Στα παλιότερα χρόνια, όταν το χρήμα έρεε άφθονο (και) στο μπάσκετ, οι ομάδες, κυρίως οι μεγαλύτερες, έκαναν ή επιχείρησαν να κάνουν τα λεγόμενα... μεταγραφικά μπαμ. Οι εποχές των παχέων... αγελάδων πέρασαν (ανεπιστρεπτί ίσως για πολλούς). Κάποιες «βόμβες»... έσκασαν, γνωστές λίγο πολύ, κάποιες άλλες, όμως, όχι! Και έμειναν στην ιστορία όλες αυτές οι περιπτώσεις, ως οι ανεκπλήρωτοι στόχοι/πόθοι. Εμεινε ένα «εάν» και ένα «πώς θα ήταν όλα, με τον τάδε στην δείνα ομάδα». Τι θα άλλαζε...
Με αφορμή την ιστορία με τον Τάι Λόσον, που ενώ ανακοινώθηκε, ουδέποτε ήρθε να παίξει στον Κολοσσό, θα θυμηθούμε πολλές ακόμη χαρακτηριστικές μεταγραφικές περιπέτειες, χωρίς αίσιο τέλος για τις ομάδες. Ομάδες με μεγαλύτερη ή και μικρότερη δυναμική. Διότι πολλοί και σημαντικοί του αθλήματος έπαιξαν και σε συλλόγους μικρότερης εμβέλειας, λιγότερης λάμψης, αλλά αποτέλεσαν -ξεκάθαρα- τα μεταγραφικά μπαμ της (εκάστοτε) εποχής.
Θα εστιάσουμε σε ιστορίες, λοιπόν, που δεν επιφύλασσαν τελική συμφωνία για τις δύο πλευρές, που δεν ολοκληρώθηκε η όποια συμφωνία ή έστω φημολογία...
Από τον Σαμπόνις, μέχρι τον Ουέμπερ, αλλά και τα... άπιαστα όνειρα με τον Λεμπρόν και τους αείμνηστους Κόμπε και Ντράζεν! Οι μεταγραφές αεροδρομίου που έμειναν μόνο στην θεωρία. Στις παρακάτω περιγραφές δεν αναφέρεται μία ακόμη από τις σημαντικές ελληνικές ομάδες, ο Ηρακλής, απλούστατα γιατί στα χρόνια δόξας του έφερνε έτσι κι αλλιώς μεγάλους παίκτες, οπότε δεν είχε... μπλέξει -ιδιαίτερα- σε σενάρια.
Μπασκετμπολίστας του... μπάσκετ
Ο εκλιπών Μάκης Ψωμιάδης πριν από 32 χρόνια θέλησε να κάνει τις φήμες απτή πραγματικότητα και να ζητήσει από την λιθουανική ομοσπονδία, απευθείας, το δελτίο του «θαύματος της φύσης», του «μπασκετμπολίστα του μπάσκετ», όπως, χαρακτηριστικά, ανέφερε, σε μία από τις γνωστές του ατάκες.
Ο Σαμπόνις, εντούτοις, από την Ζαλγκίρις, τότε, πήγε (πριν από Ρεάλ και ΝΒΑ) στην Βαγιαδολίδ, δεν έπαιξε ποτέ στην ΑΕΚ, αλλά η «Ενωση» είχε ήδη φέρει έναν άλλον σπουδαίο, τον Ντάνι Βρέινς. Ακόμη, ο Ντέιβ Φάιτλ, ενώ είχε έρθει μάλιστα για να ενταχθεί στον «δικέφαλο», δεν φόρεσε ποτέ την «κιτρινόμαυρη». Ενα ακόμη... μπαμ, που δεν ακούστηκε και αφορούσε την ΑΕΚ, ήταν του Μπεν Γκόρντον (εν έτει 2016).
Η κρουαζιέρα Γκουλιότα, ο Μανού και ο Λεμπρόν
Κοντεύουν περί τα 30 χρόνια από την εποχή που ο Ολυμπιακός έφερνε, κάτω από άκρα μυστικότητα, όχι τον Σαμπόνις (τον οποίο επίσης ακουγόταν πως ήθελε επί ημερών Κόκκαλη-Ιωαννίδη), αλλά τον Τομ Γκουλιότα. Εναν παίκτη που έκανε την δική του καριέρα στο ΝΒΑ, αλλά που προηγουμένως «χρησιμοποίησε» τους Πειραιώτες, για να ανέβει η πρόταση των Μπούλετς. Το τριήμερό του, πάντως, με όλα τα κομφόρ, κρουαζιέρα κλπ, ώστε να «ψηθεί» να υπογράψει στους «ερυθρόλευκους», το πέρασε μια χαρά στα μέρη μας. To φαξ που περίμενα, μάταια, ο Γιώργος Σαλονίκης με το ΟΚ, δεν έφτασε ποτέ. Οπως δεν τελεσφόρησε και η όποια προσέγγιση με τον «πολύ», Μόουζες Μαλόουν...
