Λένε πως ξεκινάμε να ζούμε δύο φορές. Η μια είναι όταν γεννιόμαστε και η δεύτερη είναι όταν αντιλαμβανόμαστε το γιατί γεννηθήκαμε, τον στόχο της ύπαρξης μας... Ακόμη, λένε πως πεθαίνουμε επίσης δύο φορές. Η μια είναι όταν ο χτύπος της καρδιάς μας και η αναπνοή μας σταματά και η δεύτερη είναι όταν κάποιος αναφέρει για τελευταία φορά το όνομα μας...
Μέσα στο 2020 έφυγαν από την ζωή κάποιες θρυλικές προσωπικότητες του αμερικάνικου μπάσκετ και του αθλήματος γενικότερα. Κάποιοι άνθρωποι που γεννήθηκαν για να βρίσκονται κοντά στο μπάσκετ και έμελλε να το επηρεάσουν όσο λίγοι. Τα ονόματα τους έχουν αποτυπωθεί με ανεξίτηλα χρυσά γράμματα στο βιβλίο της αέναης ιστορίας της «πορτοκαλί θεάς» και πάντα θα μνημονεύονται. Άλλωστε, οι ήρωες πάνε και έρχονται, αλλά οι θρύλοι μένουν για πάντα...
Ντέιβιντ Στερν (22/09/1942 - 01/01/2020)
Η πρώτη μέρα του 2020 σημαδεύτηκε από μια μεγάλη απώλεια για το NBA, καθώς ο άνθρωπος ο οποίος μεταμόρφωσε την λίγκα, θέτοντας τα ερείσματα για την διαμόρφωση και μακροημέρευση του οργανισμού, έφυγε από την ζωή στα 77 του χρόνια. Ο λόγος για τον Ντέιβιντ Στερν, ο οποίος αποτελεί τον κομισάριο με τα περισσότερα ενεργά χρόνια στην ιστορία της λίγκας. Ο Στερν πήρε στα χέρια τους τις τύχες του NBA το 1984 και υπηρέτησε τον οργανισμό μέχρι και το 2014. 30 ολόκληρα χρόνια... Μέσα σε αυτά τα χρόνια τα πάντα άλλαξαν για το NBA και το άθλημα του μπάσκετ γενικότερα. Ο Στερν έφερε τους παίκτες στο επίκεντρο της προσοχής, δίνοντας τους δύναμη και λόγο στις αποφάσεις των ομάδων τους και φυσικά συνέβαλε καταλυτικά στην αύξηση της δημοτικότητας του πρωταθλήματος σε ολόκληρο τον κόσμο. Το NBA και ολόκληρο το άθλημα δεν θα ήταν το ίδιο δίχως την συμβολή του... Επομένως, εκείνος πάντα θα μνημονεύεται ως ο πιο σημαντικός κομισάριος της ιστορίας.
Κόμπι Μπράιαντ (23/08/1978 - 26/01/2020)
Ο αναπάντεχος θάνατος του σόκαρε ολόκληρο τον κόσμο -αθλητικό και μη... Όλοι στο άκουσμα του χαμού του αισθάνθηκαν ένα παγερό μούδιασμα και έμειναν αποσβολωμένοι. Ο Κόμπι Μπράιαντ έχασε την ζωή του στις 26 Ιανουαρίου του 2020 -μόλις στα 41 του χρόνια- όταν το ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε τόσο ο ίδιος όσο και η 13χρονη κόρη του Τζιάνα -μαζί με άλλα επτά άτομα- συνετρίβη στην Καλιφόρνια.
