Η πολυπαιγμένη σκηνή με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να υποδέχεται τους θριαμβευτές παίκτες του έξω από τα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ κάνοντας σταθερά το νεύμα "ήρεμα, δεν τελείωσε κάτι", ήταν... όλη η ιστορία του πρώτου φετινού τελικού. Και θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι ήταν μια επιτηδευμένη κίνηση τακτικής και της στιγμής, αν δεν είχαν προηγηθεί όσα είχαν προηγηθεί και αποδείκνυαν ξεκάθαρα ότι αυτό το πνεύμα ο Σφαιρόπουλος το είχε επιβάλλει στην ομάδα χωρίς... διαπραγμάτευση.
Λένε ότι οι νίκες έχουν πολλούς πατεράδες και οι ήττες κανέναν. Η ξεκάθαρη, πανάξια και πολύ μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ είχε μεν πολλούς πρωταγωνιστές, μόνο ένα πατέρα δε. Τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, του οποίου η υπογραφή δέσποζε φαρδιά - πλατιά στον... λογαριασμό της βραδιάς. Και ήταν ο πατέρας περισσότερο για ψυχολογικούς και όχι μόνο για αγωνιστικούς λόγους.
Σε αυτό το επίπεδο, είναι λογική ελληνικού... καφενείου να ψάχνουμε "κακό προπονητή". Ολοι τους είναι ανώτατου επιπέδου, με καλές και κακές εμφανίσεις όπως όλοι οι επαγγελματίες. Δεδομένα όμως οι ομάδες τους προετοιμάζονται άριστα, τα πλάνα είναι σωστά και από 'κει και πέρα είναι το πώς προσαρμόζεσαι στον αντίπαλο και τις συνθήκες και, κυρίως, πώς και πόσο έχεις πείσει τους παίκτες σου να ακολουθήσουν το πλάνο.
Ο Σφαιρόπουλος με τους συνεργάτες του είχαν διαβάσει σωστά τον αντίπαλο, είχαν επιλέξει ορθότατο τρόπο όπως αποδείχθηκε για να αποκόψουν τον Καλάθη από το παιχνίδι, είχαν στοχεύσει σωστά και τα ρίσκα τους και το πώς θα φθείρουν τον αντίπαλο, είχαν βρει τρόπο να πάνε το ματς στο τέμπο που τους βόλευε και άφησαν τον Τζέιμς να παίζει... μονό, μα το κυριότερο, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε με 11 ρομπότ, που δεν ξέφυγαν στιγμή από τον στόχο και δεν έχασαν την προσήλωσή τους.
Ο Σφαιρόπουλος των δύο πρώτων χρόνων που είχε βγάλει από τους παίκτες τις σκέψεις της διαιτησίας, τους είχε πείσει ότι ήταν οι καλύτεροι και είχε πανηγυρίσει δυο πρωταθλήματα, ήταν και πάλι παρών. Και μάλιστα στο πλέον κατάλληλο σημείο μιας χρονιάς κατά την διάρκεια της οποίας είχε ο ίδιος χρησιμοποιήσει πολλές φορές "επιθετικές" δικαιολογίες για άσχημες καταστάσεις.
Οι παίκτες του Ολυμπιακού μπήκαν στο ΟΑΚΑ μόνο για να παίξουν μπάσκετ. Είχε γίνει ο διαχωρισμός ότι με την επικοινωνία περί διαιτησίας θα ασχολιόταν μόνο η διοίκηση, που είχε και έτοιμη διαρροή αλα - Πανόπουλος στο ημίχρονο όταν δεν υπήρχε και κανένας λόγος πέρα του... να τα πούμε. Οι παίκτες όμως, το είχαν βγάλει αυτό το θέμα από το μυαλό τους. Ο προπονητής τους είχε πείσει. Ηταν φανερό σε κάποια ανθρώπινα λαθάκια στο πρώτο μέρος, έγινε ολοφάνερο στην τέταρτη περίοδο που είχαν πολλούς λόγους να εκνευριστούν και να χάσουν το μυαλό τους. Ο Σφαιρόπουλος απέτρεπε τους πάντες, ο Παπανικολάου που είναι επιρρεπής σε ξεσπάσματα είχε γίνει ο... ειρηνοποιός νούμερο δύο και έδειχνε την νοοτροπία που είχε περάσει σε όλη την ομάδα.
Ο Ολυμπιακός αρίστευεσε σε όλα σε αυτόν τον πρώτο τελικό. Και το έκανε διότι πρώτα απ' όλα ήταν άριστος πνευματικά. Ο προπονητής πιστώνεται ένα συνολικό ρεσιτάλ, σε όλους τους τομείς ευθύνης του. Ο Ολυμπιακός πήρε κεφάλι, πήρε το πλεονέκτημα, αλλά όπως με έμφαση είπε ο Σφαιρόπουλος σε μια σειρά μετράει... η σειρά και όχι ένας αγώνας. Για να δούμε την συνέχεια.
