Πολύ καλά έκαναν οι διεθνείς παίκτες του Ολυμπιακού και ξεκαθάρισαν τη θέση τους σε σχέση με τη συμμετοχή τους στην Εθνική ομάδα στα "παράθυρα" των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2019. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους και τέτοια ζητήματα είναι προτιμότερο να διευθετούνται εγκαίρως, καθαρά και έντιμα, ώστε να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.
Πολύ καλά έκαναν, επίσης, που επέλεξαν να παίξουν με την ομάδα τους στην Ευρωλίγκα και όχι με την Εθνική στα προκριματικά. Δικαίωμά τους ήταν και στο κάτω κάτω δεν ήταν δική τους επιλογή να μπουν σε αυτό το δίλημμα. Άλλοι τούς έβαλαν στη μέση ενός καυγά, για τον οποίον δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη, και τους υποχρέωσαν να διαλέξουν.
Όμως στην δήλωση που συνυπέγραψαν, υπέπεσαν σε δύο φάουλ. Και στέκομαι στους Έλληνες παίκτες, γιατί αυτοί είναι που μας ενδιαφέρουν.
Το ένα φάουλ είναι... αμφισβητούμενο. Καλό είναι δηλαδή να περιμένουμε λίγο μήπως υπάρξει κάποια διευκρίνιση γι' αυτό το "αποφασίσαμε να μη συμμετάσχουμε στις αποστολές των Εθνικών μας Ομάδων για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2019". Έτσι όπως το διαβάζει κανείς, καταλαβαίνει ότι αποφάσισαν να μην παίξουν όχι μόνο στα "παράθυρα" του Νοεμβρίου και του Φεβρουαρίου, όπου υπάρχει σύμπτωση στα καλεντάρια, αλλά και σε αυτά του Ιουνίου και του Σεπτεμβρίου, όπου δεν υπάρχει. Και μάλιστα όχι μόνο φέτος, αλλά και του χρόνου. Αυτά είναι τα "προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2019".
Ας ελπίσουμε ότι η φράση διατυπώθηκε έτσι εκ παραδρομής και ότι αυτό που πραγματικά εννοούσαν οι διεθνείς είναι ότι δεν θα παίξουν με την Εθνική τώρα και τον Φεβρουάριο. Διότι αν πράγματι εννοούν αυτό που καταλαβαίνουν όλοι, αν δηλαδή δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να ξαναπαίξουν στην Εθνική για τα επόμενα δύο χρόνια, τότε οι Πρίντεζης, Παπανικολάου, Παπαπέτρου και Μάντζαρης θέτουν τους εαυτούς τους εκτός ομάδας οριστικά! Και ειδικά οι τρεις τελευταίοι, οι οποίοι βρίσκονται στην καλύτερη μπασκετική ηλικία, προδίδουν τις προσδοκίες όλων όσοι τους υπολογίζουν ως βασικό κομμάτι μιας Εθνικής ομάδας, που μπορεί να έχει παρόν, αλλά και μέλλον. Επειδή, λοιπόν, δεν το χωράει ο νους ότι τέσσερα επίλεκτα στελέχη του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος επέλεξαν να αποχωρήσουν από αυτό με τέτοιον τρόπο, ας περιμένουμε λίγο...
Το δεύτερο φάουλ που κάνουν, όμως, οι διεθνείς είναι πεντακάθαρο. Και... αντιαθλητικό. Γράφουν: "Είναι αδύνατον και άκρως αντιεπαγγελματικό να απουσιάσουμε από τις ιδιαίτερα σημαντικές αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας μας στην Euroleague". Πράγματι είναι αδύνατο. Κανείς δεν μπορεί να βρίσκεται σε δύο μέρη ταυτόχρονα κι από τη στιγμή που κάνουν την επιλογή τους, είναι αδύνατο να παίξουν με την Εθνική ομάδα σε αυτά τα παιχνίδια. Αντιεπαγγελματικό όμως; Τι ακριβώς εννοούν; Ότι η συμμετοχή στην Εθνική συνιστά αντιεπαγγελματική συμπεριφορά; Διότι δεν τους ζητήθηκε να απουσιάσουν από τις σημαντικές αγωνιστικές υποχρεώσεις του συλλόγου τους για να πάνε για... καφέ. Στην Εθνική τούς ζητήθηκε να παίξουν.
Μπορεί κάθε φορά που παίζουν με το εθνόσημο οι διεθνείς να τονίζουν ότι το κάνουν μόνο από αγάπη για την πατρίδα και την ομάδα και να αφήνουν να εννοηθεί ότι δεν έχουν κανένα οικονομικό όφελος, όμως ξέρουν καλά και οι ίδιοι ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Ξέρουν καλά ότι αποκτούν υπεραξία στην αγορά του μπάσκετ, ακριβώς επειδή συμμετέχουν στην Εθνική ομάδα. Ξέρουν καλά ότι τα συμβόλαια που υπογράφουν πιθανότατα θα ήταν χαμηλότερης αξίας αν δεν ήταν διεθνείς. Ξέρουν καλά ότι μεγαλώνει η αναγνωρισιμότητά τους μέσω της Εθνικής και άρα και οι ευκαιρίες τους να βρουν χορηγούς, οι οποίοι προτιμούν τους διεθνείς αθλητές για να μην "χρωματίζουν" τα προϊόντα τους. Ξέρουν καλά επίσης ότι έχουν και άμεσα οικονομικά οφέλη (πριμ και άλλες παροχές) σε περίπτωση που φέρουν επιτυχίες. Στην Εθνική, λοιπόν, δεν κάνουν το χόμπι τους. Δουλειά κάνουν κι εκεί. Επαγγελματίες αθλητές στελεχώνουν άλλωστε τις εθνικές ομάδες, όχι ερασιτέχνες.
Το ότι αναγκάζονται να επιλέξουν ανάμεσα σε δυο δουλειές χωρίς δική τους ευθύνη και το ότι κάνουν τη συγκεκριμένη επιλογή, που-επαναλαμβάνω-είναι δικαίωμά τους, δεν τους νομιμοποιεί να προσβάλλουν ολόκληρο τον οργανισμό της Εθνικής ομάδας, ο οποίος περιλαμβάνει και τον κόσμο που λαχταρά κάθε φορά να την παρακολουθεί και είναι πολύς, χαρακτηρίζοντας την παρουσία σε αυτήν αντιεπαγγελματική. Άκρως μάλιστα...