Ό,τι κι αν γραφτεί για τον θρυλικό "Black Mamba" θα είναι λίγο... Η κληρονομιά του θα παραμείνει αλώβητη στο πέρασμα του χρόνου και εκείνος θα δεσπόζει επιβλητικά στις μνήμες των ανθρώπων του μπάσκετ... Πέντε φορές πρωταθλητής, δύο φορές MVP των τελικών, μια φορά MVP της κανονικής περιόδου, 18 φορές All-Star, χρυσός ολυμπιονίκης... Η λίστα των κατορθωμάτων του δεν έχει τελειωμό... Μιλάμε για τον κορυφαίο παίκτη της δεκαετίας του '00 και έναν από τους καλύτερους όλων των εποχών. Έναν άνθρωπο που αφιέρωσε εξ ολοκλήρου την ψυχή και το σώμα του στο άθλημα, όντας η επιτομή της σκληρής δουλειάς και του άκαμπτου πνεύματος. Το περίφημο "Mamba Mentality", το οποίο ο ίδιος προσπαθούσε να μεταλαμπαδεύσει στις επόμενες γενιές. Ο Κόμπι είχε καταφέρει να ξεπεράσει τα όρια του μπάσκετ, λαμβάνοντας μια υπόσταση που λίγοι αθλητές είχαν και θα έχουν ποτέ...
Φρεντ Νιλ (19/05/1942 - 26/03/2020)
Στα τέλη του Μαρτίου του 2020 ο Φρεντ Νιλ απεβίωσε σε ηλικία 77 ετών και το μπάσκετ έχασε έναν από τους πρώτους και πιο σημαντικούς πρεσβευτές του. Ο Νιλ ήταν ένας από τους πιο θεαματικούς παίκτες που έπιασαν ποτέ την «σπυριάρα» στα χέρια... Αποτελούσε τόσο έναν από τους πιο εντυπωσιακούς χειριστές της μπάλας όσο και έναν από τους καλύτερους σουτέρ στην ιστορία. Ήταν ένας θαυματοποιός, ο οποίος μάγευε τα πλήθη και «προσηλύτιζε» νέους πιστούς στις τάξεις του αθλήματος. Ήταν μια γιγαντιαία προσωπικότητα για το άθλημα και πόσο μάλλον για τους Χάρλεμ Γκλόουμπτροτερς, τους οποίους υπηρέτησε για 22 ολόκληρα χρόνια (1963-1985), παίζοντας πάνω από 6.000 παιχνίδια σε 97 διαφορετικές χώρες. Κατά την διάρκεια όλων αυτών των ετών, ο Νιλ ήταν ο απόλυτος αστέρας του οργανισμού. Το νούμερο «22» αποσύρθηκε το 2008 από τους Χάρλεμ Γκλόουμπτροτερς, καθιστώντας τον Νιλ μόλις τον πέμπτο παίκτη στην ιστορία του οργανισμού, ο οποίος λαμβάνει μια τέτοια τιμή.
Τζέρι Σλόαν (28/03/1942 - 22/05/2020)
Ένας κακός προπονητής λέει, ένας καλός δείχνει και ένας σπουδαίος εμπνέει... Ένας από τους πιο επιδραστικούς προπονητές στην ιστορία του αθλήματος, ένας αυθεντικός μαχητής ο οποίος δεν φοβόταν να υψώσει το ανάστημα του απέναντι στον οποιονδήποτε, ένας άνθρωπος γεμάτος αγάπη και πάθος για το άθλημα, ο οποίος παρέμεινε για χρόνια με συνέπεια στην κορυφή, ένας θρύλος ο οποίος συνέδεσε το όνομα του με δύο οργανισμούς... ο Τζέι Σλόαν απεβίωσε τον Μάιο του 2020 σε ηλικία 78 ετών. Το άκουσμα του θανάτου του βύθισε στο πένθος τόσο τους Γιούτα Τζαζ και τους Σικάγο Μπουλς όσο και ολόκληρο τον οργανισμό του ΝΒΑ...
Ο Σλόαν ήταν το πρώτο μέλος των νεοϊδρυθέντων Σικάγο Μπουλς το 1966 και παρέμεινε στην «πόλη των ανέμων» για όλη την υπόλοιπη καριέρα του ως παίκτης, μέχρι το 1976. Έγινε γνωστός ως «ο αυθεντικός ταύρος» και οδήγησε την ομάδα του Σικάγο στις πιο λαμπρές στιγμές της στην προ Μάικλ Τζόρνταν εποχή... Το νούμερο «4» έχει αποσυρθεί προς τιμή του από τους Μπουλς...
