Πόσες φορές δεν έχεις ευχηθεί “στην υγειά μας”; Το ίδιο είπαν και ο Μπράντον Ρόι με τον Γιάο Μινγκ αλλά δεν…
Τα λεφτά σίγουρα δεν φέρνουν την ευτυχία, πόσο μάλλον την υγεία. Γιατρούς, φάρμακα και μέχρι εκεί. Διότι αν το πολυτιμότερο αγαθό στον κόσμο αγοραζόταν, τώρα ο Γιάο Μινγκ θα ήταν ο κορυφαίος ψηλός στο ΝΒΑ. Ή ο Μπράντον Ρόι, ένας από τους καλύτερους κοντούς της λίγκας κι όχι ένας προπονητής σε ομάδα… Λυκείου. Για να μην θυμηθούμε τον Γκρεγκ Όντεν που ξεκίνησε ως πρώτη επιλογή σε draft προ δεκαετίας και τώρα, αγνοείται κάπου στον (μπασκετικό) χάρτη. Υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις παικτών που δυστυχώς (γι’ αυτούς), η μοίρα δεν τους τα έφερε όπως οι ίδιοι επιθυμούσαν. Που ο Θεός γελούσε όταν έκαναν σχέδια. Το basketa.gr παρουσιάζει μερικούς που δεν κατάφεραν να γλιτώσουν από την χάρη Του. Που ένας τραυματισμός - και βάλε - τους στέρησε μια λαμπρή καριέρα, ένα δαχτυλίδι παραπάνω και σίγουρα, πολλά περισσότερα εκατομμύρια.
Λάρι Μπερντ (36 χρονών)
Τα 36 χρόνια είναι αρκετά καλά για να εγκαταλείψει κάποιος την ενεργό δράση, αλλά όχι για έναν από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών. Έκανε απίστευτη καριέρα αγωνιζόμενος για 13 χρόνια στους Σέλτικς, κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και ισάριθμα βραβεία MVP και θα μπορούσε να τα είχε… αυγατίσει κι άλλο αν δεν είχε πρόβλημα με την πλάτη του. Χρόνιο οι ενοχλήσεις, πολλές φορές τον κρατούσαν στον πάγκο και άλλες τόσες του έφερναν πόνο. Το καλοκαίρι του 1992 πήρε την απόφαση να κρεμάσει τα παπούτσια του, αφού όμως πρώτα είχε κατακτήσει με την Dream Team το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. Την καλύτερη του σεζόν στο ΝΒΑ την πραγματοποίησε το 87-88 όταν σε 76 παιχνίδια, μέτρησε κατά μέσο όρο 29.9 πόντους, 9.3 ριμπάουντ και 6.1 ασίστ.
Πιτ Μάραβιτς (33 χρονών)
Ένας από τους καλύτερους σουτέρ της λίγκας που όμως, ήταν άτυχος. Κι αυτό γιατί την σεζόν 1977-1978 και όντας στο απόγειο της καριέρας του, τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο, τόσο που δεν κατάφερε ποτέ ξανά να είναι… ο “Pistol Pete”. Στα μόλις δέκα χρόνια που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ, πέντε φορές βρέθηκε σε All Star Game και δύο φορές επιλέχθηκε στην καλύτερη πεντάδα της λίγκας. Το 1980, όντας παίκτης των Σέλτικς είπε “αντίο” στο μπάσκετ και οκτώ χρόνια μετά, στην ζωή. Καρδιακή προσβολή. Η αυτοψία έφερε στο φως μια σπάνια ασθένεια που “κουβαλούσε” ο Μάραβιτς από την ημέρα που γεννήθηκε και που κανένας γιατρός δεν την είχε διαγνώσει. Είχε γεννηθεί χωρίς αριστερή στεφανιαία αρτηρία στην καρδιά, με αποτέλεσμα την υπερμεγέθυνση της δεξιάς, γεγονός που προκάλεσε τον θάνατό του. Ειρωνεία της τύχης; Σε ηλικία 25 ετών είχε δηλώσει πως “δεν θέλω να παίξω δέκα χρόνια στο ΝΒΑ και να πεθάνω από έμφραγμα στα 40 μου…”
Γκρεγκ Όντεν (29 χρονών)
Το 2007 γίνεται πρώτη επιλογή του Draft και οι Μπλέιζερς αισθάνονται να βρήκαν τον νέο τους ηγέτη. Τα πεπραγμένα του άλλωστε σε Λύκειο και κολέγιο, αυτό φανέρωναν. Φευ! Διότι αποδείχθηκε… γυάλινος! Τα βραβεία του πολυτιμότερου παίκτη και του αθλητή της χρονιάς έγιναν ιατρικά ιστορικά καθώς πέντε φορές πέρασε την πόρτα του χειρουργείου. Θεωρητικά βρέθηκε στο ΝΒΑ για εφτά χρόνια αλλά μόνο τα τρία κατάφερε να σταθεί όρθιος στο παρκέ. Αγωνίστηκε σε 105 παιχνίδια με μέσο όρο τους οκτώ πόντους και τα 6.2 ριμπάουντ για να μετακομίσει το 2015 στην Κίνα για χάρη των Δράκων της Ζιανγκσού. Μια από τα ίδια κι εκεί!
