Η άμεση αντικατάσταση του Κέμ Μπίρτς (που έφυγε για το ΝΒΑ) με τον Τζαμέλ ΜακΛίν έδειξε πως στον Ολυμπιακό έτσι και αλλιώς έψαχναν (και ψάχνουν ακόμα για να είναι στάντ μπάι στην περίπτωση που την κάνει και ο Μιλουτίνοφ) και ψηλούς εκτός απο κοντούς. Με τους φίλους των Πειραιωτών πάντως να μην κρύβουν την ανησυχία τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εκφράζοντας γενικά την αγωνία τους, εάν οι νέοι ξένοι που αποκτά η ομάδα θα μπορέσουν να την ξαναφέρουν στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος.
Ο κόσμος σε αυτές τις ομάδες είναι συνηθισμένος να γκρινιάζει και να απαιτεί μεταγραφές...αεροδρομίου αν και στην περίπτωση του μπασκετικού Ολυμπιακού το συγκεκριμένο θέμα έχει και άλλες παραμέτρους. Μετά τα συνεχόμενα χαμένα πρωταθλήματα μέχρι και το 2011, ο Ολυμπιακός των δύο συνεχόμενων Ευρωπαϊκών τροπαίων (2012-13) από το 2012 άρχισε την δική του αγωνιστική επανάσταση όπου έφερε και τους πρώτους εγχώριους τίτλους μετά από χρόνια (τρία πρωταθλήματα).
Και όμως στο διάστημα αυτό, στην τελευταία πενταετία οι Ερυθρόλευκοι έχουν καταφέρει να χάσουν άλλα τρία πρωταθλήματα με κάθε δυνατό τρόπο από τον αιώνιο αντίπαλο και μάλιστα κάποιες φορές με νέα...βερσιόν αυτοκτονίας. Οπως για παράδειγμα το 0-3 του 2013 (χρονιά που είχε πάρει την Ευρωλίγκα) με διπλό μπρέικ του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ, ή του 2014 όπου ο Ολυμπιακός έκανε το μπρέικ για πρώτη φορά σε τελικούς στο ΟΑΚΑ, στον 3ο τελικό, προηγήθηκε με 2-1 και αμέσως μετά δέχτηκε το μπρέικ του Παναθηναϊκού, ισοφαρίστηκε και έχασε τον τίτλο τελικά στο ΟΑΚΑ (3-2).
Εφέτος σε μια από τις καλύτερες χρονιές στην ιστορία της ομάδας μέχρι το Μάιο, κατάφερε να χάσει και πάλι στο ΣΕΦ το πρωτάθλημα και μάλιστα με 3-2, με μπρέικ δηλαδή στο 5ο παιχνίδι, κάτι που είχε να γίνει από το 1999. Επίσης ανελλιπώς την τελευταία πενταετία χάνει το κύπελλο με νοκ άουτ αποκλεισμό συνήθως στο ΣΕΦ πάλι από τον Παναθηναϊκό (η δικαιολογία ότι οι ομάδες είναι ανέτοιμες στην αρχή της περιόδου, είναι σωστή αλλά ισχύει και για τους δύο).
Ετσι για παράδειγμα ο...άχρηστος Πέτγουεϊ που ασχολείτο μόνο με το τραγούδι το 2014, έγινε ο παικταράς που κάρφωνε το 2015 και όλοι αποθέωναν τον Λαφαγιέτ, ή πέρυσι τον...Στρόμπερι. Μήπως ήταν ξένοι αεροδρομίου ; Κάθε άλλο, απλά ο Ολυμπιακός το 2015 και το 2016 είχε πάρει το πρωτάθλημα !
Αυτό πάντως που θα πρέπει να απασχολεί τον μπασκετικό Ολυμπιακό είναι άλλο και όχι απλά η γνώμη του κόσμου.
Είναι το πως έφτασε σε ένα καλοκαίρι να χρειαστεί να αλλάξει σχεδόν όλους (αν φύγει και ο Μιλουτίνοφ φεύγει και το σχεδόν από την πρόταση) τους ξένους του κάτι που είχε να γίνει από τα πέτρινα χρόνια !
Σαφώς το πάθημα με τον Γιάνγκ ήταν ζόρικο καθώς ένα συμβόλαιο αποφάσισε ο Ολυμπιακός να κάνει διετές κλειστό σε ξένο (το κάνει σπάνια) και το πλήρωσε ακριβά και μάλιστα ένα ακριβό συμβόλαιο. Αυτός δεν είναι βέβαια λόγος για να μην ξανακάνει κλειστό συμβόλαιο σε έναν ξένο που τον πιστεύει απόλυτα ο προπονητής.
Διότι έτσι έχασε εφέτος για παράδειγμα τον Ααρον Τζάκσον που με εγγυημένο διετές θα φορούσε ήδη τα Ερυθρόλευκα και δεν θα έπαιζε στην Κίνα. Το περσινό πείραμα με τους ξένους απέτυχε, σε συνδυασμό και με την ατυχία να τραυματιστούν σοβαρά οι δύο πιο αξιόπιστοι (Χάκετ-Λοτζέσκι) της ομάδας. Ο Μπίρτς μπορεί να εντυπωσίασε στο πρώτο μισό αλλά εξαφανίστηκε στα κρίσιμα (και εκεί χρεώνεται και ο κόουτς Σφαιρόπουλος τη διαχείρισή του γενικότερα), ο Ουότερς ήταν φάντασμα και φυσικά ο Γιάνγκ δεν επανήλθε ποτέ σε επίπεδο πρωταθλητισμού με τον Μιλουτίνοφ στην κορυφαία χρονιά του να μένει μόνος σαν την καλαμιά στον κάμπο.
Το πιο βασικό για τους Πειραιώτες λοιπόν είναι οι επιλογές που έκαναν (και θα κάνουν αφού θα αποκτηθούν τουλάχιστον και άλλοι δύο ξένοι) να μην αποδειχθούν μιας χρήσης, διότι ένα θέμα που θα έχει εφέτος ο Ολυμπιακός περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά τα τελευταία χρόνια, είναι το θέμα της χημείας που θα πρέπει να ενσωματωθούν 5-6 νέοι παίκτες σε μια ομάδα που είχε συνηθίσει γενικά να έχει βασικό κορμό. Και αν προσθέσει κανείς τό πόσοι παίκτες θα λείπουν στις εθνικές ομάδες, τότε το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο.
Photo Credit: Eurokinissi
την τελευταία πενταετία έχει πετύχει το εξής μοναδικό που "ξενερώνει" απίστευτα τον κόσμο του στο "βαθμό" που να τον κάνει να απαιτεί σχεδόν κάθε καλοκαίρι παίκτες επιπέδου και από το πολύ ψηλό ράφι ξεχνώντας
