Ο Κώστας Πολίτης έφυγε σαν σήμερα (18/6) πριν από δύο χρόνια από δίπλα μας και το Basketa.gr τιμά τη μνήμη του «Ευρωκόουτς» που συνετέλεσε, μεταξύ μεγάλων προσωπικοτήτων, στην «εκτόξευση» του ελληνικού μπάσκετ.
Σε αυτό τον κόσμο είμαστε… μια σταγόνα στον ωκεανό. Πρόσωπα έρχονται και φεύγουν, άλλες φορές έχοντας εκπληρώσει το καθήκον, για το οποίο ήρθαν, άλλες φορές έχοντας μείνει με το παράπονο. Δεν είναι, όμως, όλοι απλώς περαστικοί. Ορισμένοι κάνουν ένα βήμα και «τραντάζεται» το έδαφος, είτε αυτό έχει θετικό αντίκτυπο είτε όχι.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν ο Κώστας Πολίτης. Είχε τα δικά του καλά και τα δικά του… κουσούρια, αλλά όπου κι αν βρισκόταν, έκανε αίσθηση. Δεν μπορούσε να περάσει ποτέ απαρατήρητη η δική του προσωπικότητα, αν και άτομα σαν αυτόν, πολλές φορές μένουν με μια συγκεκριμένη ανάμνηση. Στη δική του περίπτωση, πρόκειται για τον «Ευρωκόουτς» που δε θα ξεχαστεί ποτέ. Στο… σωτήριον έτος 1987, άλλωστε, ήταν που το ελληνικό μπάσκετ «εκτοξεύθηκε» κι εκείνος έπαιξε το δικό του ρόλο, κάτι που πάντα θα θυμόμαστε, με δύο χρόνια από το θάνατό του να συμπληρώνονται σήμερα (18/6).
Γέννημα θρέμμα… Καισαριανής
Ο Κώστας Πολίτης γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1942 στην Αθήνα και από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με το μπάσκετ, αφού ήταν πολύ νέος, όταν βρέθηκε στις τάξεις της Νήαρ Ηστ. Η ομάδα της Καισαριανής, άλλωστε, έχει αναδείξει… μυριάδες σπουδαίους αθλητές και προπονητές, ενώ τότε αποτελούσε ακόμη μια υπολογίσιμη δύναμη του ελληνικού μπάσκετ, έστω κι αν η πορεία άρχισε να είναι φθίνουσα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχοντας κατακτήσει και τίτλο το 1936.
Ο Πολίτης, όμως, δεν έμελλε να μείνει για πολύ καιρό στην ομάδα. Πριν καν κλείσει τα 18 του, ο Παναθηναϊκός κινήθηκε άμεσα για να τον αποκτήσει και τον έκανε δικό του, με ένα εκ των κορυφαίων ταλέντων της εποχής να φορά τα «πράσινα». Η κατάσταση, βέβαια, δεν ήταν ιδανική όταν αποκτήθηκε, αφού νωρίτερα είχε δεχθεί ποινή αποκλεισμού 14 μηνών από την Νήαρ.
Πώς βρέθηκε η λύση στο πρόβλημα, ωστόσο, μιας και έπρεπε για μεγάλο χρονικό διάστημα να απέχει από τα παρκέ; Ο ΣΕΓΑΣ (σ.σ. δεν υπήρχε ακόμη ΕΟΚ) βρήκε τη… Σολομώντεια λύση, με το να του δώσει την άδεια μόνο για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια του «τριφυλλιού», με την ποινή να ισχύει για τα εντός συνόρων παιχνίδια.
Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι ο Πολίτης δε στερήθηκε παιχνίδια, όντας μέσα σε μια ομάδα με συμπαίκτες, όπως οι Κολοκυθάς, Βασιλακόπουλος, Κυρίτσης, Παναγιωταράκος, Πέππας, Χαϊκάλης, Ιορδανίδης και Λεκκάκης. Εν τέλει, κατέκτησε μαζί τους ένα πρωτάθλημα, το 1967.
Η Χούντα… του έκοψε το μπάσκετ
Ο Κώστας Πολίτης ήταν, λοιπόν, ένας εκ των πολύ καλών παικτών της γενιάς του, έχοντας θέση πάντοτε και στην Εθνική. Κορυφαία επιτυχία, μάλιστα, ήταν η κατάκτηση της 8ης θέσης στο Ευρωμπάσκετ του 1965 στην Τιφλίδα, με τον ίδιο να βρίσκεται στην «αφρόκρεμα» της εγχώριας σκηνής.
Μόλις «πάτησε», όμως, τα 25 έπρεπε να συμβιβαστεί με την ιδέα, ότι θα σταματούσε το μπάσκετ. Όχι, δεν υπήρχε κάποιος τραυματισμός να τον ταλαιπωρεί, αλλά αυτοί που είχαν βάλει… στο γύψο την χώρα του «έκοψαν», επί της ουσίας, το μπάσκετ. Στην χώρα, βλέπετε, το 1967 εγκαθιδρύθηκε η Χούντα των Συνταγματαρχών και ο Πολίτης «κυνηγήθηκε» για τις, αριστερές, πολιτικές του απόψεις, όντας μάλιστα ένας άνθρωπος με έντονη δράση.
