Ο τίτλος του «Κρητικού ταλέντου» συνόδευε για αρκετά χρόνια τον Ηλία Θεοδωρίδη. Από πολύ μικρός αποτέλεσε μέρος της «χρυσής γενιάς» του Ηράκλειο ΟΑΑ, ενώ στα 19 του χρόνια (2016) υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο στο Ρέθυμνο Cretan Kings. Το πραγματικό… σχολείο όμως ο γκαρντ το διάβηκε αργότερα και μάλιστα μακριά από το νησί.
Ο ίδιος το εξέφρασε στο sports-factory.gr, χαρακτηρίζοντας την ομάδα της Β Εθνικής «μεγάλο σχολείο». Εκτός αυτού αναφέρθηκε στην ευκαιρία που του δόθηκε στον ΚΑΟΚ, αλλά και για ποιον λόγο αποφάσισε να πάρει τον δρόμο της επιστροφής και να στηρίξει το Ρέθυμνο στην προσπάθεια που κάνει στο τοπικό πρωτάθλημα της ΕΚΑΣΚ.
Πως περνάς το χρόνο σου στην καραντίνα, με την ομάδα κάνετε προπονήσεις;
«Έχω έρθει Ηράκλειο με την οικογένεια μου πριν ξεκινήσει το lockdown. Έχω πολλά μαθήματα με την σχολή και αφιερώνω τον περισσότερο μου χρόνο εκεί. Κάνω γυμναστική σπίτι και όταν το επιτρέπει ο καιρός, τρέξιμο. Ότι χρειαστώ ρωτάω το γυμναστή της ομάδας, που είναι πάντα διαθέσιμος. Σε ομαδικό επίπεδο, περιμένουμε νέα για να δούμε εάν και ποτέ θα ξεκινήσουμε της προπονήσεις».
Ποτέ θεωρείς ότι θα επανέλθετε;
«Αυτό εξαρτάται από πολλά πράγματα. Για να γίνει η αρχή, θα πρέπει να ξεπεράσουμε την κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα με τον ιό. Γενικά όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Θα είναι δύσκολο να επανέλθουμε σύντομα, όπως είμασταν. Αν κανείς μια σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια, αλλά αν πας και ακόμα πιο πίσω στο χρόνο, ο ερασιτεχνικός αθλητισμός έχει υποστεί τρομακτική αλλαγή».
Πριν κάτι λίγες μέρες, βγήκε στην δημοσιότητα μια επιστολή αθλητών (οι οποίοι αγωνίζονται στις εθνικές κατηγορίες), που ζητάνε την επανέναρξη, αλλά και την επιστροφή στις προπονήσεις. Έχεις παρακολουθήσει το θέμα; Ποια είναι η γνώμη σου, όσον αφορά αυτό το κομμάτι;
«Το γνωρίζω, παρακολουθώ τις εξελίξεις. Καταλαβαίνω απόλυτα την αγωνία τους. Πριν τον ιό υπήρχαν θέματα σε πολλές ομάδες, από Α1, μέχρι Γ’ Εθνική κατηγορία. Κάθε χρόνο βλέπαμε αποχωρήσεις, οικονομικά προβλήματα κ.ο.κ.. Ειδικά τώρα, θεωρώ ότι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση που δεν ξέρω αν θα ανακάμψει. Η υγεία είναι πάνω από όλα. Για να ξεκινήσει το οτιδήποτε θα πρέπει να υπάρχει ένα πλάνο, υγειονομικά πρωτόκολλα που δεν ξέρω κατά ποσό είναι εφικτό. Το πιο εύκολο είναι να ρίχνει τις ευθύνες ο ένας στον άλλον, το δύσκολο είναι να ενωθούμε όλοι μαζί και να βρούμε μια λύση. Σίγουρα οι αθλητές είναι διατεθειμένοι, για τους υπόλοιπους φορείς όμως δεν είμαι τόσο σίγουρος».
Είσαι από αυτούς που έχουν δείξει ενδιαφέρον για τη σχολή προπονητών, από εκεί έχετε κάποια ενημερώση, αν θα γίνει; ποτέ θα γίνει;
«Ναι είναι κάτι που με ενδιαφέρει η προπονητική. Είχα μάθει ότι κάποια μαθήματα θα γίνουν διαδικτυακά και κάποια το καλοκαίρι που μας έρχεται. Προς το παρόν όμως, δεν έχω κάποια άλλη ενημέρωση».
