την Εθνική των Ηνωμένων Πολιτειών, που γίνεται εξαιρετικά δύσκολο να της αποσπάσεις το χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Είτε με κολλεγιόπαιδα είτε Dream Teams, η «Αστερόεσσα» κυματίζει κατά κανόνα πιο ψηλά από όλες τις σημαίες στη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση στον πλανήτη, γράφοντας τη δική της ιστορία.
Η τελευταία κατάκτηση στο Τόκιο επιβεβαίωσε του λόγου το αληθές. Οι ΗΠΑ δε σταματούν απέναντι σε κανέναν πιθανό «δελφίνο» και παρά τη «μάχη», που έδωσαν οι Γάλλοι, αυτοί είναι οι κυρίαρχοι και το έδειξαν. Το δείχνουν, συγκεκριμένα, από το 1936, κατακτώντας 16 χρυσά μετάλλια στις 20 διοργανώσεις μπάσκετ, που έχουν γίνει στο πλαίσιο των Αγώνων. Παράλληλα, μετρούν κι ένα αργυρό, δύο χάλκινα και μονάχα σε μία περίπτωση, εκείνη του 1980 στη Μόσχα, όταν έκαναν και εμπάργκο στους Ολυμπιακούς των Ρώσων, άρα δε συμμετείχαν καν, δεν πήραν κάποιο μετάλλιο.
Κάπως έτσι, μπορούμε να πούμε πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο μπάσκετ, που πάντοτε αποτελούν κάτι ξεχωριστό για τους φίλους του αθλήματος, είναι συνυφασμένοι με την χώρα των Ηνωμένων Πολιτειών. Το Basketa.gr παρουσιάζει τους πιο σπουδαίους σταθμούς των φετινών θριαμβευτών, από την πρώτη διοργάνωση στην ναζιστική Γερμανία έως τις τελευταίες τέσσερις κορυφές, με τελευταία αυτή της Σαϊτάμα.
Ιστορία (κωμικοτραγική) του πρώτου τελικού
Η πρώτη φορά που διεξήχθη Ολυμπιακό τουρνουά μπάσκετ, ήταν στην ναζιστική Γερμανία του 1936, σε ένα περιβάλλον που… μύριζε πόλεμο. Τρία χρόνια αργότερα, άλλωστε, ξεκίνησε και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, που ουσιαστικά προκάλεσε ο Αδόλφος Χίτλερ.
Ο τότε καγκελάριος – μετέπειτα Φύρερ – έδωσε το σύνθημα για να αρχίσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Βερολίνου, που αφενός χαρακτηρίστηκαν από το θρίαμβο του (μαύρου) Τζέσε Τζέιμς εναντίον του, αφετέρου αποτέλεσε την απαρχή της κυριαρχίας των Αμερικανών στα μπασκετικά τουρνουά, έχοντας το εκπληκτικό 15/19 μέχρι σήμερα.
Και στον πρώτο τελικό μπάσκετ σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το σκορ θύμιζε… μίνι στα σημερινά δεδομένα. Οι ΗΠΑ επικράτησαν του Καναδά με 19-8, με τον Τζο Φορτένμπερι να είναι ο πρώτος σκόρερ με 7 πόντους, σχεδόν δηλαδή τους μισούς της ομάδας του.
https://www.youtube.com/watch?v=zqHRVqr3-qM&ab_channel=AmericanCountryside-AndrewMcCrea
Σε τι οφειλόταν, όμως, το τόσο χαμηλό σκορ; Ας μην ξεχνάμε σε αυτό το σημείο, λοιπόν, ότι τότε δεν υπήρχαν όλα αυτά τα Κλειστά με τις ανέσεις που φέρουν, αλλά αντί αυτών ίσχυαν τα ανοικτά γήπεδα, με όποιες καιρικές συνθήκες επικρατούσαν. Κάπως έτσι, με τη βροχή ασταμάτητη, το γήπεδο είχε γίνει τόσο ολισθηρό από το νερό και τη λάσπη, που κανείς στην ουσία δεν μπορούσε να ντριμπλάρει ή να τρέξει.
Κι όμως, ο αγώνας δεν ακυρώθηκε. «Οι Γερμανοί επέμειναν, οπότε παίξαμε μπροστά σε 500 ομπρέλες. Οι συνθήκες ήταν τόσο κακές, που ένας δημοσιογράφος μετά έγραψε, ότι είδε σχεδόν έναν αγώνα πόλο. Αφήστε που οι μπάλες ήταν πολύ πιο βαριές και μεγάλες από τις σημερινές και φανταστείτε, πώς ήταν σε εκείνο τον αγώνα με τις συνθήκες που επικρατούσαν», αναφέρει ο τότε αρχηγός των ΗΠΑ, Μπιλ Ουίτλεϊ.