Κάπως έτσι, έχασε τη δουλειά του στον ΟΤΕ και σταμάτησε να αγωνίζεται. Με αυτό τον τραγικό τρόπο, επομένως, μπήκε ένα άδοξο τέλος στην υποσχόμενη καριέρα του ως μπασκετμπολίστα, ενώ έμπαινε στα πιο παραγωγικά του χρόνια.
Ο κόουτς Πολίτης είχε τον τρόπο του
Το μπάσκετ έμεινε για πάντα στις «φλέβες» του, παρά την πίκρα που είχε δεχθεί. Ο ίδιος διάλεξε να ακολουθήσει το δρόμο της προπονητικής και το 1979 αντικαθιστά τον Μιχάλη Κυρίτση στον πάγκο των «πρασίνων», ξεκινώντας στα πολύ «βαθιά». Ήταν, μάλιστα, μια «χρυσή» εποχή της ομάδας, με την τρομερή τότε τριάδα των Κόντου, Κορωναίου και Κοκολάκη να κυριαρχεί και παίκτες σαν τον Στεργάκο, τον Ιωάννου και τον Βίδα να συμπληρώνουν ιδανικά.
Κατάφερε, λοιπόν, να πανηγυρίσει τρία σερί πρωταθλήματα Ελλάδας, ένα Κύπελλο το 1982, ενώ η ομάδα έφτασε στην 6άδα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών το ίδιο έτος, με τον Πολίτη να δείχνει τρομερές ικανότητες, τόσο στη διαχείριση του παιχνιδιού όσο και στο πώς «χωρούσε» τόσες προσωπικότητες μαζί σε ένα σύνολο. Ο ίδιος έφυγε από το «τριφύλλι» το καλοκαίρι του 1982, πληρώνοντας τις διαφωνίες με τη διοίκηση και την κόντρα με τον Κόντο, αλλά έναν χρόνο αργότερα κέρδισε την εμπιστοσύνη των ανθρώπων της ΕΟΚ, για να αναλάβει την Εθνική.
Η εποχή μετά τον Ιωαννίδη ξεκινούσε, με τον Πολίτη να έχει μπροστά του ένα σημαντικό πρόβλημα. Έπρεπε να διαχειριστεί το δίδυμο των Νίκου Γκάλη και Παναγιώτη Γιαννάκη, για να μπορέσουν να συνυπάρχουν στο παρκέ και όχι μόνο. Ο κόουτς το «ξέκοψε» από την αρχή. Όπως θα έλεγε αρκετά χρόνια αργότερα, «έβλεπα τον Γιαννάκη να σκοράρει 62 πόντους με την Νίκαια και τον Γκάλη 66 με τον Άρη. Η μπάλα, όμως, είναι μία, δεν μπορούν να την έχουν ταυτόχρονα και οι δύο. Έδωσα, λοιπόν, όλο το κομμάτι τις εκτέλεσης στον Γκάλη και, προς τιμήν του, ο Γιαννάκης το δέχθηκε, ενώ δικαιώθηκα μετά». Για να πούμε την αλήθεια, τέσσερα χρόνια θα αποθεωνόταν.
https://www.youtube.com/watch?v=NWgr0y3sFAc&t=3032s
https://www.youtube.com/watch?v=W3LY7sunp34
Η ιδιαίτερη οικογενειακή στιγμή του Ευρωμπάσκετ
Ιστορίες για το Ευρωμπάσκετ θα ακούσουμε πολλές, αναφορικά με το πώς έφτασε η Εθνική μέχρι την κατάκτησή του και ποια ήταν η σχέση των αθλητών μεταξύ τους, ή των αθλητών με τον προπονητή. Τα αναλύσαμε και προ ημερών, άλλωστε, ένεκα της επετείου του «χρυσού» 1987.
Το Ευρωμπάσκετ 1987, όμως, ο Κώστας Πολίτης το θυμόταν και για έναν άλλο λόγο. Όταν γύρισαν όλοι στο ξενοδοχείο, μετά το θρίαμβο του ΣΕΦ με τους Σοβιετικούς, βρήκε ένα πρόσωπο που δεν περίμενε να δει. Ήταν η μητέρα του, η οποία κανονικά ήταν καθηλωμένη, αλλά όπως ανέφερε και ο ίδιος, έγινε το θαύμα και σηκώθηκε, για να πάει να αγκαλιάσει τον γιο της, ο οποίος μαζί με άλλους 12 μικρούς «θεούς» είχε πετύχει κάτι, που φαινόταν ακατόρθωτο.