Αφού κρέμασε τα παπούτσια του, κάθισε στον πάγκο των «ταύρων» αρχικά ως βοηθός προπονητή (1978-79) και στην συνέχεια ως πρώτος προπονητής. Παρέμεινε στο τιμόνι της ομάδας για τρία χρόνια (1979-82) και στην συνέχεια οι δρόμοι των Μπουλς και του Σλόαν χωρίστηκαν, αλλά η μοίρα επιφύλασσε κάτι ακόμη πιο σπουδαίο για τον δεύτερο... Ο Κόουτς Τζέρι βρέθηκε στο τεχνικό επιτελείο των Γιούτα Τζαζ το 1985 και το 1988 ανέλαβε χρέη πρώτου προπονητή. Από τότε ξεκίνησε να γράφει με φαρδιά πλατιά γράμματα το όνομα του στην ιστορία των «μορμόνων», ανεβάζοντας τους επίπεδο με τον δικό του ρηξικέλευθο τρόπο... Έκτοτε και για τα επόμενα 23 χρόνια ο «αυθεντικός ταύρος» έγινε ένας θρύλος για τους Τζαζ και ένας Hall-of-Famer το 2009. Χάρη στην συμβολή του Τζέρι Σλόαν οι Γιούτα Τζαζ πήγαν 18 φορές στα playoffs και δύο φορές μέχρι τους τελικούς, είδαν παίκτες τους να εξελίσσονται σε All-Stars ή ακόμη και σε MVPs, είδαν λάβαρα να κρεμιούνται με υπερηφάνεια στην οροφή της έδρας τους και κέρδισαν κάποιες αλησμόνητες αναμνήσεις... Τόσο αλησμόνητες όσο και ο ίδιος ο μυθικός Τζέρι Σλόαν...
Γουές Άνσλεντ (14/03/1946 - 02/06/2020)
Ο άνθρωπος που έβαλε στον μπασκετικό χάρτη την Ουάσιγκτον και αφιέρωσε όλη του την ζωή σε έναν οργανισμό, υπηρετώντας τον από όλα τα πόστα (παίκτης, προπονητής, παράγοντας)... Η πιο εμβληματική φιγούρα των Ουάσιγκτον Ουίζαρντς και ένας από τους καλύτερους παίκτες της ιστορίας έφυγε από την ζωή τον Ιούνιο του 2020 σε ηλικία 74 ετών. Η ιστορία του οργανισμού της Ουάσιγκτον είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τον αείμνηστο Άνσελντ, καθώς από την άφιξη του και μετά οι τότε Μπούλετς σημείωσαν τις μεγαλύτερες τους επιτυχίες...
Ο Γουές από την πρώτη του σεζόν κιόλας στην ομάδα (1968-69) απέδειξε ότι ήταν ο άνθρωπος που έμελλε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας των Μπούλετς. Τότε έγινε ο δεύτερος παίκτης στην ιστορία -μετά τον Γουίλτ Τσάμπερλειν- που μαζί με το βραβείο του Rookie-of-the-Year κερδίζει και το βραβείο του MVP! Ακόμη ήταν ο νεότερος παίκτης που είχε χριστεί ποτέ MVP, μέχρι ο Ντέρικ Ρόυζ να καταρρίψει αυτό το ρεκόρ το 2011. Έκτοτε οι Μπούλετς βγήκαν από την αφάνεια, ξεκίνησαν να σημειώνουν νικηφόρες σεζόν, μπήκαν στην ελίτ του πρωταθλήματος και στόχευαν με αξιώσεις τον τίτλο. Όλα αυτά χάρη στον Γουές Άνσελντ, ο οποίος έμελλε να αγωνιστεί για λογαριασμό τους για 13 χρόνια (1968-81), προλαβαίνοντας να κατακτήσει το πολυπόθητο δαχτυλίδι το 1978, μαζί το βραβείο του MVP των τελικών. Εκείνο ήταν το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του οργανισμού...