Μπράντον Ρόι (29 χρονών)
Άλλη μια επιλογή των Μπλέιζερς που δεν τους βγήκε. Μέσω των Τίμπεργουλβς, τον επέλεξαν το 2006 στο No6 του Draft και μόλις εφτά χρόνια μετά, τον είδαν να “σκοτώνει” τον αθλητή μέσα του. Ας όψονται τα γόνατα του. Από rookie of the year γίνεται… εύθραυστος καθότι τέσσερις φορές ξάπλωσε στο χειρουργικό κρεβάτι. Τις δύο λίγο πριν παίξει σε All Star Game. Παίκτης που σε ηλικία 24 χρονών σκόραρε 52 πόντους σε ένα ματς, ολοκλήρωσε την καριέρα του άδοξα και με ράμματα και τα δύο γόνατα. Τώρα είναι προπονητής στο Λύκειο του Nathan Hale στην γενέτειρά του, το Σιάτλ.
Κρις Γουέμπερ (35 χρονών)
Πρώτη επιλογή στο Draft του 1993 με τους Μάτζικ να τον δίνουν στους Γουόριορς γιατί έτσι ήταν η συμφωνία. Δυνατός, άκρως αθλητικός, μπορούσε να παίξει τόσο στο “4” όσο και στο “5” και στα 17 χρόνια παρουσίας του στο ΝΒΑ, τα πήγε μια χαρά τηρουμένων των δυσκολιών και των τραυματισμών. Πέντε φορές έγινε All Star κι άλλες τόσες… σακάτης! Αντιμετώπιζε προβλήματα σε γόνατα, περόνη και μέση και αναγκάστηκε να σταματήσει όταν πια ο χόνδρος του ήταν… τεχνητός. Δηλαδή το 2008. Περισσότερο από τον πόνο στο γόνατο, τον είχε πειράξει το γεγονός πως οι Γουόριορς (στην δεύτερη θητεία του) του είχαν προσφέρει δεκαήμερο συμβόλαιο.
Γιάο Μινγκ (31 χρονών)
Μακράν του δευτέρου, ο καλύτερος Κινέζος παίκτης όλων των εποχών και αν δεν ήταν επιρρεπής στους τραυματισμούς, θα μπορούσε να γράψει ιστορία στο ΝΒΑ. Ήρθε από την Σανγκάι στο Χιούστον ως το Νο1 Draft pick το 2002 και με τα 229 εκατοστά του έκανε τους αντίπαλους ψηλούς να μοιάζουν με… μυρμήγκια. Στα πρώτα τρία χρόνια στον “μαγικό κόσμο” έχασε μόλις… δύο παιχνίδια από τα 246 που έδωσαν οι Ρόκετς αλλά τα επόμενα, δεν θα ήταν το ίδιο ονειρικά. Οστεομυελίτιδα. Μια λοίμωξη των οστών που αν δεν θεραπευτεί αμέσως, νεκρώνει και καταστρέφει τον ιστό. Μαζί με τα πόδια, καταστράφηκε και η καριέρα του Γιάο. Μέχρι να μπει στο Hall of Fame, έπαιξε σε οκτώ All Star Game και μάλιστα, σε αυτό του 2006 ήταν ο πρώτος σε ψήφους. Αν μη τι άλλο, το κοινό τον λάτρευε!
