Ο Ντέιβιντ Μπλατ δεν κρατάει κακία σε κανέναν για την αποχώρησή του από τον Ολυμπιακό και ετοιμάζεται να ανοίξει νέα σελίδα στη ζωή του.
Ο 60χρονος προπονητής ανέλαβε πέρυσι την τεχνική ηγεσία των «ερυθρολεύκων», αλλά δεν ήταν γραφτό του να μακροημερεύσει. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Boston Globe» αναφέρθηκε στο «διαζύγιο» με τους Πειραιώτες, την ασθένειά του και πώς τον επηρεάζει στην καθημερινότητά του και τα πλάνα του από εδώ και στο εξής, που δεν έχουν να κάνουν αποκλειστικά με το μπάσκετ. «Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω την ασθένειά μου ως δικαιολογία, αλλά στις συζητήσεις που είχα με τη διοίκηση έπρεπε να είμαι ειλικρινής σχετικά με τους περιορισμούς που είχα. Υπήρχαν και πολλά προβλήματα στην ομάδα. Είχαμε παίξει μόλις έναν αγώνα. Δεν ξεκινήσαμε καλά. Καθίσαμε μαζί και αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλύτερο για όλους να χωρίσουν οι δρόμοι μας. Δεν κρατάω κακία, όμως», ανέφερε αρχικά.
Ο Αμερικανοϊσραηλινός τεχνικός, που ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά μπάσκετ το 1981 στη Μακάμπι Χάιφα και κοούτσαρε για πρώτη φορά το 1993 τη Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν, δεν αποκλείει το επόμενο βήμα του να μην είναι στην άκρη του πάγκου μιας ομάδας. «Ανυπομονώ για τα επόμενα βήματα και προκλήσεις, επειδή πάντα ήθελα να κάνω περισσότερα. Έπειτα από δώδεκα χρόνια ως επαγγελματίας παίκτης και είκοσι εφτά ως προπονητής ήρθε η ώρα για μια νέα φάση στη ζωή μου. Ανυπομονώ. Καμία φορά κλείνει ένα παράθυρο και ανοίγει μία πόρτα», παραδέχθηκε, για να διευκρινίσει στη συνέχεια: «Πρεσβευτής. Πάντα είχα το όνειρο να γίνω πρεσβευτής, ένας διπλωμάτης για το Ισραήλ. Θέλω με κάποιον τρόπο να βοηθήσω τη χώρα μου».
Κλείνοντας, αναφέρθηκε στην καθημερινότητά του από όταν διαγνώστηκε με σκλήρυνση κατά πλάκας, εξηγώντας: «Έχω κάποιες καλές ημέρες και κάποιες λιγότερο καλές, αλλά είμαι πιο χαρούμενος όταν ασκώ την προπονητική. Είμαι ακόμα ο ίδιος άνθρωπος. Η αυτολύπηση δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να σε ρίξει κι άλλο. Τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου (σ.σ. είναι παντρεμένος, με τέσσερα παιδιά) ενημερωθήκαμε για την ασθένεια. Είναι όλοι ρεαλιστές. Δεν απειλείται η ζωή μου, όχι άμεσα».