Και, κάπως έτσι, με έναν κωμικοτραγικό τρόπο, διεξήχθη ο πρώτος τελικός με τις ΗΠΑ να κερδίζουν με 19-8 και να κατακτούν το πρώτο από τα 15 χρυσά μετάλλια στο μπάσκετ σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
https://www.youtube.com/watch?v=3Xutjhk-KD8&ab_channel=IHSAArchives
Η κόντρα με το Ανατολικό μπλοκ και το εμπάργκο
Η επόμενη διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων διεξήχθη ύστερα από δώδεκα ολόκληρα χρόνια, με τη λαίλαπα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου να έχει περάσει και τις χώρες να συγκεντρώνονται στο Λονδίνο, επουλώνοντας τις πληγές τους μέσω της αξίας του Ολυμπισμού και της ευγενούς άμιλλας. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, οι Αμερικανοί συνέχισαν να κυριαρχούν σε απόλυτο βαθμό, στέλνοντας τους κολλεγιακούς παίκτες τους, με αυτό να είναι αρκετό.
Οι ΗΠΑ δε… λυπήθηκαν τη Γαλλία και τη «διέλυσαν» με 65-21, με τον μετέπειτα ιστορικό NBAer Άλεξ Γκρόζα να είναι ο κορυφαίος της ομάδας. Τέσσερα χρόνια αργότερα, δε, όταν υπήρξε και η πρώτη ελληνική συμμετοχή σε Ολυμπιακό τουρνουά μπάσκετ, παίρνοντας τη 17η θέση στο Ελσίνκι, ξεκίνησε και η μεγάλη κόντρα με το Ανατολικό μπλοκ και, κατά κύριο λόγο, με τη Σοβιετική Ένωση.
https://www.youtube.com/watch?v=6VpE_QzIFlU&ab_channel=BritishMovietone
https://www.youtube.com/watch?v=VvgB0WrXzJo&ab_channel=PillarsofSilverandBlackSports
Σε ένα κάκιστο ποιοτικά ματς, που… τουλάχιστον έγινε σε κλειστό γήπεδο, οι Αμερικανοί επικράτησαν με 36-25 των Σοβιετικών, χάρη στη συνδρομή των τότε πανίσχυρων του NIBL Κατερπίλαρ Ντίζελς, σε ένα τουρνουά που προηγήθηκε της απόλυτης καθιέρωσης του ΝΒΑ, όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Η αμερικανική πρωτιά δεν αμφισβητήθηκε ούτε στις επόμενες τέσσερις διοργανώσεις σε Μελβούρνη, Ρώμη, Τόκιο και Πόλη του Μεξικό, κερδίζοντας άλλες τρεις φορές τους Σοβιετικούς και μία την εξίσου ισχυρή Γιουγκοσλαβία.
https://www.youtube.com/watch?v=xOwWfvJGJyo&ab_channel=MinorChannel
Η κόντρα με τους… εχθρούς εξ Ανατολών «φούντωσε» το 1972 στο Μόναχο και, συγκεκριμένα, στον τελικό-«ροντέο» που έδωσε την νίκη στους Σοβιετικούς με 51-50, σε ένα ματς όπου οι διαιτητές έκαναν τα πάντα, για να μετατραπεί το ματς σε «πόλεμο» ανάμεσα στις δύο πλευρές, ειδικά με όσα έγιναν στα τελευταία δευτερόλεπτα, πριν φτάσουμε στο νικητήριο καλάθι του σπουδαίου Αλεξάντερ Μπέλοφ.
https://www.youtube.com/watch?v=Qh19IxFLk8Y&ab_channel=VCRBar
Τέσσερα χρόνια αργότερα και, αυτή την φορά, στο γειτονικό Καναδά, θα ερχόταν η εκδίκηση για τους Αμερικανούς, που κυριάρχησαν στο τουρνουά και «συνέτριψαν» με 95-74 τη Γιουγκοσλαβία. Η σκυτάλη θα πήγαινε πάλι στην χώρα του Τίτο, η οποία με μεγάλους παίκτες σαν τον Κιτσάνοβιτς, τον Τσόσιτς και τον Τζέρκοφ νίκησε την Ιταλία, αλλά και πάλι μετά από τέσσερα χρόνια οι ΗΠΑ θα προστάτευαν το σπίτι τους στο Λος Άντζελες, με τους Ισπανούς, όπως και τους υπόλοιπους, να μην μπορούν να αντισταθούν στην ομάδα του Μάικλ Τζόρνταν, που συστηνόταν για πρώτη φορά το 1984 στον υπόλοιπο κόσμο.
https://www.youtube.com/watch?v=JH7393QMFTI&ab_channel=RetroMaven
https://www.youtube.com/watch?v=znrtOjrMNVM&ab_channel=Jordanhair
The Dream Team
Ο «Air», που σήμερα θεωρείται κορυφαίος όλων των εποχών από τους περισσότερους, παρουσιαζόταν τότε ως παίκτης του κολλεγίου της Βόρειας Καρολάϊνα. Πολύ σύντομα, όμως, θα βρισκόταν στη διοργάνωση ως παίκτης ομάδας του ΝΒΑ και, ασφαλώς, ως ο απόλυτος ηγέτης των Σικάγο Μπουλς και κατακτητής όλου του κόσμου.
