Η εξάπλωση του κορωνοϊού στις ΗΠΑ έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, οι θάνατοι αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο καθημερινά και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε θα τελειώσει αυτό το κακό. Παρ' όλα αυτά, η συζήτηση για επανεκκίνηση της αθλητικής δραστηριότητας κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι συνεχίζεται σε μια προσπάθεια να περιοριστούν οι οικονομικές ζημιές, οι οποίες μπορεί να αποβούν κολοσσιαίες.
Στην πρόσφατη τηλεδιάσκεψη που πραγματοποιήθηκε μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και των κομισαρίων δεκατριών αμερικάνικων επαγγελματικών λιγκών, ο πρόεδρος των ΗΠΑ εξέφρασε την επιθυμία να ξαναρχίσουν οι αγώνες μέσα στον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο, παρουσία μάλιστα θεατών στις εξέδρες, διότι, όπως είπε, κάτι τέτοιο θα αποβεί προς όφελος της συνολικής οικονομικής επανεκκίνησης και επιστροφής της ζωής των Αμερικανών στην πραγματικότητα. Μόνο που δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.
Ο ειδικός αναλυτής του Sports Illustrated, Μάικλ ΜακΚαν, προσπάθησε να εξηγήσει σε ένα ενδιαφέρον άρθρο του γιατί η επανέναρξη των αγώνων του ΝΒΑ, όταν κάποια στιγμή ληφθεί κεντρική απόφαση για επανεκκίνηση της αθλητικής δραστηριότητας, συνιστά με βάση τα σημερινά δεδομένα μια δύσκολη εξίσωση.
"Οι λίγκες - γράφει - είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Κι ενώ η κυβέρνηση μπορεί να τις διατάξει να διακόψουν τα πρωταθλήματά τους, δεν μπορεί να τις αναγκάσει να τα επαναρχίσουν. Επίσης, πολλές λίγκες λειτουργούν με βάση ένα μοντέλο στο οποίο η διοίκηση και το σωματείο των παικτών συνεργάζονται. Αυτό σημαίνει ότι οι λίγκες και οι ενώσεις παικτών (οι οποίες παρεμπιπτόντως δεν κλήθηκαν στην τηλεδιάσκεψη με τον Λευκό Οίκο) θα χρειαστεί να διαπραγματευτούν την επιστροφή στους αγώνες λαμβάνοντας υπόψη το ομοσπονδιακό εργατικό δίκαιο".
Η επιστροφή στους αγώνες μετά από ενα lock down λόγω επιδημίας γεννά κάποια νομικά ζητήματα, για τα οποία δεν υπάρχει πρόβλεψη από τις συλλογικές συμβάσεις:
- Με ποιες διαδικασίες θα γίνουν τα τεστ για κορωνοϊό στους παίκτες;
- Ποια μέτρα θα ληφθούν ώστε να προφυλαχθούν παίκτες, προπονητές και λοιποί συντελεστές των αγώνων από τον ιό, ειδικά στην περίπτωση που επιτραπεί και η παρουσία θεατών στις εξέδρες;
- Τι θα γίνει με τα συμβόλαια που έχουν υπογράψει οι λίγκες και τα γήπεδα με ασφαλιστικές εταιρείες και τα οποία δεν προβλέπουν έκτακτες καταστάσεις, όπως οι επιδημίες;
Όλα αυτά χρειάζονται διαπραγματεύσεις. Διαπραγμάτευση ενδεχομένως θα χρειαστεί και η ίδια η συλλογική σύμβαση εργασίας που έχει υπογραφεί με την Ένωση Παικτών, εφόσον το ΝΒΑ αποφασίσει να εφαρμόσει τη διάταξη για περικοπές στους μισθούς των παικτών για λόγους ανωτέρας βίας. Κάτι τέτοιο θα τερματίσει, σύμφωνα με νομικούς, την ισχύ της τωρινή ΣΣΕ, επομένως θα πρέπει να γίνει κουβέντα για την υπογραφή μίας καινούριας.
