Ο Άρης παίζει σήμερα το “μισό” εισιτήριο για τον 3ο προκριματικό γύρο του Basketball Champions League απέναντι στη Νίζνι Νόβγκοροντ. Έτσι επιστρέφει στη Ρωσία για πρώτη φορά μετά από σχεδόν τρία χρόνια. Η τελευταία επίσκεψη του στη ώρα συνοδεύτηκε από μία ξεχωριστή νίκη. Ήταν στις 28 Οκτωβρίου 2015 όταν για τη φάση των ομίλων του Eurocup έφυγε με το διπλό από το Καζάν.
Αρκετούς μήνες πριν μετακομίζει στη Ρωσία, ο Δημήτρης Πρίφτης είχε υποχρεώσει την Ούνικς σε μία σκληρή ήττα στην παράταση με τον Άρη. Οι “κιτρινόμαυροι” είχαν επικρατήσει με 74-73 χάρη σε καλάθι του Τζέρελ ΜακΝίλ που ήταν και ο κορυφαίος τους με 20 πόντους, πέντε ριμπάουντ και τέσσερις ασίστ. Στο ματς της Θεσσαλονίκης, ο Άρης είχε νικήσει και πάλι με 76-70 έχοντας ως κορυφαίους τους Ουότερς με 19, ΜακΝίλ με 15, Χάγκινς και Κοέν με 14 πόντους.
Ο Δημήτρης Πρίφτης και ο Ντομινίκ Ουότερς από τη βραδιά του διπλού επί της Ούνικς
Ο Κιθ Λάνγκφορντ σε "μονομαχία" με τον Τζέρελ ΜακΝίλ
Για την ίδια διοργάνωση τέσσερα χρόνια νωρίτερα και για το ΤΟΡ16, τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα απέναντι στη Χίμκι από την οποία ο Άρης ηττήθηκε δύο φορές. Το ματς της Θεσσαλονίκης εξελίχθηκε με σκληρό τρόπο αφού η Χίμκι είχε επικρατήσει με 73-48 καθώς κράτησε τον Άρη στους τέσσερις πόντους στην πρώτη περίοδο (4-16). Ο Δημήτρης Βεργίνης και ο Ντομινίκ Τζέιμς είχαν από 11 αλλά δεν μπορούσαν να αλλάξουν τη μοίρα της ομάδας τους απέναντι σε έναν πανίσχυρο αντίπαλοι με παίκτες όπως ο Φριτζόν, ο Μόνια, ο Πλάνινιτς, ο Κελάτι και ο Λόντσαρ. Στο παιχνίδι της Μόσχας ο Άρης νίκησε έχασε με 88-72 παρότι είχε τέσσερις παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων -ο Βεργίνης είχε 19.
Ο Λάζος και ο Φώτσης
Ο Άρης ταξίδεψε στη Μόσχα και τον Νοέμβριο του 2006, τότε για τη διοργάνωση της Ευρωλίγκας. Η ΤΣΣΚΑ στον δρόμο για την κατάκτηση του τίτλο στο final four της Πράγας, δεν του άφησε περιθώρια, νικώντας τον με 83-68. Σε εκείνο το παιχνίδι ο Σάββας Ηλιάδης και Μάικ Ουίλκινσον είχαν από 14 πόντους. Στη Θεσσαλονίκη ο Άρης ήταν σαφώς πιο ανταγωνιστικός αλλά δεν απέφυγε την ήττα με 62-65 (Σκέιλς 17). Στην ίδια σεζόν ο Άρης βρήκε στον δρόμο του -για το ΤΟΡ16- και την Ντιναμό Μόσχας των Λάζαρου Παπαδόπουλου και Αντώνη Φώτση, από την οποία γνώρισε επίσης δύο ήττες. Στη Μόσχα με 71-69 και στη Θεσσαλονίκη με 74-86. Στις 11 Απριλίου 2006 οι δύο ομάδες είχαν κοντραριστεί και στον τελικό του Eurocup με τους Ρώσους να παίρνουν τον τίτλο με 73-60.
Ο δρόμος του Άρη διασταυρώθηκε με εκείνον της Ντιναμό Μόσχας και στο Eurocup του 2004-05 αλλά δεν απέφυγε τις δύο ήττες, με 80-95 στο “Nick Galis Hall” (Κόλινς 23π, 4ρ, 5ασ – Λ.Παπαδόπουλος 22π, 22ρ.) και 77-84 στη Μόσχα (Κόλινς 20, Μεσεριάκου 18π, 12ρ, 5κλ. - Γκριρ 22). Ένα χρόνο πριν (2003-04) για το Fiba Europe League οι “κιτρινόμαυροι” έχασαν δύο φορές από την Ουράλ Γκρέιτ. Με 98-93 στο Περμ (Κόμματος 28) και 76-86 στη Θεσσαλονίκη (Στακ 18). Για την ίδια διοργάνωση την περίοδο 2002-03, ο Άρης σημείωσε άλλες δύο νίκες απέναντι σε ρωσική ομάδα, αυτή τη φορά τη Χίμκι. Στον δρόμο προς την κατάκτηση του τίτλου με το καλάθι του Μίρο Ραϊτσεβιτς στον τελικό του final four της Θεσσαλονίκης, είχε επικρατήσει εντός με 83-80 (Γκαγκαλούδης 25) και εκτός έδρας με 79-75 (Σόλομον 24).
Μία νίκη και μία ήττα ήταν ο απολογισμός των αγώνων με την Ούνικς Καζάν για το Σαπόρτα Καπ του 2000-01. Στο “Παλέ” είχε νικήσει με 75-73 (Φόρεστ 21π, 11ρ, Φίριτς 20) αλλά έφυγε με σκυμένο κεφάλι από το Καζάν χάνοντας με 93-61 (Φόρεστ 17π, 7ρ.).
Συνολικά από το 2000 και μετά σε συνολικά 17 παιχνίδια, ο Άρης έχει μόνο πέντε νίκες όμως η απόσταση που είχε από τις περισσότερες ρωσικές ομάδες που αντιμετώπισε στα αυτά τα χρόνια, δεν φαίνεται να υπάρχει και με τη Νίζνι Νόβγκοροντ. Το παρκέ όμως θα δείξει την αλήθεια και θα κρίνει την προσπάθεια του Άρη έστω και κόντρα στην παράδοση με τις ομάδες από τη Ρωσία.
