Η αναμενόμενη επιλογή του Βασίλη Σπανούλη, συμπλήρωσε το κάδρο της καλύτερης ομάδας της Euroleague για την περίοδο 2010-20, η οποία δεν θα λέγαμε ότι έκρυβε ιδιαίτερες εκπλήξεις.
Το γεγονός ότι σε αυτήν περιλαμβάνονται οκτώ παίκτες που παίζουν στις θέσεις "1" και "2", ένα φόργουορντ και ένα σέντερ, επιβεβαιώνει εν πολλοίς την αίσθηση που υπάρχει αναφορικά με τον καθοριστικό ρόλο που έχουν τα γκαρντ στην Ευρώπη.
Επίσης φανερώνει μια προβληματική για την επόμενη μέρα καθώς πολλοί εξ' αυτών δε διαθέτουν πολλά μπασκετικά χρόνια ακόμη (Σπανούλης, Γιούλ), κάποιοι έχουν ήδη βγει στη "σύνταξη" (Διαμαντίδης, Ναβάρο) και άλλοι άνοιξαν από νωρίς τα φτερά τους για το NBA (Ντόντσιτς, Μπογκντάνοβιτς). Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Oι σταθερές
Κάιλ Χάινς
Ο Χάινς πήρε τη σκυτάλη του undersized center από τον Μάικ Μπατίστ. Κάθε χρόνο που περνούσε ανέβαζε τις μετοχές του και έφτασε σήμερα να μετράει 4 τρόπαια στη Euroleague (2012,2013,2016,2019) με Ολυμπιακό και ΤΣΣΚΑ Μόσχας και δύο βραβεία καλύτερου αμυντικού (2016,2018). Στα θετικά του πρέπει σίγουρα να προστεθεί, ότι όλοι έχουν να πουν μια καλή κουβέντα για αυτόν.
Χουάν Κάρλος Ναβάρο
Ο "la bomba" ήταν στα ντουζένια του την προηγούμενη δεκαετία, για αυτό είχε αναδειχθεί μέλος και της τότε καλύτερης ομάδας στη διοργάνωση. Ίσως η καλύτερη χρονιά της καριέρας του να ήταν το 2010, όταν πήρε την κούπα, όντας πρώτος σκόρερ και MVP του Final 4, αλλά και καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη. Η πορεία του άρχισε σταδιακά να φθίνει και να έχει πιο πολύ τιμητικό ρόλο στη Μπαρτσελόνα, ωστόσο, θα ήταν περίεργο να λείπει από τις επιλογές.
Δημήτρης Διαμαντίδης
Το τοτέμ του Παναθηναϊκού, είναι ο έταιρος παίκτης που είχε επίσης θέση και στην καλύτερη ομάδα για το 2000-10. Παρεμφερής περίπτωση με τον κύριο από πάνω, σταμάτησε το 2016 και οι μεγάλες επιτυχίες του ήταν στη δύση της προηγούμενης και στις αρχές αυτής της δεκαετίας. Τρία αστέρια (2007,2009,2011) και MVP του Final 4 (2007,2011), πρώτος σε ασίστ (2011,2014), καλύτερος αμυντικός συναπτά από το 2005 έως και το 2009 και ξανά το 2011. Έμοιαζε σχεδόν αδύνατο να λείπει από τη σύνθεση.
Mίλος Τεόντοσιτς
Αναμφίβολα το ταλέντο και η θεαματικότητα του Μίλος λείπουν τα τελευταία χρόνια από την κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, αλλά ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να τον ξαναδούμε σύντομα. MVP το 2010 και πρωταθλητής το 2016 με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και με πολλές άλλες διακρίσεις σε όποια χώρα αγωνίζεται.
Νάντο ΝτεΚολό
Ο γάλλος έχει επιδείξει σταθερά ανοδική πορεία από το 2014 που επέστρεψε στην Ευρώπη από το ΝΒΑ. Το 2016, αγωνιζόμενος με τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ πήρε όλα τα βραβεία σπίτι του και πέρσι πανηγύρισε την δεύτερη κούπα της ευρωπαϊκής καριέρας του, μαζί με τη Φενέρ.
