Ολυμπιακός απέναντι σε Εφές και Παναθηναϊκός απέναντι σε Φενερμπαχτσέ. Δύο ελληνοτουρκικές μονομαχίες με τους Έλληνες να ξεσκονίζουν διαβατήρια για το ταξίδι στο φάιναλ φορ της Κωνσταντινούπολης και τους Τούρκους να αγχώνονται ήδη για το ακόμα πιο μαρτυρικό... κομφούζιο των δρόμων της Πόλης όταν υπάρχει και κοσμοσυρροή για τέτοια γεγονότα.
Κι ως είθισται σε αντίστοιχες περιπτώσεις, το μυαλό όλων των Ελλήνων φιλάθλων θα ταξιδέψει αρχικά στις συνήθεις θεωρίες συνωμοσίας για τους τρόπους που θα βρουν οι διοργανωτές ώστε να στείλουν με το «έτσι θέλω» την Εφές ή την Φενέρ στο φάιναλ φορ και τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό (ή και τους δύο!) στο κυτίο παραπόνων. Αφού έχουν την υποχρέωση στο μέγα χορηγό, την Turkish Airlines, αφού πρέπει να ευχαριστήσουν τους οικοδεσπότες Τούρκους, που κάθε τρεις και λίγο αναλαμβάνουν το φάιναλ φορ, αφού μία διοργάνωση χωρίς τοπικό εκπρόσωπο κινδυνεύει με εμπορική αποτυχία (δεδομένης και των κινδύνων που συνεπάγεται ένα ταξίδι στη γεμάτη τρομοκρατικά χτυπήματα Τουρκία).
Ε, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, ή τουλάχιστον δεν έχει αποδείξει η ιστορία της διοργάνωσης ότι είναι έτσι. Κανείς δεν ορκίζεται ότι δεν πρόκειται να δούμε τίποτα «περίεργα» σε κάποια από τα 6 έως 10 παιχνίδια που θα χρειαστούν για να κλείσουν οι συγκεκριμένες δύο θέσεις, αλλά και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι δεδομένη η προτίμηση των διοργανωτών στους απέναντι και όχι σε εμάς, τους από εδώ.
Πάμε να δούμε τι συνέβη στις προηγούμενες διοργανώσεις και πόσες θεωρίες συνωμοσίας καταρρίφθηκαν από την πραγματικότητα.
2016-17 Βερολίνο: Η Μπάγερν είναι η ανερχόμενη δύναμη, με ένα δυναμικό project που υπόσχεται να βάλει την τεράστια γερμανική τηλεοπτική αγορά στο χάρτη του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Οι Βαυαροί όμως θα βρεθούν εκτός από την α’ φάση χωρίς καμία διαιτητική εύνοια, ενώ η δεύτερη γερμανική ομάδα, η Μπροζ Μπάσκετ θα περάσει στο Top16, αλλά δεν θα φτάσει στα πλέι οφ.
2014-15, Μαδρίτη: Η Ρεάλ θα κατακτήσει τον τίτλο στο σπίτι της (τελικός απέναντι σε Ολυμπιακό) σε μία σεζόν που ήταν μακράν η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης. Ο δε Ολυμπιακός θα βρεθεί στην Ισπανία αποκλείοντας με μειονέκτημα έδρας την Μπαρτσελόνα, η παρουσία της οποίας στο φάιναλ φορ του «Παλάθιος ντε Ντεπόρτες» προφανώς και θα ήταν μία επιθυμητή εξέλιξη για τους διοργανωτές.
2013-14, Μιλάνο: Είναι η τελευταία προσπάθεια από ιταλικό σύλλογο να φτιάξει ομάδα ανταγωνιστική στη διοργάνωση. Η Αρμάνι φτιάχνει μία πανάκριβη ομάδα, με ορίζοντα το φάιναλ φορ που έχει οριστεί στο «σπίτι» της. Προκρίνεται με άνεση στα πλέι οφ, αλλά με πλεονέκτημα έδρας γνωρίζει τον αποκλεισμό από τη Μακάμπι, σε μία σειρά αγώνων που οι Ισραηλινοί (μετέπειτα πρωταθλητές Ευρώπης!) δεν είχαν το παραμικρό παράπονο από τη διαιτησία. Τουναντίον, λαμπάδα έπρεπε να ανάψουν στους γκρι σε κάποια παιχνίδια της σειράς.
2012-13, Λονδίνο: Ο Ολυμπιακός κάνει το back to back στους τίτλους, πάλι με το χαμηλότερο μπάτζετ μεταξύ των τεσσάρων φιναλίστ της διοργάνωσης. Κερδίζει τα δύο «μεγαθήρια» -τουλάχιστον σε οικονομικό επίπεδο- του ευρωπαϊκού μπάσκετ (ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ).
2011-12, Κωνσταντινούπολη: Τρεις αρκετά ανταγωνιστικές τουρκικές ομάδες (Φενέρ, Γαλατά, Εφές) που καταφέρνουν να φτάσουν στο Τop 16, τόπος διεξαγωγής το «Αμπντί Ιπεκτσί» της Πόλης, δεύτερη μόλις σεζόν με μεγάλο χορηγό την Turkish Airlines, κι όμως φάιναλ φορ χωρίς καμία από τις τρεις «οικοδέσποινες»! Η τελευταία φορά που είχαμε διπλή ελληνική εκπροσώπηση (για όσους πιστεύουν στις συμπτώσεις, στην ίδια πόλη με το φετινό φάιναλ φορ), με τον Ολυμπιακό να κάνει τη μεγάλη έκπληξη στον τελικό, απέναντι στο μεγαθήριο της ΤΣΣΚΑ. Η τελευταία φορά που έστεκε μία θεωρία συνωμοσίας, αν θυμηθούμε τη διαιτησία του ημιτελικού της «αρκούδας» με τον Παναθηναϊκό.
2010-11, Βαρκελώνη: Στην έδρα της Μπαρτσελόνα το φάιναλ φορ, οι Καταλανοί πηγαίνουν τρένο μέχρι τα πλέι οφ (αήττητοι στο Top16!) κι εκεί με πλεονέκτημα έδρας αποκλείονται από τον Παναθηναϊκό, που θα ράψει ένα μήνα αργότερα μέσα στο σπίτι τους το έκτο αστέρι στη φανέλα του!
Για να μην το κουράζουμε πηγαίνοντας με την ίδια ανάλυση ακόμη πιο πίσω στο χρόνο, να θυμίσουμε την παρουσία της Παρτίζαν στο φάιναλ φορ του 2010 (όταν πέταξε έξω την πλούσια –ακόμη- Μακάμπι με μειονέκτημα έδρας), το «κάζο» της αχτύπητης ΤΣΣΚΑ του Ιβκοβιτς στη διοργάνωση της Μόσχας το 2005 (τελευταία και καταϊδρωμένη, με ρεκόρ 19-1 μέχρι το φάιναλ φορ…), το σοκ της αχτύπητης Κίντερ το 2002 μέσα στη Μπολόνια, με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό στον τελικό, ακόμη και την απουσία της Ρεάλ από το «δικό της» φάιναλ φορ το 2008, όταν επέστρεψε στο προσκήνιο του ευρωπαϊκού μπάσκετ αλλά απέτυχε να προκριθεί έστω στα πλέι οφ!
Τι λέτε, θα προσπαθήσει η παρέα του Μπερτομέου να χωρέσει Εφές ή Φενέρ στο φάιναλ φορ της Πόλης από την πίσω πόρτα ή τα πράγματα θα εξελιχθούν φυσιολογικά μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ;
