Ο Λεωνίδας Κασελάκης πήρε το έναυσμα από το μπάσκετ, αλλά πήγε και σε ένα άλλο επίπεδο το blog του στον ΕΣΑΚΕ. Αφορμή ήταν ο θάνατος του Κόμπι Μπράιαντ και τα συναισθήματα. Αυτά που έφερε και αυτά που τελικά δεν πρέπει να κρατάς μέσα σου γιατί κάποια στιγμή ίσως να είναι πολύ αργά για να εκφράσεις...
"Το τραγικό δυστύχημα του Κόμπι έχει συγκλονίσει όλο τον πλανήτη. Προφανώς και το μπάσκετ μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Όσοι με ξέρουν λίγο καλύτερα γνωρίζουν ότι δεν είμαι fan του ΝΒΑ. Ο Κόμπι ήταν ο τελευταίος λόγος που παρακολουθούσα με τόσο ενδιαφέρον και υποστήριζα L.A. Προσωπικά, θεωρώ τον Michael Jordan κορυφαίο αθλητή και Θεό του αθλήματος. Όμως ο Κόμπι ήταν ο γήινος Θεός του μπάσκετ, ήτοι πιο προσιτός Όχι μόνο εκτός παρκέ, αλλά και μέσα από τις φανταστικές κινήσεις του που ήταν προϊόν σκληρής δουλειάς, καθημερινής. Δεν θα ξεχάσω στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2008, που όταν ζορίστηκαν οι ΗΠΑ στον τελικό με την Ισπανια (έχοντας κατεβάσει ότι καλύτερο μπορούσαν) η μπάλα στο τέλος πήγαινε στον Κόμπι. Δεν ήταν μόνο θέμα ταλέντου. Προφανώς για να γίνει ένας μύθος του αθλήματος με τεράστια επιτεύγματα το είχε και αυτό απλόχερα. Αυτό που έκανε τη διαφορά όμως ήταν η σιγουριά που ενέπνεε η προσωπικότητα του και τον έχρισε ηγέτη σε μια ομάδα με 12 MVP.
Αυτό που θεωρώ πολύ σημαντικό και φυσικά θα τον κρατήσει αθάνατο είναι πέρα από το δυστύχημα που ήταν ένα σοκ για όλους, να εστιάσουμε στην κληρονομιά που μας άφησε όσο ήταν εν ζωή. Η νοοτροπία του. Η σκληράδα του. Το πάθος του. Η αφοσίωση του. Επίσης μας στέλνει και ένα μήνυμα.. Ο Κόμπι να είστε σίγουροι ότι έζησε πολύ έντονα την κάθε στιγμή. Δεν γνωρίζω την προσωπική του ζωή, όμως ,για να φτάσει εκεί που έφτασε επαγγελματικά συγκεντρωνόταν στο παρόν. Μόνο έτσι είναι διδακτικό το παρελθόν και ελπιδοφόρο το μέλλον.
Και κάτι τελευταίο: μην κρατάτε κάβα στα συναισθήματα σας.. απελευθερώστε τα
Γιατί… σήμερα έχετε την ευκαιρία και μπορείτε!"