Ο Άνσελντ ήταν ένας undersized σέντερ, έχοντας ύψος μόλις 2 μέτρα, σε μια εποχή που μεσουρανούσαν «δεινόσαυροι». Ήταν ένας σκληροτράχηλος παίκτης, εκπληκτικός ριμπάουντερ και πολύ καλός δημιουργός με την out-let πάσα του να είναι το σήμα κατατεθέν του. Ήταν ένας σέντερ πολύ μπροστά από την εποχή του... Ήταν ο ορισμός του αλτρουιστή, βάζοντας πάντα πρώτο το κοινό καλό και ποτέ την όποια ατομική του διάκριση... Αυτό συνέχισε να κάνει και από το 1987 μέχρι το 1994 όταν αρχικά εκτελούσε χρέη προπονητή και στην συνέχεια χρέη παράγοντα. Μπήκε με κάθε επισημότητα στο Hall-of-Fame το 1998 και συγκαταλέγεται στους 50 κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών. Ο Γουές Άνσελντ έδωσε τα πάντα στην Ουάσιγκτον και δεν δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστεί...
Λουτ Όλσον (22/09/1934 - 27/08/2020)
Ένας μαθητής και δάσκαλος του μπάσκετ, ένας πιστός στρατιώτης του αθλήματος... Ο άνθρωπος που μεταμόρφωσε το πρόγραμμα των Αριζόνα Γουάιλντκατς, καθιστώντας το ένα από τα καλύτερα των ΗΠΑ και έθεσε τα ερείσματα για την μετέπειτα σταδιοδρομία πολλών NBAers. Ο άνθρωπος που ήταν πολύ μεγαλύτερος από το μπάσκετ και από τον ίδιο του τον μύθο ακόμα, προσφέροντας πάντα στην τοπική κοινωνία. Ο Λουτ Όλσον απεβίωσε σε ηλικία 85 ετών στα τέλη Αυγούστου του 2020.
Ο Όλσον συνέδεσε το όνομα του με τους Αριζόνα Γουάιλντκατς, έχοντας τα ηνία της ομάδας για 25 ολόκληρα χρόνια (1983-2008). Μέσα σε αυτά τα χρόνια οι Γουάιλντκατς γεύτηκαν το νέκταρ της επιτυχίας και ο Όλσον την αμβροσία της απόλυτης δόξας. Η Αριζόνα μέσα σε αυτό το διάστημα προκρίθηκε 23 φορές στο τελικά του τουρνουά του NCAA, τέσσερις φορές στο Final-4 και μια φορά το 1997 έφτασε στην κορωνίδα του κολεγιακού μπάσκετ, κατακτώντας τον τίτλο του πρωταθλητή. Στην τροπαιοθήκη του Όλσον δεσπόζει και το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο της Ισπανίας το 1986 με την «αστερόεσσα». Τότε η Εθνική των ΗΠΑ υπερκέρασε το εμπόδιο της Σοβιετικής Ένωσης στον τελικό, κερδίζοντας τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο της μετά από 23 χρόνια. Εκείνη ήταν η τελευταία φορά που την αμερικανική ομάδα εκπροσώπησαν μόνο κολεγιόπαιδα. Ο Όλσον μπορεί να μην κοούτσαρε ποτέ στο NBA, αλλά έπαιξε καταλυτικό ρόλο για τη διαμόρφωση της λίγκας όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Η λίστα των παικτών που ανέδειξε είναι ατελείωτη... 17 παίκτες του επιλέχθηκαν στον πρώτο γύρο του Draft... 22 πρωταθλήματα είναι το άθροισμα των τίτλων που κατέκτησαν οι κάποτε παίκτες του στο NBA... 1.2 δισεκατομμύρια είναι οι συνολικές απολαβές που κέρδισαν όλοι μαζί όσοι από τους παίκτες του έγιναν επαγγελματίες... Ρίτσαρντ Τζέφερσον, Σαν Έλιοτ, Λουκ Γουόλτον, Τζέισον Τέρι, Μάικ Μπίμπι, Στιβ Κερ είναι μόνο μερικοί από τους παίκτες που πέρασαν από τα χέρια του... Κάποιοι από αυτούς πλέον ακολουθούν τα βήματα του, όντας στην άκρη του πάγκου...
