Πριν καν συμπληρωθεί ένας μήνας στη σεζόν και οι τρεις ομάδες της Θεσσαλονίκης προβληματίζουν και ψάχνονται. Λογικό για τις περισσότερες ομάδες σε αυτήν την εποχή. Είναι φανερό ότι χρειάζεται να ανακατέψουν την τράπουλα από νωρίς αλλά αυτό δεν είναι εύκολο και δεν είναι ποτέ ασφαλές ως προς το αποτέλεσμα του.
Η χθεσινή μέρα ήταν περίεργη για την μπασκετική Θεσσαλονίκη. Τα δύο ματς με διαφορά τριών ωρών, δεν μας έκαναν ιδιαίτερα σοφότερους για το πού βρίσκονται και το τι χρειάζονται ΠΑΟΚ, Άρης και Ηρακλής. Επί της ουσίας επιβεβαίωσαν τις αδυναμίες που έδειξαν και πριν αυτά. Τι θα άλλαζαν λοιπόν αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω ένα-δύο μήνες;
Ο ΠΑΟΚ έχει θεωρητικά το πλεονέκτημα της προσδοκίας για κάτι καλύτερο με τις επιστροφές του Ζερμέιν Λοβ κυρίως και του Τζος Κάρτερ δευτερευόντως. Μήπως όμως περιμένοντας μπορεί να πέσει στην παγίδα της προσμονής ενός προσώπου που το συγκεκριμένο ρόστερ δεν μπορεί να το κάνει τόσο καλύτερο όσο τουλάχιστον θα περίμενε κανείς με βάση τις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν το καλοκαίρι;
Ακόμη και με τις επικείμενες επιστροφές των δύο Αμερικανών, για τον ΠΑΟΚ είναι φανερή η έλλειψη δημιουργικού πόιντ γκαρντ. Καλά-καλά δεν έχει τρίτο άσο και οι δύο που βρίσκονται στο ρόστερ του έχουν το μυαλό τους αρχικά στην εκτέλεση, χωρίς να είναι κακή επίδοση οι οχτώ ασίστ που είχαν χθες Γκρίφιν και Τολιόπουλος. Απόντος ενός παίκτη που θα σταθεί δίπλα του και θα τον ξεμπλοκάρει, ο Γκρίφιν προσπαθεί να κάνει περισσότερα από αυτά που πρέπει και από αυτά που πραγματικά μπορεί.
Παράλληλα «φωνάζει» η αδυναμία στο «4» την οποία χτύπησε όσο περισσότερο μπορούσε χθες ο Ηρακλής με τον Κουζέλογλου. Αν λοιπόν γυρνούσε πίσω ο χρόνος, ο ΠΑΟΚ δεν θα επέλεγε έναν παίκτη για να πλαισιώσει τον ΝτιΛέο αντί των Μιχάλη Καμπερίδη και Καμαριανού που είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν μπορούν να δώσουν έστω και ανάσες στον Αμερικανό;
Μέσα σε αυτά αμφίβολης αποτελεσματικότητας είναι και η σύνθεση του ΠΑΟΚ στο «3». Έχει εμπειρία, έχει ποιότητα αλλά αν ο Κάρτερ δεν επιστρέψει υγιής και «ζεστός», ο ΠΑΟΚ θα συνεχίσει να τα σπάει από το τρίποντο. Εκεί έχει 37/121 σουτ στα πέντε ματς Πρωταθλήματος και BCL. Το 30,57% είναι απογοητευτικό ποσοστό για μία ομάδα που υποτίθεται θα στήριζε το επιθετικό παιχνίδι της στο παιχνίδι από την περίμετρο.
Για τους άλλους δύο της Θεσσαλονίκης υπάρχει μία παράμετρος που δεν μπορεί προς το παρόν να προσμετρηθεί αλλά είναι δεδομένο ότι θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα πορεία τους. Είναι αυτή της επικείμενης αφαίρεσης βαθμών μετά την οριστική άρνηση της ΕΕΑ να τους χορηγήσει πιστοποιητικό. Με τον Κολοσσό και τον Απόλλωνα –ομάδες από τις οποίες επίσης θα αφαιρεθούν βαθμοί- να έχουν ήδη από δύο νίκες, η κατάσταση δυσκολεύει από νωρίς. Πάμε όμως στο ερώτημα, τι θα άλλαζαν αν μπορούσαν να γυρίσουν τον χρόνο πίσω;
Για τον Άρη, με όλες τις γνωστές δεσμεύσεις που αντιμετώπισε με τα ΒΑΝ και βέβαια με τη δεδομένη στενότητα στο οικονομικό, οι επιλογές εξ ορισμού ήταν στη λογική της «ζαριάς». Εξάρες ή έστω πεντάρες με τους Κάουαν, Ουίλιαμς και Τζούστον –αν και ο δεύτερος ήταν εξαφανισμένος χθες με τον Κολοσσό- αλλά όλα δείχνουν ότι Λόκετ και Φίνκε ήταν… ασό-δυο. Για τον δεύτερο ήταν φανερό ότι η επιλογή έγινε υπό την πίεση του χρόνου. Προσπάθησε πολύ ο Άρης για κάτι περισσότερο αλλά δεν του έκατσε και πήρε τον παίκτη που βρέθηκε κυριολεκτικά μπροστά του, αφού έμεινε ελεύθερος από τον Ηρακλή.
