Ο Βασίλης Καββαδάς πραγματοποιεί μια πολύ καλή χρονιά με την φανέλα του Ηρακλή, ενώ έχει σταθερή παρουσία και στην Εθνική Ανδρών. Ο δυναμικός σέντερ μίλησε στην εκπομπή της Cosmote Tv «Pick &Roll», όπου αναφέρθηκε με τα καλύτερα λόγια στον Ηρακλή. Το ίδιο έκανε και για τον Γιάννη Καστρίτη, ενώ αναφέρθηκε στις δυσκολίες που πέρασε με τον τραυματισμό του, και την αντιμετώπιση που είχε στην ΑΕΚ.
Αρχικά μίλησε για τον τραυματισμό του, αναφέροντας : «Πέρασα ένα πολύ δύσκολο διάστημα, με ένα αρκετά σοβαρό τραυματισμό. Γιατί είναι ένας τραυματισμός που πρέπει να έχεις πολλή υπομονή για να τον θεραπεύσεις. Δεν είναι κάτι στάνταρ, πχ μηνίσκος ή χιαστός, όπου ξέρεις πόσο θα μείνεις έξω. Είναι μύες, κι είναι σε πολύ δύσκολη περιοχή, στη γάμπα. Οπότε θέλει πολύ μεγάλη προσοχή, να μην βιαστείς, και να κάνεις καλή ενδυνάμωση. Τότε στην ΑΕΚ, δεν χειριστήκαμε καλά τον τραυματισμό μου, με το επιτελείο, υπήρχε πολλή βιασύνη και δυστυχώς αυτό με έκανε να μείνω έξω όλη τη χρονιά».
Για καλή μου τύχη, βρέθηκα το καλοκαίρι με τον γυμναστή που είχα στην Τρίπολη, στον οποίο θα είμαι πάντα ευγνώμων, με βοήθησε πάρα πολύ. Είχα να παίξω από τον Σεπτέμβριο κι είχαμε φτάσει στον Ιούλιο. Φαντάσου πόσο δύσκολο είναι για έναν αθλητή. Δεν είχα ομάδα, έκλεισα στον Ηρακλή. Ανέβηκα στη Θεσσαλονίκη, για δύο μήνες δεν έμπαινα καν στο παρκέ, ούτε για να περπατήσω. Ήμουν εκεί μόνο για να κάνω το πρόγραμμά μου κι έφευγα. Δεν με έβλεπαν οι συμπαίκτες μου. Ο προπονητής ήταν ο Γιάννης Καστρίτης, ο οποίος έβαλε πλάτη για μένα. Ήξερε με ποιον έχει να κάνει.
Όπως και να έχει, μετά από έναν χρόνο, ήταν ρίσκο και γι' αυτόν. Παρόλα αυτά, έβαλε το στήθος του μπροστά, δεχόταν πιέσεις γιατί με πήραν και όλα αυτά. Ξεκίνησα να κάνω προπόνηση με την ομάδα τον Οκτώβριο. Έπαιζα με χρόνους. Εκνευριζόμουν, ήθελα να μπω να αποδείξω. Ακόμη και στους αγώνες, ήθελα να είμαι μέσα. Πήγαινα όμως με χρόνο για το πόσο θα παίζω. Αν το είχα αντιμετωπίσει σωστά από την αρχή, θα είχα προλάβει και στην ΑΕΚ να παίξω. Πληρώνοντας μαθαίνεις όμως».
Για την μόδα των σέντερ : «Δεν θα έβαζα τον εαυτό μου στο επίπεδο των δεινοσαύρων, γιατί δεν είμαι στα 2μ10 και τα 2μ13. Είμαι πιο κινητικός, παρότι κρατάω ένα στυλ να παίζω με πλάτη. Αν δούμε στην Ευρώπη, υπάρχουν ομάδες που έχουν δεινοσαύρους και ευέλικτους ψηλούς ταυτόχρονα. Εγώ είμαι κάπου ενδιάμεσα».
Για την ανοδική του πορεία : «Το πιο σημαντικό για κάθε αθλητή είναι η ψυχολογία. Για μένα πιο σημαντικό ακόμη κι από την προπόνηση, κατά κάποιο τρόπο. Στον Ηρακλή νιώθω πολύ όμορφα, σαν να είμαι στο σπίτι μου με την οικογένειά μου. Από την πρώτη μέρα που ήρθα εδώ. Νιώθω ότι με θέλουν και με εμπιστεύονται, ότι είμαι σημαντικός για τη διοίκηση και τους προπονητές».