Αφορμή για αυτό υπήρξε η διοργάνωση της Σεούλ το 1988, όταν η απόλυτη ταπείνωση των παιδιών του NCAA από τη σπουδαία Σοβιετική Ένωση του Σαμπόνις, του Βολκόφ, του Μαρτσουλιόνις και των υπολοίπων, καθώς και τη μεγάλη Γιουγκοσλαβία του Ντράζεν Πέτροβιτς, του Βράνκοβιτς, του Ντίβατς, του Κούκοτς, του Πάσπαλι, του Ομπράντοβιτς και του Ζντοβτς, οι Ηνωμένες Πολιτείες πήραν την απόφαση και κατέβασαν τα «βαριά χαρτιά».
https://www.youtube.com/watch?v=hiK1Pzq7v3M&t=13s&ab_channel=Olympics
Με αυτό τον τρόπο, από το 1992 και τους Αγώνες της Βαρκελώνης, παρακολουθούμε την Dream Team. Η πρώτη, η… ορθόδοξη, ήταν πραγματικά μια ομάδα βγαλμένη από όνειρο, έχοντας εκτός του Τζόρνταν τους Μάτζικ Τζόνσκον, Λάρι Μπερντ, Σκότι Πίπεν, Ντέιβιντ Ρόμπινσον, Τζον Στόκτον, Καρλ Μαλόουν, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Πάτρικ Γιούιν, Κρίστιαν Λέτνερ, Κλάιντ Ντρέξλερ και Κρις Μάλιν, με προπονητή τον Τσακ Ντέιλι. Είναι περιττό να πούμε το τι κατάφερε να παρουσιάσει αυτό το σύνολο, με την Κροατία του Πέτροβιτς και του Κούκοτς απλά να παρακολουθεί στο 117-85 του τελικού.
Οι παίκτες του ΝΒΑ, κάπως έτσι, εμπέδωσαν με τον καλύτερο τρόπο την ιερότητα της παρουσίας με την Εθνική σε μια μεγάλη διοργάνωση. Από το 1992 πέρασαν κι άλλοι κορυφαίοι παίκτες, όπως ο ΛεΜπρόν Τζέιμς, ο Κόμπι Μπράιαντ, ο Κρις Πολ, ο Τζέισον Κιντ, ο Ντουέιν Ουέιντ, ο Ντουάιντ Χάουαρντ, ο Κρις Μπος, ο Γκραντ Χιλ, ο Χακίμ Ολάζουον, ο Ρέτζι Μίλερ, ο Γκάρι Πέιτον, ο Σακίλ Ο’ Νίλ, ο Βινς Κάρτερ, ο Άλεν Άιβερσον, ο Τιμ Ντάνκαν, ο Λαμάρ Όντομ, ο Αμάρε Στούνταμαϊρ, ο Στεφόν Μάρμπερι, ο Ρέι Άλεν, ο Κέβιν Γκαρνέτ, ο Τιμ Χάρνταγουεϊ, ο Αλόνζο Μούρνινγκ, ο Άντονι Ντέιβις, ο Τζέιμς Χάρντεν, ο Κέβιν Ντουράντ, ο Κάιρι Ίρβινγκ και ο Καρμέλο Άντονι.
https://www.youtube.com/watch?v=Lf_t3DlILDM&ab_channel=SJTSports
https://www.youtube.com/watch?v=GnLFKBKUSks&ab_channel=WorldBasketball
Η λίστα μπορεί να συνεχιστεί και με άλλους, αλλά ήδη καταλαβαίνει κανείς το πόσο λαμπερό έγινε το Ολυμπιακό τουρνουά μπάσκετ με την παρουσία όλων αυτών των παικτών. Η μοναδική φορά, όπου η Team USA δεν τα κατάφερε, ήταν το 2004 στην Αθήνα, όταν έπεσε θύμα της τρομερής παρέας του Μανού Τζινόμπιλι και των υπολοίπων της μεγάλης Αργεντινής.
https://www.youtube.com/watch?v=-eHxLqT21r8&ab_channel=Olympics
https://www.youtube.com/watch?v=rM9m8ZKirik&ab_channel=ferraricreates
https://www.youtube.com/watch?v=v-n_MRIfDFw&t=5s&ab_channel=Olympics
Όλες τις άλλες φορές, «ποδοπάτησε» τους αντιπάλους της, καταφέρνοντας από το 1992 να κερδίσει επτά στις οκτώ διοργανώσεις, με τελευταία αυτή του Τόκιο, όταν έλυσε τα «ξόρκια» της Σαϊτάμα, τα οποία της είχε επιβάλει η δική μας Εθνική με το ιστορικό 101-95.
https://www.youtube.com/watch?v=MTEkgoCLWaI&ab_channel=arxeiotv
Είτε στη λάσπη είτε σε κλειστό γήπεδο, με κολλεγιόπαιδα ή NBAers, η αλήθεια μία είναι. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι οι ίδιοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο μπάσκετ…