Το 2000, υπήρξε έντονα η φημολογία πως ο Τόνι Κούκοτς συζητά να έρθει στον Ολυμπιακό. Η ιστορία κάπου χάλασε στην όλη συμφωνία και υπήρξε προχωρημένη πληροφορία για τον Μανού Τζινόμπιλι. Μπορεί να μην ήταν ήδη τόσο διάσημος, όσο έγινε στην πορεία, αλλά ίσως αν είχε γίνει η μεταγραφή αυτή να άλλαζε πολλά, γενικώς, στην ροή της ιστορίας. Τι χάλασε το ντιλ; Το μικρότερο μπάι άουτ (για το ΝΒΑ) που έβαλε στον όρο του συμβολαίου (500.000 δολάρια) η Κίντερ Μπολόνια, στην οποία και μετακινήθηκε ο Αργεντινός.
Καλοκαίρι του 2007 και οι Πειραιώτες προσπαθούν να πείσουν τον «πολύ» Κρις Ουέμπερ με δέλεαρ 8,5 εκατομμύρια δολάρια για δύο χρόνια. «Δεν θέλω να φανεί σαν έλλειψη σεβασμού προς την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Απλώς, είμαι παιδί του ΝΒΑ» είχε πει, ο τότε 34χρονος και βετεράνος/φτασμένος ήδη αστέρας.
Τελικά πήγε στους Ουόριορς με το μίνιμουμ συμβόλαιο (602.173 δολάρια), έπαιξε σε 9 ματς και το καλοκαίρι του 2008 αποσύρθηκε.
Την ίδια χρονιά ακουγόταν έντονα πως ο Νικολά Μπατούμ (προτού γίνει αυτός που έγινε) ενδιαφέρει τον Ολυμπιακό και πως θα «θυσιαστεί» ίσως ένας εκ των Γκριρ ή Γουντς, για χάρη του. Τελικώς, ο Μπατούμ δεν έπιασε Λιμάνι.
Το ρεπορτάζ της εποχής ανέφερε πως οι Πειραιώτες προσέφεραν στον αείμνηστο Κόμπε Μπράιαντ περί τα 60 εκατομμύρια δολάρια, για 3 χρόνια,
συν όλες τις ανέσεις του κόσμου. Αλλά δεν υπήρξε εξέλιξη. Αβάσιμη αποδείχθηκε η φήμη, χωρίς συνέχεια, σε κάτι που έμοιαζε, φανταστικό.
Το 2009 (και το 2010) οι φήμες... έφερναν τον Αλεν Αϊβερσον κοντά στο Λιμάνι, αλλά θετική απάντηση από τον... Answer δεν υπήρξε. Εκείνος, ναι μεν έφυγε κάποια στιγμή από το ΝΒΑ, όμως μετέβη στην Τουρκία. Φήμες χωρίς συνέχεια αποδείχθηκαν και όσα ακούστηκαν περί νύξης στον Λεμπρόν Τζέιμς το 2010, με τον «βασιλιά» να μην το κουνάει ρούπι από τον μαγικό» (του) κόσμο. Οπως εκεί παρέμεινε και ο Κέβιν Γκαρνέτ το 2011 (με λοκ άουτ στο ΝΒΑ), παρά το πρέσινγκ που
φημολογείται ότι υπήρξε.
Δεν κερδήθηκε το... Οσκαρ
Καλοκαίρι του 1993, στη μετά-Γκάλη εποχή πια ο Αρης και σύμφωνα με τα όσα γράφει στο βιβλίο του ο Θεόφιλος Μητρούδης (τότε πρόεδρος του «Αυτοκράτορα»), οι Θεσσαλονικείς αποφασίζουν να μην ανανεώσουν με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ενώ αντί του -νεαρού τότε- Ζέλικο Ομπράντοβιτς, έκλεισαν τον Βλάντο Τζούροβιτς, για την θέση του προπονητή. Κατόπιν... εστάλη ο Φάνης Ταρνατώρος στο εξωτερικό για να μιλήσει (κατευθείαν/δια ζώσης) με τον Οσκαρ Σμιντ. Το τοτέμ του βραζιλιάνικου μπάσκετ δεν ήρθε, ωστόσο, να παίξει στους «κίτρινους». Οπως δεν ήρθε (μερικά χρόνια αργότερα) και ο Ολντεν Πόλινις, σέντερ με μακρά πορεία στο ΝΒΑ.
