Ο Παναθηναϊκός κοίταξε στα μάτια τη Ρεάλ Μαδρίτης, όμως για την τύχη του συγκεκριμένου αγώνα έμελλε να αποφασίσουν άλλοι και όχι οι αθλητές...
Από αυτήν εδώ τη γωνία αποφεύγουμε συνήθως να σχολιάζουμε διαιτητικές αποφάσεις, αν και η αλήθεια είναι ότι οι ρέφερι της Ευρωλίγκας δίνουν αρκετές «λαβές» για να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ωστόσο κάποια στιγμή τα όρια ξεπερνιούνται και φτάνει το σημείο στο οποίο, όποιος συνεχίζει να γράφει -μόνο- για μπάσκετ, μοιάζει να μην κοιτάει γύρω του και να μην βλέπει τον «ελέφαντα στο δωμάτιο».
Τα προηγούμενα χρόνια ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος διαμαρτυρόταν συχνά-πυκνά για τα όσα γίνονταν. Αρκετοί υποστήριζαν και μάλλον όχι άδικα, ότι πολλές φορές οι φωνές ήταν πιο έντονες απ' ό,τι θα έπρεπε, αν και ήταν φανερό ότι οι προθέσεις των διαιτητών δεν ήταν και οι καλύτερες για την ομάδα.
Πλέον όμως οι «πράσινοι» έχουν μία διοίκηση που αποτελείται από τον Τάκη Τριαντόπουλο κι από δύο εμβληματικές φυσιογνωμίες του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όπως είναι ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Πρόσφατα μάλιστα ο Τζόρντι Μπερτομέου είχε δηλώσει ότι η συνεργασία μεταξύ του «τριφυλλιού» και της διοργανώτριας αρχής είναι εξαιρετική. Και ύστερα ήρθαν οι... πιστολιές.
Για 36 λεπτά, οι τρεις διαιτητές δεν έδειχναν διάθεση να ευνοήσουν κάποια από τις δύο ομάδες. Δεν συνέβη κάτι εξόφθαλμο μέχρι τότε. Η συνέχεια όμως ήταν διαφορετική... Δεν υπάρχει νόημα να αναλυθούν μία προς μία οι φάσεις, όσοι είδαν το παιχνίδι θα παρατήρησαν όχι μόνο τις αποφάσεις αυτές καθαυτές, αλλά και τη διάθεση που έδειχναν οι τρεις ρέφερι. Με αποκορύφωμα φυσικά το σπρώξιμο στον Μπέντιλ μετά από τζάμπολ. Ο Γκανέζος βρέθηκε φαρδύς πλατύς στις διαφημιστικές πινακίδες και ο Τόμπκινς σκόραρε ανενόχλητος. Οι τρεις διαιτητές κοιτούσαν μάλλον τα λάβαρα της οροφής...
Το θέμα είναι ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει κανείς... προφανής λόγος για να συμβεί κάτι τέτοιο. Ο Παναθηναϊκός δεν κυνηγάει κάτι την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Μία νίκη κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης δεν θα προκαλούσε κάποιο μεγάλο «πονοκέφαλο» σε κανέναν. Ίσα-ίσα μάλλον θα επιβεβαίωνε ότι κάθε ομάδα μπορεί να νικήσει μία άλλη, γεγονός που καθιστά τη διοργάνωση απρόβλεπτη. Η μεν «Βασίλισσα» θα μπει «σβηστά» στα πλέι οφ και λογικά στην πρώτη τετράδα, ενώ το «τριφύλλι» παλεύει για το πρεστίζ του και για ένα καλό πλασάρισμα, σε μία μεταβατική χρονιά στην οποία προσπαθεί να έχει όσο το δυνατόν περισσότερα κέρδη.
Αυτό που είναι φανερό, είναι ότι οι έξι φορές πρωταθλητές Ευρώπης παραμένουν στο στόχαστρο. Κι αυτό πρώτα απ' όλα δημιουργεί μπελάδες στην ίδια την Ευρωλίγκα η οποία βεβαίως προ καιρού έχει χάσει την αξιοπιστία της έχοντας «παιδιά και αποπαίδια».
Όσο για τη γενικότερη εικόνα του Παναθηναϊκού, είναι φανερό ότι παίζοντας με την «ταμπέλα» του αουτσάιντερ παρουσιάζεται καλύτερος. Η ομάδα που διαθέτει δεν είναι ούτε η κορυφαία, ούτε όμως και η χειρότερη, ωστόσο είναι βέβαιο ότι δεν έχει τη δύναμη και την ποιότητα να νικήσει, όταν οι αντίπαλοί του τελειώνουν έναν αγώνα με οκτώ παίκτες μέσα στο παρκέ...
Πλέον οφείλει να ανασυνταχθεί για να παλέψει με την Άλμπα αύριο (17/12) το βράδυ ξανά στο ΟΑΚΑ σ' έναν αγώνα που υπάρχει ξανά το «πρέπει». Αυτήν την φορά όμως ελπίδα όλων είναι όταν ακουστεί η κόρνα της λήξης, να σχολιάζουν όλοι για τα όσα συνέβησαν με πρωταγωνιστές τους παίκτες και όχι εκείνους που φορούν πορτοκαλί...