Μέσα σε 34 χρόνια προπονητικής καριέρας... 780 νίκες έναντι μόλις 280 ηττών! Όπως ήταν αναμενόμενο, οι πύλες του Hall-of-Fame άνοιξαν διάπλατα για τον Όλσον το 2002. Αυτό όμως που τον ξεχώριζε ήταν τα όσα έκανε έξω από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, τα οποία συνέχισε να κάνει και μετά την απόσυρσή του το 2008. Εξελίχθηκε σε μια ηγετική φυσιογνωμία όχι μόνο για το πανεπιστήμιο και την τοπική κοινωνία της Τούσαν αλλά και για ολόκληρη την πολιτεία της Αριζόνα...
Κλίφορντ Ρόμπινσον (16/12/1966 - 29/08/2020)
Μόλις στα 53 του χρόνια απεβίωσε ο Κλίφορντ Ρόμπινσον στα τέλη Αυγούστου του 2020. Ο σέντερ χάραξε μια αξιοσημείωτη καριέρα 18 χρόνων στο NBA, αγωνιζόμενος για 5 διαφορετικές ομάδες. Πέρασε τα καλύτερα αγωνιστικά του χρόνια στο Πόρτλαντ, φορώντας την φανέλα των Μπλέιζερς από το 1989, όταν και επιλέχθηκε από αυτούς στο νούμερο «36» του δεύτερου γύρου του Draft, έως το 1997. Μέσα σε αυτές τις σεζόν ο Ρόμπινσον ανακηρύχθηκε καλύτερος έκτος παίκτης την χρονιάς το 1993 και χρίστηκε All-Star το 1994. Έφτασε παράλληλα δύο φορές στους τελικούς του NBA, το 1990 και το 1992. Έλαβε το προσωνύμιο «ο Θείος Κλίφι» ("Uncle Cliffy") μετά τον χορό που έκανε στο τέλος του τέταρτου παιχνιδιού των τελικών της Δυτικής περιφέρειας το 1992. Στην συνέχεια έπαιξε για λογαριασμό των Φοίνιξ Σανς, Ντιτρόιτ Πίστονς, Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς και Νίου Τζέρσεϊ Νετς μέχρι το 2007, όταν και κρέμασε τα παπούτσια του...
Τζον Τόμπσον (02/11/1941 - 30/08/2020)
Ένας πραγματικός ηγέτης, ένας μέντορας, ένας «πατέρας» για όλους του τους παίκτες, ένας καινοτόμος προπονητής... Ένας άνθρωπος που κατέστησε τα όρια του αθλήματος ρευστά, ξεπερνώντας τα... Ο Τζον Τόμπσον έφυγε από την ζωή στα 78 του χρόνια.
Ο Τόμπσον σαν παίκτης έφτασε στο κορυφαίο επίπεδο, κερδίζοντας δύο πρωταθλήματα το 1965 και το 1996 με τους Μπόστον Σέλτικς, όντας αντικαταστάτης του μυθικού Μπιλ Ράσελ. Μόλις στα 25 του χρόνια όμως αποφάσισε να αποσυρθεί και να αφοσιωθεί στην προπονητική και αυτή του η απόφαση έμελλε να επηρεάσει όχι μόνο την δική του ζωή αλλά και πολλών άλλων... Ο πανύψηλος προπονητής εξελίχθηκε σε κάτι πολύ πιο σημαντικό από τον ρόλο του στα παρκέ, επηρεάζοντας καταλυτικά τους παίκτες του, όντας ένας εν ζωή «φύλακας άγγελος» για αυτούς. Δεν δίστασε να τα βάλει με τον οποιονδήποτε για να προασπιστεί τα ιδανικά του. Κοίταξε στα μάτια τον ρατσισμό στις ΗΠΑ και τον λύγισε και δεν φοβήθηκε να έρθει σε αντιπαράθεση με έναν από τους μεγαλύτερους βαρόνους ναρκωτικών, προκειμένου να προστατέψει τους παίκτες του.
