Όπως όλα δείχνουν το παιχνίδι με τη Ρεάλ Μαδρίτης (όπου ευτυχώς το παλικάρι γλίτωσε τα χειρότερα) ήταν το τελευταίο με τη φανέλα του Ολυμπιακού για τον Μάτ Λοτζέσκι !
Το Βελούδινο σφυρί, στο κλείσιμο μιας τετραετούς συνεργασίας με τον Ολυμπιακό, ουσιαστικά ετοιμάζεται για το νέο σταθμό της καριέρας του που τόσο πολύ τον είχε απασχολήσει εφέτος σε σημείο ακόμα και να είναι αλλού για αλλού πνευματικά για ένα δίμηνο, όσο και αν ο Γιάννης Σφαιρόπουλος τον στήριζε εντός και εκτός παρκέ.
Θεωρητικά έδινε μάχη για να προλάβει το φάιναλ φορ, αλλά εδώ δεν θα ακουμπήσει όπως όλα δείχνουν το αγωνιστικό παρκέ και στους τελικούς με τον Παναθηναϊκό !
Δεν είναι μόνο ότι δεν έχει εξελιχθεί η αποθεραπεία του όπως περίμενε, είναι κλασσική περίπτωση παίκτη που θα μπει αρκετά μετά (από όσο μπορεί) ύστερα από τραυματισμό.
Σε αυτό δεν μπορεί κανείς να του προσάψει το παραμικρό (αν και δεν έβγαλε και λίγους τραυματισμούς στους πρωταθλητές Ελλάδος και με συνεχόμενες θλάσεις μεταξύ άλλων) καθώς ο κάθε παίκτης έχει διαφορετική αντοχή στον πόνο ή μάλλον διαφορετική αίσθηση του φόβου όταν πρωτοπαίξει μετά από τραυματισμό.
Όμως ο Βέλγος φόργουορντ με το θανατηφόρο σούτ που τόσο έλειψε στον Ολυμπιακό στον τελικό με τη Φενέρμπαχτσε και θα λείψει και με τον Παναθηναϊκό, εφέτος από πολύ νωρίς έδειξε σαν να σκέφτεται τον επόμενο σταθμό.
Χωρίς να έχει κάποιο παράπονο από τον κόουτς Σφαιρόπουλο ή τους συμπαίκτες του, το αντίθετο μάλιστα. Απλά όπως είχε εκμυστηρευτεί στο Κάουνας, στο περιθώριο του αγώνα με τη Ζαλγκίρις, σε ξένους δημοσιογράφους, η κατάσταση στην Ελλάδα της κρίσης τον άγχωνε ιδιαίτερα και δεν ήταν σίγουρος για την επόμενη μέρα.
Ο κόουτς Σφαιρόπουλος βγήκε μπροστά και τον στήριξε ερχόμενος ακόμα και σε κόντρα (εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά του) με τους εκπροσώπους του Τύπου. Και να πει κανείς για το αγωνιστικό, είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό, όπως και το πότε επιστρέφει ο κάθε παίκτης μετά από τραυματισμό.
Όμως η εικόνα του Μάτ Λοτζέσκι να ασχολείται μόνο με το κινητό του σχεδόν σε όλο το πρώτο δεκάλεπτο του τελικού με τη Φενέρμπαχτσε την ώρα που δίπλα του ο Ντάνιελ Χάκετ ζούσε έντονα το παιχνίδι, ήταν χαρακτηριστική (οι παίκτες κάθονταν σε θέσεις κοντά στο παρκέ απέναντι από τον πάγκο).
Μόνο όταν κάποιοι Τούρκοι φίλοι της Φενέρ άρχισαν να τους πειράζουν και να τους τραβάνε από πίσω τις κουκούλες, ο Μάτ έδειξε να «ξυπνάει» και να μπαίνει – ως θεατής έστω – στο πνεύμα του τελικού.
Ο Μάτ πρόσφερε πολλά στον Ολυμπιακό, αλλά πήρε και πολλά και έφτιαξε και το όνομά του.
Το να ζεις λίγο πιο έντονα τον τελικό (ακόμα και αν προσποιείσαι…) είναι απλά σεβασμός προς τους συμπαίκτες και τον προπονητή σου που έχετε περάσει τόσα μαζί και εκείνη την ώρα δίνουν τα πάντα στο γήπεδο.
Χωρίς περαιτέρω σχόλια.
Photo Credit: Eurokinissi
