Ο Παναθηναϊκός δεν έχει περιθώρια. Κερδίζει και συνεχίζει, ή χάνει και πάει σπίτι του. Όλα αυτά, σε μία σεζόν με απίστευτα πολλές διακυμάνσεις σε απόδοση και ψυχολογία, που επανέφερε ένα θέμα, το οποίο φαινόταν λυμένο μέχρι πρόσφατα. Φευ...
Με την ολοκλήρωση των δύο πρώτων αγώνων στη Μαδρίτη με τη Ρεάλ, τα βλέμματα έπεσαν στον Νικ Καλάθη. Όχι άδικα. Είχε κάνει μόλις ένα καλό δεκάλεπτο στα συνολικά οκτώ και από τον ηγέτη της ομάδας, που μόλις είχε προέλθει από ένα «ηχηρό» triple double στην τελευταία αγωνιστική, με αντίπαλο την Μπουντούτσνοστ, περιμένεις περισσότερα.
Ακούστηκαν ξανά πράγματα για την αγωνιστική του αξία, που είχαμε να τα ακούσουμε από το 2017, όταν ο ίδιος είχε τελειώσει αυτές τις κουβέντες, όντας εκ των οδηγών στο double με αποκορύφωμα την κατάκτηση του πρωταθλήματος μέσα στο ΣΕΦ στο 5ο παιχνίδι, με μια επιβλητική εμφάνιση. Ειπώθηκε, ότι μάλλον δεν είναι η θέση του σε αυτή του ηγέτη, ότι παίρνει πολλά χρήματα, ότι ο σχεδιασμός ήταν λανθασμένος γύρω του, με δεδομένο πως ανανέωσε με αύξηση του μισθού του, και πολλά ακόμη.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι, λοιπόν. Ο Νικ Καλάθης είναι ο ηγέτης του Παναθηναϊκού για τα επόμενα χρόνια, έχοντας πάρει τη σκυτάλη από τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Το καλοκαίρι του 2015 αποκτήθηκε για αυτόν ακριβώς το σκοπό και τα αποτελέσματα τον δικαιώνουν προς το παρόν. Ναι, τον δικαιώνουν κι ας μην έχει φτάσει σε Final Four το «τριφύλλι». Μετρά ήδη 5/7 εγχώριους τίτλους, από τότε που γύρισε, περιμένοντας και για το πρωτάθλημα, ώστε να γίνουν 6/8, μαζί με δύο κατακτήσεις της 4ης θέσης σε μια εξαιρετικά δύσκολη Ευρωλίγκα, με τον νέο τρόπο διεξαγωγής της. Ναι, η Φενέρ και η Ρεάλ πέρασαν στο τέλος, αλλά καλό είναι να θυμόμαστε πως είναι και αυτές που σήκωσαν την κούπα, ούσες στην καλύτερη φόρμα τους. Εκεί ήταν και θέμα τύχης.
Και την φετινή χρονιά, ποιος έφερε την «αναγέννηση» του Παναθηναϊκού στο παρκέ, πέραν δηλαδή της παρέμβασης του Ρικ Πιτίνο; Ποιος έφερε την απόλυτη ανατροπή και την κατάκτηση της 6ης θέσης, κόντρα σε κάθε λογική, που είχε επιβληθεί εξαιτίας του κάκιστου σχεδιασμού, ο οποίος δημιούργησε γύρω από έναν ηγέτη χωρίς σουτ, μια ομάδα... που δε σουτάρει, με εξαίρεση τον ουκ ολίγες φορές τραυματία Λοτζέσκι; Δεν ήταν άλλος. Ο Νικ Καλάθης ήταν και μόνο που οι «πράσινοι» έφτασαν έως τα playoffs είναι επιτυχία.
Ακούγεται άσχημο για τον «Εξάστερο», αλλά τα δεδομένα άλλαξαν. Όταν τα οικονομικά σου δεδομένα είναι συγκεκριμένα, σε σύγκριση με συλλόγους σαν τη Ρεάλ, τότε και οι δυνατότητες στο παρκέ σου επιβάλλουν μια υπέρβαση, για να πετύχεις κάτι μεγάλο. Μια υπέρβαση, που ο Παναθηναϊκός δεν πετυχαίνει και αυτό τον έχει πνίξει στο άγχος, καθώς όλοι είχαν... καλομάθει σε επιτυχίες άλλων εποχών. Ειδικά από τη στιγμή, που έχεις αποφασίσει να ζεις και να πεθαίνεις με έναν παίκτη, με αποτέλεσμα σε μια κακή του μέρα να έρχεται «ναυάγιο» (και στο Game 2 δεν το είδαμε πρώτη φορά), τότε γίνεται ακόμη πιο πολύπλοκο.
Όλα αυτά, όμως, δεν αναιρούν την φετινή προσφορά του Καλάθη. Όντως, δεν είναι ο εξωπραγματικός Νικ της περσινής χρονιάς, αλλά και τότε το ρόστερ ήταν διαφορετικό, λύνοντάς του τα χέρια. Ακόμη και με τις συγκεκριμένες δυσκολίες, όμως, ήταν εκείνος που ώθησε όλους τους υπόλοιπους στην ανατροπή, παίρνοντας πρώτος την έμπνευση από τον Ρικ Πιτίνο.
Το θέμα, βέβαια, είναι όλα αυτά να τα εξαργυρώσει επιτέλους με αντίστοιχη παρουσία σε ένα - ή και παραπάνω - ματς όπου οι «πράσινοι» παίζουν με την πλάτη στον τοίχο και, αν ηττηθούν, κοιτάζουν μόνο την κατάκτηση του πρωταθλήματος, μένοντας για άλλη μια χρονιά εκτός Final Four. Ο Νικ έχει την προσωπικότητα να επανέλθει. Και θα το κάνει.