Κι αυτό θα χρειαστεί να γίνει κάτω από μία νέα συνθήκη, που διαφοροποιεί τα υπάρχοντα οικονομικά δεδομένα. Στο ΝΒΑ οι ιδιοκτήτες των ομάδων και οι παίκτες μοιράζονται περίπου εξ ημισείας όλα τα έσοδα που προκύπτουν από τους αγώνες μπάσκετ (Basketball Related Income, το λεγόμενο BRI). Με βάση το BRI υπολογίζεται κάθε χρόνο το salary cap των ομάδων, το οποίο έχει αντίκτυπο στην αξία των συμβολαίων των παικτών και για τη φετινή σεζόν ανέρχεται στα 109 εκ. δολάρια.
Ένας παράγοντας που διαμορφώνει το BRI είναι τα έσοδα από τα εισιτήρια των αγώνων, διαρκείας και απλά. Αυτά τα έσοδα θα εκμηδενιστούν εφόσον αρχίσουν μεν ξανά οι αγώνες, αλλά χωρίς την παρουσία των θεατών. Κι αν χρειαστεί να περάσουν αρκετοί μήνες ώστε να επιτραπεί ξανά στο κοινό να παρακολουθήσει παιχνίδια από κοντά, τότε η ζημιά από την απώλεια των εσόδων από τα εισιτήρια θα γίνει πολύ μεγάλη και θα έχει σοβαρό αντίκτυπο στο BRI, άρα και στο salary cap, άρα και στις αποδοχές τω παικτών, που θα μειωθούν. Οπότε η διαπραγμάτευση δεν θα είναι εύκολη.
Ένα ακόμα πρόβλημα που αναμένεται να προκύψει, σχετίζεται με την ίδια τη φύση του νομικού συστήματος στις ΗΠΑ. Με την αλληλλεπίδραση, δηλαδή, του ομοσπονδιακού δικαίου με το δίκαιο των πολιτειών και των δήμων. Στις ΗΠΑ η νομοθεσία των πολιτειών είναι σε πολλές περιπτώσεις υπέρτερη της ομοσπονδιακής νομοθεσίας, πράγμα που σημαίνει ότι οι πολιτείες και οι δήμοι έχουν τη δυνατότητα να εφαρμόσουν σε ένα θέμα πολιτικές που μπορεί να είναι αυστηρότερες από την κεντρική πολιτική του κράτους.
Ένα τέτοιο ζήτημα αφορά τις συναθροίσεις ατόμων. Στη Μασαχουσέτη, για παράδειγμα, απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις άνω των 25 ατόμων. Αν κάποια στιγμή η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποφασίσει ότι αίρονται τα περιοριστικά μέτρα στη χώρα και ότι οι αγώνες μπορούν να γίνουν ξανά σε γήπεδα παρουσία θεατών, όμως στη Μασαχουσέτη ο κυβερνήτης κρίνει ότι δεν έχει περάσει ο κίνδυνος εξάπλωσης του κορωνοϊού και διατηρήσει σε ισχύ την απαγόρευση των συναθροίσεων, τότε δεν θα μπορούν να γίνουν αγώνες στη Βοστόνη ούτε κεκλεισμένων των θυρών (αφού μόνο οι παίκτες των δύο ομάδων είναι συνολικά 24)! Και πώς θα μπορέσουν να ξαναπαίξουν οι Σέλτικς στην έδρα τους σε μια τέτοια περίπτωση;
Σε μια κατάσταση που δεν έχει προηγούμενο είναι σαφές πως ανακύπτουν ζητήματα που δεν έχουν εύκολα ορατές λύσεις. Και απ' ό,τι φαίνεται, το να ξαναρχίσουν οι αθλητικοί αγώνες στις ΗΠΑ και όχι μόνο σε αυτές, δεν είναι απλώς μία κουβέντα.