Σέρχιο Γιουλ
Άλλη μία από τις παλιές καραβάνες. Έχει πανηγυρίσει πολλάκις με τη Ρεάλ Μαδρτίτης, ενώ σε ότι αφορά στο επίπεδο της Euroleague, μετράει δύο τίτλους (2015,2018) και ένα βραβείο πολυτιμότερου παίκτη το 2017. Κάποιοι τραυματισμοί του έκοψαν τη φόρα, αλλά μπορεί ακόμη να προσφέρει ποιότητα στο δυνατό σύνολο της Βασίλισσας.
Γιώργος Πρίντεζης
Ο ένας και μοναδικός φόργουρντ της ομάδας, είναι Έλληνας. Επέστρεψε στον Ολυμπιακό το 2011 και συνέβαλε τα μέγιστα στο back to back (2012,2013), αλλά και στην συνολικότερη αναβάθμιση της ομάδας σε Ελλάδα και Ευρώπη. Το πεταχτάρι του στην Πόλη είναι πέρα από κάθε αμφιβολία το σημαντικότερο καλάθι της καριέρας του. Κάθε οπαδός στη Γηραιά ήπειρο θα τον ήθελε στην ομάδα του.
Βασίλης Σπανούλης
Ο Σπανούλης βρήκε την Ιθάκη του στον Πειραιά και έφτασε σήμερα να είναι ο πρώτος σκόρερ (4.239) και ο πρώτος ασίστμαν (1.516) της διοργάνωσης. Στο παλμαρέ του έχει και 3 τρόπαια (2009.2012,2013), με ισάριθμα βραβεία MVP στα Final 4. Tα νούμερα μιλάνε από μόνα τους και τα λόγια περισσεύουν. 
Tα πυροτεχνήματα
Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς
O Μπογκντάνοβιτς με μόλις 3 σεζόν στη υψηλότερη επίπεδο της Ευρώπης, κατάφερε να αναδειχθεί δις Rising Star (2014,2015), να πάρει μία Euroleague και να είναι πρώτος σκόρερ του τελικού την ίδια χρονιά (2017). Μετά τον κέρδισε το ΝΒΑ.
Λούκα Ντόντσιτς
Το παιδί θαύμα από τη Σλοβενία, πήρε από πολύ νωρις τις ευκαιρίες του στη Ρεάλ Μαδρίτης και αφού αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης της χρονιάς και του Final 4, αναδείχθηκε και πρωταθλητής Ευρώπης το 2018 και έφυγε με γεμάτες βαλίτσες για το Ντάλας.
Οι αδικημένοι
Oι υποψήφιοι ήταν πενήντα, αλλά οι θέσεις των κορυφαίων μόλις δέκα, οπότε αναπόφευκτα θα υπήρχαν και κάποιοι που αναγκαστηκάν θα έμεναν εκτός.
Αν πάντως επιλεγόταν μια πλήρης δωδεκάδα, οι δύο που θα έπρεπε να έχουν εκεί μια θέση είναι οι Σέρχιο Ροντρίγκεθ και Ρούντι Φεντάντεθ. Τουλάχιστον αν το κριτήριο ήταν αυτό της συνέπειας και της διάρκειας στο υψηλό επίπεδο.
Δύο παίκτες με εκδιαμέτρου αντίθετετες προσωπικότητες, αλλά με κοινή καταγωγή, κοινή πορεία για αρκετά έτη και εξίσου φαρμακερό σουτ.
O "τσάτσο" έχει να περηφανεύεται για 2 κατακτήσεις (2015,2019) και ένα βραβείο MVP (2014), ενώ ισάριθμα τρόπαια έχει σηκώσει και ο Ρούντι (2015,2018), αποτελώντας αναπόσταστο κομμάτι των Μαδριλένων από το 2012 που γύρισε πίσω στην Ισπανία.