Φέτος άφησες την «ξενιτιά» και επέστρεψες στην Κρήτη. Γιατί πήρες αυτή την απόφαση;
«Ήταν μια πολύ σημαντική απόφαση για μένα. Το σκέφτηκα πολύ καλά και το συζήτησα με τους δικούς μου ανθρώπους. Βλέποντας την κατάσταση που επικρατούσε και επικρατεί, κατάλαβα ο,τι δεν μπορούσα να έχω κάτι σίγουρο όσον αφορά το μπάσκετ. Έτσι αποφάσισα να γυρίσω για να τελειώσω την σχολή μου, να πάρω το πτυχίο μου και να είμαι πιο εξασφαλισμένος στο μέλλον. Παράλληλα, θα μπορούσα να συνδυάσω το μπάσκετ εδώ, έτσι και πήρα την απόφαση. Για ένα παιδί που φεύγει από την Κρήτη μόνο για το μπάσκετ δεν είναι εύκολο. Μπορεί να το αγαπάμε αλλά όταν έχεις φτάσει σε ένα επίπεδο περιμένεις και τα ανάλογα οφέλη. Τα οποία πλέον δεν υπάρχουν. Το θετικό για μένα είναι οι άνθρωποι που γνώρισα και οι φιλίες που έκανα».
Τα χρόνια που ήσουν μακριά από την Κρήτη αγωνίστηκες σε δυο συλλόγους, ΚΑΟΚ και ΧΑΝΘ, ποια είναι η εικόνα που κράτησες από αυτές τ ομάδες;
«Είμαι ευγνώμων που βρέθηκα σε αυτούς τους δυο συλλόγους. Για τον ΚΑΟΚ, ότι και να πω είναι λίγο. Ήταν η ομάδα που μου έδωσε την ευκαιρία να φύγω από την Κρήτη. Ήταν μια έντονη και ξεχωριστή εμπειρία. Εκείνη την σεζόν συνειδητοποίησα κάποια πράγματα. Με τον Σταύρο Δανιήλ (διοικητικός παράγοντας του ΚΑΟΚ) έχουμε πλέον μια άλλη σχέση και αυτά είναι που μένουν.
Όσον αφορά την ΧΑΝΘ, είναι ένα σχολείο. Είχα την τιμή να έχω προπονητές τον Ιωσήφ Νικολαΐδη και τον Νίκο Κεραμέα. Απίστευτη εμπειρία, έμαθα παρά πολλά. Μπασκετικά ήταν η καλύτερη μου χρόνια και σαν παίκτης, αλλά και ως παρατηρητής, στο πως δουλεύει μια πρότυπη ακαδημία αλλά και σε όλα τα επίπεδα. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, θα επέλεγα και τις δυο ομάδες ξανά χωρίς δεύτερη σκέψη. Κέρδισα παρά πολλά πράγματα!».
Με τις δυο αυτές ομάδες αγωνίστηκες στην Β’ Εθνική ποσό διαφορετική ήταν η συγκεκριμένη κατηγορία από Νότο στον Βορρά;
«Έχει σίγουρα διαφορά επιπέδου. Συγκεκριμένα, ο Νότος είναι λίγο πιο δυνατός από το Βορρά. Όλες οι ομάδες είναι ανταγωνιστικές. Στον Βορρά όμως υπάρχουν ομάδες που είναι πιο αδύναμες και τις γνωρίζεις από την αρχή του πρωταθλήματος. Επίσης υπάρχει περισσότερος χώρος και ευκαιρίες για τα νέα παιδιά».
Στην Κρήτη δε θα μπορούσες να αγωνιστείς σε μια ομάδα Εθνικής κατηγορίας;
«Ένιωθα 100% έτοιμος ν’ αγωνιστώ ξανά σε εθνική κατηγορία, μετά την περσυνή σεζόν που έκανα με την ομάδα της ΧΑΝΘ. Είχα πρωταγωνιστικό ρόλο, δούλεψα πολύ και είχα φοβερή ψυχολογία. Αυτός ήταν ο στόχος μου, να κατέβω και να συνδυάσω σπουδές και μπάσκετ. Το καλοκαίρι που μας πέρασε επένδυσα σε αυτό. Όμως από ομάδες Εθνικών κατηγοριών στην Κρήτη είχα πρόταση μόνο από το Ηράκλειο, που στη συνέχεια ανακοινώθηκε ότι δεν θα συμμετέχει στη Γ’ Εθνική. Προέκυψε και ένα μικρό θέμα υγείας. Το Ρέθυμνο από την άλλη μου είχε πει από την πρώτη στιγμή ότι με θέλει στην ομάδα. Έχω άλλες σχέσεις εκεί. Μια κουβέντα έφτανε για να συνεργαστούμε. Πράγμα το οποίο το εκτιμώ πολύ! Είναι σπάνιο το φαινόμενο να υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση και σεβασμός. Για μένα μετράνε πιο πολύ αυτά».
