Από τότε που άρχισε η σεζόν, σπάω το κεφάλι μου να κατεβάσει μια πρωτότυπη ιδέα για να ετοιμάσω κάποιο θέμα για την ημέρα εκείνη που θα συμπληρωθούν 50 χρόνια από το έπος της ΑΕΚ στο Καλλιμάρμαρο τον Απρίλη του 1968. Φαίνεται τελικά ότι δεν θα χρειαστεί. Η σύγχρονη ΑΕΚ, η ΑΕΚ του Μάκη Αγγελόπουλου τιμά αυτή την ιστορική επέτειο καλύτερα και πιο ευρηματικά απ' όσο ακόμα και ο πιο ευφάνταστος σεναριογράφος του Χόλιγουντ θα μπορούσε να φανταστεί!
Πρώτα ήταν η ταινία. Το "1968", με το οποίο ο Μάκης Αγγελόπουλος διατηρεί ζωντανό στο διηνεκές τον θρίαμβο του 1968 και γράφει και το δικό του όνομα με χρυσά γράμματα στην ιστορία της ΑΕΚ.
Μετά ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας. Του πρώτου τίτλου που κέρδισε η ΑΕΚ έπειτα από 16 ολόκληρα χρόνια κι αφού στο μεταξύ είχε μεσολαβήσει η μαύρη περίοδος της Α2 και της Β' Εθνικής.
Ακολουθεί η τρελή απίθανη πορεία στο Basketball Champions League, με τις δύο προκρίσεις, στους "16" και στους "8", να είναι στην ουσία προϊόν... νεκρανάστασης! Ποιος περίμενε ότι όλα τα αποτελέσματα στην τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου θα έρχονταν όπως ακριβώς τα ήθελε η ΑΕΚ και η ίδια θα κέρδιζε την Μπαϊρόιτ με τρίποντο στο τελευταίο δευτερόλεπτο; Ποιος περίμενε ότι θα απέκλειε τη Νίμπουρκ έχοντας χάσει με διαφορά 10 πόντων στην έδρα της και ευρισκόμενη στο -1 με λιγότερο από πέντε λεπτά για τη λήξη της ρεβάνς στην Τσεχία;
Μοιάζει σαν όλο το σύμπαν να έχει συνωμοτήσει ώστε η ΑΕΚ να γιορτάσει τη συμπλήρωση μισού αιώνα από το έπος του Καλλιμαρμάρου με τρόπο που ούτε ο... Τάσος Μπουλμέτης δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Με την κατάκτηση ενός ακόμα ευρωπαϊκού κυπέλλου! Τα σημάδια αυτό δείχνουν. Όχι μόνο όσα προαναφέραμε. Υπάρχουν κι άλλα.
Η ρεβάνς του προημιτελικού του Basketball Champions League είναι προγραμματισμένη για τις 4 Απριλίου. Την ημερομηνία, δηλαδή, που η ΑΕΚ σήκωσε το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1968! Η Ένωση μπορεί να σφραγίσει την πρόκρισή της στο φάιναλ φορ ακριβώς 50 χρόνια μετά!
Και σε περίπτωση που περάσει στο φάιναλ φορ, το πιο πιθανό είναι να το διοργανώσει κιόλας. Η σχετική προεργασία με τη FIBA έχει γίνει. Κι αν συμβεί αυτό, παίζοντας μπροστά στο δικό της κοινό (όπως τότε...), ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι δεν θα σηκώσει και το τρόπαιο; Αυτή τη φορά όχι στο Καλλιμάρμαρο, αλλά 10 χιλιόμετρα πιο πέρα. Στο ΟΑΚΑ.
Το παράδοξο είναι ότι συζητάμε για κούπες σε μια χρονιά κατά την οποία δε αποφεύχθηκαν ούτε τα λάθη ούτε οι αστοχίες σε επιλογές παικτών και γενικότερο αγωνιστικό σχεδιασμό ούτε η αλλαγή προπονητή, ενώ και η συνολική εικόνα της ομάδας γενικώς δεν πείθει. Κατά έναν περίεργο τρόπο, όμως, σε όλα τα παιχνίδια που έκριναν στόχους η ΑΕΚ έχει παρουσιαστεί ως τώρα ακριβώς όπως πρέπει. Στον ημιτελικό του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό και στον τελικό με τον Ολυμπιακό έκανε σχεδόν τέλειες εμφανίσεις. Στους αγώνες με την Μπαϊρόιτ και τον δεύτερο με τη Νίμπουρκ αντιστάθμισε τα όποια αγωνιστικά προβλήματά της με την επίδειξη του χαρακτήρα και των ψυχικών αποθεμάτων της. Στο τέλος δείχνει ότι ξέρει να παίρνει αυτό που θέλει. Κι αυτό είναι που μετράει και τίποτα άλλο.
Αυτό επίσης μεγαλώνει την αισιοδοξία ενόψει της συνέχειας. Διότι αν η ΑΕΚ ξέρει να παίρνει αυτό που θέλει, τότε μπορεί να πάρει και το Champions League. Κι αυτό θα είναι μια πρώτη μεγάλη δικαίωση για τον Μάκη Αγγελόπουλο και θα του δώσει ένα πολύ ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσει. Σε μια εποχή που ο κόσμος της ΑΕΚ δεν είναι όσο κοντά θα έπρεπε στην ομάδα και η "κλειστή" Ευρωλίγκα αποθαρρύνει κάθε σοβαρή οικονομική επένδυση στο... υπόλοιπο μπάσκετ, οι μεγάλες νίκες και οι τίτλοι είναι το μόνο πράγμα που μπορεί (μαζί με την προοπτική του γηπέδου) να κρατήσει έναν επιχειρηματία με τις οικονομικές δυνατότητες του Αγγελόπουλου στην ΑΕΚ. Κάτι που (πρέπει να) εύχεται όχι μόνο η ΑΕΚ, αλλά όλο το ελληνικό μπάσκετ.
Αν, τέλος, η ΑΕΚ ξέρει να παίρνει αυτό που θέλει, τότε δεν θα χρειαστεί να σπάσω άλλο το κεφάλι μου για να φτιάξω θέμα την 4η Απριλίου. Η πραγματικότητα έτσι κι αλλιώς θα με έχει ξεπεράσει...
