Ο Μάριο Χεζόνια είδε τον εαυτό του για ακόμη μια φορά να μην υπολογίζεται για την Εθνική Κροατίας και το Basketa.gr εξηγεί το λόγο, που ο «άσος» του Παναθηναϊκού έχει πολύ δρόμο μπροστά του, ώστε να ξαναγίνει ο παίκτης, που όλοι περίμεναν πριν από μια δεκαετία.
Το 2012 ο Μάριο Χεζόνια είχε τα πάντα στα πόδια του. Ετοιμαζόταν να παίξει σε μια από τις κορυφαίες ομάδες του πλανήτη και όλοι τον θεωρούσαν ως ένα από τα πιο μεγάλα πρότζεκτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ και όχι μόνο. Η Μπαρτσελόνα φαινόταν, έχοντας εντοπίσει τον παίκτη στην κροατική Ζάγκρεμπ, να του παρέχει κάθε δυνατότητα ανάπτυξης στο επίπεδο, όπου άπαντες περίμεναν, και η πορεία μέχρι το ΝΒΑ θεωρείτο δεδομένη.
https://www.youtube.com/watch?v=k1VH1c840Go&t=10s&ab_channel=TooMainey
Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, όμως, ο τότε 17χρονος Μάριο θα έπρεπε να περάσει από διάφορα στάδια της καριέρας του, χωρίς αυτή να έχει εξελιχθεί, όπως ίσως θα ήθελε. Το αποτέλεσμά της, ήταν πριν από μερικούς μήνες να συμφωνήσει με τον Παναθηναϊκό, σε μια μεταγραφή που προκάλεσε ενθουσιασμό, αλλά για τον ίδιο σήμαινε, ότι έχει ένα «Γολγοθά» ακόμη, μέχρι να γίνει ξανά ο κορυφαίος παίκτης, που το μπασκετικό κοινό ανέμενε.
Η απόδειξη είναι η, για ακόμη μια φορά, ενημέρωση πως δεν υπολογίζεται στα πλάνα της Εθνικής Κροατίας για το προολυμπιακό τουρνουά. Ακόμη κι αν ισχύει, ότι ο Χεζόνια έχει προβλήματα με την Ομοσπονδία της χώρας, αυτά έχουμε δει πολλές φορές πως παρακάμπτονται, αν χρειάζεται στην ομάδα ένας καθοριστικός παίκτης. Και ο 26χρονος σήμερα φόργουορντ πρέπει να διανύσει σημαντικό δρόμο ακόμη, ώστε ο Βέλικο Μρσιτς, ή οποιοσδήποτε άλλος ομοσπονδιακός τεχνικός, να τον υπολογίζει ως τέτοιο.
https://www.youtube.com/watch?v=jkH5WM_bTfw&ab_channel=BallSoHard
Η αρχή ξανά… από το μηδέν με «πράσινη» στήριξη
Πώς να θεωρηθεί καθοριστικός, άλλωστε, ένας παίκτης που πριν από λίγο καιρό βρήκε ξανά… ενδιαφέρον για το επαγγελματικό μπάσκετ; Αυτά είναι λόγια του ιδίου, σε συνεντεύξεις που έχει παραχωρήσει, αναφέροντας πως το μόνο ενδιαφέρον, που του άφηνε το άθλημα, αφορούσε ουσιαστικά το να παίζει με τους φίλους του και όχι να βρίσκεται στην καθημερινότητα μιας ομάδας.
Το ΝΒΑ φαίνεται, ότι του είχε «ρουφήξει» οποιαδήποτε ενέργεια και διάθεση, με τον απρόσωπο χαρακτήρα των συλλόγων, των οποίων αποτέλεσε μέλος, να μην του αφήνουν πολλά περιθώρια, ώστε να ξεφύγει από τις απαιτήσεις, που υπήρχαν γύρω από τον ίδιο, χωρίς να νιώθει πως κάποιος είναι σταθερά δίπλα του. Αυτό είναι, άλλωστε, κάτι που μπορεί να γίνει στη δουλειά καθενός. Όλοι μας, άλλωστε, έχουμε αισθανθεί κατά περιόδους, ότι το περιβάλλον της εργασίας μας, μας «πνίγει» και θέλουμε να απομακρυνθούμε από αυτό, προτού δυστυχήσουμε πλήρως.
https://www.youtube.com/watch?v=3FD71w9UVFw&ab_channel=HooperNation
Από τα λόγια του Χεζόνια στις σχετικές ερωτήσεις, που έχει δεχθεί, αυτό καταλαβαίνει κανείς. Για αυτό και το αποτέλεσμα ήταν να χαίρεται το μπάσκετ μόνο με φιλικές του παρέες. Είναι λογικό, βέβαια, αυτό να τον οδηγεί με βήματα προς τα πίσω ως προς την εξέλιξή του, χάνοντας επί της ουσίας το κίνητρό του.
Χάρη στον Παναθηναϊκό, ωστόσο, βρήκε ξανά το κέφι για να παίζει και το δείχνει σε κάθε ευκαιρία. Οι «πράσινοι», η ομάδα που θαύμαζε ως παιδί, ήταν το ιδανικό περιβάλλον. ώστε να χαρεί ξανά το μπάσκετ και να φανερώσει ξανά το ταλέντο, που τόσο είχαμε θαυμάσει πριν από αρκετά χρόνια. Όλα αυτά, όμως, δεν είναι αρκετά για να θεωρήσουμε πως ο Χεζόνια είναι εκ νέου ένας κορυφαίος παίκτης.
Μπορεί το «τριφύλλι», πέρα από μια επιλογή συναισθηματικής αξίας, να είναι κι ένα καλό «πάτημα» καθιέρωσης, αλλά χρειάζεται ακόμη περισσότερη σταθερότητα, ώστε να πείσει. Το γεγονός, ότι δε συμπεριλαμβάνεται ακόμη στις επιλογές για την Εθνική Κροατίας, είναι ενδεικτικό, ότι κυριολεκτικά έχει ξεκινήσει και πάλι το μπάσκετ… από το μηδέν. Θα ήταν άδικο, άλλωστε, για αθλητές με σταθερή παρουσία στο υψηλό επίπεδο και χωρίς σκαμπανεβάσματα, σαν τα δικά του, ή νεότερους που έχουν τη «δίψα» να διακριθούν, όπως κι εκείνος κάποτε, να μην πάρουν τη θέση τους σε μια απί τις επιλογές του Μρσιτς.
Το ότι ο Χεζόνια, λοιπόν, πέτυχε την «επανεκκίνηση» της καριέρας του μέσω της χώρας μας και του Παναθηναϊκού, είναι μονάχα ένα «βήμα». Χρειάζεται κι άλλα, ώστε να ανέβει με επιτυχία ένα «Γογλοθά», όπου είχε μπει τον τελευταίο 1.5 χρόνο…