Το Ηράκλειο σου έκανε πρόταση για να αγωνιστείς Γ΄ Εθνική, άρα είχε σκοπό να παίξει εθνικές κατηγορίες κάτι το οποιοκαι δεν έγινε ή σου έκανε πρόταση να αγωνιστείς στον σύλλογο ανεξάρτητα με το που θα δήλωνε συμμετοχή;
«Ναι, πριν ανακοινωθεί ότι δεν θα συμμετέχει είχα κάνει μια συζήτηση και είχα συμφωνήσει γνωρίζοντας ότι η ομάδα θα κατέβει Γ’ Εθνική. Δεν γνωρίζω παραπάνω λεπτομέρειές για το τι έγινε. Για το τοπικό, όπως είπα ήθελα να πάω στο Ρέθυμνο για τους λόγους παραπάνω».
Επέστρεψες στο Ρέθυμνο, αλλά σε μια πολύ διαφορετική ομάδα σε σχέση με αυτή που ήσουν, πως σου φάνηκε αυτή η απόφαση, να αφήσει την Α1 να απορρίψει τις εθνικές κατηγορίες και να αγωνιστεί στο τοπικό πρωτάθλημα της ΕΚΑΣΚ.
«Με την αποχώρηση του Κωστή Ζομπανάκη, ενός ανθρώπου που πρόσφερε τα μέγιστα σε όλους τους τομείς αλλά κυρίως οικονομικά, δεν υπήρχαν πολλές λύσεις. Η ομάδα πήρε την απόφαση να αγωνιστεί στο τοπικό και να βάλει γερές βάσεις για το μέλλον. Συμφωνώ απόλυτα με την απόφαση αυτήν. Η ομάδα έχει δώσει βάση στις ακαδημίες, στην ενίσχυση του ρόστερ με νέα παιδιά και γενικότερα του Ρεθυμνιώτικου στοιχείου. Είναι μια περίοδος προσαρμογής για την ομάδα στα νέα δεδομένα. Διοικητικά βρίσκεται στα κατάλληλα χέρια και επικρατεί ένα κλίμα συσπείρωσης. Επίσης έχουν μπει ακόμα πιο ενεργά και δυναμικά παιδιά που έχουν χαράξει αξιοσημείωτες πορείες στο ελληνικό μπάσκετ όπως ο Γιώργος Κούμουλος και ο Δημήτρης Τσαρούχας. Προπονητικά, έχουμε έναν επαγγελματία προπονητή, τον Δημήτρη Μητρόπουλο με εικόνες από το εξωτερικό και την Α1.Ο Χρήστος Μαραυγάκης εκτός από χρέη παίκτη έχει αναλάβει και το κομμάτι της εκγύμνασης των παικτών, έχοντας μεγάλη εμπειρία σε υψηλό επίπεδο. Γενικά είναι ένα περιβάλλον με υγεία και προσφέρει όλα τα εφόδια στα νέα παιδιά να εξελιχθούν στο χώρο αυτό».
Το γεγονός ότι ο Κούμουλος ή ο Τσαρούχας επέλεξαν να επιστρέψουν στα αγωνιστικά καθήκοντα μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα σίγουρα κινεί το ενδιαφέρον, πως όμως είναι να αγωνίζεσαι με αυτούς; Ειδικά εσύ που τους έχεις ζήσει και από άλλο πόστο στην ομάδα.
«Είναι δυο παιδιά με προσωπικότητα και με σωστή νοοτροπία. Να σημειώσω ότι κάνουν προπόνηση πρωί, βράδυ, σχεδόν κάθε μέρα. Είναι παράδειγμα για όλους μικρούς και μεγάλους. Μέσα στο γήπεδο μου κάνουν την δουλειά μου πιο εύκολη, έχουν παίξει τόσα χρόνια και ξέρουν πως να σε βοηθήσουν και πότε να πάρουν πρωτοβουλίες».
Υπάρχει κάτι που σου έχουν πει, το έχεις κρατήσεις και θέλεις να το μοιραστείς;
«Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο, αν ξεχώριζα κάτι είναι η νοοτροπία του Γιώργου (Κούμουλου), πρέπει κάποιος να το ζήσεις για να καταλάβει».
Θεωρείς ότι το Ρέθυμνο μπορεί να ξαναβρεθεί στην Α1; Και αν ναι, με ποιον τρόπο θα γίνει αυτό;
«Θεωρώ ότι είναι μια ομάδα που λείπει από την Α1. Η Α1 θέλει συνεπείς ομάδες. Το Ρέθυμνο απέδειξε ο,τι ανήκει εκεί. Είναι κάτι, που σίγουρα υπάρχει στο μυαλό όλων μακροπρόθεσμα. Η πόλη μπορεί να στηρίξει την ομάδα, όπως έκανε όλα αυτά τα χρόνια. Για να επιστρέψει θα πρέπει υπάρξει συνολική προσπάθεια στο οικονομικό κομμάτι, αλλά και μια λίγκα που θα είναι βιώσιμη και όχι ζημιογόνα για τις ομάδες. Πως να επενδύσει κάποιος όταν δεν υπάρχει κανένα κέρδος;».