Από «Μότσαρτ» μέχρι σερ Τσαρλς και Μάρτιν
Για τον Παναθηναϊκό (όπως λίγο πολύ και για τον Ολυμπιακό), όσο υπήρχε οικονομική άνεση και οι μεταγραφές... αεροδρομίου ήταν στην στην ημερησία διάταξη, ακούγονταν και γράφονταν ονόματα παγκόσμιας κλίμακας. Από Σαμπόνις, μέχρι σερ Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Ντιρκ Νοβίτσκι (ειδικά σε εποχές λοκ άουτ στο ΝΒΑ) και Κένιον Μάρτιν (προ 6ετίας). Τίποτα από όλα αυτά δεν στάθηκε ως πραγματικότητα στο βιβλίο της ιστορίας.
Ολα έδειχναν πως το 1993, ο εκλιπών Ντράζεν Πέτροβιτς, θα κατευθυνόταν με προορισμό την Αθήνα και τον Παναθηναϊκό. Ωστόσο, η μοίρα είχε άλλα σχέδια.
Οι «πράσινοι», εξάλλου, έφεραν στην Αθήνα -κάποτε επί Μάλκοβιτς- τον αείμνηστο, Κέβιν Ντάκγουορθ, από τους αξιόπιστους σέντερ του ΝΒΑ (80’, 90’), όμως, παρ' όλα αυτά, δεν έπαιξε ποτέ στο «τριφύλλι», μιας και κρίθηκε ότι βρισκόταν σε όχι καλή αγωνιστική κατάσταση. «Δεν ήρθα για να δοκιμαστώ, αλλά για να υπογράψω», είχε πει. Ο «Μπόζα» είχε άλλη άποψη επ' αυτού.
Ηρθε, είδε, απήλθε
Αυτό επίσης και αν θα ήταν μπαμ με τα όλα του, αν ολοκληρωνόταν! Το 2011, ο Κόρεϊ Μαγκέτι, βρήκε την ευκαιρία, εν μέω λοκ άουτ στο ΝΒΑ, ψαχτηκε παντού, ήρθε στην Θεσσαλονίκη, μετά... βαΐων και κλάδων, αλλά, επίσημα τα ασπρόμαυρα του ΠΑΟΚ, δεν τα έβαλε ποτέ. Ο «δικέφαλος», πολύ πιο πριν, σε αλλοτινές εποχές (1990), «προσγείωνε» στην Μακεδονία τον Τέρι Μιλς, Νο16 του (τότε) ντραφτ στο ΝΒΑ. Ο κόσμος τον υποδέχτηκε σαν τον απόλυτο σταρ. Ο ίδιος έπαιξε σε κάποια φιλικά, αλλά αυτό ήταν, καθώς γύρισε στις ΗΠΑ. Νωρίτερα, κάτι αντίστοιχο συνέβη με τον Ράντι Ουάιτ. Οι φίλοι του ΠΑΟΚ τον καλωσόρισαν, ο ίδιος τελικώς δεν το αποφάσισε να παίξει (τότε) στην χώρα μας και το έπραξε αργότερα με Περιστέρι, Αρη και Νήαρ Ηστ.
Δεν (πολυ)πάτησαν Πλατεία
Ο Πανιώνιος έζησε ως σύλλογος μεγάλες στιγμές στο παρελθόν και έφερε σημαντικούς παίκτες. Αλλά κάποιοι δεν ήρθαν, εν τέλει. Η ομάδα της Νέας Σμύρνης διατηρούσε ανοιχτή γραμμή με σημαντικά ονόματα της εποχής, άσους του ΝΒΑ, όπως τον συμπαίκτη του Τζόρνταν στους Μπουλς, Τζον
Πάξον και τον Λάφαγιετ Φατ Λίβερ. Στις αρχές της δεκαετίας '00 οι «κυανέρυθροι» έφεραν στην Πλατεία και τον Τζόνι Νιούμαν (όχι τον εκλιπών κόουτς), με θητεία -και- στους Νικς του Ρικ Πιτίνο. Ο Νιούμαν -39άρης τότε- αγωνίστηκε σε ένα φιλικό με τον Ιωνικό και αυτό ήταν. Επί προεδρίας Ηλία Λιανού, αργότερα δηλαδή κι ενώ η κρίση άρχισε ήδη να χτυπά (και να κλείνει) πόρτες ο Πανιώνιος πλησίασε τον Μαρίζ Σπάιτς. Η συμφωνία δεν προχώρησε και το 2015 ο Σπάιτς φόρεσε δαχτυλίδι πρωταθλητή στο ΝΒΑ με τους Ουόριορς.
