Είναι μια βραδιά που δεν γίνεται να ξεχαστεί. Ειδικά για όσους την έζησαν από κοντά. Το "αγόρι μας" το είχε βάλει το τρίποντο την προηγούμενη μέρα με την Γαλλία, οι Σέρβοι διοργανωτές και εθελοντές έκαναν πρόβα την άλλη μέρα το πρωί για το πώς θα σηκωθούν οι σημαίες στις απονομές και είχαν φροντίσει να βάλουν στη μέση την ελληνική. Μετά τον αποκλεισμό της δικής τους Εθνικής Ομάδας, δεν έκρυψαν την προτίμησή τους στα γαλανόλευκα ούτε μία φορά. Και η Εθνική Ελλάδας φρόντισε να μην τους χαλάσει τα πλάνα. Στις 25 Σεπτεμβρίου 2005 στην Μπεογκράντσκα Αρένα (πριν αρχίσει ο χορός της αλλαγής ονομάτων ανάλογα με τον χορηγό) στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, επικρατώντας της Γερμανίας του Ντιρκ Νοβίτζκι 78-62. Όλα κι όλα... Κάποτε μας την είχε κάνει αυτός. Τώρα ήταν σειρά μας...
Ο Γερμανός σούπερ σταρ που ακόμη γράφει ιστορία στο ΝΒΑ με τους Ντάλας Μάβερικς αναδείχθηκε MVP του Ευρωμπάσκετ 2005, γνωρίζοντας την αποθέωση από το κατάμεστο -κυρίως με Έλληνες- γήπεδο...
... αλλά την... καλή την κούπα την σήκωσαν άλλοι. Ο αρχηγός Μιχάλης Κακιούζης, ο οποίος το είχε πει και στην αρχή της προετοιμασίας άλλωστε, ήταν αυτός που την παρέλαβε από τα χέρια του Γιώργου Βασιλακόπουλου και την σήκωσε ψηλά στον αέρα, πριν περάσει από τα χέρια όλων των συμπαικτών του και του τεχνικού επιτελείου...
... για να καταλήξουν στο παρκέ, κρατώντας την στην αγκαλιά τους, το παρκέ το οποίο θα ήταν νυν και αεί ένα από τα αγαπημένα τους...
...στο τέλος ενός αγώνα που αποδείχθηκε πιο εύκολος από τον ημιτελικό με την Γαλλία, αλλά είχε τις στιγμές του από το τζάμπολ του Λάζαρου Παπαδόπουλου, στο οποίο σκοντάψαμε σε γνωστές φυσιογνωμίες (λέγε με Φέμερλινγκ) που έλεγε και η Τζένη Καρέζη...
... ως την... κοντρίτσα του Δήμου Ντικούδη με τον Γκάρετ "με τα πράγματα να ηρεμούν με την περέμβαση των ψυχραιμότερων", όπως συνηθίζουμε να λέμε...
... τον Κώστα Τσαρτσαρή να διοχετεύει διαφορετικά την ενέργειά του και να ξεσπά την δική του πίεση στο άμοιρο το καλάθι...
...τον Νίκο Ζήση, πρώτο σκόρερ της Εθνικής Ομάδας στη διοργάνωση, για να μην ξεχνιόμαστε να συνεχίζει να βάζει και απέναντι στην Γερμανία, σταματώντας στους 13 πόντους, αφήνοντας την πρώτη θέση στη σχετική λίστα στον Θοδωρή Παπαλουκά με 22...
... τον Δημήτρη Διαμαντίδη να αφήνει λίγο τις ασίστ κατά μέρους (3) για να το ρίξει στα κλεψίματα (4) και τα ριμπάουντ (5)...
...διατηρώντας αυτό το στοιχείο του να γεμίζει τη γραμμή της στατιστικής και να μοιράζει απλόχερα παιχνίδι, φτάνοντας τελικά να είναι πρώτος στις ασίστ στη διοργάνωση με 5 μέσο όρο (τότε οι πάσες προς τα έξω για τρίποντο μετρούσαν σπανίως έως ποτέ ως ασίστ να σημειωθεί) βοηθώντας τον να φτάσει στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης, δίπλα σε έναν άλλο Έλληνα που είχε... μαγική όραση και πάσα, τον Θοδωρή Παπαλουκά...
...για να επιστρέψουμε στον Ντιρκ Νοβίτσκι που ήταν στην καλύτερη πεντάδα και είναι ο μοναδικός από τους πέντε που συνεχίζει να παίζει ως σήμερα, αφού τα δικά μας παιδιά, Διαμαντίδης και Παπαλουκάς, έχουν σταματήσει, κάτι που έπραξαν προσφάτως και οι Μπορίς Ντιάο και Χουάν Κάρλος Ναβάρο. Και λίγο παλιότερα ο Νίκος Χατζβρέττας, που ξέχασε τον συνήθως συνεσταλμένο και συγκρατημένο χαρακτήρα του και βρέθηκε να πανηγυρίζει κάπως έτσι...
... αν και κάποιοι συνεχίζουν να βρίσκονται στο παρκέ όπως ο Βασίλης Σπανούλης που πάτησε με τα δύο πόδια στην Εθνική Ανδρών του εκείνο το καλοκαίρι...
...ο Γιάννης Μπουρούσης, ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος που ήταν οι... βενιαμίν σε χρόνο και συνεχίζουν ακόμη με τα γαλανόλευκα...
...αλλά και με τον δικό του τρόπο, ο Αντώνης Φώτσης... Έτσι κι αλλιώς ο Φώτσης πάντα με τον δικό του τρόπο τα έκανε όλα...
...όπως και γενικότερα αυτή η ομάδα, που πάντα είχε και έχει τον δικό της τρόπο να μας κάνει να βρισκόμαστε κοντά της ξανά και ξανά και να πιστοποιούμε ξανά και ξανά αυτό το "επίσημη αγαπημένη". Και να μας παρασύρει σε αυτό τον δικό της ιδιότυπο, κυκλικό χορό, στον οποίο δεν χωράνε άλλοι, αλλά τελικά χωράνε όλα τα συναισθήματα, τα δάκρυα, τα χαμόγελα, η κούραση... Στον οποίο τελικά χωράει όλη η Ελλάδα!
H στατιστική του τελικού
Δείτε όλο το παιχνίδι και την απονομή! Είτε το είχατε δει τότε, είτε όχι!
