Απλή μπασκετική λογική είναι να διατηρείς αναλλοίωτα τα δυνατά σου στοιχεία και να επιλέγεις ορθούς τρόπους για να βελτιώσεις όσα επιδέχονται βελτιώσεων. Σε μια ομάδα με σταθερό κορμό, διοικητικό, προπονητικό και παικτών σε βάθος τριετίας, "ξημερώνοντας" η τέταρτη χρονιά αυτή η απλή λογική μπορεί να μοιάζει και με... σοφία όταν αποκαλύπτεται στα παρκέ.
Ο Ολυμπιακός του Σφαιρόπουλου ανέκαθεν είχε δύναμη και εφαλτήριο την άμυνα. Την οποία καθοδηγούν με τη μπαγκέτα τους οι Ελληνες παίκτες που συνεχίζουν μαζί και "αναγκάζουν" και τους εκάστοτε αλλοδαπούς να μπαίνουν στον χορό. Κι επειδή το αμυντικό του ταβάνι το έχει πιέσει σε διάρκεια ο Ολυμπιακός, φέτος διέκρινε ότι μπορούσε να πλησιάσει κι άλλο το επιθετικό του.
Η στόχευση απόκτησης περιφέρειας που... εκτελεί σε αυτά τα πρώτα ματς μοιάζει επιτυχημένη. Ο Ολυμπιακός αποπνέει μια μεγάλη άνεση στο σκοράρισμα, δεν δείχνει να ζορίζεται, του έρχονται αβίαστα οι πόντοι, όχι απλά δεν αγχώνεται αν ένα ματς πάει σε ψηλό τέμπο, αλλά μοιάζει και να το επιδιώκει. Ακόμα και απέναντι σε αντιπάλους που έχουν στηθεί σε τέτοιο μοτίβο, σαν τη Χίμκι καλή ώρα.
Το 4/4 για τον Ολυμπιακό δεν είναι μικρό δείγμα επιτυχίας. Δεν είναι και μεγάλο βέβαια μιλώντας για φάση 30 αγώνων, αλλά δείχνει πράγματα. Και ο τρόπος με τον οποίο ήρθε δείχνει συνειδητοποιημένη έφεση στο ότι "θα βάζω έναν πόντο περισσότερο από τον αντίπαλο", υπερισχύει σαν φιλοσοφία του "θα τρώω έναν λιγότερο".
Ο Ολυμπιακός έχει πατήσει γερά στα πόδια του, έχει πάρει άνεση κι αυτοπεποίθηση κι έχει σύντομα μπροστά του το πρώτο μεγάλο στοίχημα. Εχει πλησιάσει η ώρα της επιστροφής στη δράση του αδιαμφισβήτητου ηγέτη του Βασίλη Σπανούλη. Κι όταν ένα τέτοιο υπερόπλο μπει στη μηχανή, είναι αδιαπργμάτευτη η νέα μοιρασιά ρόλων, χρόνων, πρωτοβουλιών και όλων αυτών που σε πρώτο μοίρασμα έχουν γίνει άριστα. Δεν το λες κι απλή περίπτωση, μέσα από μια πολύ ευχάριστη πραγματικότητα που είναι η προσθήκη του Σπανούλη στην ομάδα.
PHOTOCREDITS: EUROKINISSI
