Κάθε χρόνο τέτοια εποχή γίνεται η ίδια κουβέντα, αλλά η Ευρωλίγκα αδυνατεί να πάρει την πιο απλή και δίκαιη απόφαση.
Με ανέκδοτο τείνουν να καταντήσουν οι συζητήσεις πριν από την τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκας. Θα επιλέξουν οι ομάδες αντίπαλο; Αν ναι, θα το κάνουν προκλητικά; Θα παίξουν για την υστεροφημία τους ή θα κοιτάξουν το συμφέρον τους και ποιος είναι ο πιο βατός αντίπαλος για να φτάσουν πιο μακριά;
Οι απόψεις είναι δύο. Η μία λέει ότι κάθε ομάδα πρέπει να κοιτάει τι βολεύει καλύτερα την ίδια και να έχει την ανάλογη συμπεριφορά στο παρκέ. Η δεύτερη, η πιο ρομαντική, είναι αυτή που θέλει τις ομάδες να παίζουν πάντοτε για τη νίκη, χωρίς να σκέφτονται άλλα παιχνίδια και μελλοντικούς αντιπάλους.
Η κάθε πλευρά έχει τα επιχειρήματά της. Αυτοί που θεωρούν ότι πρέπει να γίνεται επιλογή αντιπάλου, προσθέτουν ότι κανείς δεν θυμάται στο τέλος της διαδρομής τι είχε μεσολαβήσει... Οι «απέναντι» λένε ότι η συνεχής προσπάθεια για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα είναι βασικός κανόνας ηθικής και ευ αγωνίζεσθαι. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει ούτε τους μεν, αλλά ούτε και τους δε.
Άλλωστε ουδείς φταίει επειδή εκφράζει την άποψή του σ’ ένα θέμα που αποτελεί τον ορισμό της αδιαφάνειας και φέρνει προ των ευθυνών του τον Τζόρντι Μπερτομέου. Δεν γίνεται να υπάρχουν «σκιές» επειδή η διοργανώτρια Αρχή αρνείται να πράξει το αυτονόητο. Να διεξάγονται δηλαδή όλοι οι αγώνες της τελευταίας «στροφής» την ίδια ώρα.
Ίσως η δικαιολογία ότι θα υπάρξει πρόβλημα με τα κανάλια που καλύπτουν την Ευρωλίγκα έχει βάση, αλλά ποιος κάθεται να βλέπει τα παιχνίδια των αδιάφορων ομάδων επειδή απλά δεν εξελίσσονται άλλες αναμετρήσεις εκείνη την ώρα;
Η λύση είναι πολύ απλή. Μετά το πέρας της προτελευταίας αγωνιστικής θα έπρεπε να καταρτίζεται το πρόγραμμα της τελευταίας «στροφής». Τη μία ημέρα θα έπαιζαν όλες οι αδιάφορες ομάδες, ενώ την άλλη, θα διεξάγονταν την ίδια ώρα όλα τα παιχνίδια των ομάδων που έχουν κοινούς στόχους. Έτσι δεν θα υπήρχε η δυνατότητα για επιλογή και παράλληλα η διαδικασία θα ήταν απόλυτα διαφανής.
Πλην της ΤΣΣΚΑ και της Φενέρμπαχτσε, καμία άλλη ομάδα της οκτάδας δεν ξέρει σίγουρα σε ποια θέση θα τερματίσει. Φυσικά ευνοημένα είναι τα σύνολα που παίζουν τελευταία χρονικά, στην περίπτωση βεβαίως που επιθυμούν να επιλέξουν αντίπαλο. Στην προκειμένη, η Ρεάλ Μαδρίτης θα μπορεί να πράξει ανάλογα με τα υπόλοιπα παιχνίδια, καθώς είναι εκείνη που ρίχνει την αυλαία της 30ης αγωνιστικής. Υπενθυμίζεται ότι το συγκεκριμένο θέμα με τις διαφορετικές ώρες δεν είναι «φρέσκο». Άλλωστε μόλις πριν από τέσσερα χρόνια, το 2014, η Ρεάλ Μαδρίτης είχε χάσει στο γήπεδό της από την αδιάφορη Ζαλγκίρις προκειμένου να παίξει στα προημιτελικά με τον Ολυμπιακό, έχοντας πάντως τότε το πλεονέκτημα έδρας.
Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι υπάρχουν σύννεφα γύρω από την αξιοπιστία της Ευρωλίγκας... Και όχι άδικα.
