Στα 40 λεπτά του αγώνα της Τετάρτης με τη Στρασμπούρ συμπυκνώθηκε κατά κάποιον τρόπο ολόκληρη η φετινή σεζόν για την ΑΕΚ. Στην αρχή εμφανίστηκε ο Δόκτορ Τζέκιλ. Με ένα σερί 14-2, απόλυτη κυριαρχία και στις δύο πλευρές του παρκέ, καλή άμυνα, ωραίο μπάσκετ στην επίθεση. Ακολούθως είδαμε τον Μίστερ Χάιντ. "Νερά" στην άμυνα, πολλά χαμένα ριμπάουντ, κακές επιλογές στην επίθεση, απώλεια της διαφοράς, προσπέρασμα της Στρασμπούρ. Και στην τελευταία περίοδο... νάτος πάλι ο Δόκτορ Τζέκιλ! Άμυνα που έσπαγε κόκκαλα, πάθος, ενθουσιασμός, επίθεση που πετούσε φωτιές, σερί 18-2, νίκη.
Αυτή είναι η φετινή ΑΕΚ. Μία κρύο, μία ζέστη. Κερδίζει κατά κράτος τον Ολυμπιακό στον τελικό του Κυπέλλου και μετά της βγαίνει η ψυχή απέναντι στον Κόροιβο. Κάνει τη μεγάλη ανατροπή μέσα στην Τσεχία επί της Νίμπουρκ και μετά χάνει από τον ουραγό Πανιώνιο. Είναι τόσο μεγάλα τα σκαμπανεβάσματά της όχι μόνο από αγώνα σε αγώνα, αλλά και μέσα στο ίδιο το παιχνίδι, ώστε δεν ξέρεις πια τι συμπέρασμα να βγάλεις. Είναι καλή ομάδα ή δεν είναι;
Στη συνέντευξή του στο basketa.gr πριν από τον αγώνα με τη Στρασμπούρ ο Βασίλης Ξανθόπουλος έδωσε μιαν απάντηση που πρέπει να την κρατήσουμε: "Είμαστε απρόβλεπτοι, το ξέρουμε. Και μην το ψάχνεις. Έτσι θα πάει η χρονιά ως το τέλος"! Οπότε... καλό κουράγιο σε όλους μας. Παρά το ότι αυτό το +9 που εξασφάλισε η Ένωση είναι μια καλή διαφορά (έστω κι αν θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερη χωρίς το φτηνό λάθος του Πάντερ στην τελευταία επίθεση, που έδωσε το δικαίωμα στη γαλλική ομάδα να τη ρίξει κάτω από τους 10 πόντους), η ρεβάνς στο Στρασβούργο θα είναι δύσκολη.
Όχι μόνο γιατί εκεί μέσα το γήπεδο... κατηφορίζει. Όχι μόνο γιατί σε 19 αγώνες στην έδρα της για το πρωτάθλημα και το BCL φέτος η Στρασμπούρ έχει πετύχει 17 νίκες με μέση διαφορά 9,1 πόντων για το BCL (όσο χρειάζεται δηλαδή για να προκριθεί) και 16,7 για το πρωτάθλημα. Αλλά και γιατί κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιο πρόσωπο θα εμφανίσει η ΑΕΚ. Ούτε καν οι ίδιοι οι παίκτες της.
Εκείνο, πάντως, που δικαιολογεί αισιοδοξία είναι ο χαρακτήρας που πέραν πάσης αμφισβήτησης διαθέτει η ΑΕΚ. Τα γεγονότα προσφέρουν απτές αποδείξεις, καθώς η Ένωση δεν έχει χάσει ως τώρα ούτε ένα παιχνίδι από αυτά που έκριναν στόχους και δεν είχαν αύριο. Κέρδισε τον ημιτελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, κέρδισε τον τελικό Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, κέρδισε τον τελευταίο αγώνα της κανονικής περιόδου του BCL με την Μπαϊρόιτ, κέρδισε και τη Νίμπουρκ στην Τσεχία παίρνοντας τη διαφορά που ήθελε. Τέσσερα στα τέσσερα. Και την 4η Απριλίου 2018 θα έχει έναν ακόμα λόγο να κάνει το πέντε στα πέντε και να ξαναγράψει ιστορία ακριβώς 50 χρόνια μετά το έπος του 1968.
Υ.Γ.1: Μια και ο λόγος για τον Βασίλη Ξανθόπουλο, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτό που έκανε με έμφαση και το είδε όλος ο κόσμος το βράδυ της Τετάρτης, με αποτέλεσμα να αναδειχθεί από σύσσωμο σχεδόν τον Τύπο ως ο MVP του αγώνα, το κάνει σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια της ΑΕΚ φέτος. Έρχεται από τον πάγκο, βγάζει ενέργεια και αλλάζει τον ρυθμό του αγώνα κυρίως με την πίεση που ασκεί στην άμυνα. Κάνει πολλή δουλειά που δεν φαίνεται και είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πόσο πολύτιμος είναι για την ομάδα. Επιμένουμε πάντως σε αυτό που είχαμε γράψει από πέρυσι το καλοκαίρι. Τέτοιον παίκτη δεν είχε στο ρόστερ της η ΑΕΚ τα τελευταία τέσσερα χρόνια και αποτελεί την καλύτερη μεταγραφή που έκανε φέτος η ομάδα.
Υ.Γ.2: Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος ήρθε στην ΑΕΚ για να βοηθήσει κι αυτός κυρίως στη βρώμικη δουλειά στην άμυνα, όμως έχει πετύχει μερικά από τα μεγαλύτερα τρίποντα της ομάδας ως τώρα. Αυτό πριν του Σάκοτα στον αγώνα με την Μπαϊρόιτ, εκείνο πριν του Πάντερ στον αγώνα με τη Νίμπουρκ στην Τσεχία και τα δύο που πέτυχε μεταξύ τρίτης και τέταρτης περιόδου στο παιχνίδι με τη Στρασμπούρ βάζοντας τα θεμέλια για τη μεγάλη ανατροπή του σκορ. Στο τέλος τού έκλεψαν άλλοι τη δόξα, αλλά αν δεν έμπαιναν αυτά τα τρίποντα, η ΑΕΚ δεν θα βρισκόταν στο σημείο που βρίσκεται σήμερα στο BCL.