Συνέδεσε το όνομα του με το πανεπιστήμιο του Τζορτζτάουν, το οποίο υπηρέτησε από το 1972 μέχρι το 1999. Το 1984 έγραψε ιστορία, όντας ο πρώτος Αφροαμερικανός προπονητής που κερδίζει το πρωτάθλημα του NCAA με μόνο Αφροαμερικανούς παίκτες μάλιστα. Ήταν ένας πρωτοπόρος προπονητής, αλλά ποτέ δεν αποδέχθηκε αυτόν τον χαρακτηρισμό, διατυμπανίζοντας ότι υπήρχαν πολλοί προπονητές πριν από εκείνον οι οποίοι δεν είχαν τις ευκαιρίες που ο ίδιος είχε. Οι σταδιοδρομίες των Πάτρικ Γούιν, Αλόνζο Μούρνιγκ και Ντικέμπε Μουτόμπο μπορούν να πιστωθούν σε εκείνον, καθώς έθεσε τα ερείσματα για την μετέπειτα εξέλιξη τους. Αυτό είναι ένα γεγονός το οποίο ομολογούν και οι ίδιοι οι παίκτες. Ο κόουτς Τόμπσον ήταν κάτι παραπάνω από προπονητής, για αυτούς ήταν μια πατρική φιγούρα που τους προκαλούσε να γίνουν η καλύτερη έκδοση του εαυτού τους όχι μόνο στο γήπεδο, αλλά κυρίως στην αρένα της πραγματικής ζωής. Αν ο Τόμπσον συνέβαλλε στην εκτόξευση των συγκεκριμένων σέντερ, στην κυριολεξία έσωσε την ζωή του Άλεν Άιβερσον... Όταν ο A.I. βρισκόταν στο περιθώριο, εκείνος ήταν ο μόνος που του έδωσε την ευκαιρία να μπει στον σωστό δρόμο... Η συνέχεια ανήκει στην ιστορία με τον Άιβερσον να γίνεται «Η Απάντηση» ("The Answer") και ένας από τους πιο επιδραστικούς παίκτες του NBA...
Ο Τζον Τόμπσον χάρη στο μπάσκετ πάλεψε για την ισότητα, προστάτεψε με αυταπάρνηση τα ιδανικά του, δεν μπήκε σε καλούπια και με περίσσιο θάρρος ύψωσε το ανάστημα του απέναντι στο κατεστημένο... Για όλα αυτά, λοιπόν, και πολλά περισσότερα δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστεί...
Τομ Χέινσον (26/08/1934 - 09/11/2020)
«Είναι ευλογία και κατάρα μαζί να είσαι μέλος των Μπόστον Σέλτικς... Ευλογία, διότι είναι ένας ιστορικός οργανισμός και είναι τιμή για εσένα να πιστεύουν πως σου αξίζει να ανήκεις εκεί... και κατάρα, γιατί πρέπει να το αποδεικνύεις...» έχει πει ένας από τους πιο εμβληματικούς «Κέλτες» όλων των εποχών, ο Τιμ Χέινσον. Ένας άνθρωπος που απέδειξε περίτρανα πως του άξιζε να φορά την φανέλα αυτής της ομάδας και με θάρρος την βοήθησε όταν εκείνη το χρειαζόταν περισσότερο. Ένας ορκισμένος «Κέλτης», ο οποίος υπηρέτησε τον οργανισμό της Βοστώνης ως παίκτης για 9 χρόνια (1956-65), ως προπονητής επίσης για 9 σεζόν (1969-1978) και ως οπαδός για μια ολόκληρη ζωή. Ο 10 φορές πρωταθλητής (8 ως παίκτης και 2 ως προπονητής) και 6 φορές All-Star συνέβαλλε τα μέγιστα στο να οικοδομηθεί ο μύθος των Σέλτικς, όντας ένα αναπόσπαστο κομμάτι των επιτυχιών τους. Έπειτα από την προσφορά του ως παίκτης και ως προπονητής, έγινε ένας από τους πιο χαρισματικούς σχολιαστές, περιγράφοντας τους αγώνες της αγαπημένης του ομάδας με το πάθος και την ευθύτητα που ανέκαθεν τον χαρακτήριζαν...