Για τον Άρη η ανάγκη ενός σέντερ που θα του δώσει ισορροπία στο παιχνίδι είναι ολοφάνερη. Ίσως έτσι εκλογικευτεί το παιχνίδι του αφού δεν είναι δυνατόν να εκτελεί από το τρίποντο, όσες φορές το κάνει μέσα από αυτό. Χθες είχε 31 τρίποντα και 31 δίποντα ενώ από τις ομάδες που έκαναν από τρία παιχνίδια μέχρι σήμερα, είναι αυτή με τον μεγαλύτερο μέσο όρο (27,67 προσπάθειες ανά αγώνα). Θα ήταν όμως αρκετή η παρουσία ενός σέντερ για να καλυφθούν οι αδυναμίες;
Ίσως πιο έντονη και από την ανάγκη για ένα… καλούτσικο έστω «πεντάρι», είναι η ανάγκη για έναν δημιουργικό γκαρντ. Ο Κάουαν δεν μπορεί να κρύψει ότι πάει πρώτα προς το καλάθι και μετά προς την πάσα. Αυτό μπορεί να δίνει κάποιες λύσεις, όπως χθες, όμως δεν αρκεί, πολύ περισσότερο όταν ο παίκτης που έρχεται από πίσω του (Πουλιανίτης) μόνο βοηθητικό ρόλο μπορεί να έχει. Ο Άρης στην επίθεση δεν φαίνεται να έχει άλλη κατεύθυνση από το ένστικτο και το ταλέντο. Μπορεί όμως να περιμένει κάθε βράδυ 25+ πόντους από τον Χάνλαν; Ασφαλώς και είναι μια νέα ομάδα που της λείπουν οι αυτοματισμοί, στοιχείο απαραίτητο για τις συνεργασίες αλλά και πάλι, οι έξι ασίστ που είχε χθες είναι μια αποκαρδιωτική επίδοση. Στα δύο πρώτα ματς απλά πέρασε τη βάση στη δημιουργία έχοντας 14 και 12 ασίστ κόντρα στον Παναθηναϊκό και τον Ιωνικό αντίστοιχα.
Στο τέλος ο Ηρακλής που πέρασε και περνάει από κύματα εσωτερικών τριβών και σε αντίθεση με τους άλλους δύο, δεν έχει ηρεμία μέσα στον οργανισμό. Προσπερνώντας αυτό όπως και το θέμα της επικείμενης αφαίρεσης βαθμών και μένοντας σε αυτό που θα άλλαζε και οσονούπω (;) θα αλλάξει –το προανήγγειλε χθες ο Θανάσης Σκουρτόπουλος- είναι δεδομένο ότι θα είχε να κάνει με τη σύνθεση των ξένων.
Το ελληνικό υλικό του δεν είναι καθόλου κακό με Κουζέλογλου, Παπαδάκη, Αγραβάνη αλλά και Σκορδίλη, Χαριτόπουλο όμως οι επιλογές των ξένων που σε τελική ανάλυση καθορίζουν και τη δυναμική των ομάδων, δεν μοιάζουν να δικαιώνουν τους «κυανόλευκους». Τόνι Ντάγκλας και Ρέτζι Λιντς είναι παίκτες έμπειροι και ποιοτικοί. Όχι όμως απαραίτητα και αυτό που χρειαζόταν ο Ηρακλής. Καμία ομάδα δεν μπορεί να κάνει όμως έξι αλλαγές οπότε πάμε παρακάτω.
Ο Έλστον Τέρνερ, τουλάχιστον στις πρώτες εβδομάδες της σεζόν, δεν έχει καμία σχέση με τον περσινό παίκτη-κλειδί του ΠΑΟΚ. Με φανερά τα περιττά κιλά αλλά απούσα την επαφή με το καλάθι που τον χαρακτηρίζει. Στα τρία ματς της εβδομάδας που πέρασε (Περιστέρι, Λέιντεν, ΠΑΟΚ) πήρε ισάριθμες «απουσίες», έχοντας 13 πόντους με 5/25 σουτ ενώ και η δημιουργία του ήταν ισχνή. Το «μάρμαρο» σε πρώτη φάση όμως θα πληρώσει ο Ράιαν Γούλριτζ που χθες ίσα που πάτησε το παρκέ παίζοντας για τέσσερα λεπτά. Όχι πως ο Τέιλορ είναι πολύ περισσότερο πειστικός αλλά πλέον είμαστε στον Οκτώβριο και όχι στον Αύγουστο και τον Οκτώβριο δεν φτιάχνονται οι ομάδες.
Photo Credits: Eurokinissi