Αυτή τη στιγμή ο στόχος της ομάδας ποιος είναι;
«Ο στόχος της ομάδας είναι να στελεχώσουν νέα παιδιά από της ακαδημίες την Ανδρική ομάδα, έχοντας τη βοήθεια από έμπειρα παιδιά, κοιτάζοντας κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Έτσι η ομάδα να πάρει αυτό που της αναλογεί και να φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται».
Άρα η άνοδος δεν είναι στις προθέσεις σας;
«Αυτό θα το δούμε στο τέλος. Στις προθέσεις μας είναι αλλά είναι πολύ νωρίς. Όλοι να ανέβουν θέλουν. Μακάρι να έχουμε την υγεία μας και θα φανεί στο γήπεδο».
Είσαι από τα για παιδιά (από την λεγόμενη «χρυσή γενιά») του Ηράκλειο ΟΑΑ, που έφτασες να παίξεις Α1, γιατί πιστεύεις ότι Κρητικοί, με ταλέντο, δεν είχαν την ίδια τύχη; Τι πάει λάθος;
«Δεν είναι θέμα τύχης. Είναι θέμα επιλογών πρώτα από όλα. Τα περισσότερα παιδιά από την φουρνιά μου, επένδυσαν στις σπουδές τους και τις συνδύασαν με το μπάσκετ. Με βάση τα δεδομένα που ισχύουν και αν θέλετε τη γνώμη μου, πολύ καλά έπραξαν. Κάποιοι από εμάς παίξαμε πιο ψηλά αλλά αυτό συνέβη επειδή είχαμε στο μυαλό μας να παίξουμε μόνο μπάσκετ. Επενδύσαμε σε αυτό οικονομικά, με ατομικές προπονήσεις γυμναστές κτλ. Δεν έγινε από την μια μέρα στην άλλη. Επίσης έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Πλέον όμως κοιτάμε ακόμα και εμείς να κάνουμε και κάτι άλλο, να τελειώσουμε τις σπουδές μας.
Για το τι πάει λάθος, θεωρώ ότι έχουμε μείνει πίσω στην Κρήτη. Υπάρχουν εξαιρέσεις και δεν θέλω να είμαι απόλυτος. Όμως, εδώ βάζουμε ένα παιδί 15-16 χρόνων σε μια Ανδρική ομάδα και κάτι έγινε. Επενδύει κάποια ομάδα πραγματικά σε νέα παιδιά στην Κρήτη; Τους παρέχει όλα τα εφόδια για να γίνουν επαγγελματίες και να ακολουθήσουν το όνειρο τους; Γιατί περί αυτό πρόκειται. Δεν παίζεις έτσι εύκολα, δια μαγείας. Και δεν μιλάω μόνο στο να παίζει κάποιο παιδί με το ζόρι σε μια ανδρική ομάδα. Για να παίξει πρέπει να το κερδίσει και να το αξίζει. Είναι δουλειά των ομάδων να καλλιεργήσουν σωστή νοοτροπία σε παιδιά και γονείς.
Δεν έρχεται ένα παιδί σε ακαδημία και αυτόματα έχει θέληση για έξτρα προπόνηση, αφοσίωση. Θέλει σωστή καθοδήγηση και υποστήριξη. Όλα αυτά φυσικά προϋποθέτουν να υπάρχει ένα πλάνο. Πλάνο ανάπτυξης των αθλητών σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Για παράδειγμα στην ΧΑΝΘ, η Ανδρική ομάδα στελεχώνεται με 15 άτομα. Δέκα άνδρες κάτω των 23 ετών και πέντε εφήβους κάτω των 18 ετών. Οι πιο πολλοί έφηβοι είναι τακτοποιημένοι, έχουν το σχολείο τους, το φαγητό τους, το σπίτι τους. Κάνουν δυο φορές προπόνηση την ημέρα, από δυο ώρες. Βάρη συγκεκριμένες μέρες, παίζουν δύο παιχνίδια ανταγωνιστικά κάθε εβδομάδα. Ο καθένας έχει ευκαιρία να διεκδικήσει την θέση του στην ανδρική ομάδα. Υπάρχει μια διαδικασία να παίξει κάποιο παιδί στην ομάδα αλλά και ο χώρος».
Θα άλλαζες κάτι στις επιλογές σου, όσον αφορά το μπάσκετ και την πορεία σου μέχρι στιγμής;
«Δεν θα άλλαζα τίποτα. Μόνο την νοοτροπία μου και τον τρόπο που δούλευα θα άλλαζα».
