Το Basketa.gr θυμάται τη μέρα (30/10), όπου πριν από 65 χρόνια το ελληνικό μπάσκετ... πατούσε πόδι στην Ιταλία, με τους τότε δικούς μας «αστέρες» να δείχνουν πως υπήρχε ζωή και τότε στο άθλημα, «στρώνοντας» το δρόμο για τα σπουδαία της συνέχειας.
Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1950. Η Ελλάδα μετρά τις - κυριολεκτικές - πληγές της, όχι τόσο από την επίδραση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κυρίως μέσω της περιόδου της Κατοχής, αλλά κυρίως του σπαραγμού ενός αδελφοκτόνου Εμφυλίου Πολέμου, που έληξε το 1949, έχοντας αφήσει την χώρα πολύ πίσω σε σύγκριση με άλλες, που άρχισαν να ορθοποδούν.
Οι πληγές αυτές, μάλιστα, εκφράζονται μέχρι σήμερα σε κάθε έκφανση της πολιτικής, κοινωνικής και αθλητικής ζωής. Σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, τα κατάλοιπα εκείνου του εμφυλίου σπαραγμού είναι εμφανή. Φανταστείτε, επομένως, το πώς συμπεριφέρονταν οι συμπολίτες μεταξύ τους μερικά μόνο χρόνου, αφού είχε τελειώσει ο πόλεμος και πόσο μεγάλη ανάγκη θα είχαν οι νέοι να φύγουν από ένα κλίμα άκρως τοξικό.
Στην εποχή εκείνη, το ποδόσφαιρο ήταν φυσικά το πιο δημοφιλές άθλημα στην χώρα, με την ενιαία Α’ Εθνική να δημιουργείται το 1959. Το μπάσκετ ακολουθούσε, σαφώς λιγότερο λαοφιλές, αλλά συγκέντρωνε το ενδιαφέρον πολύ περισσότερων, από όσους ίσως θεωρούμε στο μυαλό μας πως προσέλκυε. Τα μεγάλα όνειρα Ελλήνων αθλητών που γίνονταν πράξη, άλλωστε, εντοπίζονται στο άθλημα με την πορτοκαλί μπάλα, αν και στη δεκαετία του 1950 δέσποζε ο ομογενής Λευτέρης Αντωνιάδης στο ποδόσφαιρο, που είχε φτάσει στο σημείο να παίξει στη μικτή κόσμου.
Και μέσα σε μόνο μία μέρα, οι Έλληνες μπασκτεμπολίστες άρχισαν να κατακτούν τον κόσμο αυτού του σπορ, μέσα από την τότε Γη της Επαγγελίας, που ήταν η Ιταλία.
https://www.youtube.com/watch?v=NWgr0y3sFAc&t=2434s&ab_channel=TsintsIgnis
Τρεις πρωταγωνιστές και… μια «μηχανή» σκοραρίσματος
Ήταν 30 Οκτωβρίου 1955, με την χρονιά να έχει μόλις αρχίσει στο ιταλικό πρωτάθλημα και, εκείνη τη μέρα, τρεις συμπατριώτες μας θα κέρδιζαν τις εντυπώσεις, με τον έναν εξ αυτών, μάλιστα, στο τέλος εκείνης της χρονιάς, να παίρνει και τον τίτλο του κορυφαίου σκόρερ.
Και οι τρεις, μάλιστα, βρέθηκαν μαζί με άλλους Έλληνες το ίδιο έτος στη γειτονική μας χώρα. Τη μεγαλύτερη εμφάνιση από όλους κάνει ο Μίμης Στεφανίδης, ο οποίος σκοράρε 25 πόντους για λογαριασμό της τότε Μπορλέτι Μιλάνο έναντι της Βίρτους Μπολόνια. Ο εκ των πρωταγωνιστών του φοβερού Πανελληνίου εκείνης της δεκαετίας, που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να διεκδικήσει μέχρι και ευρωπαϊκό τίτλο, ενώ πρόσφατα έχασε ένα ακόμη μέλος του, τον Παναγιώτη Μανιά, είχε έρθει στην ομάδα μόλις μερικές μέρες, αλλά αυτό διόλου τον εμπόδισε να δείξει την προσαρμοστικότητά του.
Ακολουθεί ο σπουδαίος Κώστας Μουρούζης, ο οποίος θα έγραφε ιστορία και σαν προπονητής με τους Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και ΑΕΚ. Ο τότε 21χρονος μόλις «άσος», ο οποίος είχε εντυπωσιάσει τόσο πολύ σε βαθμό, που στα 17 του είχε γίνει παίκτης της Εθνικής, πετυχαίνει 14 πόντους στην νίκη της Τζίρα Μπολόνια με 82-44 έναντι της Τριεστίνα. Δεν τελειώνει εκεί, όμως, η λίστα.
Σε ένα άλλο ματς, ο μετέπειτα «Πατριάρχης» Φαίδων Ματθαίου, που μόλις πριν από μερικά χρόνια είχε χάσει από τους βομβαρδισμούς των ιταλικών αεροπλάνων τον πατέρα του, Μάνθο, διαπρέπει στην χώρα των θαλασσίων γειτόνων μας και την ίδια μέρα σκοράρει 19 πόντους για τη μετέπειτα υπερδύναμη της Ίνις Βαρέζε, στο «Χ» με τη Βενέτσια, μιας και το ματς έληξε 56-56.
https://www.youtube.com/watch?v=wxf9CkGtTsI&ab_channel=PaoRetro
Στο σύνολο, δηλαδή, μετράμε τρεις μεγάλους πρωταγωνιστές σε ισάριθμους αγώνες, με τους Έλληνες να κάνουν τους Ιταλούς… να χαζέψουν, πετυχαίνοντας μαζί 56 πόντους. Δεν ήταν, μάλιστα, οι μόνοι που βρίσκονταν στην Ιταλία, καθώς εκεί υπήρχαν κι άλλοι μπασκετμπολίστες μας, όπως ο Αριστείδης Ρουμπάνης και ο Γιάννης Σπανουδάκης, που έκαναν επίσης καριέρα.
Εκείνος, δε, που στο τέλος είχε αφήσει άπαντες άναυδους, αναδεικνυόμενος σε κορυφαίο σκόρερ του πρωταθλήματος, ήταν ο Μουρούζης, ο οποίος στο σύνολο έπαιξε για πέντε σεζόν στην Τζίρα Μπολόνια. Το 1956, στην χρονιά για την οποία μιλάμε, η Μινγκάντι Μπολόνια ήταν η πρωταθλήτρια, με τον Στεφανίδη να είναι εξαιρετικά άτυχος, αφού την επόμενη πήγε στη Βενέτσια, με την… πρώην πια Μιλάνο να πανηγυρίζει τον τίτλο.
Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι το ελληνικό μπάσκετ δεν είχε… ημερομηνία γέννησης το 1987, έστω κι αν η ανάμηση είναι πολύ έντονη και η «εκτόξευση» του αθλήματος έγινε τότε, ούτε καν το 1968, στο Κύπελλο Κυπελλούχων της ΑΕΚ. Υπήρξαν, απεναντίας, ορισμένοι σπουδαίοι νωρίτερα, που λίγο-λίγο άνοιγαν το δρόμο για τη δόξα…