https://www.youtube.com/watch?v=lzTrIlBjLWQ
Ο ίδιος, βέβαια, ακόμη και τότε δεν είχε καταλάβει τι σήμαινε αυτή η επιτυχία. «Έβλεπα μεγάλους, μικρούς, άντρες, γυναίκες να θέλουν να μου σφίξουν το χέρι. Τότε κατάλαβα ότι έγινε κάτι μεγάλο. Όσο ήμουν μέσα στο γήπεδο δεν το καταλάβαινα, γιατί ζούσα το παιχνίδι, όμως την επόμενη ημέρα που περπάτησα στη γειτονιά μου, που πήγα στο πατρικό μου στην Καισαριανή και είδα ανθρώπους, άρχισα να καταλαβαίνω τι είχαμε πετύχει. Βλέποντας μεγάλες γυναίκες να ξέρουν τι έγινε τότε συνειδητοποιείς ότι αυτό που έγινε ήταν κάτι που άγγιζε όλους τους Έλληνες», είχε πει ο «Ευρωκόουτς» για τη μεγάλη τότε επιτυχία.
https://www.youtube.com/watch?v=nFqxgnaR5n8
Τα τελευταία χρόνια και το «τσούγκρισμα» με τον «Γκάνγκστερ»
Όταν τελείωσε η θητεία του στην Εθνική, επανήλθε σε συλλογικό επίπεδο, αλλά η κατάσταση δεν ήταν η ίδια, με εκείνη που γνώριζε όταν σήκωνε τις πρώτες του κούπες με τον Παναθηναϊκό. Με τον ΠΑΟΚ έφτασε σε δύο τελικούς Κυπέλλου, ενώ στους «πράσινους» επανήλθε στα μέσα της σεζόν 1993-1994, για να αντικαταστήσει τον Ζέλικο Παβλίσεβιτς.
Και εκεί, όμως, τίτλο δεν πήρε. Πολύ περισσότερο, δε, η θητεία του εκείνη χαρακτηρίστηκε από τη διαφωνία με τον Νίκο Γκάλη, λόγω του μειωμένου ρόλου, που θέλησε να του επιβάλει. Το παιχνίδι με τους Αμπελόκηπους, μάλιστα, θα ήταν το τέλος για τον «Γκάνγκστερ», αλλά και για τον ίδιο τον κόουτς θα έλεγε κανείς, μιας και δε θα είχε πολλά χρόνια μπροστά του ακόμη.
Η… κατάρα αυτή της δεύτερης θητείας σε συλλόγους ολοκληρώθηκε, επί της ουσίας, όταν η ΑΕΚ το 1999 έχασε στον τελικό Κυπέλλου από… τον πρώην του Πολίτη, τον ΠΑΟΚ, ενώ τελείωσε τη μεγάλη του καριέρα στην Νήαρ Ηστ.
https://www.youtube.com/watch?v=2AS-rA__3QQ&t=805s
Είχε πάντοτε το θάρρος της γνώμης
Ο Κώστας Πολίτης μπορεί στην νέα χιλιετία να ήταν εκτός πάγκων, αλλά αυτό δε σήμαινε πως δεν άφηνε το δικό του στίγμα, όποτε του ζητείτο να πει τη γνώμη του. Ο ίδιος πολλές φορές έχει μιλήσει για το πώς διαχειριζόταν καταστάσεις, δεν κρυβόταν, όταν τον ρωτούσαν για τις κόντρες του, ενώ αποθέωνε τον Έλληνα μπασκετμπολίστα.
«Αν βάλεις τον χρόνο στα 10 δευτερόλεπτα, αυτό μας ευνοεί. Μπορούμε, επειδή έχουμε αυτή την πρεμούρα σαν λαός, να βρούμε γρήγορα μια λύση», είχε αναφέρει στο ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΪ για το 1987, ενώ κάποτε είχε αντιτεθεί σε απόφαση της Κυβέρνησης να μετονομάσει το Κλειστό του ΟΑΚΑ σε «Νίκος Γκάλης».
«Διαφωνώ κάθετα και ριζικά. Το μεγάλο λάθος ξεκινάει από τον ίδιο τον υφυπουργό (σ.σ. ο Κοντονής τότε), ο οποίος πρέπει να μάθει τι είναι αθλητισμός. Αθλητισμός δεν είναι να βάζεις μόνο την μπάλα στο καλάθι. Πρέπει να έχεις και πολλά άλλα σύνθετα στοιχεία και πρέπει όλοι να βλέπουν όλο το πακέτο. Το άθλημα δεν είναι ατομικό, δεν είναι ούτε 100άρι ούτε επί κοντώ, είναι ομαδικό και συμμετοχή είχαν όλοι», είχε τονίσει ο ίδιος και η άποψή του είχε ενδιαφέρον. Σε κάθε περίπτωση, άξιζε να την ακούς γιατί είχε το θάρρος της γνώμης του, όποια κι αν ήταν αυτή, μαζί με το τίμημά της.