Αυτός ο μνημειώδης «Κέλτης» έφυγε από την ζωή στις αρχές Νοεμβρίου του 2020 σε ηλικία 86 ετών... Πατώντας ΕΔΩ, μπορείτε να διαβάσετε ένα εκτενές αφιέρωμα στην ζωή, την σταδιοδρομία και τον μύθο του δια χειρός του Ραφαήλ Αλαγά στο basketa.gr.
Κέι Σι Τζόουνς (25/05/1932 - 25/12/2020)
Άλλος ένας θρύλος των Μπόστον Σέλτικς έφυγε από την ζωή κατά τις τελευταίες μέρες του 2020. Ο λόγος για τον αλησμόνητο Hall-of-Famer, Κέι Σι Τζόουνς, έναν γεννημένο νικητή, ο οποίος έχει μια αστραφτερή τροπαιοθήκη τόσο από τίτλους και διακρίσεις που κέρδισε ως παίκτης αλλά και ως προπονητής. Είναι ένας από τους μόλις οχτώ παίκτες στην ιστορία που έχει κερδίσει το πρωτάθλημα σε NCAA και NBA μαζί με το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πιο συγκεκριμένα έχει κερδίσει δύο φορές το πρωτάθλημα του NCAA (1955, 1956), όντας στο πλευρό του εμβληματικού Μπιλ Ράσελ. Στην συνέχεια ο Τζόουνς ξεκίνησε να χτίζει τον μύθο του ως ένας «Κέλτης», συμβάλλοντας τα μέγιστα στο να λάβει σάρκα και οστά η περίφημη δυναστεία του οργανισμού της Βοστόνης κατά την δεκαετία του '60. Ο Τζόουνς μέσα σε 11 χρόνια (1958-1967) με τους Σέλτικς κατάφερε να κερδίσει 8 πρωταθλήματα. Μέχρι και σήμερα είναι ο τρίτος παίκτης στην ιστορία με τα περισσότερα δαχτυλίδια - και μόνο οι τότε συμπαίκτες του Ράσελ (11) και Σαμ Τζόουνς (10) έχουν περισσότερα. Μετά την απόσυρση του, το νούμερο «25» αποσύρθηκε προς τιμή του από τον οργανισμό.
Ο Κέι Σι όμως ήταν γραφτό να ξαναβρεθεί στα ίδια μέρη και να οδηγήσει ξανά τους «Κέλτες» σε έναν γνώριμο για εκείνον δρόμο, στον μόνο δρόμο που γνώριζε, στον δρόμο των επιτυχιών. Κάπως έτσι, λοιπόν, επέστρεψε ως βοηθός προπονητή το 1978 και το 1983 ανέλαβε χρέη πρώτου προπονητή. Μέχρι και σήμερα, ο Κέι Σι Τζόουνς αποτελεί έναν από τους υποτιμημένους προπονητές όλων των εποχών και αυτό διότι οικοδόμησε μια σπουδαία ομάδα... Μια ομάδα που κατά πολλούς είναι μια από τις καλύτερες της ιστορίας - αν όχι η κορυφαία. Μιλάμε φυσικά για τους Σέλτικς του 1986 των Λάρι Μπιρντ, Κέβιν ΜακΧέιλ και Ρόμπερτ Πάρις, οι οποίοι «σκούπισαν» με εμφατικό τρόπο τους πάντες σε εκείνη την σεζόν. Πριν από εκείνη την ιστορική χρονιά, είχαν αναδειχθεί πρωταθλητές και το 1984 υπό τις οδηγίες του Κέι Σι Τζόουνς.
Ο Κέι Σι Τζόουνς ήταν μια επιβλητική φυσιογνωμία τόσο μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, όσο και στην άκρη του πάγκου. Σαν παίκτης ήταν ένας τρομερός αμυντικός, ο οποίος πάντα έκανε τους συμπαίκτες του καλύτερους. Σαν προπονητής ήταν ένας βράχος με απίστευτη και ατελείωτη γνώση για το παιχνίδι. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι πάντοτε ήταν ένας άνθρωπος στον οποίο μπορούσαν να βασιστούν οι γύρω του... Ένας από τους μεγαλύτερους νικητές που υπήρξε και θα υπάρξει ποτέ νικήθηκε από τον θάνατο στα 88 του χρόνια...
